GUARDIAN: Support the campaign to audit Europe's public debt

Support the campaign to audit Europe's public debt

Working people shoulder the burden of public debt, but lack information on its composition, its terms, and its sources

• 
• • Costas Lapavitsas
  • guardian.co.uk, Thursday 3 March 2011 12.35 GMT
  • Article history

Public debt is at the heart of the eurozone crisis. Greek public debt, already very high for years, has grown extraordinarily since 2009. Irish public debt has escalated once the debts of private banks were added to it. Portugal and Spain threaten to go the same way. Similar trends can be seen in other European countries, the UK not excluded.

Common patterns usually have common causes. The global crisis of 2007-9 resulted in huge costs, partly due to rescuing the financial system, partly due to falling output and rising unemployment. In the eurozone things were made worse because the common currency had weakened peripheral countries, giving rise to large current account deficits. Peripheral weakness was masked for a while by credit-fuelled booms in real estate and consumption, but this only made the blow of the crisis more severe.

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ από ΕΛΛΑΔΑ για Σχηματισμό ΕΛΕ

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ από ΕΛΛΑΔΑ για το Σχηματισμό ΕΛΕ

1.      Αγγελάκας Γιάννης, μουσικοσυνθέτης

2.      Αγγελόπουλος Βένιος, πανεπιστημιακός

3.      Αλαβάνος Αλέκος, πρώην μέλος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

4.      Αλεβίζου Ελπίδα, μέλος κινημάτων πόλης, κίνημα Δεν πληρώνω

5.      Αλιμπράντης Νικήτας, καθηγητής Πανεπιστημίου Στρασβούργου και ΔΠΘ

6.      Ανδρεάδης Γιάγκος, πανεπιστημιακός

7.      Αρέστης Γιώργος, μέλος κινήματος «Δεν πληρώνω στα διόδια»

8.      Αστρινάκη Ράνια, πανεπιστημιακός

9.      Βαλαβάνη Νάντια, συγγραφέας

10.  Βαρδάνης Μιχάλης, αντιστράτηγος ε.α. , πρώην πρόεδρος Συλλόγου Φυλακισθέντων και  Εξορισθέντων Αντίστασης ‘67-’74 (ΣΦΕΑ)

11.  Βασιλείου Δημήτρης, διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών

12.  Βατικιώτης Λεωνίδας, οικονομολόγος, δημοσιογράφος

13.  Βεργόπουλος Κώστας, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός

14.  Βιλιάρδος Βασίλης, οικονομολόγος

15.  Γαβρίλης Γιώργος, μέλος διοίκησης ΓΣΕΕ

16.  Γαλάνης Νίκος, μηχανικός

17.  Γέρου Κάτια, ηθοποιός

18.  Γεωργακάκη Ροδή, αντιδήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης

19.  Γκανής Βάιος, πρόεδρος Διαδημοτικού Αγροτικού Συλλόγου Βόρειας Φθιώτιδας

20.  Γκλέτσος Απόστολος, δήμαρχος Στυλίδας

21.  Γκότσης Ηρακλής, δήμαρχος Νέας Ιωνίας

22.  Γλέζος Μανόλης

23.  Δεκλερής Μιχάλης, πρώην αντιπρόεδρος ΣτΕ

24.  Δελαστίκ Γιώργος, δημοσιογράφος

25.  Δημητρίου Αλίντα, σκηνοθέτης

26.  Δημητρίου Σωτήρης, ανθρωπολόγος

27.  Δούκα Μάρω, συγγραφέας

28.  Δουράκης Γιώργος, επικ. Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας.

29.  Θανασέκος Γιάννης, πανεπιστημιακός

30.  Θεοδωρόπουλος Γιώργος, συντονιστής επιτροπών Ακρίβεια Στοπ

31.  Θεωνάς Γιάννης, πρώην γενικός γραμματέας ΓΣΕΕ

32.  Ιωακείμογλου Ηλίας, οικονομολόγος,

33.  Ιωάννου Γιάννης, συνθέτης

34.  Καζάκος Άρης, καθηγητής Εργατικού Δικαίου

35.  Κάμμερ Ρενέ, διευθύντρια & χορογράφος του ΚΘΒΕ, διευθύντρια και πρώτη χορεύτρια Μπαλέτου Αθηνών, πρώην σολίστ της Όπερας της Βόννης  

36.  Καρακώστα Εύη, μηχανικός

37.  Καλομοίρης Γρηγόρης, συνδικαλιστής, εκπαιδευτικός

38.  Καμπιτάκης Κώστας, γεωπόνος, πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ Κρήτης

39.  Καμπούρης Δημήτρης, πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Κτηνοτρόφων

40.  Καπάταης Χρήστος, μηχανικός

41.  Καρυστιάνη Ιωάννα, συγγραφέας

42.  Κασιμάτης Γιώργος, ομότιμος καθηγητής Νομικής, ακαδημαϊκός

43.  Κατζουράκης Κυριάκος, εικαστικός, πανεπιστημιακός

44.  Κατρούγκαλος Γιώργος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

45.  Κατωμερής Γιάννης, σκηνοθέτης

46.  Κιμπουρόπουλος Γιάννης, δημοσιογράφος

47.  Κιτίδη Κατερίνα, δημοσιογράφος

48.  Κοροβέσης Περικλής, πρώην βουλευτής

49.  Κορτζίδης Χρίστος, δήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης

50.  Κοσμάς Πέτρος, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός

51.  Κουζής Γιάννης, νομικός πανεπιστημιακός

52.  Κούνεβα Κωνσταντίνα, συνδικαλίστρια

53.  Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, δημοσιογράφος, συγγραφέας

54.  Λαφαζάνης Παναγιώτης, βουλευτής

55.  Λίτσης Μωυσής, δημοσιογράφος

56.  Μαριάς Νότης, αναπληρωτής καθηγητής Θεσμών ΕΕ

57.  Μαντάς Παναγιώτης, ιατρός

58.  Μαρκέτος Σπύρος, επ. καθηγητής Ιστορίας Ιδεών, τμ. Πολ. Επιστημών ΑΠΘ

59.  Μητραλιάς Γιώργος, ακτιβιστής

60.  Μουζάλας Γιάννης, εκπρόσωπος των Γιατρών του Κόσμου

61.  Μπαλασόπουλος Θεμιστοκλής, συνδικαλιστής, πρόεδρος ΠΟΕ – ΟΤΑ

62.  Μπαλτάς Αριστείδης, πανεπιστημιακός

63.  Μπιτσάκης Ευτύχης, πανεπιστημιακός

64.  Νικολόπουλος Σταμάτης, πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ)

65.  Νταβανέλος Αντώνης, γενικός γραμματέας ΔΣ ΕΣΗΕΑ

66.  Παναγιωτόπουλος Χρίστος, συνδικαλιστής

67.  Παπαδημητρίου Μάνια, ηθοποιός

68.  Παπακωνσταντίνου Πέτρος, δημοσιογράφος 

69.  Παπαπέτρος Γιώργος, οικονομολόγος

70.  Παπασπύρου Σπύρος, συνδικαλιστής, πρόεδρος ΑΔΕΔΥ

71.  Παρασκευόπουλος Γιάννης, οικονομολόγος

72.  Πατρικίου Έλενα, ιστορικός, σκηνοθέτρια

73.  Πετραλιάς Νίκος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας

74.  Πισσίας Βαγγέλης, Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων

75.  Πολίτη Τζίνα, πανεπιστημιακός

76.  Πορτάλιου Ελένη, καθηγήτρια ΕΜΠ, δημοτική σύμβουλος Αθήνας

77.  Ρηγοπούλου Πέπη, πανεπιστημιακός

78.  Ρομπόλης Σάββας,  πανεπιστημιακός, εργατολόγος

79.  Ρόζεμπεργκ Θεόφιλος, παν/μιακός, πρ. πρόεδρος Γιατρών του Κόσμου

80.  Σακελλαρόπουλος Σπύρος, πανεπιστημιακός

81.  Σακοράφα Σοφία, βουλευτής

82.  Σεβαστάκης Δημήτρης, ζωγράφος καθηγητής ΕΜΠ

83.  Σεβαστάκης Νίκος, αν. καθηγητής τμήματος Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ

84.  Σπανού Δέσποινα, συνδικαλίστρια, μέλος διοίκησης ΑΔΕΔΥ

85.  Σταυρόπουλος Στάθης, σκιτσογράφος

86.  Στραβελάκης Νίκος, οικονομολόγος

87.  Στρατούλης Δημήτρης, αντιπρόεδρος ΙΝΕ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ

88.  Τασιάκος Χρίστος, μέλος Συν. Αντιπροσώπων Οικονομικού Επιμελητηρίου

89.  Τόλιος Γιάννης, οικονομολόγος, ερευνητής

90.  Τομπάζος Σταύρος, οικονομολόγος, πανεπιστημιακός

91.  Τραυλός – Τζανετάτος Δημήτρης, καθηγητής Εργατικού Δικαίου

92.  Τσακαλώτος Ευκλείδης, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας

93.  Τσακνής Διονύσης, μουσικοσυνθέτης

94.  Τσακνιάς Δήμος, δικηγόρος

95.  Φίλιος Φίλιππος, δήμαρχος Ιωαννίνων

96.  Φιλίππου Πέτρος, δήμαρχος Σαρωνικού

97.  Χαραλαμπίδης Μιχάλης, πολιτικός

98.  Χατζηστεφάνου Άρης, δημοσιογράφος

99.  Χατζόπουλος Στάθης, νομικός

100.               Χρυσόγονος Κώστας, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Τμ. Νομικής ΑΠΘ

ΕΚΚΛΗΣΗ και ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ από το ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ για το σχηματισμό Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου

Οι υπογράφοντες πιστεύουμε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) η οποία θα εξετάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους έχει επιφέρει μεγάλο κοινωνικό κόστος στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός έχει δημοκρατικό δικαίωμα να απαιτήσει πλήρη πληροφόρηση όσον αφορά το χρέος που είναι δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος.
Ο σκοπός της ΕΛΕ θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές. Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.
Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης της Ευρωζώνης. Η παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 πήρε τη μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τον τελευταίο προϋπολογισμό, το ελληνικό δημόσιο χρέος αναμένεται να αυξηθεί από 299 δις ευρώ (ή 127% του ΑΕΠ) το 2009 σε 362 δις ευρώ (ή 159% του ΑΕΠ) το 2011. Η διόγκωση του δημόσιου χρέους επέτεινε τον κίνδυνο εθνικής χρεοκοπίας των περιφερειακών χωρών και αύξησε τις πιθανότητες τραπεζικής χρεοκοπίας στην Ευρώπη. Η ΕΕ, σε συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, αντέδρασε υιοθετώντας προγράμματα διάσωσης που διευκολύνουν τον προσωρινό δανεισμό των κρατών της Ευρωζώνης και προστατεύουν τις τράπεζες. Αλλά τα μέτρα αυτά δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, με συνέπεια τα επιτόκια δανεισμού των περιφερειακών χωρών να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Επιπλέον, το αντίτιμο των προγραμμάτων ήταν η λιτότητα. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να περικόψουν μισθούς και συντάξεις, να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να συρρικνώσουν τις παροχές πρόνοιας, να ιδιωτικοποιήσουν δημόσιες επιχειρήσεις και να απελευθερώσουν τις αγορές. Αναπόφευκτα θα υπάρξει και περαιτέρω κοινωνικό κόστος λόγω αύξησης της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων και συρρίκνωσης της παραγωγής.

Τα μυστικά της… χρεοκοπίας μας

Πηγή: Sofokleous 10

Βέβαιη θεωρούν πλέον την αδυναμία της χώρας να επανέλθει στις αγορές οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης. Και δεν κρύβουν, ότι μόνο ένα… μυστικό περιμένουν στις 25 Μαρτίου να μάθουν για να συμπληρώσουν το ελληνικό «παζλ»: αυτό που τους ενδιαφέρει, όπως και κάθε κάτοχο ελληνικών ομολόγων, είναι αν το νέο δάνειο που υποχρεωτικά θα πρέπει να πάρει η χώρα από το μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας το 2013 θα συνοδευθεί και από ένα «κούρεμα» των ιδιωτών πιστωτών.

Η χθεσινή ανακοίνωση της S&P, η οποία επιφυλάχθηκε να αποφασίσει μετά τις 25 Μαρτίου αν θα τοποθετήσει τα ελληνικά ομόλογα δυο-τρεις βαθμίδες κάτω από το “junk” είναι απολύτως χαρακτηριστική του αδιεξόδου στο οποίο έχει οδηγήσει την κυβέρνηση το «σχέδιο διάσωσης» του περασμένου Μαϊου, που εφαρμόζεται με όλο και περισσότερες δόσεις ακραίων δημοσιονομικών μέτρων, καθώς πολύ απλά… οι αριθμοί του μνημονίου δεν βγαίνουν:

FINANCIAL TIMES: ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!

Πηγή: Iskra

ΓΕΡΜΑΝΟΦΩΝΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ!

Ο Μάρτιος είναι ένας ιδιαίτερα κρίσιμος μήνας για την Ευρωζώνη, καθώς στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στα τέλη του μήνα, αναμένεται να ληφθούν τελικές αποφάσεις, γύρω από τη διαχείριση της κρίσης χρέους. Για αυτό το λόγο άλλωστε ο Γ. Παπανδρέου, ταξίδεψε στο Βερολίνο ενώ θα μεταβεί και στο Παρίσι, προκειμένου να ικετέψει, τόσο για την επιμήκυνση και τη μείωση του επιτοκίου των τροϊκανών δανείων των € 110 δις, όσο και για τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών (πχ επαναγορά ομολόγων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και το Μόνιμο Μηχανισμό από το 2013).

Όπως ήταν λοιπόν αναμενόμενο, ενόψει της Συνόδου Κορυφής, έχει ανάψει ο δημόσιος διάλογος, εντός τωνκυρίαρχων κύκλων, γύρω από τις προοπτικές εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους αλλά και της ίδιαςΚυβέρνησης Γ. Παπανδρέου!

Οι Financial Times, στο τελευταίο κυριακάτικο φύλλο τους (27.02), αφιερώνουν δύο δημοσιεύματα για την Ελλάδα, ένα στη μόνιμη στήλη LEX και ένα στο editorial! Οι εκτιμήσεις των FT, έχουν ιδιαίτερη σημασία, καθώς αποτελούν μια εφημερίδα διεθνούς κύρους, που εκφράζει με τον πλέον, αυθεντικό ίσως, τρόπο, τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΖΟΖΕΦ ΧΑΛΕΒΙ*

Δεν υπάρχει ενδογενής λύση στην κρίση

Πηγή: ΕΠΟΧΗ (27/2/2011)

Σε ποιο σημείο βρίσκεται η κρίση, ποια η προοπτική εξόδου από αυτή και πώς ερμηνεύεται η τόση εμμονή σε νεοφιλελεύθερες λύσεις; Γιατί τόση έμφαση στο δημόσιο χρέος και το έλλειμμα; Υπάρχει πρόταση από την πλευρά της αριστεράς; Ο καθηγητής πολιτικής οικονομίας Τζόζεφ Χαλέβι δίνει τη δική του άποψη για αυτά τα ερωτήματα, σήμερα στην «Εποχή».

Τη συνέντευξη πήραν

ο Παύλος Κλαυδιανός

και η Ζωή Γεωργούλα

Δύο και πλέον χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης, ας ξαναδούμε, με την εμπειρία που έχουμε από αυτή, τι ήταν αυτή η κρίση.

Ουσιαστικά έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια, διότι στις ΗΠΑ η κρίση ξεκίνησε στο τέλος του 2007. Πρέπει να ανατρέξουμε λίγο πριν, δηλαδή στο τέλος του μεγάλου μπουμ, που διήρκεσε από 1945 έως το 1975, ακριβέστερα το 1971, όταν ο Νίξον διακήρυξε ότι το σύστημα Μπρέτον Γουντς δεν ήταν πια έγκυρο. Αυτό που συνέβη τη δεκαετία του 80 ήταν ότι οι επιλογές των προέδρων των ΗΠΑ. Επιχείρησαν να παρακάμψουν τη στασιμότητα στην οικονομία γενικεύοντας την πίστωση, να τονώσουν τη ζήτηση με πιστωτικές κάρτες και δάνεια. Οι ΗΠΑ θεώρησαν ότι κατέχουν τον αλγόριθμο για τη λύση του προβλήματος τους και η λύση ήταν εύκολο χρήμα και δάνεια, με υποθήκη κατοικίες. Το άλλο μέρος της εξίσωσης ήταν η Κίνα. Από τη μία, αυξάνουν τη ζήτηση και, από την άλλη, εισάγουν από την Κίνα, όπου το κόστος παραγωγής είναι χαμηλό. Θεώρησαν ότι έλυσαν το πρόβλημα, αφού, ενώ οι μισθοί στις ΗΠΑ μειώνονταν, τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνονταν μέσω της πιστωτικής χρέωσης των πολιτών. Οι ΗΠΑ έγιναν μετά το 1980 η παγκόσμια οικονομία εισαγωγών και ο υπόλοιπος κόσμος, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης και της Ιαπωνίας, εξαρτιόταν από αυτή.