Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

H έλευση του κινεζικού αιώνα είναι αναπόφευκτη;




Η Κίνας αποτελεί σήμερα μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου ο νεοφιλελευθερισμός μπορεί να κομπάζει για τις «επιτυχίες του καπιταλισμού». Πριν τριάντα χρόνια η οικονομία της αναπτυσσόταν με μικρότερο ρυθμό απ’ ότι ο πληθυσμός της ενώ η συνεισφορά της στο παγκόσμιο εμπόριο ήταν λιγότερο από 1%. Σε αντίθεση με το παρελθόν, φέτος η Κίνα ξεπέρασε τη Γερμανία ως ο μεγαλύτερος παγκόσμιος εξαγωγέας και η οικονομία της εξακολουθεί να αναπτύσσεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς παρά την παγκόσμια οικονομική ύφεση. Υπάρχουν μάλιστα αρκετοί που προβλέπουν ότι (σε κάποιες δεκαετίες) η Κίνα θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε οικονομική και πολιτική ισχύ.
Οι νεοφιλελεύθεροι ισχυρίζονται ότι η επιτυχία της Κίνας ήταν το αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν πριν 30 χρόνια, και επιπλέον, ότι από τότε υπάρχει μια συνεχείς αδιατάρακτη οικονομική επέκταση.

Στο άρθρο που ακολουθεί θα υποστηρίξω ότι και οι δυο ισχυρισμοί είναι απολύτως ψευδείς.
Το 1978 άρχισαν οι μεταρρυθμίσεις του καθεστώτος. Τότε ουσιαστικά ιδιωτικοποιήθηκε η γη και δόθηκαν στους αγρότες κίνητρα να παράγουν πιο εντατικά. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία αγροτικών επιχειρήσεων, πρώτα για καταναλωτικά προϊόντα και αργότερα για εξαγωγές.
Ο σκοπός των μεταρρυθμίσεων ήταν να μπει στην παραγωγική διαδικασία το «αδρανών δυναμικό» που υπήρχε στην οικονομία (στην προκειμένη περίπτωση η γη και οι αγρότες) με σκοπό την πιο αποτελεσματική οικονομική λειτουργία μέσω της εντατικοποίησης της εργασίας των αγροτών που έπρεπε να δουλεύουν πιο σκληρά για να κερδίσουν από το πλεόνασμα της παραγωγής τους. Αυτό πράγματι οδήγησε σε αύξηση της παραγωγής, αλλά ταυτόχρονα στο χειρότερο πληθωρισμό από το 1949. Επιπλέον, οι αντιθέσεις ανάμεσα στη μειοψηφία του καρπώθηκε τα οφέλη και στη πλειοψηφία που πήρε ψίχουλαοδήγησε σε όξυνση των ταξικών αντιθέσεων. Το αποτέλεσμα ήταν η εμφάνιση τόσο του οικονομικού κύκλου (στα 1988 η οικονομία γνώρισε ύφεση) όσο και πολιτικών διεκδικήσεων με αποκορύφωση τα γεγονότα στην Πλατεία Τιενανμέν το 1989, το μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας στην Κίνα από τη δεκαετία του 1920.

Πανευρωπαϊκή η επίθεση στους μισθούς


Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/03/2010

Αυγή: Novalis

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι και όλες στη ριζοσπαστική Αριστερά ότι οι παθογένειες που πλήττουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τις εργαζόμενες τάξεις είναι κοινές και διαφοροποιούνται οι όροι και η οξύτητα με τους οποίους εκδηλώνονται. Ας σταχυολογήσουμε ενδεικτικά και κατ' ανάγκην αποσπασματικά:

Θεωρούμε, φερ' ειπείν, ότι η αποσάθρωση της αγροτικής τάξης είναι κυρίως ελληνικό φαινόμενο; Ας στραφούμε προς την κυρίως ευνοημένη από τους προϋπολογισμούς της ΚΑΠ, τη Γαλλία. Ο ίδιος ο υπουργός Γεωργίας αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η γαλλική γεωργία αντιμετωπίζει τη "σοβαρότερη κρίση εδώ και τρεις δεκαετίες". Όλοι οι τομείς της αγροτικής και της κτηνοτροφικής παραγωγής έχουν χτυπηθεί άσχημα από την κρίση, με χειρότερες συνέπειες για τους γαλακτοπαραγωγούς. Το αγροτικό εισόδημα το 2009 μειώθηκε κατά 34%, ενώ το 2008 είχε ήδη μειωθεί κατά 20%. Και η αγωνία των Γάλλων αγροτών βρίσκεται στο κατακόρυφο, καθώς προβλέπεται μελλοντικά δραστική περικοπή του προϋπολογισμού της ΚΑΠ.

Σπ. Λαπατσιώρας: Ο "δρόμος για την κόλαση" είναι ανοιχτός



Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/03/2010
ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ*
Πηγή: Εφημερίδα Αυγή

Η απόφαση της Συνόδου υπήρξε αναμενόμενη στο γενικό της πνεύμα. Αν και αναμενόμενη, πρέπει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά θεσπίζεται μηχανισμός στήριξης μιας χώρας όταν αντιμετωπίζει πρόβλημα δανεισμού, γεγονός που αποτελεί τροποποίηση της συνθήκης του Μάαστριχτ και συγχρόνως αποτελεί έμπρακτη αναγνώριση ότι η Ευρώπη με τη μορφή που της δίνει η συνθήκη του Μάαστριχτ είναι αδύνατη. Πρόκειται για μηχανισμό ο οποίος εμφανίζει έναν δανειστή έσχατης ανάγκης, κάτω από προϋποθέσεις πολιτικών αποφάσεων οι οποίες απαιτούν ομοφωνία.

Όμως αποτελεί απόφαση πολύ πίσω από τις ανάγκες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωζώνης στο σύνολό της. Απόφαση ασύμβατη με τις απαιτήσεις που υπάρχουν για να διατηρηθεί η Ευρωζώνη ως έχει. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι εκφράζει μια ιστορική μυωπία των ηγετών της Ευρωζώνης ο κάθε πανηγυρισμός  γι’ αυτή την απόφαση. Η Ευρωζώνη παραμένει χωρίς μηχανισμό δανεισμού είτε ομοσπονδιακού τύπου, ο οποίος ενεργοποιείται όταν διαπιστώνεται το πρόβλημα και όχι κατόπιν εορτής, ή μηχανισμό δανεισμού κατ’ ευθείαν από την ΕΚΤ ή κάποια άλλης μορφής ουσιαστική στήριξη (π.χ. έκδοση ευρωομολόγου). Επιλέγει να ρίξει τα κράτη και τους πληθυσμούς τους στις αγκαλιές των αγορών, οι οποίες εκτιμούν το δόγμα «πάνω από όλα οι υγιείς προϋπολογισμοί» μυωπικές όντας κι αυτές. Επειδή κάθε προσπάθεια υγιών προϋπολογισμών σήμερα σημαίνει βάθεμα της ύφεσης, ακούγονται νούμερα για 4% πτώση της μεγέθυνσης και 20% ανεργία τον επόμενο χρόνο για την Ελλάδα, κατάσταση η οποία δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά κάθε χώρα που ακολουθεί το δόγμα. Οι ανισορροπίες στο εσωτερικό της Ευρωζώνης επίσης διατηρούνται. Και τα δύο γεγονότα αναμένεται να αρχίσουν σύντομα να προεξοφλούν οι αγορές.

H μετάφραση του Κεφ7 των θέσεων του RMF







Η μετάφραση όλου του Κεφαλαίου 7 της Μελέτης 

ΚΡΙΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ:
ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ, ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥ


(Οικονομική και πολιτική ανάλυση εναλλακτικών στρατηγικών ) με κλικ εδώ
K. Lapavitsas et al.


Περίληψη όλης της μελέτης της RMF με κλικ εδώ


Αναδημοσίευση από http://dosepasa.wordpress.com/2010/03/23/