«Εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι, κι ένα πεδίο βολής φθηνό,που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι»...
Άλκης Αλκαίος
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η έκτακτη σύνοδος της ΕΕ, 21.7.2011 στις Βρυξέλλες, και οιαντιφατικές αξιολογήσεις των αποτελεσμάτων της, δείχνουν ότι η "λύση" που δόθηκε στο ελληνικό δημόσιο χρέος και στην κρίση της ευρωζώνης, ήταν μια προσωρινή "ανάσα", κάτι σαν "αγορά χρόνου" στην εναγώνια προσπάθεια αναζήτησης εξόδου από το βαθύ τούνελ της καπιταλιστικής κρίσης.
Οι ισχυρισμοί του Γ. Παπανδρέου [1] περί «μακροχρόνιας διασφάλισης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους», περί«σημαντικής ελάφρυνσης του βάρους στην ελληνική οικογένεια», περί «ισχυρής ώθησης στην ανάπτυξη», περί «ευρωπαϊκού σχεδίου Μάρσαλ» κ.ά., δεν είναι τίποτα άλλο από τους γνωστούς "παπανδρεϊκούς" βερμπαλισμούς για συγκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησής του. Αντίστοιχα ανεδαφικοί είναι και οι ισχυρισμοί κοινοτικών αξιωματούχων [2], οι οποίοι με περισσή υποκρισία εμφανίζουν τις αποφάσεις της συνόδου ως "σωτηρία της Ελλάδας", ενώ στην ουσία κύριος στόχος τους ήταν η σωτηρία του ευρώ. Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας, οι "αγορές" με τις αξιολογήσεις τους, έστειλαν στα "τάρταρα" τα επιτόκια δανεισμού (spreads) της Ιταλίας και Ισπανίας, παρέα με εκείνα της Ιρλανδίας, Πορτογαλίας και Ελλάδας, κάνοντας πιο βαθιά την κρίση της ευρωζώνης.