Συνταξιοδοτικό - Ποια ταινία θυμήθηκε η JP Morgan (και γιατί);

Πηγή: Βαθυ Κόκκινο 

του ciaoant1

Το παραπάνω πόστερ είναι από μια παλιά ταινία, την οποία εγώ δεν ήξερα καν ότι υπήρχε. Προφανώς όμως την ξέρει ο Michael Cembalest, ένας εκ των κορυφαίων αναλυτών της JP Morgan, ο οποίος την χρησιμοποίησε ως παράδειγμα στην τελευταία του αναφορά-ανάλυση για την αμερικανική οικονομία.

Όπως λοιπόν μας λέει ο Cembalest, στην ταινία "Logan's Run", η ανθρωπότητα ζει σε ένα περιβάλλον όπου "δεν υπάρχουν αρκετοί πόροι για όλους", και έτσι έχουν αποφασίσει να εκτελούν όλους τους ανθρώπους όταν φτάνουν στην ηλικία των 30, ώστε οι διαθέσιμοι πόροι να φτάνουν για όλους τους άλλους.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Cembalest, βρισκόμαστε σε μια αντίστοιχη κατάσταση, και θα πρέπει οι λαοί να αποδεχτούν να ζουν μέσα στη φτώχεια, αλλιώς και πάλι "οι διαθέσιμοι πόροι δε θα φτάνουν για όλους".

Αυτές οι απόψεις βέβαια δεν είναι είναι μόνο του Cembalest - απλά αυτός τις παρουσίασε με λίγο πιο "πιασάρικο" τρόπο απ' ότι η υπόλοιπη άρχουσα τάξη. Για παράδειγμα, αν ρίξουμε μια ματιά στο εξώφυλλο του τελευταίου Economist, και το συνοδευτικό άρθρο του, θα δούμε τα εξής:

Το εξώφυλλο του Economist: Ο 70άρης παρουσιάζεται ως "γεμάτος ζωντάνια", διότι το Economist προτείνει στο κεντρικό άρθρο του να αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης στα 70 χρόνια. Σύμφωνα με το γνωστό συντηρητικό περιοδικό, οι προσπάθειες που γίνονται από τα κράτη να αυξήσουν τα όρια συνταξιοδότησης "δεν είναι αρκετές", και θα πρέπει να "προσπαθήσουν ακόμα πιο σκληρά".

Η "αιτιολόγηση" της άρχουσας τάξης για την επίθεση της είναι σε γενικές γραμμές ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται, ζει περισσότερο, και άρα δεν υπάρχουν τα απαραίτητα χρήματα για συντάξεις, περίθαλψη, κτλ.

Αυτό βέβαια που ΔΕΝ μας λέει είναι ότι ναι μεν ο πληθυσμός αυξάνεται, αλλά παράλληλα αυξάνεται και η παραγωγικότητα (λόγω πχ των νέων τεχνολογιών, κτλ). Στην πραγματικότητα, ο παραγόμενος πλούτος σήμερα είναι περισσότερος από ποτέ. Ο καπιταλισμός άλλωστε ήταν πάντοτε ένα καταπληκτικό σύστημα στο να αυξάνει τον παραγόμενο πλούτο. Απλά όσο αυξάνεται ο πλούτος, τόσο αυξάνει και η ανισότητα. Ο καπιταλισμός βασίζεται στην ανισότητα, και άρα η ανάπτυξη του αναγκαστικά περνά μέσα από τη γιγάντωση της.

Ας δούμε πχ αυτό εδώ το διάγραμμα, σχετικά με την αύξηση της παραγωγικότητας, σε σχέση με το μισθό των εργατών στις ΗΠΑ για τις τελευταίες δεκαετίες:

Η παραγωγικότητα εκτοξεύεται, οι μισθοί μένουν σχεδόν στάσιμοι. Ποιος τσέπωσε άραγε (και εξακολουθεί να τσεπώνει) όλον αυτόν τον επιπλέον πλούτο; Όχι πάντως εμείς, έτσι δεν είναι;

Άλλωστε, σε άρθρο του στους Financial Times, o Martin Wolf, αναφερόμενος σε ένα βιβλίο του Satyajit Das, παρατηρεί ότι «για κάθε δολάριο αύξησης του πραγματικού εισοδήματος που δημιουργήθηκε μεταξύ των ετών 1976 και 2007, τα 58 σεντς κατέληξαν στο ανώτερο 1% του πληθυσμού»

Αυτό λοιπόν που συμβαίνει σήμερα, τόσο για το ασφαλιστικό, όσο και γενικότερα, είναι πως η άρχουσα τάξη έχει γίνει τόσο ολιγαρχική, έχει συγκεντρώσει τόσο πολύ πλούτο και εξουσία στα χέρια της, που τα ψίχουλα που μένουν για τους εργάτες ΔΕΝ φτάνουν για όλους, και άρα αμέτρητοι εργάτες θα αποδεκατιστούν.

Αυτό όμως προφανώς δεν οφείλεται στον υπερπληθυσμό και άλλα τέτοια, οφείλεται στο ότι μια μικρή ολιγαρχία έχει συγκεντρώσει σχεδόν όλον τον πλούτο (έχουμε άλλωστε δει αμέτρητες έρευνες, γραφήματα, κτλ που δείχνουν ότι η ανισότητες έχουν σπάσει κάθε ιστορικό ρεκόρ), και άρα οι όποιοι πόροι απομένουν "δε φτάνουν για όλους".

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι...η ίδια η JP Morgan, που μας λέει με τον αρχι-αναλυτή της ότι "οι πόροι δε φτάνουν για όλους":

Αν ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στα "περιουσιακά στοιχεία" της JP Morgan, θα δούμε ότι έχει στην ιδιοκτησία της χρηματοπιστωτικά παράγωγα το ύψος των οποίων ξεπερνά το παγκόσμιο ΑΕΠ! Ναι, καλά διαβάσατε, μία μόνο τράπεζα, η JP Morgan έχει τόσο πολλά παράγωγα στην κατοχή της, ώστε ξεπερνά το ΑΕΠ όλης της γης. Δεν ξέρουμε πόσα απ' αυτά τα "παράγωγα" είναι "τοξικά" ή όχι, άλλωστε ούτε η ίδια η JP Morgan δε μπορεί να το υπολογίσει αυτό με ακρίβεια (τα νούμερα είναι τεράστια).

Όπως και να έχει όμως, το θέμα είναι ότι αν οι λαοί συνεχίζουν να επιτρέπουν στη JP Morgan (και την κάθε JP Morgan) να συσσωρέυει τόσο πλούτο και εξουσία, τότε όντως δε θα μένει σχεδόν τίποτα για αυτούς, και άρα θα αποδεκατίζονται. Άλλωστε, όπως βλέπετε, η JP Morgan δεν έχει καμία διάθεση να μοιραστεί ένα κομμάτι αυτού του πλούτου της με τους λαούς. Αντίθετα, ζητά οι λαοί να συνηθίσουν στη φτώχεια, και τον αποδεκατισμό του πληθυσμού εξαιτίας αυτής ακριβώς της φτώχειας (της "έλλειψης πόρων").

Πόροι βέβαια υπάρχουν - απλά τους έχει η JP Morgan. Και αν οι λαοί δε συνειδητοποιήσουν ότι θα πρέπει να παλέψουν μέχρι τέλους και να πάρουν πίσω αυτούς τους πόρους από τις JP Morgan αυτού του κόσμου, τότε όντως θα αποδεκατίζονται, και με πολύ άγριο μάλιστα τρόπο.

Για το τέλος, θυμίζουμε και μια από τις παλαιότερες αναρτήσεις μας για το ασφαλιστικό (και όχι μόνο), με τίτλο "Ο Κινέζος εργάτης παίρνει σύνταξη (και πότε); Εσύ γιατί παίρνεις νωρίτερα ρε "προνομιούχε";"