Δεξιοί αντιεξουσιαστές και αθλητικά παπούτσια

Πηγή: Ροίδη Εμμονές

«…νέα ευνοϊκή ρύθμιση των βεβαιωμένων χρεών των εργοδοτών προς τα ασφαλιστικά Ταμεία, με εκπτώσεις έως 80%…»

Ω! διαφωνίες εσωκυβερνητικές υπουργών κι εκείνο το «δεν πρέπει να κουνάμε το δάχτυλο στους εργαζόμενους γιατί αυτοί θα μας επιστρέψουν τα πέντε» του συντρόφου υπουργού κ. Ρέππα στον οποίο έτυχε εκείνη τη στιγμή που τα ξεστόμιζε να βρίσκεται μπροστά και τηλεοπτικός φακός παίρνοντάς του ένα μεγαλοπρεπές αμερικάνικο πλάνο που λέμε κινηματογραφιστί. Θυμηθήκαμε το παλιό καλό πασόκ που προσφάτως ο πρωθυπουργός (επίσης) μας θύμισε με το «είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία». Πριν μερικά κυριακάτικα «Βήματα» η Τίνα Μπιρμπίλη καλοκαιριάτικα δήλωσε ότι «είναι μια αριστερή που ψηφίζει πασόκ» και πως «δεν είναι μέσα στο σύστημα». Ω! τις ηρωικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό προς τον σύντροφο Λοβέρδο μυριάδων συντρόφων βουλευτών -όλες έγιναν ευχαρίστως δεκτές. Το Αλβανικό μας έπος ζωντάνεψε με τη συντρόφισσα Βάσω Παπανδρέου να καταλαμβάνει άπαρτα οχυρά μαζί με 15 συντρόφους βουλευτές για τα δισεκ. € που χάθηκαν και συνεχίζουν να χάνονται στις ιερές προμήθειες των νοσοκομείων και…πάνω απ’ όλα ο σ. Καστανίδης να σώζει την τιμή του λαού ζητώντας με μπρίο (έπειτα … καταλάγιασε) εκλογές για «δημοκρατική νομιμοποίηση»…

Οι οθόνες γέμισαν πόνο και δάκρυ από δεξιούς συντρόφους του πασόκ για το επώδυνο των μέτρων. Μου ήρθε στο νου το κλάμα της Ναργκίς-«Το χώμα βάφτηκε με αίμα»- των παιδικών μου χρόνων σε δροσερά καλοκαιρινά σινεμά, τον απαραίτητο πασατέμπο, χάρτινες σαΐτες (όπως αυτές των συντρόφων, καλή ώρα…) ακροβατούσαν πάνω από τα κεφάλια μας κατά τη διάρκεια της ταινίας. Τι Θέαμα…

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο πέρασε, άφησε πίσω του όλα τα κλάματα, τις ανταρσίες των δεξιών συντρόφων του πασόκ, τα αθλητικά αντισυστημικά παπούτσια της σ. Μπιρμπίλη, τις μούντζες του σ. Ρέππα, τα γιούρια της σ. Βάσως και τις κραυγές νομιμοποίησης του σ. Καστανίδη.

Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο πέρασε. Ο σκοπός ήταν να περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα εργασιακά δικαιώματα, επιμελώς προτού ληφθούν υπόψη οι ζημιές 1) του σκανδάλου των ομολόγων, 2) τα χρωστούμενα 8,5 δις των εταιρειών προ το ΙΚΑ, 3) τα χρωστούμενα 7,5 δις του Δημοσίου προς το ΙΚΑ. Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο πέρασε 4) χωρίς να επιχειρηθεί, να καταγραφεί έστω στοιχειωδώς η καταλήστευση δισεκατ.€ των υπερτιμολογήσεων και υπερπρομηθειών στην Υγεία….

Σκοπός, στόχος, επιθυμία είναι η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, κι οι δεξιοί σύντροφοι του πασόκ με έναν σκασμό αντιεξουσιασμών, πόνου και οδυρμών το πέρασαν λίαν ατσουμπάλως. Καμία περισπούδαστη λεκτική κομψότητα (ούτε καν η Παγκάλειος) δεν μπόρεσε να κρύψει την στυγνότητα της πράξης.

Έκρυψαν επιμελώς ότι «το σχετικό σκάνδαλο των ημερών είναι η ψήφιση της καθιερωμένης τροπολογίας της τελευταίας στιγμής: νέα ευνοϊκή ρύθμιση των βεβαιωμένων χρεών των εργοδοτών προς τα ασφαλιστικά Ταμεία, με εκπτώσεις έως 80%! Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις ή “αποκλειστικές πηγές” για να καταλάβουμε πως η κυβέρνηση και το ΔΝΤ ακολουθούν τη νεοφιλελεύθερη, σκληρά ταξική γραμμή κατάργησης όποιου αναδιανεμητικού ασφαλιστικού συστήματος έχει απομείνει στη χώρα. Κατά σύμπτωση, την περασμένη Κυριακή ο Στ. Μάνος στην “Καθημερινή” εισηγείται τη διατήρηση ενός κρατικού “επιδόματος” στη ηλικία των 65, την κατάργηση κάθε ιδέας “αναλογικής σύνταξης” και προφανώς την οριστική -και διά νόμου- απαλλαγή των εργοδοτών και των εργαζομένων από κάθε υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών. ‘Οποιος μπορεί, δηλαδή, να πηγαίνει στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Το δημόσιο σύστημα, Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και τρόικα το αποτέλειωσαν….» (Ιός 17/7/2010, οι υπογραμμίσει δικές μου)

…και

«Πρόκειται για την ομολογία αυτού που χρόνια υποστηρίζουν τα συνδικάτα και η αριστερά. ‘Οτι, δηλαδή, το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης ήταν και είναι ουσιαστικά ζήτημα χρηματοδότησης: η αγορά εργασίας αφέθηκε χωρίς ελεγκτικούς μηχανισμούς και πολλαπλασιάστηκε εσκεμμένα η μαζική ανασφάλιστη εργασία και η εισφοροκλοπή. Οι εργοδότες έκαναν πάρτι κλέβοντας τα χρήματα των εργαζομένων με την άδεια των κυβερνήσεων και των κρατικών αρχών, εκμεταλλευόμενοι βεβαίως και την αφασία της δικαιοσύνης και ορισμένων πουλημένων ή ανίκανων συντεχνιών. Πολλά χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις συνειδητά κάνουν τον τροχονόμο στην εισφοροκλοπή, καταρρίπτοντας σήμερα το ευρωπαϊκό ρεκόρ με 33% (δηλαδή, στατιστικά, ένα στα τρία αφεντικά κλέβει)» (Ιός 17/7/2010, οι υπογραμμίσει δικές μου).

Ξέχασαν επιμελώς οι δεξιοί σύντροφοι του πασόκ ότι «Ο λόγος της συμμετοχής του κρατικού προϋπολογισμού στη χρηματοδότηση του συστήματος (αλλά και η εγγυητική λειτουργία του κράτους για την καταβολή των προβλεπόμενων παροχών) στηρίζεται στην υποχρεωτικότητα της κοινωνικής ασφάλισης: κανείς πολίτης δεν έχει το δικαίωμα η την ευχέρεια να ζητήσει την εξαίρεσή του από την υπαγωγή του στην κοινωνική ασφάλιση»

Ξέχασαν επιμελώς οι δεξιοί σύντροφοι του πασόκ ότι «Η τριμερής χρηματοδότηση του δημόσιου συνταξιοδοτικού συστήματος δεν αποτελεί ελληνική έμπνευση ή επιλογή. Αποτελεί ρητή επιταγή της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας (ΔΣΕ) 102 (άρθρο 71.3) που και η Ελλάδα έχει επικυρώσει (Ν. 3251/1955) και συνεπώς, η ΔΣΕ 102 έχει εισαχθεί στην ελληνική έννομη τάξη.» (Γ. Ρωμανιάς «Το Ποντίκι 15.07.10)

Για να προλάβω τους καλοθελητές, δεν ισχυριστήκαμε ότι οι συντάξεις στα 45 και στα 50 σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι δίκαιες, πρέπει δικαίως να ρυθμιστούν (εσείς οι δυο δεξιοί στην εξουσία για πελατειακούς λόγους τις θεσμοθετήσατε…), αλλά αυτό δεν είναι τόσο εντυπωσιακό, όσο ότι «…στο νέο ασφαλιστικό σύστημα που επιχειρείται να οικοδομηθεί στη χώρα μας, από την 1.1.2015, το κράτος δεν συμμετέχει στη χρηματοδότησή του. Η εξέλιξη αυτή βέβαια αντιβαίνει στις ρητές επιταγές της ΔΣΕ 102, αλλά και στη διάταξη του άρθρου 28.1 του ελληνικού Συντάγματος, που δεν επιτρέπει την κατάργηση ή αλλαγή νόμου που επικυρώνει Διεθνή Σύμβαση (όπως είναι ο Ν. 3251/1955) με άλλο νόμο (όπως είναι ο σημερινός ασφαλιστικός νόμος). ( ίδια πηγή με την προαναφερόμενη)

Ολιγαρχικός Δεξιός ορθολογικός κυνισμός σε όλο του το μεγαλείο από τους λαοπρόβλητους αντιεξουσιαστές του πασόκ.

Αδιάφοροι ψυχροί αριθμοί και διάφορες στατιστικές κρύβουν επιμελώς το γεγονός ότι πρόκειται Ανθρώπους. Πληθαίνουν η νεόπτωχοι, οι άστεγοι, ανθρώπινα ράκη γέμισαν τα παγκάκια, η ανταγωνιστικότητας της οικονομία της χώρας μας διαφαίνεται καθαρότερα πλέον στον ορίζοντα μετά το 12% και κάτι της επίσημης, δηλωμένης ανεργίας που προβλέπουν οι φετινοί αριθμοί…

Ο καλό ποιητής και επιφυλλιδογράφος Θανάσης Νιάρχος γράφει με μελαγχολική ειρωνεία: «Θα ήταν αστείο και να φανταστεί κανείς πως είναι δυνατόν το «σύστημα», όπως έχει δουλευτεί αιώνες τώρα, να το απειλεί ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Το πολύ πολύ να μεταβάλλονται αυτά σε μια επιπλέον παρασημοφόρηση του αξιωματούχου» (μιλά για τη δεξιά αντισυστημική μας κα Μπιρμπίλη, «Τα Νέα 25.06.10)