ΣτΕ: "Συνταγματικό και αναγκαίο το Μνημόνιο"

Πηγή: Capital gr

Του Παναγιώτη Στάθη

Συνταγματικό, αναγκαίο για τη διάσωση της χώρας, αλλά και κοινωνικά δίκαιο αφού αφενός τα δυσμενή μέτρα διαχέονται σε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και αφετέρου οδηγούν στην εξυγίανση της οικονομίας , είναι το Μνημόνιο, σύμφωνα με τις εισηγήτριες του Συμβουλίου Επικρατείας.

Αυτό θα υποστηρίξουν την ερχόμενη Τρίτη 23/11 στην Ολομέλεια του ΣτΕ , οι κκ Μαίρη Σάρπ και Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου, οι οποίες θα ζητήσουν να απορριφθούν οι προφυγές κατά του μνημονίου που είχαν υποβάλλει ο Δικηγορικός Σύλλόγος Αθηνών, η ΑΔΕΔΥ, η ΕΣΗΕΑ, συνταξιούχοι και οι άλλοι φορείς.

Σύμφωνα με τις πολυσέλιδες εισηγήσεις:

-Οι περικοπές μισθών και συντάξεων δικαιολογούνται από λόγους δημοσίου συμφέροντος και σε κάθε περίπτωση «υπήρξε πρόνοια οι μισθοί και οι συντάξεις να διατηρούνται σε βιώσιμα επίπεδα». Αναφέρουν χαρακτηριστικά πώς «οι συντάκτες του μνημονίου είχαν πλήρη επίγνωση των συνεπειών από τη μείωση των αποδοχών των εν ενεργεία υπαλλήλων και των καταβαλλομένων στους συνταξιούχους παροχών, για το λόγο δε αυτό θεσπίζεται μεν η μείωση αυτή, λαμβάνεται, όμως, πρόνοια οι προκύπτουσες μετά την μείωση αυτή αποδοχές και συντάξεις να διατηρούνται σε βιώσιμα επίπεδα. Συνεπώς, οι επίδικες ρυθμίσεις, με τις οποίες επέρχεται επέμβαση σε περιουσιακά δικαιώματα, δεν εμφανίζονται κατ’ αρχήν αντίθετες με την αρχή της αναλογικότητας».

-Η συμφωνία με την τρόικα δεν απειλεί σε καμία περίπτωση την εθνική κυριαρχία αφού «δεν παραχωρούνται με αυτή αρμοδιότητες σχετικές με την άσκηση της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής της χώρας και την εποπτεία της υλοποιήσεώς της στα κράτη μέλη της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως εσφαλμένως υπολαμβάνουν οι αιτούντες, ούτε με τις διατάξεις του ν. 3845/2010 αναγνωρίζονται εξουσίες σε όργανα διεθνών οργανισμών, περιορίζουσες καθ΄ οιονδήποτε τρόπο την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας, η ελληνική δε κυβέρνηση διατηρεί την κατ’ άρθρο 82 του Συντάγματος εξουσία της για τη χάραξη της γενικής πολιτικής της χώρας».

-Οι δύο εισηγήτριες θα επισημάνουν ότι το μνημόνιο δεν χρειαζόταν να ψηφιστεί από την Βουλή με πλειοψηφία των 3/5, καθώς δεν αποτελεί διεθνή σύμβαση: «Εσφαλμένα προβάλλεται ότι το μνημόνιο αποτελεί διεθνή σύμβαση, αφού πρόκειται για συμφωνία δανεισμού, αποτελεί προϊόν συνεργασίας μεταξύ των ελληνικών αρχών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ΕΚΤ και ΔΝΤ, η τελική όμως απόφαση για την εφαρμογή των προβλεπομένων ανήκει στην ελληνική κυβέρνηση. Πρόκειται για ένα μη δεσμευτικό νομικά κείμενο με το οποίο δεν εκχωρούνται αρμοδιότητες άσκησης οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής σε ΕΚΤ, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δια των περικοπών αποδοχών και συντάξεων επιδιώκεται αποκλειστικώς η εξυπηρέτηση των ταμειακών συμφερόντων του δημοσίου».

- Ήταν άλλωστε, αναγκαίο αφού «δια των περικοπών αποδοχών και συντάξεων επιδιώκεται αποκλειστικώς η εξυπηρέτηση των ταμειακών συμφερόντων του δημοσίου... Απαραδέκτως αμφισβητείται η νομιμότητά τους καθώς τα μέτρα παρίστανται πρόσφορα στη μείωση του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης κατά 2,5% του ΑΕΠ... Ελήφθησαν μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής για την άμεση αντιμετώπιση της οξείας δημοσιονομικής κρίσης, η οποία είχε καταστήσει αδύνατη την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών της χώρας μέσω των διεθνών αγορών και πιθανό το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της... Τα επίμαχα μέτρα, τα οποία αποτελούν τμήμα του ευρύτερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της ελληνικής οικονομίας, δικαιολογούνται κατ΄ επίκληση σοβαρών λόγων δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι αποτελούν, ταυτοχρόνως, και σκοπούς κοινού ενδιαφέροντος των κρατών - μελών της Ένωσης».

-Οι περικοπές μισθών και συντάξεων δεν παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας αφού ουσιαστικά διαχέονται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα: «..Σύμφωνα με το νομοθέτη οι επίμαχες περικοπές θα ασκήσουν επίδραση και στις αποδοχές των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα η οποία θα οδηγήσει στη μείωση του κόστους παραγωγής των εγχώριων προϊόντων και συνεπώς στη διόρθωση των τιμών και υπηρεσιών κατά συνέπεια σε χαμηλότερο πληθωρισμό , αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, ενδυνάμωση της απασχόλησης και τελικώς στην αύξηση του ΑΕΠ. ...Τα μειονεκτήματα των περικοπών των αποδοχών αντισταθμίζονται από το πλεονέκτημα της αποφυγής της χρεοκοπίας της χώρας...».

Πηγή:www.capital.gr