ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
ΣΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Η ΧΩΡΑ;
Είναι πολλοί, που, αρκετά καλοπροαίρετα, εκφράζουν ερωτηματικά και αμφιβολίες για το αν και κατά πόσο η χώρα μας μπορεί να επιβιώσει και να έχει προοπτική εκτός ευρώ, αφού είναι μια χώρα που έχει αδύναμη παραγωγική βάση και εξαρτάται πάρα πολύ από τις εισαγωγές.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΒΑΣΗ
Τα ελλείμματα, μάλιστα, αυτά γνώρισαν μια καλπάζουσα αύξηση στα χρόνια που ακολούθησαν τηνένταξη της χώρας μας στο ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι το ευρώ αποδυνάμωσε περαιτέρω και δραστικά την εγχώρια παραγωγική βάση.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ανάμεσα στα έτη 2000 (2001 εντάχθηκε η Ελλάδα στο ευρώ) και 2008 (το έτος πριν την κρίση) το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών υπερτριπλασιάστηκε (από €10,5 δις σε €35 δις) ενώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο υπερδιπλασιάστηκε (από €21,5 δις σε €44 δις)!
Να προσθέσουμε, επίσης, ότι τα διευρυνόμενα εμπορικά ελλείμματα, τα οποία έδειχναν ότι η κοινωνίαμας (κυρίως τα πιο εύπορα τμήματά της) κατανάλωνε πολύ περισσότερα απ’ όσα παρήγαγε,αποτελούν την κύρια αιτία του υπερδανεισμού της χώρας –ιδιωτών και δημοσίου- αφού ως επί το πλείστον αυτά τα ελλείμματα καλύπτοντο με δανεισμό.
Το θέμα και το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν μπορεί μια τέτοια, ελλειμματική στο ισοζύγιο πληρωμών της, χώρα να σταθεί και να έχει προοπτική εκτός ευρώ.
Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που η έξοδος από το ευρώ θα έχει πιθανότατα ως αναγκαίο συμπλήρωμα, τη«στάση πληρωμών» επί του χρέους και τη συνακόλουθη μεγάλη υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος, η οποία μπορεί να φτάσει, για παράδειγμα, το 50%!
Τα ερωτήματα πράγματι είναι εύλογα και χρήζουν πειστικής διερεύνησης.
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΘΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΙΣ ΕΞΑΓΩΓΕΣ
Το πρώτο που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι ένας από τους θεμελιώδεις λόγους που προτείνουμε τηνέξοδο από το ευρώ , στο πλαίσιο μιας γενικότερης αμφισβήτησης της Ε.Ε. και των κανόνων της και μιας νέας προοδευτικής πολιτικής, αφορά την ανάγκη να ανακόψουμε αυτή την νοσηρή διεύρυνση των εμπορικών ελλειμμάτων της χώρας, η οποία συνεπιφέρει καλπάζοντα δανεισμό και για να ενισχύσουμε την εγχώρια παραγωγική βάση και συνακόλουθα την απασχόληση.
Αν συνεχίσει η χώρα να πορεύεται ανοχύρωτη εντός του ευρώ και της ενιαίας απελευθερωμένης ευρωπαϊκής αγοράς, όχι μόνο δεν μπορεί να βγει από την κρίση και να ανακόψει την υπερχρέωσηαλλά και θα βλέπει την παραγωγική, οικονομική και κοινωνική της θέση να επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο και ταχύτατα.
Επομένως, η έξοδος από το ευρώ, η διαμόρφωση ενός νέου εθνικού νομίσματος και η άμεση υποτίμησή του, θα έχει ως συνέπεια να ακριβύνουν κατά πολύ και απότομα όλα τα εισαγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες.
Αυτή η εξέλιξη, παρά τις όποιες αρνητικές παρενέργειές της, δεν είναι ανεπιθύμητη. Αντίθετα, είναι έναςαπό τους επιδιωκόμενους στόχους.
Διότι η μεγάλη αύξηση των τιμών στα εισαγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες θα τονώσει ουσιαστικά την εγχώρια οικονομική βάση, θα ενισχύσει τη θέση της στην εσωτερική αγορά, θα τονώσει σημαντικά τις εξαγωγές και την απασχόληση. Πολύ περισσότερο αφού θα συνοδευτεί και με σειρά άλλων πολιτικών στήριξης και "προστασίας" της ελληνικής οικονομίας και των κλάδων της.
ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ
Το δεύτερο που πρέπει να διευκρινιστεί είναι ότι το νέο εθνικό νόμισμα και η υποτίμησή του θα επιφέρει, όπως είπαμε, μεγάλες ανατιμήσεις στα εισαγόμενα προϊόντα/υπηρεσίες, πράγμα που σε συνθήκες στάσης πληρωμών και δυσκολίας, επομένως, σε πρώτη φάση, τουλάχιστον, να υπάρχει συνάλλαγμα, (αφού ο δανεισμός διεθνών αγορών αλλά και δυτικών κρατών θα είναι κλειστός), μπορεί να προκαλέσει μεγάλες ελλείψεις προϊόντων και ειδικότερα πρώτων υλών, αλλά και ένα πολύ υψηλό πληθωρισμό, που μπορεί να εξανεμίσει τα λαϊκά εισοδήματα.
Οι κίνδυνοι αυτοί, που προβάλλονται υπερβολικά από τους διάφορους καταστροφολόγους, είναιαντιμετωπίσιμοι.
Όπως εξηγήσαμε, ένας δραστικός περιορισμός των εισαγόμενων προϊόντων, ιδιαίτερα ειδών πολυτελείας και όσων εκτοπίζουν εγχώρια παραγόμενα προϊόντα, είναι απολύτως επιθυμητός και επιδιωκτέος.
Η χώρα δεν έχει μέλλον με τέτοια πελώρια εμπορικά ελλείμματα, όπου οι εισαγωγές είναι υπερτριπλάσιες των εξαγωγών! Αυτός, άλλωστε, είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η Ελλάδα δεν αντέχει εντός του ευρώ.
Επομένως, ένας δραστικός περιορισμός των εισαγωγών και μια στροφή στην εγχώρια παραγωγική βάση, θα είναι μια θετική εξέλιξη, αρκεί να υπάρξουν πολιτικές που θα αναβαθμίσουνστη συνέχεια την τεχνολογική, οργανωτική και παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας.
Πέραν τούτου, όμως, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα με ελλείψεις βασικών αγαθών και ιδιαίτεραπρώτων υλών, που εισάγονται από το εξωτερικό.
ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ!
Το συνάλλαγμα που απαιτείται για την εισαγωγή αυτών των αγαθών μπορεί να βρίσκεται με μεγάλη άνεση, στην αρχή από τα ευρώ που θα ανταλλαχθούν με το νέο εθνικό νόμισμα και στη συνέχεια, κυρίως, από τρεις μεγάλες πηγές: τις εισπράξεις από ελληνικές εξαγωγές, τον τουρισμόκαι τα εμβάσματα του εξωτερικού.
Ιδιαίτερα, πρέπει να τονίσουμε ότι την ίδια ώρα που με το νέο εθνικό νόμισμα και την υποτίμησή του θα ενισχυθούν οι εξαγωγές, θα αυξηθεί, επίσης, σημαντικά και το τουριστικό ρεύμα και πιθανότατα οιεισπράξεις από αυτό σε συνάλλαγμα.
Την ίδια ώρα ο κίνδυνος του υψηλού πληθωρισμού στη χώρα, λόγω των μεγάλων ανατιμήσεων των εισαγόμενων, ιδιαίτερα των πρώτων υλών, μπορεί κάλλιστα να αντιμετωπισθεί.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΜΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ
Και μπορεί να αντιμετωπιστεί με την επιβολή ενός γενικού αυστηρού και ουσιαστικού ελέγχου στις τιμές των προϊόντων, σε όλες τις φάσεις της εισαγωγής, μεταποίησης, εμπορίας, πολύ περισσότερο όταν στην ελληνική οικονομία ευημερούν τα καρτέλ, η αισχροκέρδεια και οι εναρμονισμένες πρακτικές.
Ασφαλώς, κάθε άλλο παρά έχουμε εξαντλήσει τις απαντήσεις στα προβλήματα που εξ' αρχής θέσαμε, αλλά νομίζουμε ότι έχουμε κάνει μια πρώτη προσπάθεια να αντικρούσουμε την καταστροφολογία.
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ
Η έξοδος από το ευρώ, η στάση πληρωμών επί του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών, ωςαφετηριακά μέτρα μιας νέας προοδευτικής πορείας της χώρας, όχι μόνο είναι συμβατά με μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με υψηλά χρέη, με ισχνή παραγωγική βάση, μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο πληρωμών και μεγάλες, σχετικά με τις εξαγωγές, εισαγωγές αλλά και είναι μέτρα απολύτως απαραίτητα για να αντιμετωπιστούν αυτές οι καταστάσεις της υπερχρέωσης και τωνμεγάλων ελλειμμάτων.
Η Ελλάδα χρειάζεται τη στάση πληρωμών επί του χρέους, την έξοδο από το ευρώ κλπ, πρώτα απ’ όλα για να επιτύχει:
- Μια μεγάλη στροφή στην εγχώρια παραγωγική βάση για την αναζωογόνησή της
- Μια εκ νέου ανακάλυψη με νέους όρους της ελληνικής γεωργίας, της αλιείας καικτηνοτροφίας
- Μια αναζωογόνηση και αναβάθμιση της έρευνας και των νέων τεχνολογιών για μια νέα δυναμική οικονομία με πρωτοποριακή αποδοτικότητα
- Μια μεγάλη ενίσχυση στρατηγικών κλάδων της οικονομίας, που μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα αποδοτικοί και εξαγωγικοί, όπως η ενέργεια, ιδιαίτερα οι ΑΠΕ και η ναυπηγική βιομηχανία
- Μια ενδυνάμωση της απασχόλησης με άμεσο στόχο την πλήρη απασχόληση
6 σχόλια:
Δεν θα μας γλυτώσουν τα πετσετάκια της δραχμής όπως λένε οι άκαπνοι.
Δυνατός ταξικός αγώνας στην Ελλάδα και παντού.
Καλά όλα αυτά που λέγονται και εν μέρει σωστά. Όντως είναι καταστροφολογικές οι αναλύσεις περί εξόδου, αλλά υπάρχει ένα θέμα που δεν λαμβάνεται στα υπ'όψιν κι έχει να κάνει με το ποια πολιτική ηγεσία θα βρίσκεται στην εξουσία μετά την αποχώρηση από το ευρώ; Γιατί αν είναι αντίστοιχη με την όποια μεταπολιτευτική κυβέρνηση υπήρξε μέχρι στιγμής, τότε ας το αφήσουμε καλύτερα, χορεύοντας με τους λύκους θα λέγεται το δράμα που θα ζούμε.
Επίσης, απλά ένα σχόλιο-τροφή για σκέψη, μήπως μια πραγματική καινοτομία θα ήταν να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε όχι σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε ενδοευρωπαϊκό; Καινοτόμο δεν είναι αφού έχει υπάρξει ήδη η σοσιαλιστική διεθνής, αλλά οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για να γίνει ένα βήμα παρακάτω.
όχι σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε ενδοευρωπαϊκό; Καινοτόμο δεν είναι αφού έχει υπάρξει ήδη η σοσιαλιστική διεθνής, αλλά οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για να γίνει ένα βήμα παρακάτω.
αυτο λέμε για .
Σωστο!!!
Αυτό ίσως φέρει και ανακατανομή του πληθυσμού και δούμε την επαρχία να αναζωογονείται και να αναπτύσσεται. Μη ξεχνάμε πόσες χιλιάδες ήρθαν τα τελευταία χρόνια στην Πρωτεύουσα και τις μεγάλες πόλεις προκειμένου να επανδρώσουν τις χιλιάδες επίσης θέσεις που υπήρχαν ή δημιουργήθηκαν γι αυτούς στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.
Μη πω και για τη μεγάλη ζωή που υπόσχονταν το άφθονο χρήμα που έρεε όλα αυτά τα χρόνια που ελάχιστοι γνώριζαν ότι ήταν δανεικό...
''Ιδιαίτερα, πρέπει να τονίσουμε ότι την ίδια ώρα που με το νέο εθνικό νόμισμα και την υποτίμησή του θα ενισχυθούν οι εξαγωγές, θα αυξηθεί, επίσης, σημαντικά και το τουριστικό ρεύμα και πιθανότατα οιεισπράξεις από αυτό σε συνάλλαγμα.''
Αυτο μπορει να συμβει . Ομως ταυτοχρονα θα δημιουργσει και μια νεα μεγαλη ανισοτητα πλαι στις ηδη υπαρχουσες : Οοσι ζουνστις τουριστικές περιοχές (Νησια κλπ.. θα μπορουν να διαθετουν σκληρο νομισμα -- ενω οι ..λοιποι - δραχμή..
αναποτρεπτη και η Μαυρη αγορά συναλλαγματος οπως -οταν πηγαιναμε παλοτερα ταξιδια στις χωρες του τοτε Υπαρκτου σοσιαλισμου..
Ο Ευρωπαϊκός δρόμος που επέλεξε η αστική τάξη μεταπολεμικά και υλοποιήθηκε σε δύο φάσεις, το 1979 - είσοδος στην τότε Ε.Ο.Κ και είσοδος στον μηχανισμό του κοινού νομίσματος το 2002, αποδείχτηκε σφαγείο για τον ελληνικό λαό. Πραγματικό σφαγείο για τα κοινωνικά του δικαιώματα και το βιοτικό του επίπεδο. Σήμερα από την κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων δωσίλογων του ΠΑ.ΣΟ.Κ με τη συναίνεση του υπόλοιπου σάπιου και παρακμιακού πολιτικού σκηνικού, προωθείται μια πραγματική κοινωνική γενοκτονία του ελληνικού λαού και μια ιστορικών διαστάσεων καταστροφή - ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας, προκειμένου η ελληνική αστική τάξη να μπορέσει να σταθεί σ΄ αυτή τη λυκοσυμμαχία του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου. Ακόμη και μετά την επιβολή συνεχόμενων κυμάτων φονικής λιτότητας δεν είναι βέβαιη η παραμονή της στη λυκοσυμμαχία. Μπορεί αυτή η προσπάθεια να καταλήξει σε μια νέα καταστροφή τύπου 1922 είτε στο οικονομικό- κοινωνικό είτε ακόμα χειρότερα στο εθνικό επίπεδο. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη και γίνεται ακόμα πιο κρίσιμη καθώς βρίσκεται στα χέρια μιας πολιτικής ηγεσίας που κινείται με αποκλειστικό κριτήριο τα συμφέροντα των πιστωτών , έχοντας πάρει οριστικό διαζύγιο από κάθε ανάγκη της κοινωνίας. Έχουμε σήμερα περάσει σ’ ένα καθεστώς οικονομικής κατοχής που εγκαταστάθηκε με τη υπογραφή του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης του Ελληνικού Δημοσίου με του ξένους πιστωτές. Αυτό το καθεστώς εξυπηρετεί την αστική τάξη στην προσπάθειά της να δημιουργήσει ασφυκτικό κλίμα στο εσωτερικό της χώρας και να αποτρέψει τις αντιδράσεις που θα συνόδευαν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην παραγωγή , την εργασία και στους μηχανισμούς αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Από την άλλη οι ξένοι πιστωτές της χώρας αποκτούν ενεργό ρόλο στα εσωτερικά πράγματα και μπορούν όχι μόνο να τα επιβλέπουν καλύτερα αλλά με το να μετάσχουν ενεργά στο σχεδιασμό της οικονομικής πολιτικής. Αυτή τη διπλή πολιτική ανάγκη εξυπηρέτησε η προσφυγή στο Δ.Ν.Τ και η συγκρότηση της Τρόικας. Τελικά ο G.A.P αποδεικνύεται υπηρέτης πολλών αφεντάδων. Δωσίλογος στην υπηρεσία της Μέρκελ και της Goldaman Sachs, αλλά και πολιτικός υπάλληλος του ελληνικού κεφαλαίου Και τα δύο αυτά είναι εκφάνσεις του ίδιου πολιτικού μεγέθους: της πιο επικίνδυνης κατάστασης που δημιουργείται μεταπολιτευτικά, με μια χώρα παραδομένη στα χέρια των πιστωτών και κάτω από το ζυγό της εξουσίας τους.
Τα όσα ακούστηκαν από τα ευρωπαϊκά χείλη έστω και με τη μέθοδο των διαρροών για έξοδο από το ευρώ δεν είναι καθόλου ψεύτικα ούτε απλά προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα εκφοβισμού του λαού. Είναι μια προσπάθεια της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας να ελέγξει την επέκταση της κρίσης στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Η επιλογή της παραμονής στο ευρώ και την Ε.Ε θα πληρωθεί ακόμα πιο πικρά από τους εργαζόμενους, αν στις προτεραιότητες των κινημάτων αντίστασης και στην ιεράρχηση των αιτημάτων τους δεν τεθεί πρώτο το ζήτημα του ευρώ και της Ε.Ε, το ζήτημα δηλ, της εξόδου και από τα δύο και της προσπάθειας να απεμπλακούμε από αυτό το μηχανισμό οριστικά.
Δεν υπάρχει η δυνατότητα ενός άλλου δρόμου στα πλαίσια της Ε.Ε γιατί αυτά τα πλαίσια είναι απόλυτα αντιδημοκρατικά, ολοκληρωτικά και σφραγισμένα από την κυριαρχία του πολυεθνικού κεφαλαίου.
Η Ε.Ε δεν μπορεί ν’ αποτελέσει ούτε πεδίο , ούτε ευκαιρία διεθνιστικής συνάντησης λαών και κινημάτων. Ο αναγκαίος για την εποχή μας εργατικός διεθνισμός δεν μπορεί να αναπτυχθεί μέσα από τους διεθνοποιημένους θεσμούς του κεφαλαίου , παρά μόνο σε αντιπαλότητα πολιτική και ιδεολογική μ’ αυτούς. Η αποδοχή της ευρωπαϊκής ενοποίησης αφοπλίζει ιδεολογικά και πολιτικά την Αριστερά , της στερεί τη δυνατότητα να διαμορφώσει την αναγκαία επαναστατική στρατηγική ενάντια στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα. ΧΡ. ΡΕΠΠΑΣ
Δημοσίευση σχολίου