ΠΗΓΗ: Capital gr
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα έπρεπε να ανησυχεί λιγότερο για το «φάντασμα» του πληθωρισμού, και να επικεντρωθεί στην αυξανόμενη απειλή του αποπληθωρισμού, η οποία θα μπορούσε να προκύψει από έναν πόλεμο νομισμάτων, σχολίασε ο Nouriel Roubini.
Σε άρθρο του για τους πελάτες της Roubini Global Econimics, τόνισε πως οι ανησυχίες της ΕΚΤ για την απειλή του πληθωρισμού στην ευρωζώνη, ουσιαστικά καταπνίγουν την ανάκαμψη των χρεωμένων περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης, δηλαδή της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, της Ιρλανδίας, της Ελλάδας και της Ισπανίας (PIIGS).
Αντίθετα, η τράπεζα θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο επιβολής περαιτέρω μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης (QE), όπως οι Βρετανοί και Αμερικανοί ομόλογοί της.
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά, «ο αποπληθωρισμός και όχι ο πληθωρισμός, είναι το ρίσκο που μαστίζει τις PIIGS».
Πρόσθεσε ακόμη πως οι εντάσεις σχετικά με τα νομίσματα, έχουν φθάσει σε κρίσιμο σημείο. Οι χώρες με υπερβολικές δαπάνες θα πρέπει να μειώσουν την εγχώρια ζήτηση για απομόχλευση, ενώ οι υπερβολικά συγκρατημένες χώρες αρνούνται να μειώσουν την εξάρτησή τους από τις καθαρές εξαγωγές.
«Αυτό το παιχνίδι στα νομίσματα και στις καθαρές εξαγωγές, σημαίνει ότι το κέρδος μιας χώρας είναι η απώλεια ενός άλλου κράτος», τόνισε ο οικονομολόγος.
Σημειώνει δε πως το πρόβλημα είναι πιο μεγάλο και έντονο για τις PIIGS, οι οποίες χρειάζονται απεγνωσμένα μια πραγματική υποτίμηση του ευρώ.
«Αντίθετα, η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και η σφιχτή δημοσιονομική τακτική της Γερμανίας, ενισχύουν το ευρώ και ενθαρρύνουν ακόμη περισσότερο τις αποπληθωριστικές πιέσεις στις PIIGS, που ήδη παραπαίουν.
Αυτή η άνοδος στο ευρώ, σύντομα θα προκαλέσει μαζικό πόνο στις PIIGS, καθώς η ύφεση στην οποία βρίσκονται θα επιδεινωθεί και το ρίσκο χρεοκοπίας θα αγγίξει οριακό σημείο».
3 σχόλια:
Οι οικονομολόγοι θολώνουν τα νερά με τα διάφορα νομισματικά παιγνίδια και δεν λένε την αλήθεια.
Είναι αναπόφευκτη στον Καπιταλισμό η εξαφάνηση του λιγώτερο ανταγωνιστικού
παίκτη και η επικράτηση λίγων Μονοπωλίων με οποιοδήποτε νόμισμα.
Το νόμισμα βοηθάει αλλά είναι ο πιο ασήμαντος παράγων.
Π.χ. Μπορεί να μας εξηγήσει ο Ρουμπινί , οικονομολόγος του
Harvard, γιατί η Κίνα με το φτηνό γουάν είναι ανταγωνιστική αλλά και
η Γερμανία είναι ανταγωνιστική με το σκληρότερο των νομισμάτων, το ευρό?
Η έλλειψη Μαρξιστικής κατάρτισης στα φημισμένα αστικά πανεπιστήμια είναι πλέον ολοφάνερη.
cynical
αυτό είναι το αυθεντικό άρθρο και έχει ενδιαφέρον
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-10-21-23-08-55-2010102129301/
Θυμίζω επίσης ότι η Γερμανία εκμεταλλεύτηκε το ακριβό ευρώ εις βάρος υπολοίπων χωρων της ευρωζώνης (για τις οποίες το νόμισμα ευρώ είναι ακριβό). Η Κίνα λειτουργεί μόνο με τις εξαγωγές σε χώρες εκτός γουάν
Δημοσίευση σχολίου