Δείκτες

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία (23-10)Από τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ

Βαθμηδόν, πολιτική, δημοσιογραφία και οικονομία συγχωνεύονται.

Τα πιο ανάγλυφα παραδείγματα μας τα προσφέρουν οι τετριμμένες περιπτώσεις σαν αυτή του εκφωνητή του δελτίου της κρατικής τηλεόρασης, φέρ' ειπείν, που ξεκινάει κι εκείνος, όπως όλοι οι συνάδελφοί του, με τα γνωστά περί δανεισμού, επιτοκίων, τρόικας, Μνημονίου, «θυσιών», αξιολόγησης ξένων οίκων, «άλματος στα έσοδα» κ.λπ., για να καταλήξει με την αλλόκοτη προειδοποίηση ότι: «Περνάμε τώρα στις πολιτικές μας ειδήσεις», λες και τα προηγούμενα διατηρούσαν μηδενική συνάφεια με την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα. Αντιστρόφως, η πολιτική είδηση που ακολούθησε πρώτη ήταν, απλούστατα, η αναφερόμενη στην εξεταστική επιτροπή για την οικονομία!

ΑΠ' ΟΠΟΥ συμπεραίνει και ο πιο δύσπιστος ότι η πολιτική είναι πλέον ακριβώς αυτό, οικονομία και μόνον οικονομία. Απεναντίας, τα ίδια τα οικονομικά ζητήματα, και εφόσον αυτό συμφέρει τους πολιτικούς, δηλαδή μονίμως, σχολιάζονται δήθεν σαν υποθέσεις ανεξάρτητες από την πολιτική ζωή (ποια πολιτική ζωή;), που αφορούν αποκλειστικά το χρέος και τους τόκους.

ΣΤΗ σκηνή της δημοσιότητας, το παραπάνω επαναλαμβάνεται σε ποικίλες παραλλαγές από το πρωί μέχρι το βράδυ, έτσι που τα πάντα μοιάζουν να έχουν απορροφηθεί από το άγχος του λογιστηρίου του κομματικού κράτους και η κρίση ρίχνει τη σκιά της σε κάθε τι που οι πολιτικοί μας αδυνατούν να μεταφράσουν με αυστηρά οικονομικούς όρους δούναι και λαβείν, εξαφανίζοντάς το. Δεν απαιτούνται φιλοσοφικές ικανότητες για να αντιληφθεί κανείς λ.χ. ότι, στο υπουργείο Εξωτερικών, η ευτυχία είναι συνώνυμη της προσέλκυσης επενδύσεων από τους ξένους επενδυτές, ενώ στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας ουδείς διανοείται ότι οι εξοπλισμοί θα μπορούσαν να είναι κάτι διαφορετικό από την απόκρυψη των συνεπειών τους επί του προϋπολογισμού. Από την πλευρά του, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων περιορίζεται στην επεξεργασία της αμιγώς οικονομικής διάστασης των θεμάτων που δηλώνονται στην ονομασία του. Εξίσου το υπουργείο Πολιτισμού.

ΕΙΝΑΙ λοιπόν ακόμη μία διάσταση της κρίσης, και όχι η πιο ανώδυνη, το γεγονός ότι η πολιτική μας εμπειρία ως λαού, τουτέστιν η δημοκρατία, υποχωρεί στη γραμμή άμυνας μιας καθαρά διαχειριστικής αντεπίθεσης των οικονομικών σεναρίων ενάντια σε όλους τους τομείς της ηθικής και κοινωνικής δραστηριότητας, για να μην πούμε και για την πνευματική. Σε αντιστάθμισμα, στρατιές υποτιθέμενων κεντροαριστερών υποψηφίων για τις προσεχείς εκλογές αγωνίζονται ξαφνικά να πείσουν ότι η πολιτική αναγεννήθηκε εν μια νυκτί κι ότι ο προσανατολισμός της ψήφου πρέπει, λέει, να είναι άσχετος με την κριτική των όρων του Μνημονίου! Πτωχοί τω πνεύματι μας καλούν να πάμε στις κάλπες σαν πλούσιοι.