Συγκυριακού χαρακτήρα οι έπαινοι των επιτηρητών μας...

 

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

ZEZA ZHKOY

Τα μίντια παπαγαλίζουν τις ανακοινώσεις του ΟΔΔΗΧ, δηλαδή του Οργανισμού που χειρίζεται το δημόσιο χρέος, με επιπόλαιο τρόπο. Λες και πρόκειται για σπουδαίο γεγονός ότι η ζήτηση ήταν τριπλάσια της προσφοράς τόσο στη χθεσινή δημοπρασία των τρίμηνων εντόκων γραμματίων – όπως και στην πρόσφατη των εξάμηνων εντόκων γραμματίων, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 13 Ιουλίου.

Χθες, το ελληνικό Δημόσιο κατάφερε με «άνεση» (όπως επισημαίνεται) να αντλήσει από τις αγορές το ποσό των 1,95 δισ. ευρώ, δηλαδή υπερκαλύφθηκε κατά 3,85 φορές, και το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 4,05%. Για τα εξάμηνα έντοκα, το Δημόσιο μάζεψε 1,62 δισ. ευρώ, με το επιτόκιο στο 4,65%.

Ομως, το Δημόσιο πλήρωσε τόσο για τα εξάμηνα όσο και για τρίμηνα υψηλότερο (έστω ελαφρώς) επιτόκιο από αυτό έδωσε στις εκδόσεις προτού η χώρα ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ε.Ε. για να αποφευχθεί η επίσημη χρεοκοπία. Να επισημανθεί, δε, ότι το επιτόκιο των κρατικών τίτλων παραμένει δέκα φορές επάνω από ό,τι ήταν πέρυσι τον Οκτώβριο, όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου τη διακυβέρνηση της χώρας.

Τις εντυπώσεις αυτές ήρθε να διασκεδάσει η ικανοποίηση του πρωθυπουργού από τους συγκυριακούς έπαινους των επιτηρητών μας, που όμως δεν συνιστούν λόγο ικανοποίησης και για τους πολίτες. Εντάξει... Οι ρυθμίσεις για το ασφαλιστικό και το εργασιακό αποτελούν πια νόμους του κράτους, χωρίς κοινοβουλευτικές απώλειες για το κυβερνών κόμμα. Αλλά οι προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι δεν θα μειώσει τις συντάξεις, δεν θα αυξήσει τις εισφορές και δεν θα αυξήσει τα όρια ηλικίας, πήραν τον κατήφορο του ψεύδους...

Προφανώς ο αφόρητος δανεισμός είναι το χαμηλότερο σκαλί εξευτελισμού. Στη διάρκεια της προηγούμενης εικοσαετίας, η Ελλάδα έζησε τα οφέλη από την απελευθέρωση του τραπεζικού συστήματος και της αύξησης των διαθεσίμων δανειακών κεφαλαίων. Ο συνδυασμός αυτός έφερε σταθερή αύξηση του εθνικού, οικογενειακού και προσωπικού πλούτου. Ο κύκλος αυτός έχει κλείσει.

Τώρα η χώρα πρέπει θα μάθει να ζει χωρίς εύκολο χρήμα. Με τα σημερινά δεδομένα, κάτι τέτοιο δεν είναι φαίνεται εγγυημένο. Εγγυήσεις, με το Μνημόνιο, υπάρχουν μόνο για τις επενδύσεις που έχουν γίνει στα ελληνικά ομόλογα. Και αυτό γιατί ένα τεράστιο μέρος των κρατικών εσόδων θα συνεχίσει να αφαιρείται από τον εγχωρίως παραγόμενο πλούτο και την εθνική αποταμίευση ώστε να εξυπηρετούνται, με τη μορφή τόκων και χρεολυσίων, τα κρατικά χρέη. Τα δημόσια ελλείμματα και τα συνακόλουθα δημόσια χρέη οδηγούν πάντοτε τον πληθυσμό της χώρας που χρεώνεται σε βαρύτατη φτώχεια. Επιπλέον, διαβρώνουν τον κοινωνικό ιστό και εμπεδώνουν τη μιζέρια στον πολιτισμό που βιώνουμε.

Το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» περίπου προδικάζει τη χρεοκοπία της Ελλάδας, υποστηρίζοντας ότι και μετά το 2013, οπότε θα τελειώσει το πρόγραμμα στήριξης από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και το ΔΝΤ, το δημόσιο χρέος θα είναι της τάξης του 150%. Αρα, εικάζει ότι η χώρα μας θα δυσκολευτεί να βρει χρήμα στις αγορές και θα υποχρεωθεί σε μια τέτοιου τύπου ελεγχόμενη πτώχευση, όπως αυτή που ετοίμασε η Μέρκελ. Το περιοδικό έχει ήδη διαρρεύσει τα σχέδια τα οποία επεξεργάστηκε ένα κλειστό επιτελείο της καγκελαρίας και του υπουργείου Οικονομικών για την υλοποίηση της «ελεγχόμενης πτώχευσης» εφόσον χρειαστεί.

Από την πρόσφατη συζήτηση στο Eurogroup προέκυψε ότι το ζήτημα της «ελεγχόμενης πτώχευσης» θα συζητηθεί σε βάθος τον Σεπτέμβριο. Εκεί θα κατατεθούν και άλλα σχέδια υλοποίησης του εγχειρήματος.

Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φέρεται επίσης να ετοιμάζει ένα δικό της πλάνο, που πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν στοιχεία του χαρακτηρίζουν «πολύ πιο σοβαρό από το περίπλοκο γερμανικό, το οποίο θα απαιτούσε και αλλαγή της συνθήκης». Κοινοτικές πηγές, πάντως, εκτιμούσαν πως οι ελπίδες ορισμένων να εξαιρεθεί τελικά η πρόταση για την ελεγχόμενη πτώχευση από το πακέτο των αλλαγών της οικονομικής διακυβέρνησης θα πρέπει να θεωρηθεί ότι έχουν ήδη διαψευστεί.