Πηγή: Ανεμογκάστρι
18-5-2010
Πριν από λίγο καιρό, τον Απρίλιο, λίγες μέρες προτού ο τραγικός αυτός πρωθυπουργός ανακοινώσει επισήμως από το ακριτικό Καστελόριζο ότι παραδίδει άνευ όρων τη χώρα στον μηχανισμό μεγα-δανεισμού και επιτήρησης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, ο Σάιμον Τζόνσον του Peterson Institute, πρώην επικεφαλής των οικονομολόγων του ΔΝΤ, προειδοποίησε ότι η μη εμπλοκή του Ταμείου στη συναλλαγματική πολιτική της Ελλάδας, δηλαδή η αδυναμία υποτίμησης του ευρώ, δεν θα αποβεί προς όφελος της χώρας και της οικονομίας.
Μάλιστα ο ίδιος προειδοποίησε, στη βάση αυτού του δεδομένου, για ενδεχόμενη «αργεντινοποίηση» της Ελλάδας λέγοντας ότι στην Αργεντινή τη δεκαετία του 1990 η μη παρέμβαση στην ισοτιμία του πέσο ήταν λάθος.
Λίγες μέρες αργότερα ο ίδιος ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν (και... φίλος του Γιωργάκη και της Λούκας, σύμφωνα με τα δημοσιογραφικά γλειφτρόνια) έδινε μια πρόγευση του τι θα επακολουθήσει. Για την ακρίβεια ζητούσε το Ταμείο του να μπορεί να παρέμβει στη συναλλαγματική ισοτιμία της Ελλάδας ώστε ο «αποπληθωρισμός», τον οποίο μετ’ επιτάσεως ζητούσε, να γίνει κατά τι ομαλότερα. Τι εννοούσαν οι... ποιητές;
* Ότι, αν ο «αποπληθωρισμός» επιχειρηθεί μέσω της συνολικής (δηλαδή νομισματικής) υποτίμησης, τότε η πτώση της αξίας των μισθών θα γίνει ταυτόχρονα με την πτώση όλων των πραγματικών τιμών. Άρα ή ανταγωνιστικότητα θα επιτευχθεί ταχύτερα και πιο ομοιόμορφα, άρα η κοινωνία θα «πονέσει» λιγότερο.
* Αν, αντιθέτως, ο «αποπληθωρισμός» επιχειρηθεί μόνο με την ονομαστική μείωση των μισθών, τότε θα συντελεστεί πολύ πιο βίαια για την κοινωνία και χωρίς να είναι εξασφαλισμένο το πότε η συνολική πτώση των τιμών θα ακολουθήσει τη μισθολογική μείωση.
Τις ίδιες εκείνες μέρες γινόταν φανερό ότι, στο «τεχνικό» επίπεδο, διεξαγόταν ένα είδος «μάχης» μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε. καθώς οι Ευρωπαίοι δεν ήθελαν ούτε ν’ ακούσουν για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Το γιατί το εξήγησε με απόλυτη σαφήνεια ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε συνέντευξή του στο Der Spiegel (19.4):
«Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη χρεοκοπία ενός κράτους μέλους του ευρώ, όπως είναι η Ελλάδα, να μετατραπεί σε μια δεύτερη Lehman Brothers... Διότι η Ελλάδα είναι ένα από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Τα χρέη της Ελλάδας είναι όλα εκφρασμένα σε ευρώ, αλλά δεν είναι καθαρό ποιος και πόσα κατέχει από αυτά τα χρέη. Γι’ αυτόν τον λόγο οι συνέπειες μιας εθνικής χρεοκοπίας θα είναι ανυπολόγιστες. Από την άποψη του συστήματος η Ελλάδα είναι το ίδιο σημαντική όσο και μια μεγάλη τράπεζα».
Η Ελλάδα, εν τω μέσω αυτής της «τακτικής» σύγκρουσης, έμεινε, μέχρι στιγμής, στο ευρώ και τώρα έρχεται ταχύτατα όχι μόνο η ώρα του πρώτου μεγάλου λογαριασμού, αλλά και, στο εσωτερικό μέτωπο, η οικτρή διάψευση όσων ηλιθίων (ή χυδαίων παπαγάλων της κυβέρνησης) προωθούσαν ή επέχαιραν για τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων συγκατανεύοντας ή υπερτονίζοντας την επίσημη προπαγάνδα ότι αυτοί φταίνε για τη χρεοκοπία της χώρας.
Ο καιρός εγγύς...
Σχεδόν ταυτόχρονα αξιωματούχοι της Ε.Ε., αλλά και ο ίδιος ο Στρος Καν είπαν χθες ότι ήρθε η ώρα της μείωσης των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα στο όνομα της«ανταγωνιστικότητας». Είναι βέβαιο ότι αυτό ακριβώς θα περιλαμβάνει το αμέσως επόμενο πακέτο μέτρων της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία όχι μόνο εκτελεί κατά γράμμα αυτού του είδους τις εντολές, αλλά σπεύδει και να τις προλάβει.
Στην πραγματικότητα πολύ σύντομα θα ολοκληρωθεί η αποκάλυψη και της κυβερνητικής εθελοδουλίας, αλλά και της εξαπάτησης της ελληνικής κοινωνίας. Για να μην αναφερθώ σε όσους – είτε απλώς ανόητους είτε συνενόχους – ακόμη μια φορά θα... «αιφνιδιαστούν» από τη νέα, αλλά δίχως τέλος, βαρβαρότητα.
Λες και δεν ήξεραν ότι το ΔΝΤ, όταν μιλάει για «αποπληθωρισμό» και «υποτίμηση», εννοεί τον σφαγιασμό των πάντων μέσα από οριζόντια μείωση όλων των μισθών και το κατέβασμά τους σε επίπεδα εξευτελιστικά και απαγορευτικά για την αξιοπρεπή διαβίωση όσων δεν έχουν «καβάντζες», «λίπος» και όσα παρόμοια χρησιμοποιεί η αγοραία γλώσσα κάποιων δημοσιογραφίσκων και των άλλων προπαγανδιστών του κυβερνητικού κυνισμού.
Ο πρώτος τριμηνιαίος έλεγχος θα γίνει τον Ιούνιο και ο επόμενος τον Σεπτέμβριο. Άρα, θεωρητικά, ο ένας από τους δύο αυτούς μήνες θα είναι ο πιο κρίσιμος της τελευταίας περιόδου, χωρίς να αποκλείεται η ενδιάμεση τμηματική μισθολογική περικοπή.
Επιχειρηματίες ήδη προεξοφλούν ότι το καλοκαίρι «θα κλάψουνε μανούλες». Πολιτικοί έχουν από πολύ καιρό προαναγγείλει ότι τον Σεπτέμβριο η χώρα θα επιστρέψει στην «εποχή των παγετώνων».
Ο καιρός γαρ εγγύς, καθώς πλέον οφείλουμε να δείξουμε ότι δεν είμαστε τα πρόβατα επί σφαγήν που κυβέρνηση και επιτηρητές θα ήθελαν. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε πως έχει πλέον επισημοποιηθεί ότι η παράδοση της χώρας από την κυβέρνηση δεν έγινε μονάχα στους σφαγείς του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, αλλά και στον τοπικό επιτηρητή της «πειθαρχίας» μας, την Τουρκία, τότε τα πράγματα είναι, δυστυχώς, πολύ απλά: Ήρθε η ώρα της αντίστασης και κάθε αργοπορία, κάθε μέρα ή εβδομάδα, θα μας φέρνει πολλά βήματα πίσω...
6 σχόλια:
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΧΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!
Ο άλλος αποπληθωρισμός
του Ηλία Ιωακείμογλου
Ολο το κείμενο εδώ
http://www.ioakimoglou.net/
"Ο άλλος αποπληθωρισμός"
Θυμίζω ότι οι τιμές των προιόντων διαμορφώνονται από το κόστος παραγωγής, το κόστος πρώτων υλών, το κόστος εργασίας ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΚΕΡΔΟΥΣ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ. ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΚΕΡΔΟΥΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΣΟ ΟΡΟ ΤΗΣ ΕΕ. Αντιγράφω το σημείο-κλειδί..
...η αναλογία των
εισοδημάτων από ιδιοκτησία προς το σύνολο των αμοιβών εργασίας (περιλαμβανομένων του
συνόλου των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία) στην Ελλάδα ανερχόταν το 2009 σε 0,43 ενώ
βρισκόταν μεταξύ 0,08 και 0,3 στις περισσότερες από τις υπόλοιπες προηγμένες χώρες της ΕΕ (με
εξαίρεση την Ιρλανδία). Στην ζώνη του ευρώ, η εν λόγω αναλογία ανέρχεται σε 0,25.
!
Ο αποπληθωρισμός θα μπορούσε, επομένως, να πραγματοποιηθεί με απευθείας μείωση των τιμών
χωρίς να θιγούν οι μισθοί, για τον πολύ απλό λόγο ότι τα περιθώρια κέρδους στην Ελλάδα είναι
αυξημένα έναντι των άλλων προηγμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι δε τόσο αυξημένα,
ώστε η μείωσή τους δεν θα έθιγε ούτε τις επενδύσεις ούτε την απασχόληση, διότι το εναλλακτικό
όφελος θα παρέμενε μικρότερο της προσδοκώμενης κερδοφορίας. Ο αποπληθωρισμός θα μπορούσε
να χρηματοδοτηθεί, λοιπόν, από την προσαρμογή των περιθωρίων κέρδους στο επίπεδο των άλλων
χωρών, δηλαδή μέσω μιας ανατροπής της προνομιακής διανομής του προϊόντος σε βάρος της
μισθωτής εργασίας.
Ένας τέτοιος, εναλλακτικός, αποπληθωρισμός, όμως, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χάρη στην
καλή θέληση των επιχειρήσεων, που επιδιώκουν την μεγιστοποίηση του κέρδους. Θα έπρεπε η
κυβέρνηση να προωθήσει σειρά δραστικών μέτρων για τον περιορισμό των κατά τα άλλα
πασίγνωστων ολιγοπωλιακών συνθηκών στις ελληνικές αγορές προϊόντων (όχι των ταξί και των
δικηγόρων, αλλά των αγορών των μεγάλων επιχειρήσεων).
Η Αριστερά γιατί δε βγαίνει με τη ντουντούκα?????
Προσωπικά , έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στην αριστερά του Κυρίου.
Ψευστο-Στεργιε,
σ' ευχαριστω πολυ για το λινκ που δεν το γνωριζα. Υπαρχουν πολυ ενδιαφεροντα αρθρα και στοιχεια εκει μεσα.
Δε μου λες, γιατι η αριστερα δεν εχει ακομα διαμορφωσει αιτημα; Τοσα και τοσα εχουν γραφτει πια. Γιατι δεν βγαινει με κατι συγκεκριμενο ωστε να συσπειρωσει ολον αυτο τον κοσμο που δεν ξερει που να απευθυνθει;
Γιατι δε λενε αναδιαπραγματευση τωρα; Γιατι δε λενε παυση τωρα; Γιατι δεν λενε διαγραφη του χρεους τωρα; Καποιο απο αυτα, ας αποφασισουν
Επισης. Την Πεμπτη γινεται πανεργατικη απεργια. Σε δυο περιπου βδομαδες γινεται το ιδιο και στην Ισπανια. Γιατι, ρε διαολε δεν πηραν ενα τηλεφωνο οι μεν στους δε, ωστε να φροντισουν να καπεργησουν την ιδια μερα;
Γιατι; γιατι;
Καταρχήν, η αριστερά έχει μεγάλες διαφωνίες. Π.χ. είδα πάλι σήμερα το άρθρο του κου Σταθάκη που είναι πέρα για πέρα out of space θέτοντας (και μάλιστα με λαθεμένα στατιστικά ως προς έσοδα, έξοδα και αναλογία άμεσων/έμμεσων φόρων!!) ουσιαστικά ως μόνο πρόβλημα της Ελλάδος τα φορολογικά νομοσχέδια επί Σημίτη, τον πεθαμένο Α. Παπανδρέου και τις δήθεν αυξημένες κρατικές δαπάνες που ωστόσο συγκλίνουν το μέσο όρο της ΕΕ (εδώ γιατί δε μιλά για σύγκλιση ή μήπως συμφωνεί και με τον κύριο Ανδριανόπουλο?). Πάλι καλά που δεν είπε για το εμπορικό έλλειμμα ότι δεν τρέχει κάστανο φέρνοντας το παράδειγμα ΗΠΑ-Κινα όπως στη συνέντευξη Μηλιού-Λαπατσιώρα!! Τέλος πάντων πέρα από τις όποιες σοβαρές διαφωνίες για την ερμηνεία του προβλήματος η Αριστερά μπορεί να συμφωνήσει σε ένα ενιαίο συνασπισμό ως προς τη στόχευση των αγώνων με πέντε-έξι προτάσεις.
Ας μην πει ναι η όχι στο ευρώ, ας θέσει όμως λύσεις όπως 1) η εθνικοποίηση των μεγαλύτερων τραπεζών και ο δημόσιος έλεγχός τους, 2) η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με τρόπο που να μεταφέρει βάρη στο κεφάλαιο και όχι με ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων, 3) η άγρια φορολόγηση της εκκλησίας, η φορολόγηση κινητής και ακίνητης περιουσίας των πλουσίων με καταγραφή και αυστηρή δήμευση που θα αντιστοιχεί στο φορολογηθέν ποσό όσων δε συμμορφώνονται ,η φορολόγηση του κεφαλαίου που αποδεδειγμένα έχει περιθώρια να φορολογηθεί με βάση και το άρθρο του Ιωακείμογλου "Ο άλλος αποπληθωρισμός" αλλά και με τα λεγόμενα του Μηλιού για τους εφοπλιστές, και τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις. 4)το άγριο κόψιμο εξοπλιστικών δαπανών 5)όχι στις ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων της οικονομίας,
Είναι πάρα πολύ πιθανό να αναγκαστούν μας βγάλουν έξω από το ευρώ και να κάνουν περικοπή χρέους με όσο το δυνατό λιγότερες ζημιές για τους banksters που θα συνοδευτεί και από εκτεταμένο ξεπούλημα ασημικών, θηριώδη φυγή κεφαλαίων, υποτίμηση ανευ προηγουμενου κλπ. Η αριστερά αν τις είναι δύσκολο να θέσει τώρα προοδευτική έξοδο, είναι απαραίτητο να το θέσει υπο μορφή προειδοποίησης, δλδ τι κάνουμε αν μας πετάξουν αυτοί έξω από το ευρώ. (εννοώ ασφαλώς προτάσεις τύπου Λαπαβίτσα, Φωτόπουλου, Καζάκη και άλλων)
Πανω από όλα πρέπει να εξηγήσει στον κόσμο ότι παύση πληρωμών αν χρειαστεί κάποτε να γίνει πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να χρεοκωπήσουν οι banksters και όχι ο λαός. Αυτό γιατί μόνο το 4% των δανείων που πήραμε την τελευταία δεκαετία πήγαν σε εξυπηρέτηση κρατικών δαπανών, η συντριπτική πλειοψηφία πάει σε αναχρηματοδότηση τοκοχρεωλυσίων. Το λέω αυτό όχι γιατί η στάση πληρωμών θα είναι αναίμακτη και ανέξοδη αλλά γιατί σε κουβέντες καφενείου που κάνω, όσοι δεν είναι ενημερωμένοι μου λένε "και πως θα πληρώσουμε μισθούς", αγνοώντας ότι το κρατος έχει και έσοδα που μπορεί μάλιστα και να τα αυξήσει. Ο κόσμος έφαγε το τυράκι της πτώχευσης, έφαγε το τυράκι της Τ.Ι.Ν.Α (there is no alternative) όμως έδειξε ότι στα μέτρα του ΔΝΤ έφτασε στα όριά του. Πολύ φοβάμαι όμως ότι αν οι ΤσιπροΚουβελοκύρκες και η ηγεσία του σεχταριστικού-ψηφολάγνου ΚΚΕ δεν αλλάξουν τακτική, θα γίνει στην Ελλάδα το έλα να δεις σε δύο-τρία χρόνια αν όχι σε λιγότερο.
Είναι πάντως πολύ ενθαρρυντική η τελευταία μεγαλειώδης πορεία. Ολη η ελίτ της Ευρώπης παρακολουθεί αυτές τις πορείες προσεκτικά και με ανησυχία όταν γίνονται...
Ετοίμασα ένα διάγραμμα με την αναλογία Ακαθάριστου Λειτουργικού Πλεονάσματος / Συνολικών Αποδοχών των εργαζομένων για τον τομέα των επιχειρήσεων. Αυτό είναι καλύτερο από το προηγούμενο επειδή δεν έχει μέσα το Κράτος και τα νοικοκυριά, τα ενοίκια από τα σπίτια κλπ. Βρίσκεται στην διεύθυνση http://files.me.com/ioakimoglou/uc86hc . Το Ακαθάριστο Λειτουργικό Πλεόνασμα μοιράζεται σε αποσβέσεις παγίου κεφαλαίου, σε καθαρά κέρδη των επιχειρήσεων, σε τόκους που αυτές καταβάλλουν στις τράπεζες και σε φόρους που πληρώνουν επί των κερδών τους. Δεν γνωρίζουμε το ύψος των αποσβέσεων, αλλά επειδή αυτό είναι μεταξύ 20% και 10% του ακαθάριστου προϊόντος, εάν πραγματοποιούσαμε την σχετική διόρθωση (εάν δηλαδή υπολογίζαμε το καθαρό λειτουργικό πλεόνασμα, που αντιστοιχεί χοντρικά στην μαρξιστική έννοια της υπεραξίας) η κατάταξη των χωρών που φαίνεται στο διάγραμμα δεν θα άλλαζε πολύ και σίγουρα η Ελλάδα θα καταλάμβανε την πρώτη ή την δεύτερη θέση.
Ξέχασα να γράψω ότι το διάγραμμα αναφέρεται στο έτος 2009.
Δημοσίευση σχολίου