Η συντονισμένη «διάσωση του σκάφους» των $1 τρις μπορεί να οδηγήσει σε μια μεγαλύτερη και παγκόσμια ύφεση..
Πηγή: sofokleous10
Ενώ οι αισιόδοξοι ελπίζουν ότι η διάσωση του οικονομικού ναυαγίου θα επισημάνει και ένα τέλος στην κρίση του κυβερνητικού χρέους, η ιστορία των «κρίσεων χρέους» δείχνει ότι είναι μόνο το τέλος της πρώτης πράξης μιας τραγωδίας.
Ως σημαντικό «τμήμα» του ναυαγίου, η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει «σκληρή» οικονομική πολιτική μειώνοντας τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Τα ευρωπαϊκά κράτη που εγγυώνται για την Ελλάδα -- ακόμη και η Γερμανία, όπου το κυβερνητικό χρέος έχει αυξηθεί περίπου στο 80 % του ΑΕΠ – έχουν παρόμοια προβλήματα και ακόμα λιγότερη πολιτική θέληση να ακολουθήσουν την ίδια συνταγή.
Το σχέδιό τους στηρίζεται στην ελπίδα ότι οι «δανειστές» δεν θα παρατηρήσουν την πραγματική κατάσταση προς το παρών. Προφανώς όμως θα την παρατηρήσουν, και τότε θα μιλάμε πια για μια παγκόσμια «απώλεια πίστης» στις αγορές.
Με άλλα λόγια, είναι «καλές» ειδήσεις για έναν πιστωτή εάν ένας πτωχεύσας οφειλέτης «παίρνει» τα χρέη ενός ακόμα απελπισμένα πτωχεύσαντος οφειλέτη.
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, η πίστη στους μεγάλους οικονομικούς οργανισμούς αποκαταστάθηκε επειδή τα «τοξικά» κεφάλαια ανταλλάχθηκαν με τα κρατικά ομόλογα. Εάν όμως τα κρατικά ομόλογα γίνουν και αυτά τοξικά, δεν θα υπάρξει κατώτατο σημείο για τις οικονομίες.
Και αυτή η κατάρρευση μπορεί να συμβεί σε κάθε στιγμή. Εάν οι δανειστές δουν συλλογικά ότι οι μεγάλες δυτικές κυβερνήσεις δεν έχουν την πολιτική θέληση να μειώσουν τα χρέη τους, το τέλος μπορεί να έρθει και αύριο.
Σχεδόν καθημερινά, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο πρέπει να δανειστούν από τους νέους δανειστές τους για να πληρώσουν τα χρέη τους. Οι ΗΠΑ, παραδείγματος χάριν, μπορεί να έχουν δανειστεί $10 δις από τους Κινέζους ένα έτος πριν, για ένα έτος μετά. Σήμερα όμως θα πρέπει να δανειστούν $10 δις από κάποιον άλλον δανειστή προκειμένου να δώσουν στους Κινέζους τα χρήματά τους.
Εάν οι δανειστές απογοητευτούν αρκετά, μπορεί να αποφασίσουν οποιαδήποτε στιγμή ότι δεν θέλουν να αγοράσουν κυβερνητικά ομόλογα σήμερα επειδή δεν ξέρουν κατά πόσο θα μειωθεί η αξία τους αύριο.
Δεν θα ήταν πρωτοφανές μια απώλεια πίστης στην Ελληνική αγορά και οικονομία να οδηγήσει σε μια παγκόσμια ύφεση υπό την μορφή του ντόμινο μιας και οι οικονομίες είναι πλέον στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους.
Τον Αύγουστο του 1982, η μεξικάνικη κυβέρνηση βρέθηκε ξαφνικά ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της ρίχνοντας το ΑΕΠ περισσότερο από 4 % το 1983, και χρειάστηκαν έξι χρόνια για να επιστρέψει το ΑΕΠ οριστικά στα επίπεδα του 1982 με συνέπειες και στην παγκόσμια οικονομία.
Το μόνο πράγμα που αρκεί να συμβεί είναι οι δανειστές να παρατηρήσουν ότι οι Ευρωπαίοι που προγραμματίζουν να δανειστούν χρήματα για να ξεπληρώσουν τα χρέη αγοράζοντας ομόλογα για να βοηθηθεί και το χρέος της Ελλάδας θα είναι μετά βίας καλύτεροι «πιστωτικοί κίνδυνοι» από τους ίδιους τους Έλληνες! Κατά αυτό τον τρόπο θα αρχίσει μια αποτυχημένη ελληνική δημοπρασία του κυβερνητικού χρέους, που πολύ γρήγορα θα έχει επιπτώσεις σε κάθε δυτική κυβέρνηση που προσπαθεί να δανειστεί.
Εάν αυτό συμβεί, ακόμη και οι ΗΠΑ θα έχουν πρόβλημα.
Σύμφωνα με έγγραφο, των Paolo Manasse, οικονομολόγο του πανεπιστημίου της Μπολόνιας, τον Nouriel Roubini του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και τον Axel Schimmelpfennig από το ΔΝΤ, τα επίπεδα του εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ έχουν υπερβεί το 50%!
Το εξωτερικό χρέος των ΗΠΑ στις 31 Δεκεμβρίου 2009, ήταν $13.77 τρις, ή σχεδόν 100 %του ΑΕΠ!
Ένας βασικός παράγοντας που οδηγεί στο υψηλό εξωτερικό χρέος είναι και η αύξηση του κυβερνητικού δανεισμού. Στο πρώτο έτος της, η κυβέρνηση Obama κατόρθωσε να προσθέσει περισσότερα από $8 τρις στο αναμενόμενο χρέος του 2019, που φτάνει ως τώρα τα $17.5 τρις!
Ακόμη και το πιο αισιόδοξο σενάριο απλά καθυστερεί το αναπόφευκτο. Σύμφωνα με αυτή τη πορεία, οι δανειστές συνεχίζουν να αγοράζουν ευτυχώς «κυβερνητικό χρέος» τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Ακόμα και έτσι όμως, οι σχετικά υγιείς οικονομίες όπως των ΗΠΑ θα γίνουν σαν την Ελλάδα μέσα σε μια δεκαετία.
Το μόνο βήμα για να πάμε μπροστά είναι οι πιο αναπτυγμένες χώρες να κάνουν μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις των προϋπολογισμών τους σχεδιασμένες να αποτρέψουν τους φόβους της αγοράς προτού ακολουθήσει μια κρίση. Δεδομένου η Ελλάδα ως αναπτυγμένη χώρα έχει και την πιο άμεση ανάγκη για την μείωση ελλείμματος , φαίνεται σχεδόν αδύνατο για αυτήν την ιστορία να επιτευχθεί και ένα ευτυχές τέλος. Η επιλογή μας φαίνεται να είναι, πανικός τώρα, ή πανικός αργότερα…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου