ΙΣΠΑΝΙΑ: ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΥΦΕΣΙΑΚΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ!

Πηγή: tovima.gr

78% ΤΟΥ ΑΕΠ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟ 2012 

«Σήμα κινδύνου» για τις επιπτώσεις της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής στην ισπανική οικονομία εξέπεμψε σήμερα με εκτενή συνέντευξή του στην αμερικανικήWall Street Journal ο ισπανός υπουργός Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος.

Οπως αποκάλυψε ο κ. Γκίντος το ισπανικό χρέος αναμένεται να αυξηθεί κατά 10 περίπου ποσοστιαίες μονάδες μέσα στο 2012, φθάνοντας το 78% του ΑΕΠ από 68,5 % που ήταν το 2011. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν την εκδήλωση της κρίσης του «ευρωπαϊκού νότου» το ισπανικό χρέος δεν ξεπερνούσε το 40% του ΑΕΠ- ποσοστό σημαντικά χαμηλότερο ακόμα και σε σχέση με ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες.

Παρά το γεγονός ότι το 78% ως ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ εξακολουθεί να παραμένει χαμηλό σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο οποίος ανέρχεται σήμερα στο 87,4%, η συγκεκριμένη αύξηση σίγουρα δεν αποτελεί «καλά νέα» για την Ισπανία, η οποία μόλις την περασμένη Παρασκευή παρουσίασε ένα «φιλόδοξο» πρόγραμμα περικοπών ύψους 27 δισεκατομμυρίων ευρώ με στόχο τη μείωση του ελλείμματος της χώρας στο 5,3% του ΑΕΠ το 2012, από 8,5% το 2011.

Rachman: Ο κίνδυνος για νέο Αρμαγεδδών

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

Ο Gideon Rachman είναι ένας από τους πλέον γνωστούς αρθρογράφους των Financial Times με πολυετή εμπειρία σε θέματα διεθνούς οικονομίας. Συνεργάζεται με τους Financial Times από το 2006, αφού ολοκλήρωσε μία 15ετή καριέρα στο The Economist όπου μεταξύ άλλων υπέγραφε και τη γνωστή στήλη Charlemagne. 

Για τους ευρωσκεπτικιστές αυτή είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος. Εκείνοι άλλωστε, προέβλεπαν ότι το ευρώ δεν θα λειτουργήσει. Τώρα θα έπρεπε να θριαμβολογούν. Αντιθέτως όμως, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα δίλημμα. Γιατί τώρα, όλοι τους λένε ότι πρέπει να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να διατηρήσουν την ευρωζώνη ενωμένη. Σε αντίθετη περίπτωση οκίνδυνος είναι ο Αρμαγεδδών. 

Στην Downing Street το δίλημμα αυτό έχει προκαλέσει μεγάλο πονοκέφαλο. Τόσο ο David Cameron όσο και ο George Osborn θεωρούσαν ότι το ευρώ είναι κακή ιδέα. Κανένας εκ των δύο δεν εκπλήσσεται με τα τωρινά προβλήματα της ευρωζώνης. Το ένστικτο αλλά και ο κοινός νους οδήγησαν τον πρωθυπουργό της Βρετανίας και τον υπουργό Οικονομικών στην άποψη ότι τοενιαίο νόμισμα μπορεί κάλλιστα να καταρρεύσει. Εάν όντως είναι έτσι, τότε θα ήταν μάταιο και αντιπαραγωγικό να διοχετεύονται νέα κεφάλαια και περισσότερη ενέργεια σε μία προσπάθεια στήριξης μίας καταδικασμένης πρωτοβουλίας.

Punk Economics – Μέρος 2ο: Η Ελληνική κρίση

ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Η οικονομική κρίση με σκίτσα. Ο Ιρλανδός οικονομολόγοςDavid McWilliams εξηγεί την Ελληνική οικονομική κρίση, την συμμαχία Γαλλίας-Γερμανίας και την διάσωση των τραπεζών.

David McWilliams είναι Ιρλανδός δημοσιογράφος και οικονομολόγος. Έχει εργαστεί στην Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας και ως τραπεζίτης με την UBS και την Banque Nationale de Paris. Πιο πρόσφατα, έχει γίνει εκφωνητής και ντοκιμαντερίστας με το TV3 και το Raidio Teilifis Eireann (RTE), καθώς επίσης έχει δημοσιεύσει και τρία βιβλία, «Τα Παιδιά του Πάπα», «Το Παιχνίδι Γενιάς», και «Ακολουθήστε τα Χρήματα».

O McWilliams, μετά την κατάρρευση του «Κέλτικου Τίγρη», κάλεσε για ριζική αλλαγή στο νόμισμα ισχυριζόμενος ότι η Ιρλανδία θα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ και να δημιουργήσει ένα καινούργιο Ιρλανδικό νόμισμα.

Είχε επίσης ζητήσει μια διαφορετική προσέγγιση για την κρίση της Ιρλανδίας συμπεριλαμβανομένης μιας απαίτησης για μια πιο επιθετική διαπραγματευτική στάση με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της δημιουργίας μιας συμμαχίας ανάμεσα στην Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και άλλα χρεωμένα κράτη. Στόχος, σύμφωνα με τον ίδιο, η αποφυγή αποπληρωμής των χρεών των Ιρλανδικών τραπεζών ύψους 97 δισ. ευρώ στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η εκμετάλλευση των κεφαλαίων των πολυεθνικών εταιρειών στο Διεθνές Κέντρο Οικονομικών Υπηρεσιών (IFSC) ως κίνητρο.

Ο McWilliams εκφράζει τους προβληματισμούς του για το πως μπορεί να ξεφύγει η Ελλάδα από την «αιώνια σκλαβιά» των δανείων και το ενδεχόμενο εξόδου της από το ευρώ. Το θέμα για τον McWilliams δεν είναι το αν η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει αλλά το ότι προβλέπεται να είναι ένα ελεγχόμενο κράτος.

Θίγοντας το θέμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο Ιρλανδός οικονομολόγος παρουσιάζει τη διαδικασία του «cash for trash scheme» σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες δημιουργούν τις δικές τους δανειακές συμβάσεις με την ΕΚΤ και λειτουργούν με τρόπο καταστροφικό για την οικονομία.

Punk Economics – Μέρος 1ο: Η Ευρωπαϊκή κρίση

Η οικονομική κρίση με σκίτσα. Ο Ιρλανδός οικονομολόγοςDavid McWilliams εξηγεί την κρίση χρέους στην Ευρώπη.

ΠΗΓΗ: tvxs.gr 

Ο David McWilliams είναι Ιρλανδός δημοσιογράφος και οικονομολόγος. Έχει εργαστεί στην Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας και ως τραπεζίτης με την UBS και την Banque Nationale de Paris. Πιο πρόσφατα, έχει γίνει εκφωνητής και ντοκιμαντερίστας με το TV3 και το Raidio Teilifis Eireann (RTE), καθώς επίσης έχει δημοσιεύσει και τρία βιβλία, «Τα Παιδιά του Πάπα», «Το Παιχνίδι Γενιάς», και «Ακολουθήστε τα Χρήματα».

O McWilliams, μετά την κατάρρευση του «Κέλτικου Τίγρη», κάλεσε για ριζική αλλαγή στο νόμισμα ισχυριζόμενος ότι η Ιρλανδία θα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ και να δημιουργήσει ένα καινούργιο Ιρλανδικό νόμισμα.

Είχε επίσης ζητήσει μια διαφορετική προσέγγιση για την κρίση της Ιρλανδίας συμπεριλαμβανομένης μιας απαίτησης για μια πιο επιθετική διαπραγματευτική στάση με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της δημιουργίας μιας συμμαχίας ανάμεσα στην Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και άλλα χρεωμένα κράτη. Στόχος, σύμφωνα με τον ίδιο, η αποφυγή αποπληρωμής των χρεών των Ιρλανδικών τραπεζών ύψους 97 δισ. ευρώ στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η εκμετάλλευση των κεφαλαίων των πολυεθνικών εταιρειών στο Διεθνές Κέντρο Οικονομικών Υπηρεσιών (IFSC) ως κίνητρο.

Δεν υπάρχουν αθώοι (μέρος πρώτο)

ΠΗΓΗ: Techie Chan

ως μη ελιτιστής και χωρίς καμία ικανή απάντηση για το πως ασκείται η εξουσία σε ένα κράτος, οι εκλογές με καθολικό δικαίωμα ψήφου των κατοίκων και απλή αναλογική, παραμένουν στην ουσία τους το μοναδικό νομιμοποιητικό μέσο έκφρασης αυτή τη στιγμή. Προσωπικά θα προτιμούσα να ψηφίζουμε ακόμα και για το χρώμα στις πλάκες των πεζοδρομίων, αλλά αν το θέλετε κι εσείς θα πρέπει να ψηφίσετε μόνο βουλευτές που να το υποσχεθούν κι αυτό είναι ένα μάλλον απίθανο σενάριο για τις επόμενες εκλογές.

Που δεν γνωρίζουμε ακόμα πότε ακριβώς θα διεξαχθούν, κι όσο περνάει από το χέρι των παπαδήμων και λοιπών καραγκιόζηδων αυτή η ημερομηνία θα μπορούσε να μετατεθεί στην επόμενη 20ετία  Αλλά ας υποθέσουμε πως θα γίνουν μέσα στον επόμενο μήνα.

Για τον πλησίον

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 3/4/2012 Tης Xριστινας Kοψινη «Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 κάθε εβδομάδα έπαιρνα το τρένο Μιλάνο - Ζυρίχη. Οι Ιταλοί γκασταρμπάιτερ που το γέμιζαν και συνέχιζαν προς Νάπολη ή Λέτσε είχαν κουτιά και βαλίτσες δεμένα με σπάγγους. Για εκείνους, ο πλησίον ήταν μια δεδομένη παρουσία. Πριν από το Γκοτάρντο, τη σήραγγα που ενώνει την Ελβετία με την Ιταλία, έβγαζαν μια χαρτοσακούλα. Μοίραζαν σε όλους τους γύρω ψωμί και αλλαντικά και έπιναν μαύρο κρασί. «Εχετε την καλοσύνη να πάρετε;» έλεγε ο αρχηγός της οικογένειας, δειλά, γιατί είχα στα χέρια ένα βιβλίο. Ακριβώς όπως στην Οδύσσεια (Γ69, Δ60, Ε95), στην αρχή προσφέρεται κάτι για φαγητό. Μόνον όταν ο φιλοξενούμενος έχει χορτάσει μπορούν να γίνουν οι ερωτήσεις. Παρομοίως και για το Μωυσή, τον Ααρών και τους πρεσβύτερους, γεύση και γνώση είχαν ακόμη κοινή ρίζα: Ετσι ανέβηκαν στο όρος «και ώφθησαν εν τω τόπω του Θεού και έφαγον και έπιον» (Εξοδος 24.11)... ...Εκείνοι οι αρχαϊκοί ταξιδιώτες εξαφανίστηκαν όπως και η ατμομηχανή. Σήμερα, όποιος ανεβαίνει στο τρένο δεν έχει έναν πλησίον, υπό την κυριολεκτική έννοια. Νιώθει ακόμη ότι οι άνθρωποι ζουν με αισθήματα αλλά μόνο επιδεικνύοντάς τα σε κάποιον μακριά, φωνάζοντας στο κινητό και ενοχλώντας όποιον είναι δίπλα τους».

Why Immigration is troubling Greece more than the Economy

Πηγή: Social Europe Journal

by Nick Malkoutzis

Immigration more important than the Economy?

Judging by the content of the debate in Greece over the past few days, one might think that the most pressing issue facing the country ahead of the upcoming general elections is illegal immigration rather than the economy. The two coalition partners, New Democracy and PASOK, have attempted to outdo each other by trying to appear determined to tackle a matter that is gaining relevance as a result of the crisis.

With elections probably due to take place on May 6, Greece’s two main parties have stepped up the rhetoric. New Democracy leader Antonis Samaras wants to repeal the citizenship law passed in 2010, which allows second-generation immigrants to apply for Greek citizenship. “Our cities have been taken over by illegal immigrants, we have to reclaim them,” Samaras told members of his party on Thursday as the police conducted sweep operations to round up illegal immigrants in downtown Athens.

Το επίδικο των εκλογών και της Αριστεράς

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Ποιος και πώς θα ακυρώσει τα σχέδια του καθεστώτος. Του Χρίστου Καραμάνου

Κάθε πολιτική διαδικασία έχει συγκεκριμένο επίδικο. Αυτό αφορά και τις επερχόμενες εκλογές. Τι επιδιώκουν μέσα από αυτές η άρχουσα τάξη, η τρόικα και το ειδικό καθεστώς που έχουν εγκαθιδρύσει; Έναν πολιτικό συσχετισμό που πρώτον θα νομιμοποιεί ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και δεύτερον θα υλοποιήσει, με σαρωτικό τρόπο, μια χείριστη φάση κοινωνικής εξόντωσης και χούντας. Αν το μνημονιακό μπλοκ πάρει την κυβερνητική αυτοδυναμία, ο προαναφερθείς διπλός πολιτικός στόχος θα έχει επιτευχθεί. Έστω και με κίβδηλο τρόπο. Έστω και με υποκλοπή της ψήφου του λαού μέσω της μιντιακής τρομοκρατίας. Έστω κι αν το αγωνιζόμενο τμήμα της κοινωνίας κατορθώσει να ξεπεράσει την, αναμφισβήτητη για μια πρώτη περίοδο, απογοήτευση.
Για το προοδευτικό αντιμνημονιακό τόξο και σύμπασα την Αριστερά θα όφειλε να υπάρχει επίσης ένα επίδικο από τις εκλογές: να ακυρώσει το σχεδιασμό του ειδικού καθεστώτος. Δεν πρόκειται για την κατάκτηση ενός στρατηγικού στόχου, αλλά για ένα σημαντικό τακτικό στόχο. Κοινό στόχο μιας σειράς δυνάμεων, κοινό πόθο εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού. Εφικτός άραγε στόχος; Ναι, αν υπάρξει εκλογική συμπαράταξη όλων αυτών των προοδευτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων. Συμπαράταξη που δεν θα ακυρώνει ούτε τη φυσιογνωμία ούτε τους επόμενους τακτικούς στόχους κάθε δύναμης ούτε τη στρατηγική της.

Νεοαποικιοκρατική σχέση της Μεσογείου με τις βόρειες χώρες της Ευρώπης

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΒΒΑ ΡΟΜΠΟΛΗ* ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΤΟΥ ΙΝΕ ΓΣΕΕ

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ

Τη συνέντευξη πήρε

ο Μάκης Μπαλαούρας

Αν και η πολιτική που εφαρμόζουν η κυβέρνηση και η τρόικα είναι σε βαθύ αδιέξοδο, δεν ενδιαφέονται για τις αιτίες που το προκαλούν, αλλά ετοιμάζουν νέα αδιέξοδα μέτρα.

Δεν είναι μόνο η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων και των συνταξιούχων ιδιαίτερα. Το ίδιο το πρόγραμμα έχει και σοβαρές εσωτερικές αντιφάσεις που δεν του επιτρέπουν να πετύχει τους στόχους του. Μια τέτοια αντίφαση είναι η μείωση των κατώτερων μισθών με πρόφαση την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Μειώνοντας, όμως, τους κατώτερους μισθούς 22% και 32% για τους εργαζόμενους κάτω από 25 ετών, δημιουργείται ένα έλλειμμα στην κοινωνική ασφάλιση 2,2 δισ.  και ένα έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό από μείωση των φόρων 1,1 δισ. Άρα ένα επιπλέον έλλειμμα 3,3 δισ., ενώ στόχος είναι να μειωθεί το έλλειμμα. Για τη μείωση αυτού του ελλείμματος προτείνουν μείωση των συντάξεων. Με τη μείωση των συντάξεων, όμως, μειώνεται η κατανάλωση και η ζήτηση. Με αποτέλεσμα να κλείνουν 60.000 επιχειρήσεις και να αυξάνεται η ανεργία κατά 200.000 άτομα. Επομένως είναι ένα πρόγραμμα που έχει ως στόχο τη μείωση του ελλείμματος και τη μείωση της ανεργίας, αλλά αυξάνει το έλλειμμα και την ανεργία. Τέτοιες περιπτώσεις αντιφάσεων στο Μνημόνιο 1 και στο Μνημόνιο 2 υπάρχουν αρκετές. Επομένως αν αφήσουμε αυτό το πρόγραμμα να προχωρήσει, το 2020 θα δημιουργηθεί μια ζοφερή κατάσταση.

Θα έχουμε μια επιδείνωση στο βιοτικό επίπεδο τουλάχιστον 50% μέσα σε μια δεκαετία.

Special report: A Greek banker's secret property deals

(Reuters) - He is the former economics professor behind an upstart bank that rode the Greek boom to become a publicly listed heavyweight with a loan book of over 35 billion euros. She is his devoted wife, who oversees the bank's sponsorship of museums and the arts, and advised it on corporate social responsibility.

Michalis Sallas, executive chairman of Piraeus Bank, Greece's fourth largest, and Sophia Staikou are a Greek power couple, symbols of the fast-growth years after the country joined the euro in 2001.

But an investigation of public documents, including financial statements and property records, shows the couple may also be emblematic of the lack of transparency and weak corporate governance that have fueled Greece's financial problems.

Greek banks will soon be recapitalized with an estimated 30 billion to 50 billion euros, part of the country's second bailout, backed by the International Monetary Fund and European taxpayers. Analysts estimate Piraeus will take about 3 billion to 3.5 billion euros.

Sallas was put in charge of Piraeus by the government 21 years ago, before the bank was privatized. He owns about 1.5 percent of the bank, whose stock price has plunged 97 percent since its peak in 2007.

Οι πέντε καλύτερες προτάσεις για τη διάλυση της Ευρωζώνης

ΠΗΓΗ: CYNICAL

Τον περασμένο Οκτώβρη το fund της οικογένειας του Λόρδου Wolfson προκήρυξε βραβείο 250,000 λιρών για το καλύτερο σχέδιο, καλύτερης διαχείριση μιας πιθανής διάλυσης της Ευρωζώνης.

Από τις 450+ περίπου συμμετοχές, σήμερα έχουμε τις πρώτες ανακοινώσεις για τη λίστα των πέντε φιναλίστ, από τους οποίους θα προέλθει και ο νικητής.

Αυτοί είναι οι εξής:

Κάνοντας κλικ σε κάθε σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την κατατεθειμένη πρόταση.

a) Catherine Dobbs - The NEWNEY approach to unscrambling the Euro

b) Roger Bootle - Leaving the euro: A practical guide

c) Jonathan Tepper - A Primer on the Euro Breakup: Default, Exit and Devaluation as the Optimal Solution
d) Jens Nordvig - Planning for an orderly break-up of the European Monetary Union

e) Neil Record - If member states leave the Economic and Monetary Union, what is the best way for the economic process to be managed to provide the soundest foundation for the future growth and prosperity of the current membership?

Έρχονται νέα μέτρα, μεγαλύτερη ανεργία, ύφεση και μείωση επενδύσεων

ΠΗΓΗ: www.capital.gr

Της Δήμητρας Καδδά
Με γκρίζα χρώματα περιγράφει το ΙΟΒΕ στην τριμηνιαία του έκθεση το παρόν και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας αν δεν αλλάξει ένας φαύλος κύκλος: τα δημοσιονομικά μέτρα που δεν εφαρμόζονται και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που δεν έρχονται.

Εκτιμά ότι και ο φετινός προϋπολογισμός –μετά τα πρόσφατα μέτρα– έχει σοβαρότατους κινδύνους υλοποίησης καθώς ήδη εντοπίζει  μεγάλες υστερήσεις στα  έσοδα, νέα ελλείμματα 1,9 δισ. ευρώ σε ΔΕΚΟ και ΟΚΑ και  πολλά κονδύλια που έχουν ξεφύγει τους στόχους (αύξηση δαπανών σε ΟΑΕΔ, προμήθειες και άλλες καταναλωτικές δαπάνες, τόκοι  και αποθεματικό).  Θεωρεί έτσι  ορατό το ενδεχόμενο να έρθουν και άλλα «πακέτα».

Πρώτες προς... περικοπή αναμένεται να είναι οι επενδυτικές δαπάνες, εξιλαστήριο θύμα και του 2011. Ωστόσο, επισημαίνει ότι αυτό συνεπάγεται διψήφια μείωση των συνολικών επενδύσεων και το 2012 τη στιγμή που την προηγούμενη 4ετία η χώρα γνώρισε μείωσή τους κατά 50% με προφανή «σοκ» στην αγορά.

Όσο για τους εργαζόμενους, εκτιμά ότι τα χειρότερα δεν έχουν φανεί στους μισθούς αλλά και στην αγορά εργασίας: υπολογίζει την ύφεση στο 20% φέτος  και τις τιμές να αντιστέκονται καθώς το κράτος δεν προχωρά σε τομές που θα εντείνουν τον ανταγωνισμό  αλλά και θα φέρει νέα αύξηση των έμμεσων φόρων.

Οι G20 πρέπει να απορρίψουν τη συμφωνία της Ευρωζώνης

ΠΗΓΗ: sofokleous 10

Για όποιον ζητούσε ένα ‘μεγάλο μπαζούκα’, η Κοπεγχάγη ήταν απογοήτευση. Οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης βολεύτηκαν με την ελάχιστη πρόταση για την ενίσχυση του ‘τείχους προστασίας’.Η συμφωνία εγείρει τρία άμεσα ερωτήματα: Πόσο ισχυρό είναι πράγματι το ευρωπαϊκό τείχος προστασίας; Θα φτάσει για όλα; Και, κυρίως, θα πρέπει τώρα οι G20 να αυξήσουν τις δεσμεύσεις τους προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκειμένου αυτό να χρηματοδοτήσει την Ευρώπη;

Αγνοήστε τα πρωτοσέλιδα. Η αύξηση των πόρων του ταμείου στήριξης της Ευρωζώνης δεν φτάνει τα 700 δις ευρώ. Η πραγματικότητα είναι ότι ο νέος μηχανισμός διάσωσης της Ευρωζώνης, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, θα έχει 500 δις ευρώ διαθέσιμα για μελλοντικά προγράμματα διάσωσης. Τα 700 δις ως νούμερο έχει νόημα μόνο για τα Κοινοβούλια των κρατών μελών γιατί περιγράφει την έκθεση κινδύνου που αναλαμβάνουν.

Η στρατηγική των περικοπών

ΠΗΓΗ: rednotebook Το επίδικο ζήτημα στη συγκυρία της κρίσης είναι ποιος θα πληρώσει το κόστος. Το κεφάλαιο ή οι εργαζόμενοι;

Του Γιάννη Μηλιού Όλοι γνωρίζουν, με πρώτους τους υπευθύνους της οικονομικής πολιτικής, ότι η περικοπή των μισθών επιδεινώνει την ύφεση της οικονομίας. Όλοι γνωρίζουν, με πρώτους τους υπευθύνους της οικονομικής πολιτικής, ότι η περικοπή των μισθών επιδεινώνει την ύφεση της οικονομίας. Επιπλέον, ότι η ύφεση επιδεινώνει τα δημόσια ελλείμματα, διότι συρρικνώνει τη φορολογητέα ύλη και δημιουργεί την ανάγκη για πρόσθετες δημόσιες δαπάνες. Όμως τα ελλείμματα είναι απλώς το αποτέλεσμα της κρίσης. Η κρίση είναι συστημική, δηλαδή κρίση του καπιταλισμού, που πλήττει τη δυνατότητά του να αναπαράγεται ως γενικά αποδεκτό σύστημα δημιουργίας και διανομής πλούτου και θεσμών. Συνεπώς, το κύριο επίδικο ζήτημα στη συγκυρία της κρίσης είναι ποιος θα πληρώσει το κόστος, το κεφάλαιο ή οι εργαζόμενοι;

Ένας τρόπος υπάρχει να αλλάξουν τα πράγματα. Να μιλήσουν οι λαοί

ΠΗΓΗ: contramee

Δημήτρης Καλτσώνης

Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις οικονομικές και πολιτικές επιδιώξεις της και να σταθεροποιήσει το καθεστώς της, ήταν πάντοτε πρόθυμη να εκχωρήσει εθνική κυριαρχία. Η παραχώρηση κυριαρχίας έλαβε και συνταγματική μορφή. Την εθνική κυριαρχία δεν την απεμπολεί ο ελληνικός λαός ούτε χάνεται από μόνη της. Είναι επιλογή της κυρίαρχης τάξης.’’

 Πάντα πρόθυμη η αστική τάξη να εκχωρήσει εθνική κυριαρχία

 – Σε άρθρο σας με θέμα «Ευρωπαϊκή Ένωση και εθνική – πολιτική κυριαρχία: η επικαιρότητα της λενινιστικής προσέγγισης», σημειώνετε χαρακτηριστικά: «ο Μαρξ στο Κεφάλαιο είχε ήδη επισημάνει τη μεταφορά υπερκερδών και υπεραξίας από τις λιγότερο αναπτυγμένες οικονομίες στις περισσότερο ισχυρές. Στην περίοδο της κρατικομονοπωλιακής βαθμίδας του καπιταλισμού παρατηρείται πιο έντονα το φαινόμενο αυτό. Έτσι ο Λένιν υποστήριξε ότι η ιμπεριαλιστική περίοδος του καπιταλισμού χαρακτηρίζεται ακριβώς από την «εκμετάλλευση ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού μικρών ή αδύνατων εθνών από μια μικρή χούφτα πλουσιότατα ή ισχυρότατα έθνη», και συγκεκριμένα από λίγες «εθνικοκρατικές ομάδες των χρηματιστών», από «μια χούφτα κράτη – τοκογλύφους». Σημείωνε επίσης ότι «ιμπεριαλισμός σημαίνει ότι το κεφάλαιο ξεπέρασε τα πλαίσια των εθνικών κρατών, σημαίνει επέκταση και επιδείνωση της εθνικής καταπίεσης πάνω σε νέα ιστορική βάση»». Αυτό έχει βάση στη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα; Θεωρείτε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε απώλεια ή εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και ένα είδος «οικονομικής κατοχής»;

Ένα συναινετικό διαζύγιο στην ευρωζώνη

Οι αρθρογράφοι είναι ο γενικός διευθυντής και ο πρόεδρος της Roubini Global Economics 

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

by Arnab Das and Nouriel Roubini

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απέτρεψε την καταστροφή, προκαλώντας δυναμικό ράλι ανακούφισης, αλλά τίποτα δεν έχει λυθεί κατά βάθος. Η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί κι άλλη αναδιάρθρωση, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία επίσης ίσως χρειαστούν αναδιάρθρωση. Η Ισπανία και η Ιταλία κινδυνεύουν ακόμη να βρεθούν με το όπλο στον κρόταφο. Οι τραπεζικές κρίσεις είναι πάντα πολύ δύσκολο να επιλυθουν αν δεν αφαιρεθούν τα τοξικά ενεργητικά ή δεν γίνουν ανακεφαλαιοποιήσεις. Η ευρωζώνη εξακολουθεί να πάσχει από έλλειψη στα ουσιώδη στοιχεία μιας νομισματικής ένωσης που αντέχουν στον χρόνο. Και οι προγραμματισμένες μεταρρυθμίσεις μάλλον θα διογκώσουν τις κρυμμένες δημοσιονομικές, τραπεζικές κι εξωτερικές ανισορροπίες, αφήνοντάς την ακόμη λιγότερο ανθεκτική στα σοκ. 

Ο χωρισμός μπορεί να είναι δύσκολος, αλλά είναι καλύτερος από το να μένεις κολλημένος σε έναν κακό γάμο. Η κρίση χρεών της περιφέρειας απειλεί να ρίξει τον πυρήνα σε τεράστιες τραπεζικές ελλείψεις κεφαλαίων και υποχρεώσεις, παρασύροντας όλους σε παρατεταμένη στασιμότητα. Αυτό καθρεφτίζει πιθανόν δισεπίλυτα σχεδιαστικά σφάλματα στην ευρωζώνη. Οπότε, αυτό που προτείνουμε είναι ένα φιλικό συναινετικό διαζύγιο.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΠΕΙΓΕΙ

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ

του Σπ. Μαρκέτου

ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΡΚΕΤΟΥ, επίκουρου καθηγητή της Ιστορίας των Ιδεών, Σχολή Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ

Όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ευρώ συνήθως αγνοούν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που δέθηκε η Ελλάδα σε μια νομισματική ένωση. Δύο προηγούμενα τέτοια πειράματα, το πρώτο στα τέλη του 19ου αιώνα και το δεύτερο στο Μεσοπόλεμο, είχαν οικτρή κατάληξη. Το τρίτο και χειρότερο, όπως αποδεικνύεται, είναι το ευρώ.

Για να κρατήσει σταθερό το νόμισμα, όπως απαιτούσε η φιλελεύθερη ορθοδοξία της εποχής, η Αθήνα είχε προσχωρήσει από το 1868 στη Λατινική Ένωση, μια συμφωνία της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου και της Ελβετίας –και άλλων χωρών αργότερα– να διατηρούν νομίσματα σταθερής ισοτιμίας και συνδεδεμένα με τον χρυσό. Διευκολύνθηκε έτσι ένας κύκλος δανεισμού, που χρηματοδότησε έργα υποδομής, τα οποία, ωστόσο, ελάχιστα ωφέλησαν τους φτωχότερους.

Ευφυΐα, «φρόνηση» και ο κ. Βενιζέλος

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 1/4

Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*

Διατείνονται αρκετοί ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος, είναι ένας πολύ ευφυής άνθρωπος. Μάλλον έχουν δίκιο. Η ρητορική του δεινότητα, λένε, απεικονίζει την ευστροφία του. Πιθανότατα. Αποτελεί, όμως, ο δείκτης ευφυΐας επαρκές προσόν για έναν κυβερνήτη;

Αν αναλογιστούμε ότι η χώρα κυβερνήθηκε, μεταξύ άλλων, από τους κ. Κουλούρη, Λιάπη και Τσοχατζόπουλο, είναι εύλογο να θέλουμε να απαντήσουμε καταφατικά! Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να υποθέσουμε ότι οι καλύτεροι κυβερνήτες ίσως να ήταν οι πρωταθλητές της Μαθηματικής Ολυμπιάδας! Η αντίληψη αυτή χωλαίνει: προϋποθέτει ότι η διακυβέρνηση είναι μια οιονεί επιστημονική διαδικασία, η οποία απαιτεί, κυρίως, τεχνική εμπειρογνωμοσύνη ή, έστω, υψηλή νοητική ικανότητα.

Η πολιτική όμως διαφέρει. Η λαμπερή ευφυΐα του δεν απέτρεψε τον Ρ. Μακναμάρα από ολέθριους χειρισμούς στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στο δοκίμιό του «Πολιτική κρίση», ο Αϊζάια Μπερλίν παρομοιάζει τον καλό πολιτικό με τον καλό οδηγό ή τον καλό μουσικό. Σε αντίθεση με τη φύση, δεν υπάρχουν νόμοι στην πολιτική, λέει· οι σωστές δεξιότητες είναι το παν - ανεπτυγμένη διαίσθηση, ικανότητα σύνθεσης, οξεία αίσθηση της πραγματικότητας. Ο δεξιοτέχνης της πολιτικής χαρακτηρίζεται από «φρόνηση». Τι είναι η «φρόνηση»; Δύο πράγματα, παρατηρεί ο Αριστοτέλης: να θέτει κανείς αγαθούς σκοπούς και να γνωρίζει πώς να τους πετυχαίνει σε μεταβλητές συνθήκες. Ο «φρόνιμος» ενεργεί για το καλό και βρίσκει τρόπους να το πραγματοποιεί. Η «φρόνηση» είναι αδιαχώριστη από την ηθική, αφού το πώς βλέπουμε μια κατάσταση (άρα το πώς ενεργούμε) χρωματίζεται από τις επιθυμίες μας («ορεκτικός νους»). Η ευπραξία εμπλέκει τόσο την ορθή λογική, όσο και τα σωστά κίνητρα. Ο Χάιντεγκερ ήταν από τους πιο ευφυείς ανθρώπους (και από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους), αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να καταδίδει συναδέλφους του στους ναζί! Η «φρόνηση» δεν είναι μόνο διανοητική αλλά και ηθική αρετή. «Δεν μπορούμε να είμαστε φρόνιμοι αν δεν είμαστε αγαθοί», γράφει ο Αριστοτέλης.

ΤΟ ΕΠΑΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Πως η χώρα του Ισημερινού , αφού διέγραψε μέρος του δημοσίου χρέους της, ακολουθώντας την πολιτική λιτότητας του ΔΝΤ και υιοθετώντας το δολάριο, χρεοκόπησε λίγα χρόνια αργότερα – χάνοντας την πρόσβαση στις αγορές, αλλά βρίσκοντας δάνεια από την Κίνα

“Ο Ισολογισμός της Ελλάδας, όπου στη μία πλευρά του (Παθητικό) είναι το δημόσιο χρέος, ενώ στην άλλη (Ενεργητικό) η τεράστια ακίνητη περιουσία του δημοσίου, οι κρατικές επιχειρήσεις, ο υπόγειος πλούτος και οι γερμανικές επανορθώσεις,είναι πολύ περισσότερο «πλεονασματικός», από όλες τις άλλες χώρες – αρκεί φυσικά να υπάρξει μία υπερήφανη πολιτική ηγεσία, η οποία να έχει την ικανότητα και την επάρκεια να τον απεικονίσει σωστά, διαπραγματευόμενη θαρραλέα και ορθολογικά με τους δανειστές της.

Από την άλλη πλευρά, έχοντας (ακόμη) ένα από τα μικρότερα συνολικά χρέη (δημόσιο και ιδιωτικό) στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα είναι σε θέση να ανταπεξέλθει με όλες τις υποχρεώσεις της – αφού το δημόσιο χρέος, αντίθετα με το ιδιωτικό, είναι πολύ εύκολα διαχειρίσιμο, όπως έχουμε συχνά τεκμηριώσει (αρκεί φυσικά να μην οδηγηθεί η χώρα στην πυρά, καταδικαζόμενη από τους δανειστές της στην ύφεση, με στόχο τη λεηλασία της – σε μία οδύνη δηλαδή χωρίς τέλος). 

Lord Wolfson: Why an easy exit from the euro is impossible

ΠΗΓΗ: Telegraph

By Lord Wolfson 31 Mar 2012

Last September, as Europe grappled with the sovereign debt crisis in Greece, I launched a £250,000 economics prize.

Contributors were challenged to chart the course Europe should take in the event the euro fell apart. In the eye of that economic storm some asked, was I too late? Surely it would all be over before the entrants’ ink had time to dry?

Now financial waters are calmer, people wonder whether it all wasn’t just a bad dream. Perhaps things will quietly sort themselves out? Perhaps the prize was a waste of money? I sincerely hope it was. No one wants the chaos and hardship that would follow in the wake of the euro’s demise.

But financial crises are like tsunami – deceptively quiet one moment, devastating the next. Sadly, it is likely we will see more turmoil in the eurozone. The underlying problems of high unemployment and low growth are still as bad today in Greece, Portugal, Spain and Italy as they were four months ago. And therein lies the problem.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων και περικοπών

Τραγικές οι συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα

Από την διαδήλωση πέρσι το καλοκαίρι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Ακριβώς ένα χρόνο μετά την παρουσίαση της «Λευκής Βίβλου» του πρωθυπουργούΝτέιβιντ Κάμερον μέσα από τις σελίδες της βρετανικής εφημερίδας «Τέλεγκραφ», δηλαδή του σχεδίου της κυβέρνησης για ευρείας κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις, που θα περιλαμβάνουν σχολεία, νοσοκομεία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, σταδιακά όλα «βγαίνουν στο σφυρί». Οι συγκρίσεις δεν λείπουν. Αυτόματα όλοι αναφέρονται στα χρόνια της «Σιδηράς Κυρίας», της Μάργκαρετ Θάτσερ, όπου το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα έλαβε και ιδεολογικό υπόβαθρο και μαζικές διαστάσεις.

Οικονομική ασφυξία για πανεπιστήμια και ΤΕΙ... ...με το «κούρεμα» των καταθέσεων και τους μειωμένους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 187 εκατομμύρια ευρώ αφαίρεσε η κυβέρνηση από τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με το PSI (Πρόγραμμα Αναδιάρθρωσης του Ελληνικού Χρέους). Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ υπέστησαν ό,τι όλα τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου: Οι καταθέσεις που είχαν στην Τράπεζα της Ελλάδας μετατράπηκαν σε ομόλογα του δημοσίου κι έγινε το πολυδιαφημισμένο «κούρεμα», με αποτέλεσμα να «εξανεμιστούν» 100 εκατ. ευρώ απ' τις καταθέσεις των ΤΕΙ, στην Τράπεζα της Ελλάδας, και αντίστοιχα, 87 εκατ. ευρώ από τα πανεπιστήμια! Συγκεκριμένα, από στοιχεία της συνόδου των πρυτάνεων και της συνόδου των προέδρων των ΤΕΙ προκύπτει ότι 17 πανεπιστήμια είχαν 120 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία «έγιναν» 33, ενώ τα ΤΕΙ είχαν 150 εκατ. ευρώ και από την όλη διαδικασία έμειναν 50! Να τονίσουμε ότι τα χρήματα που ήταν στους λογαριασμούς των ιδρυμάτων, στην Τράπεζα της Ελλάδας, κατά ένα μεγάλο μέρος ήταν απ' την λειψή κρατική χρηματοδότηση, που είχε δοθεί, για το 2012.