ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)
Δημοσιεύθηκε: 13:02 - 12/03/12
H Angela Merkel στηρίζει τον Nicolas Sarkozy στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας. Το κόμμα της, οι χριστιανοδημοκράτες, χειρίζονται την υπόθεση με τέτοιο ζήλο λες και διεξάγουν προεκλογική εκστρατεία σε κάποιο από τα ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας. Θα πρέπει να αποκηρύξουμε αυτήν τη συμπεριφορά ως κατάφορη ανάμιξη στα εσωτερικά μιας χώρας; Απολύτως όχι.
Θεωρώ ότι η ανάδειξη της κομματικής πολιτικής στις γαλλογερμανικές σχέσεις είναι μία από τις ευπρόσδεκτες εξελίξεις στην ευρωζώνη. Στο παρελθόν, οι ποιότητα των διμερών σχέσεων προσδιοριζόταν από τη χημεία μεταξύ των δύο ηγετών, ανεξαρτήτως των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Ας αναλογιστούμε τις σχέσεις του Helmut Schmidt και του Valéry Giscard d’Estaing. Ή του Helmut Kohl και του François Mitterrand.
Όλα αυτά, όμως, έχουν αλλάξει με την κρίση στην ευρωζώνη. Οι διμερείς σχέσεις είναι πλέον περισσότερο κομματικές. Η βασική αιτία είναι πως πλέον η λήψη σημαντικών αποφάσεων δεν διεξάγεται σε εθνικό επίπεδο, αλλά σε επίπεδο ευρωζώνης. Επί παραδείγματι, το δημοσιονομικό συμβόλαιο, που προσφάτως υπέγραψαν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι περισσότεροι εκ των οποίων ανήκουν στην κεντροδεξιά παράταξη. Το συμβόλαιο ήταν πρόταση της Angela Merkel. Ο Ν. Sarkozy το υποστηρίζει σθεναρά. Ο Francois Hollande, όμως, ο σοσιαλιστής υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία, δηλώνει ότι εάν εκλεγεί θα το επαναδιαπραγματευτεί.
Την προηγούμενη εβδομάδα, οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες εξέφρασαν τη στήριξή τους στον Hollande και δήλωσαν ότι θα επιχειρήσουν συντονισμό της πολιτικής τους στάσης με τη δική του. Η γερμανική Αριστερά συνειδητοποιεί ότι το δημοσιονομικό συμβόλαιο δεν είναι έργο του γαλλογερμανικού άξονα, αλλά πρωτίστως της Δεξιάς. Η Angela Merkel, από την πλευρά της, δεν μπορεί να αγνοήσει το SPD, επειδή χρειάζεται τις ψήφους του για την επικύρωση του συμβολαίου από το γερμανικό κοινοβούλιο.
Εκτιμώ πως ούτε ο Hollande ούτε το SPD θα θέσουν τελικά βέτο στο συμβόλαιο. Θα προσπαθήσουν να αποσπάσουν δεσμεύσεις για να εξισορροπήσουν την έμφαση στη δημοσιονομική λιτότητα, προωθώντας ατζέντα για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Μπορεί επίσης να προωθήσουν, παράλληλα, την πρόταση για ευρωομόλογο και δημοσιονομική ένωση. (Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η ισπανική κυβέρνηση, συγκεκριμένα, υπέγραψε το συμβόλαιο χωρίς να αποσπάσει κάποιες παραχωρήσεις. Πιθανώς να οφείλεται σε απόγνωση και φόβο.)
Το δημοσιονομικό συμβόλαιο σαφέστατα είναι το πιο σημαντικό θέμα στις γαλλογερμανικές σχέσεις αυτήν τη στιγμή. Υπάρχουν, όμως, κι άλλα. Οι δύο χώρες συζητούν εάν θασυγχρονίσουν τη φορολογική τους πολιτική. Μία ομάδα εργασίας ασχολείται με τη διατύπωση προτάσεων ως προς την εφαρμογή κοινής φορολογικής βάσης. Και οι δύο χώρες θέλουν να εισαγάγουν φόρο επί των χρηματοοικονομικών συναλλαγών.
Η πρόταση του Hollande για ανώτερο φορολογικό συντελεστή στο 75% (αυτό η γερμανική Αριστερά δεν θα τολμούσε ποτέ να το προτείνει) έχει κινήσει την περιέργεια του SPD. Μπορεί επίσης να συζητήσουν και το ενδεχόμενο συνεργασίας στο θέμα της διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού.
Αυτό που παρατηρούμε αυτήν τη στιγμή είναι η απαρχή μιας διαδικασίας πανευρωπαϊκής κομματικής πολιτικής. Οι πρότερες προσπάθειες για τη δημιουργία ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων από το μηδέν απέτυχαν παταγωδώς. Κατά συνέπεια, η συνεργασία εθνικών κομμάτων είναι η δεύτερη καλύτερη επιλογή. Στο ευρωκοινοβούλιο, τα εθνικά κόμματα έχουν διαμορφώσει κοινές πολιτικές ομάδες. Ούτως ή άλλως, η ευρωζώνη έχει διακυβερνητική και πανευρωπαϊκή διάσταση. Κατά συνέπεια, χαιρετίζω την Αn. Merkel για το κουράγιο της να πάει αντίθετα στο ρεύμα.
Σαφώς το κίνητρό της είναι ιδιοτελές. Και αυτό, όμως, είναι απολύτως θεμιτό. Οι γαλλικές εκλογές έχουν τεράστια σημασία για τη στρατηγική που έχει διαμορφώσει η Γερμανίδα καγκελάριος ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης -εάν όντως μπορεί κανείς να κάνει λόγο για στρατηγική- και μπορεί να επηρεάσουν και την πιθανότητα της δικής της επανεκλογής το 2013. Εάν ο Hollande γίνει πρόεδρος της Γαλλίας φέτος και ο Sigmar Gabriel, ο νυν επικεφαλής του SPD, εκλεγεί πρόεδρος της Γερμανίας τον επόμενο χρόνο, τότε η πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης στην ευρωζώνη μπορεί να είναι πολύ διαφορετική.
Το SPD δεν έχει ακόμη καθορίσει ποιος θα πάρει το χρίσμα για να αντιμετωπίσει την An. Merkel. Ο Gabriel μπορεί να είναι δημοφιλής, αλλά ενδεχομένως να μην είναι αρκετός για να εκλεγεί.
Ο Frank-Walter Steinmeier, ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικού σώματος του SPD και πρώην υπουργός Εξωτερικών, έχει ακόμη πιο μακρόπνοες αντιλήψεις για τη διακυβέρνηση της ευρωζώνης, αλλά έχασε την προηγούμενη εκλογική μάχη από την Angela Merkel. Ο Peter Steinbrueck, ο πρώην υπουργός Οικονομικών, θα ήταν ο επικρατέστερος υποψήφιος εάν στόχος του SPD ήταν να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνασπισμού με την An. Merkel.
Η εισαγωγή της κομματικής διάστασης στις γαλλογερμανικές σχέσεις εγείρει πολλά ερωτήματα. Κατ’ αρχάς, δεν είναι σαφές εάν η στήριξη από την An. Merkel πράγματι θα ευνοήσει τον Nicolas Sarkozy. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οι σοσιαλιστές οδεύουν προς μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές τους νίκες στη σύγχρονη ιστορία. Ενδεχόμενη νίκη του Hollande θα οδηγήσει σε πλήρη αναθεώρηση της πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης στην ευρωζώνη.
Θεωρώ ότι αυτό θα είναι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη. Ως έχει, το δημοσιονομικό συμβόλαιο θα οδηγήσει την Ισπανία σε παγίδα χρέους, από την οποία ενδεχομένως να μην μπορέσει να ξεφύγει με τους περιορισμούς που θέτει η ευρωζώνη.
Κατά συνέπεια, οι γαλλικές προεδρικές εκλογές δεν αφορούν πλέον μόνο τη Γαλλία. Αφορούν το μέλλον της ευρωζώνης. Και εάν νικήσει ο Hollade, τότε μπορεί να ανταποδώσει τη χάρη και να συνδράμει στην προεκλογική εκστρατεία εναντίον της An. Merkel το 2013.
ΠΗΓΗ: FT.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου