Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα...

Πηγή: Καθημερινή 17/1/2012

της Ζεζας Ζηκου

Στην Αργεντινή λένε ότι «υπάρχουν δύο τύποι τρελών: οι τρελοί που δανείζουν και οι θεότρελοι που τους ξεπληρώνουν». Στην Ελλάδα θεωρούν ότι οι θεότρελοι δεν θα πρέπει να είμαστε εμείς, αφού υπάρχουν οι Γερμανοί. Οι Ελληνες που είχαν πριν από την κρίση κατακτήσει υψηλό βιοτικό επίπεδο είναι σήμερα οι πιο χρεωμένοι. Αυτό που πριν από την κρίση έμοιαζε με «δημιουργία πλούτου» αποδείχθηκε κατόπιν ότι δεν ήταν παρά δημιουργία χρέους.

Ομως, ο φαύλος κύκλος «δάνεια για αποπληρωμή του χρέους - συνταγές που προκαλούν βαθιά ύφεση και μεγαλώνουν το χρέος - νέα δάνεια και νέα Μνημόνια», που διαπιστώνεται με τις οδυνηρές συνέπειες στην πραγματική οικονομία, καθιστά έωλο το επιχείρημα του «μονόδρομου». Τώρα, σχεδόν οι πάντες προεξοφλούν την πτώχευση, όπως κραυγάζουν καθημερινά οι Γερμανοί επίσημοι και ανεπίσημοι και η συντριπτική πλειονότητα των αναλυτών και των ανθρώπων του χρήματος. Ποιοι υποκρίνονται ακόμη ότι δεν καταλαβαίνουν;

Το μεγάλο «κούρεμα» απελευθερώνει την Ελλάδα από τα δεσμά του χρέους(!), λένε. Ομως η αναδιάρθρωση του χρέους (PSI) με το μεγάλο «κούρεμα» των «τοξικών» ελληνικών ομολόγων ισοδυναμεί και με επίσημη πτώχευση. Ουδείς αμφισβητεί πλέον τις προθέσεις τους, ούτε καν τα φαντάσματα της ελληνικής Ιστορίας. Επειδή πλέον οι περικοπές όλων των κοινωνικών δαπανών φθείρουν τη δημοκρατία και διαλύουν την κοινωνική συνοχή, επειδή οι θυσίες και άδικες και ποταπές είναι.

Φαίνεται, όμως, πως υπάρχουν και αυτοί που υποκρίνονται πως με το να εκχωρήσουμε πλήρως στο Βερολίνο τα ηνία μιας βυθισμένης σε κρίση οικονομίας, αποσταθεροποιώντας στο μεταξύ και το πολιτικό μας σύστημα, θα σωθούμε και η φράου Μέρκελ θα μας λυπηθεί και θα αποτρέψει την έξοδό μας από το ευρώ. Εντάξει...

Το σύνθημα «την κρίση για την Ελλάδα να πληρώσουν οι τραπεζίτες» έχει βρει μεγάλη απήχηση στους οικονομικούς «σοφούς» της Γερμανίας και στον υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για το μεγάλο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, που το παρουσιάζουν ως επιχείρηση βοήθειας για την Ελλάδα, αλλά θα έχει ολέθριες συνέπειες μόνο για εμάς. Επειδή θα την πληρώσουν οι δικές μας τράπεζες, τα δικά μας ασφαλιστικά ταμεία, η δική μας οικονομία, τα δικά μας νοικοκυριά και οι δικές μας επιχειρήσεις. Επειδή εξαιρούνται από το «κούρεμα» τα δάνεια της τρόικας, τα ελληνικά ομόλογα που είναι στην κατοχή της ΕΚΤ και φυσικά όλοι οι ιδιώτες ξένοι επενδυτές που δεν θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα PSI. Με αδιευκρίνιστο το ερώτημα πώς και από πού θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες -πόσους πόρους θα χρειαστούν ειδικότερα οι δικές μας, πόσους τα ασφαλιστικά μας ταμεία, και αν δοθούν, τι θα περισσέψει για τις άλλες ανάγκες της οικονομίας- η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει συγκατατεθεί σε ένα πολύ μεγάλο «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας, κατ’ επίφασιν εθελοντικό, των ελληνικών κρατικών ομολόγων.

Η φράου Μέρκελ φαίνεται πως, υπό την πίεση όλου του κόσμου για να δράσει, αποφάσισε να «κουρέψει» την Ελλάδα και όχι να κοινοτικοποιήσει τα εθνικά χρέη των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Ας πάρουμε την Ιταλία για παράδειγμα, λένε οι Γερμανοί. Με τον Μόντι αναδιπλώθηκε και πέρασε το πρόγραμμα λιτότητας. Επομένως, μόνο ο φόβος της τιμωρίας να μη γίνουν Ελλάδα μπορεί να συνετίσει τους δημοσιονομικά αμαρτωλούς. Για τους Γερμανούς, λοιπόν, η λύση στην οικονομική κρίση δεν είναι να μοιράζεις συγχωροχάρτια στους αμαρτωλούς, αλλά η μετάνοια, η πίστη στο δόγμα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και οι καλές πράξεις: η αποπληρωμή των χρεών, η ισορροπία στα δημόσια οικονομικά και η καταπολέμηση της επιθυμίας για υψηλότερους μισθούς. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί η Ευρώπη να αποφύγει την καταδίκη. Υπάρχει, όμως, ένα ιδιαίτερα σοβαρό πρόβλημα σε αυτή την οπτική. Ο πανικός αποδεικνύεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αφού η απώλεια της εμπιστοσύνης στα κρατικά ομόλογα αποδυναμώνει τις τράπεζες και οι αποδυναμωμένες τράπεζες αποδυναμώνουν με τη σειρά τους τα κράτη.

Για να παρακαμφθούν οι μεγάλες αντιστάσεις των Γερμανών «οικονομικών σοφών», όπως μου λένε οι Γερμανοί της οικογένειας, χρειάζεται ένα «υπαρξιακό σοκ». Οπως ακριβώς το σοκ από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 επέτρεψε στο Κογκρέσο να εγκρίνει τη διάσωση της Wall Street από το κράτος, έτσι ακριβώς μια ελληνική χρεοκοπία μπορεί να «αξιοποιηθεί» για να διασωθεί η Ευρωζώνη.