ΠΗΓΗ: euro2day
by Dr. Money
Η διακοπή των διαβουλεύσεων για το εθελοντικό πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους έδειξε ότι η ελληνική πλευρά διαπραγματεύεται μεν με τους ομολογιούχους αλλά το ΔΝΤ και η Γερμανία έχουν τον τελευταίο λόγο.
Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της ελληνικής πλευράς αλλά και τις ανώνυμες δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων κατά καιρούς, η χώρα θα μπορούσε να νομοθετήσει ρήτρες συλλογικής ευθύνης (Cοllective Action Clauses)αναδρομικά για τα υφιστάμενα ομόλογα.
Στόχος θα ήταν η επίτευξη της μέγιστης δυνατής συμμετοχής στο PSI Plusώστε να μειωθεί το δημόσιο χρέος κατά 100 δισ. ευρώ περίπου, καθιστώντας την χώρα πιο φερέγγυα.
Υπενθυμίζεται ότι η εισαγωγή τέτοιων ρητρών συλλογικής ευθύνης στα υφιστάμενα ομόλογα δενθεωρείται πιστωτικό συμβάν στο μέτρο που οι ρήτρες δεν επιβληθούν στους απέχοντες ομολογιούχους από το PSI και επομένως δεν ενεργοποιούν τα περίφημα CDS (Credit Default Swaps) στο ελληνικό χρέος.
Η επιβολή προϋποθέτει ότι ένα υψηλό πλειοψηφικό ποσοστό των ομολογιούχων, π.χ. το 75%, θα ψηφίσει στην συνέλευση που θα συγκληθεί υπέρ της αναγκαστικής αποδοχής των όρων ανταλλαγής (κούρεμα κ.τ.λ.) από τους υπολοίπους.
Όμως, οι ομολογιούχοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο εγχείρημα για τους εξής λόγους.
Πρώτον, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα βρεθεί ένα τόσο μεγάλο ποσοστό ομολογιούχων να ψηφίσει υπέρ της επιβολής της ρήτρας στους υπολοίπους. Αν δεν βρεθεί, η ρήτρα δεν εφαρμόζεται.
Υπενθυμίζεται ότι οι ιθύνοντες του IIF πάλευαν να ανεβάσουν το ποσοστό συμμετοχής πάνω από 80% με απώλειες σε παρούσα αξία ίσες με 21% με βάση την συμφωνία της 21ης Ιουλίου.
Είναι λοιπόν εύλογο να διερωτάται κανείς αν το ποσοστό θα είναι πολύ υψηλό όταν η συμφωνία προβλέπει απώλειες σε καθαρή παρούσα αξία από 54% μέχρι 65%.
Δεύτερον, οι ρήτρες συλλογικής ευθύνης θα πρέπει να αφορούν όλους τους ομολογιούχους. Κοινώς, τράπεζες κι άλλους θεσμικούς επενδυτές, φυσικά πρόσωπα και την ΕΚΤ.
Θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι αν επιχειρηθεί η εξαίρεση της ΕΚΤ από τις ρήτρες θα υπάρξει ομοβροντία μηνύσεων σε διεθνή δικαστήρια από τους θιγόμενους για άνιση μεταχείριση κ.τ.λ.
Υπενθυμίζεται ότι η ΕΚΤ κατέχει ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 40 με 60 δισ. ευρώ με την μέση τιμή κτήσης να εκτιμάται κοντά στο 70% της ονομαστικής αξίας τους. Με αλλά λόγια, είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος ελληνικών ομολόγων.
Το ενδεχόμενο να ψήφιζε η ΕΚΤ υπέρ της επιβολής της συμφωνίας ανταλλαγής στους υπολοίπους στη συνέλευση και να αποδεχόταν η ίδια να καταγράψει τις όποιες ζημιές είναι μάλλον δύσκολο να υλοποιηθεί.
Υπενθυμίζεται ότι τα ίδια κεφάλαια της ΕΚΤ ανέρχονται σε 11 δισ. ευρώ περίπου και επομένως μια απώλεια της τάξης του 30% σε ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας, π.χ. 45 δισ. ευρώ, θα εξαφάνιζε όλο το μετοχικό της κεφάλαιο και θα χρειαζόταν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Οι ομολογιούχοι του ιδιωτικού τομέα γνωρίζουν πολύ καλά όλα αυτά και γι’ αυτό δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα από τις υποτιθέμενες απειλές για θέσπιση CACs.
Φυσικά, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει αν τα ομόλογα της ΕΚΤ μεταφέρονταν σε άλλα χέρια, π.χ. Ελλάδα ή EFSF, στη τιμή κτήσης από την ΕΚΤ.
Oμως, κάτι τέτοιο προϋποθέτει νέα επιπρόσθετα δάνεια από το EFSF προς την Ελλάδα, επιπλέον εκείνων που προβλέπονται στο 2ο πακέτο στήριξης των 130 δισ. ευρώ.
Κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να αποδεχθεί το γερμανικό κοινοβούλιο αλλά θετικό για την προσπάθεια να καταστεί το ελληνικό χρέος πιο φερέγγυο αφού συνεπάγεται μια μείωση της τάξης του 10-15 δισ. ευρώ αν υποτεθεί ότι η ΕΚΤ κατέχει ομόλογα αξίας 40-60 δισ. ευρώ με μέση τιμή κτήσης το 70%.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι ομολογιούχοι δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα σήμερα από τις απειλές της ελληνικής πλευράς και της ΕΕ για θέσπιση ρητρών συλλογικής ευθύνης αφού τις θεωρούν άσφαιρες.
Φυσικά, θα μπορούσαν να αλλάξουν άποψη αν η ΕΚΤ ξεφορτωνόταν τα ομόλογα.
Όμως, προς το παρόν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Dr. Money
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου