Η δημοσιογραφία είναι επικίνδυνη για δικτάτορες

πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Τoυ Νικου Γ. Ξυδάκη Oι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις εναντίον του καθεστώτος Μουμπάρακ και οι αντεπιθέσεις καθεστωτικών στην πλατεία Ταχρίρ ανέδειξαν και ένα παράπλευρο φαινόμενο μείζονος σημασίας: οι ένοπλες συμμορίες καθεστωτικών δεν επιτίθενται μόνον εναντίον διαδηλωτών αλλά και εναντίον δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ και τηλεοπτικών συνεργείων. Μας το περιέγραψε πρώτο χέρι ο δικός μας άνθρωπος, ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος τραυματίσθηκε από μαχαιροβγάλτες· και το πληροφορούμαστε διαρκώς από ανάλογες επιθέσεις σε ξένους και ντόπιους δημοσιογράφους γύρω από την πλατεία Ταχρίρ, σε ξενοδοχεία κ.λπ. Οπως μεταδίδεται, διεθνή ξενοδοχεία του Καΐρου ζητούσαν από τους δημοσιογράφους να μην καλύπτουν τα γεγονότα από τα μπαλκόνια τους, ενώ μερικά, όπως το Hilton, έφτασαν στο σημείο να κατάσχουν εξοπλισμό και να αποπέμψουν τους ενοχλητικούς ανταποκριτές που επέμεναν να κάνουν τη δουλειά τους. Ο απηνής διωγμός των μίντια ανάγκασε τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. να παρέμβουν με σκληρές ανακοινώσεις, αλλά είναι πλέον φανερό ότι οι καθεστωτικές συμμορίες καθαρίζουν το έδαφος για να μην υπάρχουν μαρτυρίες την ώρα της σφαγής. Είναι επίσης φανερό ότι μεγάλες εταιρείες, με έντονη παρουσία στις διεθνείς αγορές, όπως η Vodafone και η Hilton, έσπευσαν να συνεργαστούν με τις δυνάμεις καταστολής του καταρρέοντος καθεστώτος. Η Αίγυπτος διδάσκει πυκνά μαθήματα, αλλεπάλληλα. Ενα τέτοιο μάθημα είναι πώς η πληροφορία και η αλληλεγγύη μπορούν να γίνουν όπλα για την ελευθερία. Το μάθημα εδίδαξαν οι χιλιάδες μαχόμενοι Αιγύπτιοι μαζί με χιλιάδες συμπαραστάτες τους στα social media όλης της υφηλίου, από την πρώτη στιγμή, ανταλλάσσοντας κελαηδίσματα παρηγορητικά και απελευθερωτικά. Πλάι τους βρέθηκαν οι επαγγελματίες της ενημέρωσης, με γνώση, αίσθηση καθήκοντος και, συχνά, με αυταπάρνηση. Οι φωτογραφίες, τα βίντεο, οι ανταποκρίσεις, οι αναλύσεις, οι μαρτυρίες ταξιδεύουν ακαριαία, εμψυχώνουν τους ντόπιους, διαφωτίζουν τους μακρινούς. Αυτή η διαρκής διάδραση, η αλληλοπεριχώρηση φωνών και σωμάτων συμβάλλει δυνητικά σε μια νέα γενική διάνοια, ιδίως μεταξύ των γενεών που γαλουχήθηκαν με το Διαδίκτυο. Η δημοσιογραφία ξαναγίνεται επικίνδυνη για δικτάτορες. Και ενδιαφέρουσα για τους πολίτες.