"Ισλανδία: Η ζωή μετά την πτώχευση"

Γιώργος Τσιάρας, εφημερίδα Το Βήμα

"Μετά, τον Οκτώβρη του 2008, μάθαμε ότι η Ισλανδία, εκτός από παγετώνες, θερμοπίδακες και αμέτρητα ενεργά ηφαίστεια, τα οποία συγκροτούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά τοπία στον κόσμο, διέθετε και μια αδηφάγο τραπεζική ελίτ. Αλόγιστα δανειζόμενοι και δανείζοντες, αυτοί οι κοστουμαρισμένοι μάνατζερ κατάφεραν σε μικρό διάστημα να φαλιρίσουν μια φαινομενικά πλούσια και ευνομούμενη χώρα χάρη στην ένοχη ανοχή των κυβερνώντων της. Η οικονομία κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, τα αλιευτικά τους σκάφη. Το νόμισμα κόπηκε στη μέση από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις και οι τιμές των προϊόντων εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Χιλιάδες πολωνοί και άλλοι ανατολικοευρωπαίοι οικονομικοί μετανάστες επέστρεψαν άρον άρον στις πατρίδες τους: Τι ψωμί να βγάλεις σε μια κατεστραμμένη οικονομία; Η αισιοδοξία όμως δεν λείπει από τη μικρή νησιωτική χώρα. Υπάρχει ζωή και μετά την οικονομική καταστροφή, διατρανώνουν οι κάτοικοί της. Με αξιοπρέπεια και με χιούμορ. Και με τη βεβαιότητα ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι για την ασυδοσία άλλων.

Λονδίνο, Άμστερνταμ και Βερολίνο, από κοντά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μαζί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αξιώνουν από τους Ισλανδούς πολίτες να πληρώσουν δισεκατομμύρια ευρώ στους 450.000 Βρετανούς, Ολλανδούς και άλλους ξένους καταθέτες που έχασαν τις επισφαλείς οικονομίες τους όταν το «ταχύπλοο» των ισλανδικών τραπεζών, ιδίως η διαδικτυακή «φούσκα» Ιcesave, προσέκρουσε σε παγόβουνο. Και βούλιαξε σαν Τιτανικός.

Το προπερασμένο Σαββατοκύριακο στο μακρινό Ρέικιαβικ έβρεχε καταρρακτωδώς και φυσούσε αέρας παγωμένος, ακόμη και για τους πιο σκληροτράχηλους Ισλανδούς. Οι απόγονοι των Βίκινγκς όμως αψήφησαν το κρύο και τις απειλές και πήγαν ομαδικά στις κάλπες για να πουν «Όχι», με ένα απίστευτο 93%, στους (κατά γενική ομολογία επαχθέστατους) όρους αποζημίωσης των Βρετανών και Ολλανδών καταθετών για την οποία είχε δεσμευθεί η κυβέρνησή τους. Το «Ναι» πήρε μόλις 1,8%- ακόμη και τα λευκά ήταν περισσότερα... 

Και τώρα η Ισλανδία των 320.000 κατοίκων προκαλεί πονοκεφάλους, ανάβει φωτιές. Τι θα συνέβαινε, αλήθεια, αν αυτοί οι ανυπότακτοι απόγονοι των Βίκινγκς βρουν μιμητές, αν οι πολίτες και άλλων χωρών αρνηθούν να πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών ή τα χρέη που στοιβάζουν εν ονόματί τους οι διαπλεκόμενες κυβερνήσεις τους; Μήπως έχουμε όλοι μέσα μας έναν... Βίκινγκ και δεν το ξέρουμε;

«Οι Ισλανδοί έγιναν οι πρώτοι στον κόσμο αντάρτες ενάντια στην ιδέα ότι οι πολίτες πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό μιας ανεξέλεγκτης ιδιωτικής τράπεζας» έγραψε χαρακτηριστικά η Ροβένα Μέισον στη βετανική εφημερίδα «Daily Τelegraph»..."

Πηγή: http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=36298