VIDEO: Συζήτηση για την κρίση με τον Δημήτρη Πατέλη

Συζήτηση για την κρίση με τον Δημήτρη Πατέλη (επίκουρο καθηγητή φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης, και μέλος της Διεθνούς σχολής «Λογική της Ιστορίας») στον όμιλο μελέτης της Επαναστατικής Θεωρίας Θεσσαλονίκης (12/06/2010):

Συζήτηση με τον Δημήτρη Πατέλη  part 1 from OmilosThes on Vimeo.

Συζήτηση με τον Δημήτρη Πατέλη part 2 from OmilosThess2 on Vimeo.

Το μανιφέστο του τζάμπα

Πηγή: Radical Desire

1. Η αρχή έγινε στη δεκαετία του 90, περίοδο έκρηξης της "ιδιωτικής" ενημέρωσης, δηλαδή, εκτός εισαγωγικών, της ιδιωτικοποίησης της ενημέρωσης. Δωρεάν cd, dvd, βιβλία, t-shirt, εγκυκλοπαίδειες, χύτρες, κατσαρόλες, τηγάνια, συνταγολόγια, λεξικά, παρεό, φρίσμπι, μπρελόκ, μπάλες θαλάσσης, μπρατσάκια, σωσίβια, μαγιό, κρέμες ενυδατώσεως, κρέμες μαυρίσματος. Ποτέ πριν δεν έμοιαζαν τόσο φτηνά τα καταναλωτικά είδη. Ποτέ άλλοτε δεν έμοιαζε τόσο φυσική η συγκατοίκηση Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και λαχανί τάγκα, Ζοζέ Σαραμάγκου και μίνι αποσμητικών Axe. Μία χαρούμενη ισοπέδωση των πάντων, ο εγκλωβισμός του κόσμου πίσω από αεροστεγείς συσκευασίες σελοφάν.

Η πορεία προς το τέλειο εγκλημα κατα της εργασίας

ΑΥΓΗ 20/6/2010
Του Γιάννη Κουζή*

Τα τελευταία μέτρα που υιοθετούνται στο Π.Δ. για τα εργασιακά και αποτελούν τις μεγαλύτερες ανατροπές στο πεδίο των ατομικών και συλλογικών εργασιακών σχέσεων που έχουν ιστορικά καταγραφεί στον ελληνικό χώρο, δεν είναι δυστυχώς κεραυνός εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς και μεθοδικά συντονισμένης πορείας για αλλαγές στο περιεχόμενο του εργασιακού προτύπου στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, με αυτουργούς και συνεργούς πολυσύνθετους διεθνείς και γηγενείς κύκλους. Αποσκοπούν στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων κατεδαφίζοντας δύο βασικούς πυλώνες του ατομικού (προστασία από τις απολύσεις) και του συλλογικού εργατικού δικαίου (συλλογικές συμβάσεις).

Στις περιφερειακές εκλογές της Αττικής μπορει να καταγραφεί ο νέος πολιτικός χάρτης-Α.Αλαβάνος στην ΑΥΓΗ

ΑΥΓΗ 20/6/2010

“Θα πέσουν πολλοί σπόροι - και από τυχοδιώκτες και από υπηρέτες αφεντικών”, τονίζει ο Αλέκος Αλαβάνος στην “Αυγή της Κυριακής” διαβλέποντας ότι από την πολιτική κρίση μπορεί η αριστερά να αναδειχθεί σε “ηγετική δύναμη της χώρας, που σημαίνει ικανότητα για πλατύτατη μετωπική δράση”. Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής αποτελεί την κεντρική πολιτική αναφορά του. Υποστηρίζει ότι το Μέτωπο “υπερβαίνει κατά πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ”, για τον οποίο διαπιστώνει “πολιτικό και ηγετικό έλλειμμα”.

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του ότι “το Μέτωπο επιμένει πως στις περιφερειακές εκλογές στην Αττική είναι δυνατό να καταγραφεί ο νέος πολιτικός χάρτης της χώρας” και προτείνει να μην πάρει η μάχη αυτή “νόημα κομματικής αναμέτρησης”, αλλά “χαρακτήρα δημοψηφίσματος”. Αν και αποφεύγει να επαναλάβει το αίτημά του για βουλευτικές εκλογές, αναφέρει ότι “ο μόνος λόγος για πρόωρες εκλογές είναι να μη φύγει ο Παπανδρέου με ελικόπτερο”.

Για την ευρωπαϊκή κρίση ο Αλ. Αλαβάνος ξεκαθαρίζει ότι για τον ίδιο δεν τίθεται θέμα αποδέσμευσης της Ελλάδας από την Ε.Ε., ωστόσο εκτιμά ότι “μια λαϊκή κυβέρνηση μεθαύριο οφείλει να θέσει με σαφήνεια το δίλημμα μεταξύ ευρώ και κοινωνικού κράτους”, προσθέτοντας ότι “η ευρωζώνη θα δώσει την απάντηση”.

 
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΕΔΩ

Η Ισπανία και ο νέος κύκλος της ευρωπαικής κρίσης

ΑΥΓΗ 20/6/2010
Του Γιώργου Σταθάκη*

Στα 110 δισ. που δανείζεται η Ελλάδα είναι πολύ πιθανόν να προστεθούν 250 δισ. για την Ισπανία. Μία ακόμα χώρα θα αρχίσει να δανείζεται “εκτός των διεθνών αγορών”, από τη νέα “απομονωμένη αγορά” δανειακών κεφαλαίων. Οι Βρυξέλλες και το ΔΝΤ, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, θα προσφέρουν για ένα διάστημα δανειακούς πόρους.

Η Ισπανία δεν έχει πρόβλημα δημόσιου χρέους. Είναι μόλις 50% του ΑΕΠ, ενώ έχει λογικό έλλειμμα προϋπολογισμού (8%). Όποτε και τα μέτρα περικοπών είναι ανούσια. Έχει πρόβλημα ιδιωτικού χρέους. Τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια μπορεί να φθάνουν το 120% του ΑΕΠ. Το χειρότερο είναι ότι περίπου 29% του ΑΕΠ είναι τα επιχειρηματικά δάνεια, τα οποία έχουν δοθεί για την κατασκευή παραθεριστικών και άλλων κατοικιών που έμειναν ημιτελείς ή παραμένουν απούλητες. Η κατασκευή τους έχει χρηματοδοτηθεί από ειδικευμένες τοπικές ισπανικές τράπεζες -συνεταιριστικές συνήθως- που ελέγχονται από τα κόμματα και τις τοπικές ελίτ.

Πληθαίνουν οι αντιστάσεις σε ολη την Ελλάδα

Απο το you pay your crisis δημοσιεύονται ολες οι αναγγελίες πρωτοβουλιών που παίρνουν πολιτες ενάντια στα μετρα της κυβέρνησης. Επισης στη δεξιά μπάρα του blog άναρτώνται τα links ομάδων,κινημάτων,σωματείων,ετσι ωστε οι αναγνώστες του να βρίσκουν αυτο που τους ενδιαφερει και να ενημερώνονται για τη δράση τους

Επειδή νομιζουμε πως ειναι χρήσιμο να πληροφορούμαστε όλοι για τη  συνέχεια αυτων των πρωτοβουλιών,πανελλαδικά,αναδημοσιεύουμε  σχετικο ρεπορτάζ απο την εφημερίδα ''ΔΡΟΜΟΣ''.

και καλουμε ομάδες,πολιτες,κινήσεις να μας δίνουν το δικο τους ΄΄ρεπορτάζ''  για το αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών τους,τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αλλά και τις πρωτότυπες ιδέες τους που ισως ειναι χρήσιμες και σε άλλους.

ευχαριστούμε

Εκ της Κεντρικής Επιτροπής του "you pay your crisis"

Απο το ''ΔΡΟΜΟ'',19/6/2010

Ρεπορτάζ: Μάριος Διονέλλης.

Το πιο δυνατό μήνυμα αντίστασης και ελπίδας στέλνουν, αυτή την περίοδο, οι επιτροπές αγώνα και οι πρωτοβουλίες πολιτών, που στήνονται τόσο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη όσο και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας βρίσκονται σε πάρκα και πλατείες και αποφασίζουν κοινή δράση ενάντια στα μέτρα του ΔΝΤ και της κυβέρνησης. Κατεβάζουν ιδέες για πρωτότυπες κινητοποιήσεις. Αποκτούν κοινή συνείδηση, ότι σε αυτή τη συγκυρία απαιτείται συντονισμός για να αποτραπεί η επίθεση εις βάρος της ζωής και του μέλλοντός τους.

Ο Δρόμος επιχειρεί μια κατά το δυνατόν αναλυτική καταγραφή όλων των επιτροπών και κινήσεων ανά τη χώρα καθώς και των δραστηριοτήτων που αυτές αναπτύσσουν ή προγραμματίζουν. Μιλά με τους ανθρώπους που ρίχνουν τον πρώτο σπόρο και αναζητά τους πρώτους καρπούς. Είναι βέβαιο πως από την καταγραφή αυτή ξεχάστηκαν πολλά. Είναι φυσικό, όμως, και θετικό, αφού εκ των πραγμάτων η οργή και η αγωνία των ανθρώπων ποτέ δεν περιορίστηκε στους αριθμούς των λέξεων που επιβάλλει το κασέ μιας εφημερίδας.

Η υποβάθμιση τεκμήριο αποτυχίας των μέτρων ΔΝΤ-ΕΕ-ΠΑΣΟΚ

Πηγή: ΠΡΙΝ, 20-6-2010

του Λ. Βατικιώτη 

(http://leonidasvatikiotis.wordpress.com/2010/06/20/η-υποβάθμιση-τεκμήριο-αποτυχίας-των-μ/)

Τα χειρότερα για την ελληνική οικονομία προοιωνίζεται η απόφαση της αμερικανικής Μούντι’ς 

Την γνωστή κινηματογραφική ατάκα, «αν είναι τόσο έξυπνος γιατί είναι νεκρός;», θύμισε η άτυπη διαβεβαίωση των ελεγκτών της τρόικας για την καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας κατά την επίσκεψή τους την προηγούμενη εβδομάδα, μετά την ανακοίνωση της υποβάθμισης της από τον οίκο αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Μούντι’ς. Η απόφαση του αμερικανικού οίκου να υποβαθμίσει την ελληνική οικονομία κατά τέσσερις ολόκληρες κατηγορίες, που ισοδυναμεί με κατακρήμνιση, δεν έχει πρόσφατο προηγούμενο σε καμιά άλλη χώρα. Κι ούτε φυσικά μπορεί να αποδοθεί στην υστέρηση των στοιχείων με τα οποία έγινε η αξιολόγηση, όπως έσπευσε να δηλώσει το υπουργείο Οικονομικών, υποβαθμίζοντας την σημασία της εξέλιξης. Η πραγματικότητα είναι πως η ανακοίνωση των Μούντι’ς υπογραμμίζει με τον πιο επίσημο και αδιάψευστο τρόπο την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής που επέβαλε το μνημόνιο συνεργασίας της κυβέρνησης με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αρκεί να θυμηθούμε τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού ότι η υπαγωγή στον μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ θα θωρακίσει την Ελλάδα από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, δημιουργώντας κλίμα σταθερότητας και αισιοδοξίας στις διεθνείς αγορές. Με τέτοιες αερολογίες δεν χρύσωναν το χάπι του ΔΝΤ;

Στην Ελλάδα γεννιέται πρόβλημα δημοκρατίας

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ Συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά nkotzias@otenet.gr

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 20-6-2010

Παλαιότερα, σε άλλες εποχές, οι εξουσιαστές εμφανίζονταν ως να κυβερνούν στο όνομα ανώτερων δυνάμεων που τους παρέχουν είτε εντολές (όπως στον Μωυσή ο Θεός), είτε τα φώτα τους (όπως οι αυταρχικές μοναρχίες που κυβερνούσαν στο όνομα του Θεού).

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία χάρη στο γεγονός ότι υπερέβη τον μύθο ότι οι θεσμοί και οι νόμοι έρχονται από δυνάμεις εκτός της κοινωνίας.

Από τη στιγμή που κατανοήθηκε ότι οι θεσμοί μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να οργανώσουν τη βούλησή τους οι ίδιοι οι πολίτες και να δράσουν ως κοινωνία, γεννήθηκε η διαδικασία συνειδητής αυτοθέσμισης της κοινωνίας. Εκείνη επέλεγε θεσμούς και διά των θεσμών, δικαιούτο να τους αλλάξει.

Η πολυτέλεια της μισθωτής δουλείας

Πηγή: enet
Του Περικλή Κοροβέση

Την εποχή όπου η δουλεία ήταν νόμιμος και αποδεκτός θεσμός, ο δούλος είχε μια αξία.

Ο κύριός του για να τον αποκτήσει είχε καταβάλει ένα αντίτιμο και ήταν ένα πολύτιμο τμήμα της περιουσίας του. Και για να αβγατίσει κάποιος την περιουσία του, πρέπει να την προσέχει και να τη φροντίζει. Και ο δούλος είχε πάντα στέγη, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

 Ηταν ένα είδος ζώου και απολάμβανε όλα τα δικαιώματα του ζώου. Αυτό που έλειπε από τον δούλο ήταν η ελευθερία του. Δεν μπορούσε να ορίσει τη ζωή του. Θα έκανε όποια δουλειά και να του λέγανε και θα έμενε σαν φυλακισμένος στον τόπο που του είχαν επιβάλει άλλοι.

Ερχεται η πρώτη πανευρωπαική απεργία

Πηγή: ΒΗΜΑ
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Η Ευρώπη δεν απαρτίζεται μόνο από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και της ΕΚΤ. Η Σχολή του Σικάγου και οι πολιτικοί εφαρμοστές των θεωριών της είχαν πάντα ένα βασικό πρόβλημα: με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους διαφωνούσαν, ανέκαθεν, οι πλειοψηφίες των πολιτών που τις υφίσταντο.

Αυτό βλέπουμε και σήμερα, με τα εργατικά συνδικάτα να έχουν πάρει «θέση μάχης» και να προκηρύσσουν μαχητικές διαδηλώσεις κατά των μέτρων λιτότητας σε ολόκληρη την ήπειρο.

Γενική απεργία προκηρύχθηκε στη Γαλλία για τις 24 Ιουνίου, και στην Ιταλία για τις 25/6.

Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο με... βουβουζέλες οργανώνεται μεθαύριο στη Βρετανία. Οι κινητοποιήσεις για τα εξοντωτικά μέτρα είναι καθημερινές. Θα κορυφωθούν με την πανευρωπαϊκή - πανεργατική απεργία που τα συνδικάτα πραγματοποιούν στις 29 Σεπτεμβρίου.

Τι αίτημα είναι η άρνηση του χρέους; Ένα αποκαλυπτικό «ταξίδι» από το ι8ο αιώνα μέχρι τη θηλιά ΔΝΤ-Ε.Ε.

Πηγή: Εφημ. ΔΡΟΜΟΣ, 19-6-2010

Του Δημήτρη Kαζάκη

Ο κ. Παπακωνσταντίνου κάλεσε σε τηλεοπτική συνέντευξη του όλους τουςδημοσιογράφους και τους σώφρο νες πολιτικούς όλων των κομμάτων να «εξηγήσουν» στον αφελή λαό τι καταστροφή θα ήταν αν τολμούσε η Ελλάδα να αρνηθεί το χρέος και να φύγει από το ευρώ. Κάποιοι στην Αριστερά φάνηκαν ιδιαιτέρως πρόθυμοι να αναλάβουν τη δουλειά: Η άρνηση του χρέους και η έξοδος από το ευρώ αν δεν είναι «διαχειριστικά αιτήματα», προϋποθέτουν τουλάχιστον επανάσταση για να επιβληθούν. Γι' αυτό κι ο λαός μπορεί ελεύθερα να εξεγείρεται, να κάνει πόλεμο, να κατεβαίνει στους δρόμους και να οργίζεται γι' αυτό που του επιβάλουν, αρκεί να μην θέτει αιτήματα που ενοχλούν το σύστημα.Ολόκληρος ο μικροαστισμός της γραφειοκρατίας των κομμάτων της Αριστεράς επί σκηνής. Αυτά τα αιτήματα, λένε, είναι πολύ επαναστατικά για την υγεία του λαού και της εργατικής τάξης. Λείπουν οι συνθήκες, δεν είναι έτοιμος ο λαός. Και τέλος πάντων, αφήστε πρώτα να έρθει η δευτέρα παρουσία μιας πανευρωπαϊκής αναγέννη σης, ή έστω κάποιο είδος σοσι­αλισμού και ύστερα βλέπουμε. Τώρα, αν μέχρι τότε ο ελληνικός λαός υποστεί μια από τις χειρότερες καταστροφές στην ιστορία του, δεν έχει καμιά σημασία. Οι κύριοι αυτοί είναι αρκετά επανα στάτες και «διεθνιστές», ώστε να το αντέξουν. Αρκεί να διασωθεί η θεσούλα τους στον κομματικό μηχανισμό, η πολιτική αργομισθία που έχουν εξασφαλίσει και φυσι κά οι ιδεοληψίες που δικαιώνουν την ύπαρξη τους. Όλα τα άλλα θα τα φορτωθεί ο λαουτζίκος γιανα μπορούν να του πουν, όπως πάντα, «είδες που είχαμε δίκιο, ο καπιταλισμός είναι πολύ κακό πράγμα!».

Από αίτημα της ανερχόμενης φιλελεύθερης αστικής τάξης...

Ο φασισμός των αγορών

ΠΗΓΗ:  ΚΙΜΠΙ

(19/06/2010)

Ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση, μπας και καταλάβουμε τι μας γίνεται. Το 2007 ξέσπασε στις ΗΠΑ η χρηματοπιστωτική κρίση, με επίκεντρο την αγορά στεγαστικών δανείων. Από τότε, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έδωσαν ένα σκασμό λεφτά (πάνω από 12 τρισ. δολάρια) των φορολογουμένων για να σώσουν τις τράπεζες. Οι πολιτικές ηγεσίες, ακολουθώντας τα κελεύσματα αυτών που προκάλεσαν την πρώτη κρίση, δημιούργησαν μια δεύτερη, πολύ σοβαρότερη. Την κρίση του δημόσιου χρέους, που απειλεί με χρεοκοπία πρώτα απ’ όλα τους αδύναμους κρίκους της αδύναμης Ευρωζώνης. Τώρα, επιχειρούν να λύσουν αυτή τη δεύτερη κρίση δίνοντας κι άλλα λεφτά των φορολογουμένων στους ίδιους που δημιούργησαν και την πρώτη και τη δεύτερη: στις τράπεζες. Οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν δρομολογήσει πολυετή προγράμματα εξουθενωτικής δημοσιονομικής λιτότητας. Οι περικοπές κρατικών δαπανών που έχουν ανακοινωθεί στις βασικές χώρες της νομισματικής ένωσης υπερβαίνουν τα 200 δισ. ευρώ. Δίπλα σ’ αυτό υπάρχει και το «ταμείο» των 750 δισ. του μηχανισμού στήριξης για χώρες που τυχόν θα βρεθούν στο χείλος της χρεοκοπίας. Πού θα καταλήξει αυτό το 1 τρισ. ευρώ, στον βαθμό που χρησιμοποιηθεί; Στο μεγαλύτερο μέρος του θα καταλήξει στις τράπεζες (κυρίως ευρωπαϊκές) που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους κρατικά ομόλογα. Είναι μια σπάνια περίπτωση ανταμοιβής του συλληφθέντος ληστή με τα κλοπιμαία που βρέθηκαν στα χέρια του και κάτι παραπάνω... 

Ελληνικός εφιάλτης θερινής νυκτός

Πηγή: Καθημερινή, 19-6-2010

Του Πετρου Παπακωνσταντινου

Το προεδρικό διάταγμα - εξπρές για το εργασιακό συνιστά πλήρη ανατροπή των δεδομένων πάνω στα οποία βάσιζαν μέχρι χθες τη ζωή τους οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα. Με συνοπτικές διαδικασίες, η κυβέρνηση επιχειρεί να φέρει το καθεστώς εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης στην προ Μεταξά εποχή, για να επιβεβαιώσει ότι το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», που είχε θέσει προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου, δεν τίθεται κατ’ ανάγκην με διαζευτικούς όρους.

Το σχέδιο που συνέταξε, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος, ο κ. Λοβέρδος, διαμορφώνει καθεστώς ενθάρρυνσης των απολύσεων και της εργασιακής επισφάλειας. Αυτό επιτυγχάνεται με τη σημαντική αύξηση του ορίου των απολύσεων και κυρίως με τη δραματική μείωση των αποζημιώσεων – θεωρητικά στο μισό, στην πράξη, όμως, ακόμη περισσότερο, καθώς προβλέπεται η καταβολή της αποζημίωσης σε δόσεις, κατά το «ζήσε μαύρε μου, να φας τον Μάη τριφύλλι».

Οι νέοι φιλελεύθεροι

Του ΝΙΚΟΛΑ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ

Πηγή: Ελευθεροτυπία, 19-6

Το πολυθρύλητο πια τέλος της μεταπολίτευσης, πριν πλησιάσει ως πραγματικότητα, έχει υπάρξει αντικείμενο πόθου από πολλές πλευρές.

Αυτοί τους οποίους αποκαλώ εδώ νέους φιλελεύθερους, είναι από τους πιο ένθερμους θιασώτες της μετάβασης σε αυτό που ζωγραφίζουν ως μια Ελλάδα «κανονική», cool, μεταδογματική, ευπρεπισμένη. Αναφέρομαι εδώ σ' έναν χώρο που τελευταία δείχνει να διευρύνει την επιρροή του κυρίως στο δημόσιο σχολιασμό του πολιτισμού και των κοινωνικών συμπεριφορών· σε μια ευαισθησία η οποία ελκύει ιδιαίτερα τους ανθρώπους του λογοτεχνικού σιναφιού και του πολιτισμικού πεδίου, συγγραφείς, καλλιτέχνες και δημοσιογράφους γνώμης. Από το Athens Review of books μέχρι το ΕΚΕΒΙ, από την «Καθημερινή» μέχρι το Protagon.gr, από τη φιλελεύθερη Αριστερά μέχρι το «φωτισμένο» συντηρητισμό διαμορφώνονται πλέον αξιοσημείωτες συγκλίσεις. Ο δρόμος χαράχτηκε ουσιαστικά ήδη από τη δεκαετία του '90 μέσα από το μετα-lifestyle έντυπο που μετεξελίχτηκε στη συνέχεια σε free press.

Η Ευρώπη σε κρίση: Video -Συζήτηση

Πηγή: ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΣΧΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑ

Στο πλαίσιο του Resiestance Festival 2010,στη Γεωπονική σχολή,το οποιο αρχισε χθες,παρουσιάζουμε το βιντεο που ακολουθει.

Συζήτηση μεταξύ εκπροσωπων ευρωπαικών αριστερων κομμάτων για την κριση

Παρασκευή 18/6

Fernando Rosas, βουλευτής του Bloco de Esquerda, Πορτογαλία

Arnljot Ask, στέλεχος του Red Party, Νορβηγίας

Γιάννης Μπανιάς, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ

Resistance Festival 2010 from Aristero Sxima on Vimeo.


ΣΗΜΕΡΑ 19-6
8:30 Η αριστερά σε σταυροδρόμι
Γιάννης Θεωνάς, στέλεχος ΚΕΔΑ, μέλος γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Αλέκος Αλαβάνος, Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής
Δημήτρης Καζάκης, Οικονομολόγος
Γιάννης Ελαφρός, μέλος Π.Ε. ΝΑΡ, στέλεχος ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Θοδωρής Δρίτσας, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ''ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ'' ΣΤΙΣ 21-26 IΟΥΝIΟΥ

Αγαπητοί φίλοι, 

 Σας γράφουμε ως εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των εργαζομένων σε ολόκληρη την Ευρώπη,  μέλη της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE / NGL) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Είναι σαφές  ότι το πακέτο οικονομικής στήριξης που συμφωνήθηκε κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου (8 – 9 Μάη) θα εντείνει τους ρυθμούς της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι, η νεολαία και οι συνταξιούχοι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

 Σε αυτό το στάδιο, οι  Έλληνες εργαζόμενοι κυρίως βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αυτών των επιθέσεων. Αντιμετωπίζουν τη μείωση κατά 10% των μισθών τους καθώς και των δημοσίων δαπανών, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την αύξηση του ΦΠΑ και το πάγωμα των συντάξεων. Αλλά και οι εργαζόμενοι στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία και την Ιταλία, επίσης αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρές επιθέσεις κατά του βιοτικού τους επιπέδου. Είναι επίσης σαφές ότι αυτές οι επιθέσεις δεν θα περιοριστούν στους εργαζομένους των λεγόμενων «περιφερειακών» ευρωπαϊκών οικονομιών - οι εργαζόμενοι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης θα δουν τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα να διαβρώνονται ακόμη περισσότερο, τους μισθούς τους να συμπιέζονται προς τα κάτω, περικοπές στην κοινωνική πρόνοια, καθώς και συνέχιση των πολύ υψηλών ποσοστών ανεργίας. 

Oταν η Αριστερά αυτοκτονεί

3

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Πηγή: ΕΝΕΤ 18/6/2010

Ενώ ο καπιταλισμός βυθίζεται σε βαθιά διαρθρωτική κρίση, η Αριστερά στην εποχή μας αυτοκτονεί, τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη.

Η παράδοξη εμπειρία του 1930 επαναλαμβάνεται: ο φιλελεύθερος και ασύδοτος καπιταλισμός καταβαραθρώθηκε τότε, όπως και σήμερα, όμως η υπέρβασή του δεν προήλθε από την Αριστερά, αλλά από δυνάμεις που η Αριστερά εσπίλωνε ως «μη-ταξικές», «μικροαστικές», «ουτοπικές».

Ο Βρετανός οικονομολόγος Κέινς (1883-1947) και ο Αμερικανός πρόεδρος Ρούζβελτ (1882-1945) υλοποίησαν αυτό που οι ακεραιόφρονες της Αριστεράς κατήγγειλαν ως «απατηλή ουτοπία»: ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με ανακατανομή εισοδήματος, άμβλυνση ανισοτήτων, σχετική κοινωνική δικαιοσύνη, το «Νιου Ντιλ» (1935), που, λόγω της επιτυχίας του, γενικεύθηκε μεταπολεμικά στην Ευρώπη. Ο,τι είχε θεωρηθεί «ουτοπία» έλαβε σάρκα και οστά. Από το 1930, οι ακεραιόφρονες της συντηρητικής πλευράς, όπως και της προοδευτικής, διαβεβαίωναν ότι οι δημόσιες δαπάνες κατέστελναν τις ιδιωτικές, ότι η επέκταση του κράτους συρρίκνωνε την οικονομία και την κοινωνία. Ομως, ο έμπρακτος απολογισμός τού μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους αποδείχθηκε συντριπτικός: ποτέ άλλοτε στην ιστορία ο καπιταλισμός δεν πραγματοποίησε τόσο υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, συσσώρευσης κεφαλαίου και κερδών, και ποτέ άλλοτε δεν έφθασε τόσο κοντά στη συρρίκνωση της ανεργίας και πλήρη απασχόληση. Οι κοινωνικές κατακτήσεις κατοχυρώθηκαν από τον μεταπολεμικό καπιταλισμό με το αζημίωτο.

VIDEO: ΟΙ ΤΟΠΟΘΕΤΉΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΏΝ ΟΜΙΛΗΤΏΝ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 17ΗΣ ΙΟΥΝΙΟΥ (Πρωτοβουλία Οικονομολόγων-Πανεπιστημιακών)

Πηγή: Πρωτοβουλία Οικονομολόγων και Πανεπιστημιακών
17-6-2010


No money No debt (1/7) Ομιλία Κ.Λαπαβίτσα from ThePressProject on Vimeo.



No money No debt (2/7) Ομιλία Σ. Κουβελάκη from ThePressProject on Vimeo.

Σημεία και τέρατα στη σύμβαση δανεισμού με Ε.Ε. - ΔΝΤ...

Του Δ. Καζάκη

Από Το Ποντίκι, 17.6.2010 (απ' όπου και το σκίτσο του Π. Τσιολάκη)

και Ανεμογκάστρι

Η κατάσταση στην Ευρωζώνη συνεχίζει να επιδεινώνεται ραγδαία. Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται ακόμη και στους πιο εθελοτυφλούντες ότι το πρόβλημα δεν είναι δημοσιονομικό, δηλαδή δεν είναι πρόβλημα κρατικών ελλειμμάτων. Είναι πρώτα και κύρια πρόβλημα τραπεζών και ιδιοσυστασίας του ευρώ. 

Οι εργαζόμενοι, οι οικονομίες και τα κράτη της Ευρωζώνης υποβάλλονται σε μια σκληρή, κοινωνικά ανάλγητη και παντελώς αδιέξοδη λιτότητα προκειμένου να στηριχθούν οι τράπεζες και φυσικά το πάλαι ποτέ «ισχυρό ευρώ». Σύμφωνα με το Bloomberg (15.6): 

«Η πτώση του ευρώ σχεδόν στο χαμηλότερο επίπεδο των τεσσάρων ετών σημαίνει ότι τα καναδικά δολάρια και τα ελβετικά φράγκα σημειώνουν μερίδια - ρεκόρ στις παγκόσμιες πωλήσεις ομολόγων, καθώς οι επενδυτές δραπετεύουν από την αναταραχή στην αγορά του κυβερνητικού χρέους της Ευρώπης».

Αυτός είναι ο μεγάλος καημός των ευρωκρατούντων. Πώς θα κρατήσουν τους επενδυτές - κερδοσκόπους στο ευρώ. Έτσι τσακίζουν ό,τι έχει απομείνει στην Ευρωζώνη απόκοινωνικές δαπάνες, βυθίζουν σε εργασιακή απόγνωσητην πλειονότητα των εργαζομένων, συνθλίβουν κάθε έννοιακοινωνικής ασφάλισης, ανοίγουν ακόμη περισσότερο τις οικονομίες τους στις καταστροφικές δυνάμεις των αγορών. 

Η έκπτωτη κυβέρνηση

Πηγή: futura

15-6-2010

Η ποικιλοτρόπως εκφρασμένη οξεία δυσφορία και η μαζική λαϊκή αντίδραση που έχει ξεσπάσει ενάντια στα μέτρα του πακέτου σταθερότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του Πα.Σο.Κ. καθ’ υπαγόρευση της «τρόικας» και των «αγορών» προκειμένου, όπως διατείνεται, να «σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία», αντίδραση που απαξιώνεται, λοιδορείται και σπιλώνεται ασύστολα από την εξουσία και τα «παπαγαλάκια» της (βλ. την προπαγάνδα των μμε και πώς στρώνει το χαλί για την κλιμάκωση της βίαιης καταστολής κάθε αντίδρασης), εκτός από επιβεβλημένη είναι και απολύτως νόμιμη. Νόμιμη ακόμα και με συμβατικούς όρους, ακόμα και μέσα στο πλαίσιο της συστημικής ιδεολογίας. Μπορεί δηλαδή να δικαιολογηθεί και να καταδειχτεί ο αναγκαίος χαρακτήρας της σύμφωνα με την ίδια την πολιτική θεωρία της φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και όχι μόνο από κάποιες δήθεν παρωχημένες «αντισυστημικές ιδεολογίες» που εχθρεύονται τον καπιταλισμό και το δημοκρατικό πολίτευμα. 

ΔΥΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ: Βόρειοι κατά Νοτίων

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Στις αρχές Ιανουαρίου, η ελληνική κυβέρνηση συγκαλεί κατεπειγόντως σύσκεψη κορυφαίων οικονομικών ειδικών. Μεταξύ αυτών, ένας αξιωματούχος του ΔΝΤ εξηγεί ξερά στον Πρωθυπουργό ότι πρέπει να διαλύσει το κράτος πρόνοιας. ‘Ενας άλλος σύμβουλος, που ανήκει στον ΟΟΣΑ, πετάει, με έναν τόνο ιλαρότητας: “μια απόφαση που προκαλεί φρίκη σε όλους, περιλαμβανομένων των οπαδών σας, δεν μπορεί παρά να είναι καλή”»

Την περιγραφή της σύσκεψης χρωστάμε σε έναν πολύ γνωστό οικονομολόγο, φίλο του κ. Παπανδρέου, τον Γκαλμπρέιθ, καθηγητή πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, γιο ενός από τα μεγαλύτερα ονόματα των οικονομικών του 20ού αιώνα. 

Χάος στην Ευρώπη

Τερμα τα αστεία για την Αριστερα

από την εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ 12/6/2010

της σύνταξης

Αναμέτρηση με την πραγματικότητα και όχι ομφαλοσκόπηση. Το μέλλον της Αριστεράς θα κριθεί από το αν θα αναμετρηθεί με την πραγματικότητα, οικοδομώντας ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο ενάντια στη χρεοκοπία, την επιτήρηση και το μνημόνιο ΔΝΤ και Ε.Ε. Μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής πρότασης οικονομικής και πολιτικής διεξόδου.

Σήμερα η Αριστερά, στο σύνολό της και σε όλες τις εκφάνσεις της, αναμετριέται με ένα και μοναδικό ζήτημα: πώς θα συμβάλει στη λαϊκή πάλη για την ακύρωση της συμφωνίας της τρόικας (ΔΝΤ-Ε.Ε.-ΕΚΤ) και της κυβέρνησης Παπανδρέου και στη δημιουργία μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, που θα οδηγήσει σε μια άλλη πορεία προς όφελος του λαού και της χώρας. Η μίνιμουμ βάση συσπείρωσης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων θα ήταν η ρητή δέσμευση για ακύρωση της συμφωνίας, για τον τερματισμό της νέας καθεστωτικής φάσης που επιβλήθηκε με τις αποφάσεις των 172 «ναι» στην ελληνική Βουλή (ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, Ντ. Μπακογιάννη). Αυτή η ακύρωση θα σήμαινε και την κατάργηση  όλων των μέτρων που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ εις βάρος των εργαζομένων.

Ο κόσμος δεν έχει αντιληφθεί τις ανατροπές

Πηγή: tvxs

18-6

Ανατροπή βασικών πυλώνων του εργατικού δικαίου, η οποία μάλιστα δεν προσφέρει αναπτυξιακές διεξόδους, διαπιστώνει ο καθηγητής εργασιακών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, Γιάννης Κουζής. Μιλώντας στο tvxs.gr, αναλύει το προεδρικό διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις, αναγνωρίζει «σημαντικό μερίδιο ευθύνης» των συνδικάτων και εστιάζει στο γεγονός ότι «η κοινωνία δεν έχει αντιληφθεί ακόμη το μέγεθος των μέτρων».

Ποιες είναι οι βασικές αλλαγές μέσα από το διαβόητο προεδρικό διάταγμα του υπουργείου Εργασίας;

Αυτό που θα μπορούσε κανείς να συμπυκνώσει είναι η ανατροπή του περιεχομένου δύο πυλώνων του εργατικού δικαίου: Πρώτον, του πυλώνα που αφορά στο εργατικό δίκαιο και σχετίζεται με τις απολύσεις. Δεύτερον, του πυλώνα που αφορά στο συλλογικό εργατικό δίκαιο και αναφέρεται στον τρόπο διαμόρφωσης των μισθών και στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 17. Ιουνίου 2010

Πηγή: sofokleous10

Τα κύρια μειονεκτήματα της Ελλάδας, τα τεράστια πλεονεκτήματα της, το συνολικό χρέος επιλεγμένων χωρών, η καταλυτική σημασία του, η ανάγκη ύπαρξης κρατικών ισολογισμών και η ελληνική ιδιαιτερότητα

Έχουμε την έποψη ότι, μόνο ένας περιορισμένος αριθμός Ελλήνων είναι σχεδόν απόλυτα πεπεισμένος, σε σχέση με το ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει τα συγκριτικά μικρότερα οικονομικά προβλήματα, μεταξύ των «δυτικών» κρατών – όπως επίσης τα πλέον «προσιτά» στην επίλυση τους. Γνωρίζοντας όμως πως το συνολικό χρέος μας (δημόσιο και ιδιωτικό), είναι από τα χαμηλότερα στις ανεπτυγμένες Οικονομίες,  πιστεύουμε ότι, εάν η κυβέρνηση μας

(α)  κατόρθωνε να δημιουργήσει έγκαιρα ένα σταθερό, ορθολογικό «επενδυτικό πλαίσιο», (απορρίπτοντας αμέσως το «ΔΝΤ-πρόγραμμα χρεοκοπίας», όπως και το «μνημόνιο» - τη σύμβαση υποτέλειας καλύτερα),  καθώς επίσης

Οι αποφάσεις των 27

Πηγή: Hellenic Business (www.hbnews.gr)

17.06.2010

Επισημαίνοντας την ενότητα της ΕΕ μπροστά στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, οι "27" τονίζουν ότι η ΕΕ έκανε ό,τι χρειάστηκε, προκειμένου να διασφαλίσει τη σταθερότητα της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Παράλληλα, τονίζουν, την ανάγκη οικονομικής διακυβέρνησης στην ΕΕ και ενίσχυσης των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση και την ανάπτυξη, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επισημαίνουν τους βασικούς στόχους, μεταξύ των οποίων είναι η αύξηση κατά 75% του δείκτη απασχόλησης για τις γυναίκες και τους άνδρες, ηλικίας 20 ως 64 ετών, η αύξηση των κρατικών και δημόσιων επενδύσεων για έρευνα και ανάπτυξη στο 3% του ΑΕΠ και η μείωση ως το 2020 των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 20%, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.

Σε ότι αφορά ειδικότερα την ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και τη βελτίωση του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών η Σύνοδος Κορυφής συμφώνησε στους ακόλουθους προσανατολισμούς: