ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ Ή ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ;
Πολλοί και από πολλές πλευρές επιχειρούν να διακωμωδήσουν την επιμονή μας για έξοδο από το ευρώ και περίπου μας κατηγορούν πως παρουσιάζουμε αυτή την έξοδο ότι, τάχα, ανοίγει το δρόμο για το… σοσιαλισμό - αν δεν τον εγκαθιδρύει κιόλας!
Φυσικά, η παραποίηση και διαστρέβλωση είναι κάτι παραπάνω από χονδροειδής και μάλλον υποτιμά αυτούς που την επιχειρούν.
Δεν είναι δυνατόν να ισχυρισθεί κανένας με στοιχειώδη κοινή λογική ότι αν βγει η Ελλάδα, για παράδειγμα, από το ευρώ, τότε αυτόματα θα βαδίσει πλησίστια νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους. Άλλωστε, ο πλανήτης είναι γεμάτος από χώρες με εθνικά νομίσματα, στις οποίες «ανθεί» ο καπιταλισμός και μάλιστα, σε πολλές, στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή του!
Ακόμα και στην ίδια την ΕΕ, όλες οι χώρες – μέλη της που είναι εκτός ευρωζώνης, έχουν νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά συστήματα.
Οφείλουμε, όμως, να πούμε ότι οι περισσότερες από αυτές τις καπιταλιστικές χώρες – μέλη της ΕΕ που είναι εκτός Ευρωζώνης, αν και υφίστανται τις οδυνηρές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας, που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις τους, δεν ζουν τον εφιάλτη των κατεδαφίσεων που γνωρίζουν χώρες και λαοί της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα της περιφέρειας της!
Επομένως, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η έξοδος από το ευρώ δεν είναι καθόλου ταυτόσημη με νέους, προοδευτικούς δρόμους, ενώ θεωρητικά – και λέμε θεωρητικά, γιατί στην πράξη μάλλον δεν υφίσταται τέτοια πιθανότητα – υπέρ της εξόδου από το ευρώ θα μπορούσαν να ταχθούν ισχυρές μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού κόσμου, οι οποίες θα αναζητούσαν για τον ελληνικό καπιταλισμό δρόμους διεξόδου από την κρίση και μιας πιο ανεξάρτητης πορείας.
ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ
Αν όμως η έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει αυτόματα και προοδευτικές αλλαγές, τότε γιατί η «Iskra» επιμένει τόσο πολύ και προτάσσει την ανάγκη εξόδου από το ευρώ;
Ο λόγος είναι απλός.
Διότι μπορεί μεν η έξοδος από το ευρώ να μην σηματοδοτεί έτσι κι αλλιώς προοδευτικούς δρόμους, αλλά χωρίς αυτήν την έξοδο δεν μπορεί να γίνει ούτε ένα πραγματικό βήμα προς τα εμπρός.
Με δύο λόγια, όσο η Ελλάδα είναι εντός του ευρώ, με το νόμισμα της κλειδωμένο εντός μιας ενιαίας «απελευθερωμένης» ευρωπαϊκής αγοράς και με τη νομισματική χρηματοδοτική πολιτική της να καθορίζεται με γερμανικά μονεταριστικά κριτήρια, είναι αδύνατη μια θετική προσπάθεια διεξόδου από την κρίση - και πολύ περισσότερο οποιοιδήποτε προοδευτικοί μετασχηματισμοί - αφού το Δημόσιο είναι αφοπλισμένο από κάθε μορφής χρηματοδοτικά εργαλεία και από κάθε είδους μέσα στοχειώδους προστασίας και ενίσχυσης μιας αδύναμης οικονομίας και παραγωγικής βάσης.
Άρα, η έξοδος από το ευρώ, παρά τα προβλήματα που θα προκαλέσει, είναι απαραίτητη προϋπόθεση στα χέρια μιας προοδευτικής κυβέρνησης, για να σχεδιάσει και να υλοποιήσει αποτελεσματικά η τελευταία μια πολιτική διεξόδου από την κρίση και προοδευτικών μετασχηματισμών!
Από εδώ και η δική μας επιμονή για να φύγουμε από αυτή την ιδιόμορφη νομισματική «φυλακή» της ευρωζώνης, το οποίο θα είναι το πρώτο, μεγάλο, αναγκαίο και τολμηρό βήμα μιας νέας προοδευτικής και ελπιδοφόρας περιπέτειας!
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΜΕ ΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ;
Στις συνθήκες που διαμορφώνονται από στιγμή σε στιγμή στην Ελλάδα και στην ΕΕ, είναι δυνατόν να προκύψει είτε, εκ των πραγμάτων, από μια ανεξέλεγκτη πτώχευση της χώρας είτε – και κυρίως – από μια διάλυση της Ευρωζώνης, λόγω και των ιταλικών εξελίξεων, η έξοδος από το ευρώ.
Μια τέτοια έξοδο είναι πιθανό, ίσως το πιθανότερο αν δεν έχουν ανατραπεί οι συσχετισμοί, να τη διαχειριστεί μια αστική κυβέρνηση.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ασφαλώς, δεν πρέπει να περιμένουμε ελπιδοφόρες εξελίξεις· αντίθετα μπορεί να αντιμετωπίσουμε επώδυνες και περίπλοκες καταστάσεις, αφού ο αστικός κόσμος θα προσπαθεί, πάνω από όλα, να διατηρήσει την επικυριαρχία του κεφαλαίου και των αγορών στη χώρα.
Η μόνη περίπτωση η έξοδος από το ευρώ να σηματοδοτήσει σίγουρα θετικές εξελίξεις είναι αν γίνει από μια προοδευτική κυβέρνηση, ως πρώτο βήμα για προοδευτικούς μετασχηματισμούς!
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΕ;
Τίθενται συχνά τα ερωτήματα «η έξοδος από το ευρώ θα σηματοδοτήσει στη συνέχεια και έξοδο από την ΕΕ;» και «γιατί διαχωρίζουμε το ευρώ από την ΕΕ;».
Ο διαχωρισμός γίνεται διότι η θέσπιση του ευρώ σφράγισε αρνητικά κάθε δυνατότητα ανεξάρτητης οικονομικής πορείας.
Το ευρώ είναι το μέγα εμπόδιο, προκειμένου μια προοδευτική κυβέρνηση να αποκτήσει, σε μια χώρα, μέσα άσκησης πολιτικής διεξόδου και προοδευτικών μέτρων! Επομένως, ο «γόρδιος δεσμός» του ευρώ πρέπει να κοπεί πρώτος και είναι καθοριστικός.
Φυσικά, η έξοδος από το ευρώ μιας χώρας ή ομάδας χωρών για προοδευτικές αλλαγές, μπορεί να ανατρέψει συνολικά την ΕΕ – πράγμα πιθανότερο – και να επιφέρει σε αυτήν διαλυτικές εξελίξεις.
Σε κάθε περίπτωση, αν μια χώρα ή μια μικρή ομάδα χωρών μένει εκτός ευρώ, με όρθια την υπόλοιπη ΕΕ και βαθαίνει τους προοδευτικούς μετασχηματισμούς, τότε η σύγκρουση αυτής της χώρας ή της ομάδας χωρών με την ίδια την ΕΕ και η έξοδος τους από αυτήν θα γίνει, σχεδόν, αναπόφευκτη!
Αυτή, ίσως, σε γενικές γραμμές και εξαιρετικά συνοπτικά, μπορεί να είναι η διαλεκτική ανέλιξη προοδευτικών και σοσιαλιστικών μετατροπών σε μια χώρα της Ευρωζώνης και η σχέση της με την ΕΕ.
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011.
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ Ή ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ;
Πολλοί και από πολλές πλευρές επιχειρούν να διακωμωδήσουν την επιμονή μας για έξοδο από το ευρώ και περίπου μας κατηγορούν πως παρουσιάζουμε αυτή την έξοδο ότι, τάχα, ανοίγει το δρόμο για το… σοσιαλισμό - αν δεν τον εγκαθιδρύει κιόλας!
Φυσικά, η παραποίηση και διαστρέβλωση είναι κάτι παραπάνω από χονδροειδής και μάλλον υποτιμά αυτούς που την επιχειρούν.
Δεν είναι δυνατόν να ισχυρισθεί κανένας με στοιχειώδη κοινή λογική ότι αν βγει η Ελλάδα, για παράδειγμα, από το ευρώ, τότε αυτόματα θα βαδίσει πλησίστια νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους. Άλλωστε, ο πλανήτης είναι γεμάτος από χώρες με εθνικά νομίσματα, στις οποίες «ανθεί» ο καπιταλισμός και μάλιστα, σε πολλές, στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη εκδοχή του!
Ακόμα και στην ίδια την ΕΕ, όλες οι χώρες – μέλη της που είναι εκτός ευρωζώνης, έχουν νεοφιλελεύθερα καπιταλιστικά συστήματα.
Οφείλουμε, όμως, να πούμε ότι οι περισσότερες από αυτές τις καπιταλιστικές χώρες – μέλη της ΕΕ που είναι εκτός Ευρωζώνης, αν και υφίστανται τις οδυνηρές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και των περιοριστικών πολιτικών λιτότητας, που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις τους, δεν ζουν τον εφιάλτη των κατεδαφίσεων που γνωρίζουν χώρες και λαοί της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα της περιφέρειας της!
Επομένως, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η έξοδος από το ευρώ δεν είναι καθόλου ταυτόσημη με νέους, προοδευτικούς δρόμους, ενώ θεωρητικά – και λέμε θεωρητικά, γιατί στην πράξη μάλλον δεν υφίσταται τέτοια πιθανότητα – υπέρ της εξόδου από το ευρώ θα μπορούσαν να ταχθούν ισχυρές μερίδες του μεγάλου κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού κόσμου, οι οποίες θα αναζητούσαν για τον ελληνικό καπιταλισμό δρόμους διεξόδου από την κρίση και μιας πιο ανεξάρτητης πορείας.
ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ
Αν όμως η έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει αυτόματα και προοδευτικές αλλαγές, τότε γιατί η «Iskra» επιμένει τόσο πολύ και προτάσσει την ανάγκη εξόδου από το ευρώ;
Ο λόγος είναι απλός.
Διότι μπορεί μεν η έξοδος από το ευρώ να μην σηματοδοτεί έτσι κι αλλιώς προοδευτικούς δρόμους, αλλά χωρίς αυτήν την έξοδο δεν μπορεί να γίνει ούτε ένα πραγματικό βήμα προς τα εμπρός.
Με δύο λόγια, όσο η Ελλάδα είναι εντός του ευρώ, με το νόμισμα της κλειδωμένο εντός μιας ενιαίας «απελευθερωμένης» ευρωπαϊκής αγοράς και με τη νομισματική χρηματοδοτική πολιτική της να καθορίζεται με γερμανικά μονεταριστικά κριτήρια, είναι αδύνατη μια θετική προσπάθεια διεξόδου από την κρίση - και πολύ περισσότερο οποιοιδήποτε προοδευτικοί μετασχηματισμοί - αφού το Δημόσιο είναι αφοπλισμένο από κάθε μορφής χρηματοδοτικά εργαλεία και από κάθε είδους μέσα στοχειώδους προστασίας και ενίσχυσης μιας αδύναμης οικονομίας και παραγωγικής βάσης.
Άρα, η έξοδος από το ευρώ, παρά τα προβλήματα που θα προκαλέσει, είναι απαραίτητη προϋπόθεση στα χέρια μιας προοδευτικής κυβέρνησης, για να σχεδιάσει και να υλοποιήσει αποτελεσματικά η τελευταία μια πολιτική διεξόδου από την κρίση και προοδευτικών μετασχηματισμών!
Από εδώ και η δική μας επιμονή για να φύγουμε από αυτή την ιδιόμορφη νομισματική «φυλακή» της ευρωζώνης, το οποίο θα είναι το πρώτο, μεγάλο, αναγκαίο και τολμηρό βήμα μιας νέας προοδευτικής και ελπιδοφόρας περιπέτειας!
Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΜΕ ΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ;
Στις συνθήκες που διαμορφώνονται από στιγμή σε στιγμή στην Ελλάδα και στην ΕΕ, είναι δυνατόν να προκύψει είτε, εκ των πραγμάτων, από μια ανεξέλεγκτη πτώχευση της χώρας είτε – και κυρίως – από μια διάλυση της Ευρωζώνης, λόγω και των ιταλικών εξελίξεων, η έξοδος από το ευρώ.
Μια τέτοια έξοδο είναι πιθανό, ίσως το πιθανότερο αν δεν έχουν ανατραπεί οι συσχετισμοί, να τη διαχειριστεί μια αστική κυβέρνηση.
Σε μια τέτοια περίπτωση, ασφαλώς, δεν πρέπει να περιμένουμε ελπιδοφόρες εξελίξεις· αντίθετα μπορεί να αντιμετωπίσουμε επώδυνες και περίπλοκες καταστάσεις, αφού ο αστικός κόσμος θα προσπαθεί, πάνω από όλα, να διατηρήσει την επικυριαρχία του κεφαλαίου και των αγορών στη χώρα.
Η μόνη περίπτωση η έξοδος από το ευρώ να σηματοδοτήσει σίγουρα θετικές εξελίξεις είναι αν γίνει από μια προοδευτική κυβέρνηση, ως πρώτο βήμα για προοδευτικούς μετασχηματισμούς!
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΕ;
Τίθενται συχνά τα ερωτήματα «η έξοδος από το ευρώ θα σηματοδοτήσει στη συνέχεια και έξοδο από την ΕΕ;» και «γιατί διαχωρίζουμε το ευρώ από την ΕΕ;».
Ο διαχωρισμός γίνεται διότι η θέσπιση του ευρώ σφράγισε αρνητικά κάθε δυνατότητα ανεξάρτητης οικονομικής πορείας.
Το ευρώ είναι το μέγα εμπόδιο, προκειμένου μια προοδευτική κυβέρνηση να αποκτήσει, σε μια χώρα, μέσα άσκησης πολιτικής διεξόδου και προοδευτικών μέτρων! Επομένως, ο «γόρδιος δεσμός» του ευρώ πρέπει να κοπεί πρώτος και είναι καθοριστικός.
Φυσικά, η έξοδος από το ευρώ μιας χώρας ή ομάδας χωρών για προοδευτικές αλλαγές, μπορεί να ανατρέψει συνολικά την ΕΕ – πράγμα πιθανότερο – και να επιφέρει σε αυτήν διαλυτικές εξελίξεις.
Σε κάθε περίπτωση, αν μια χώρα ή μια μικρή ομάδα χωρών μένει εκτός ευρώ, με όρθια την υπόλοιπη ΕΕ και βαθαίνει τους προοδευτικούς μετασχηματισμούς, τότε η σύγκρουση αυτής της χώρας ή της ομάδας χωρών με την ίδια την ΕΕ και η έξοδος τους από αυτήν θα γίνει, σχεδόν, αναπόφευκτη!
Αυτή, ίσως, σε γενικές γραμμές και εξαιρετικά συνοπτικά, μπορεί να είναι η διαλεκτική ανέλιξη προοδευτικών και σοσιαλιστικών μετατροπών σε μια χώρα της Ευρωζώνης και η σχέση της με την ΕΕ.
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011.
1 σχόλιο:
Το πραγματικό ερώτημα που δεν το βάζει η Ισκρα-ούτε καν το διαννοείται- είναι: μπορεί η εργατική τάξη της Ελλάδας να κτίσει σοσιαλιστικό κράτος μόνη της και σε αντιπαράθεση με όλο τον καπιταλισμό?
Η απάντηση από την Ιστορία και είναι γνωστή.
Αυτό σημαίνει οτι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε?
Οχι βέβαια. Μπορούμε να αντισταθούμε στην πτώση του βιοτικού μας επιπέδου.
Και ο σοσιαλισμός? Η απάντηση είναι αν πρόκειται για πραγματικό σοσιαλισμό με δημοκρατία , αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τους συντονισμένους λαούς της Ευρώπης.
Δεν γίνεται επειδή κάποιοι βιάζονται.Βλέπεις οι ρυθμοί της κίνησης της ιστορίας δε πάνε με τα κεφάκια μας, δυστυχώς.
Εχουν να μάθουν πολλά οι σύντροφοι ακόμη για να μπορέσουν να γίνουν πραγματικοί οδηγητές του λαού.
Είναι ατην πρώτη δημοτικού ακόμη.
Δημοσίευση σχολίου