Tο “δεν πληρώνω” που έριξε τη… Θάτσερ

Ιστορικό παράδειγμα κινήματος ανυπακοής στη Μεγ. Βρετανία

του bobfisher (via tvxs) (via Γ. Παπαιωάννου)

Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80, η κυβέρνηση θάτσερ στη βρετανία αποφάσισε να επιβάλλει ένα νέο φόρο στα νοικοκυριά, ο οποίος έμεινε με το όνομα poll tax. Πρακτικά το ποσό που αναλογούσε σε κάθε οικογένεια προέκυπτε από το πόσα άτομα έμεναν σε ένα σπίτι, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το εισόδημά τους.

Σχεδόν αμέσως προέκυψε ένα κίνημα πολιτών που αρνήθηκαν συντεταγμένα να πληρώσουν. Ξεκίνησε από τη Σκωτία και επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα τη δεύτερη χρονιά εφαρμογής του νόμου να μην πληρώσει περίπου το 30% των φορολογούμενων (διευκρινίζεται πως η άρνηση αφορούσε ΜΟΝΟ τον poll tax – ή community charge επίσημα).

Η αντίδραση της θάτσερ ήταν τυπική. Απειλές, διαστρέβλωση, επιλεκτικές δίκες και καταδίκες και απόπειρα καταστολής του κινήματος όπου έβγαινε στο δρόμο. Αποκορύφωμα του κινήματος η τεράστια πορεία του της 31ης Μαρτίου του 1990, όταν πάνω από 300.000 άνθρωποι συγκρούστηκαν στο Λονδίνο με την αστυνομία, η οποία και έχασε τον έλεγχο της πόλης. Μετά τα επεισόδια οι εργατικοί και η πιο επίσημη αριστερά (δηλαδή το militant) καταδίκασαν τα επεισόδια (ο “εργατικός” κίνοκ είπε πως τα έκαναν αναρχικοί χούλιγκαν). Το κίνημα όμως απλώς διογκωνόταν μέρα με τη μέρα,
οπότε κάποια στιγμή οι κατά τόπους αστυνομίες και δικαστικές αρχές να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται να συνεχίσουν να καλούν σε δίκη άλλους πολίτες, μιας και τα δικαστήρια και η αστυνομία είχαν κατακλυστεί.

Η αποτυχία του poll tax έριξε τελικά τη θάτσερ. Με τη λαϊκή αγανάκτηση (ακόμη και μεταξύ των ψηφοφόρων της) να βαράει κόκκινα και το νόμο ουσιαστικά να έχει γίνει κωλόπανο, οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι της έχωσαν μια καλή τρικλοποδιά και την ανάγκασαν σε παραίτηση. Και παρόλο που οι τόρυδες ξαναπήραν την εξουσία στις επόμενες εκλογές, το πρώτο πράγμα που έκανε ο Μαίητζορ (ο νέος αρχηγός των τόρυδων) ήταν να αποσύρει τον poll tax.

Aναλυτικότερα για τις κινητοποιήσεις εναντίον του Poll Tax