Η κυριαρχία ως αυτοσκοπός

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ

«Πιο πολύ κι απ' την πυρκαγιά πρέπει κανείς να σβήνει την ύβρι»

Ηράκλειτος

Η μετατροπή των λαών της Ευρώπης από πολίτες σε πολλαπλά πειραματόζωα -με αρχή τον ελληνικό λαό- που επέβαλε η κυρίαρχη ηγεμονική δύναμη, η Γερμανία, με δεσπόζουσα συνιστώσα στον αστικό συνασπισμό εξουσίας της τις δυνάμεις που εκπροσωπεί η κ. Μέρκελ, είναι άκρως επικίνδυνη.

Το εξαιρετικά επικίνδυνο στοιχείο είναι το γεγονός πως η σκληρή ταξική και οικονομική αυτή πολιτική εξελίσσεται σε μια περίοδο βαθιάς πολιτικής και ηθικής κρίσης των αξιών, όπου η αντιδραστική δύναμη της τεχνοεπιστήμης έχει μετατοπίσει την ουσία της δημοκρατίας και του πολιτισμού σε μια τεχνοκρατική ολιγαρχική λογική.

Αυτό, ταυτόχρονα και σε συνάρτηση με την καλλιέργεια από την εκπαίδευση, με έμφαση τα πανεπιστήμια και τα ΜΜΕ, μιας μηδενιστικής ανορθολογικής συμπεριφοράς όσο και μιας μεταμοντέρνας αντίληψης νιτσεϊκού και μακιαβελικού τύπου, όπου η βία και η κυριαρχία είναι η πεμπτουσία της ζωής και η ηθική είναι δήθεν για τους αδυνάτους.

Ηδη και μόνο η προβολή του μπερλουσκονικού μοντέλου πολιτικής και έρωτα από τα ΜΜΕ, χωρίς αξιακό ηθικό-πνευματικό περιεχόμενο, αλλά ως έλξη δύναμης-πορνό κυριαρχίας ενός επιτυχημένου αρσενικού που πηδά ακαταπαύστως ζωικά, είναι μια πλευρά του Υπερανθρώπου που σκοτώνει τον Διόνυσο.

Προηγουμένως, το ίδιο υπόδειγμα της εργαλειακής πορνό-ηδονής από πλευράς θηλυκού παίχτηκε με την Τσιτσιολίνα και άλλα ασκέρια.

Ο φερετζές της κυριαρχίας-βίας δηλαδή πάνω στη γιορτή είναι θεμελιώδης φασιστική λειτουργία. Υποσκάπτονται συστηματικά τα θεμέλια και ιδιαίτερα οι ριζοσπαστικές πλευρές του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού που συγκρότησαν τα απελευθερωτικά προτάγματα και τροφοδότησαν τις κοινωνικές επαναστάσεις.

Ο ανορθολογισμός και η κυριαρχία ως αυτοσκοπός, που υπήρξε στη Γερμανία, τόσο σε λαϊκό επίπεδο όσο και κυρίως στο πεδίο της πολιτικής φιλοσοφίας καταλυτική, επανέρχεται με όχημα την οικονομική επιβολή. Πρώτος ο Καντ, διαβλέποντας μακροπρόθεσμα τον κίνδυνο, πρότεινε μια παγκοσμιοποίηση χωρίς στρατούς και πολέμους σε μια ηθικοπολιτική βάση δικαίου μη εκμετάλλευσης των ανθρώπων και σεβασμού των ορίων της φύσης.

Αργότερα ο νεαρός Μαρξ, μην αντέχοντας τη γερμανική σοβινιστική λογική με το μυθολογικό ανορθολογισμό της, σημείωνε εμφατικά: «Υπάρχουν, από την άλλη μεριά, ενθουσιώδεις καλοκάγαθοι, αταβιστικά γερμανομανείς και αντανακλαστικά φιλελεύθεροι, που αναζητούν την ιστορία της ελευθερίας μας πέρα από την ιστορία μας, στα παρθένα δάση των Τευτόνων. Σε τι όμως η ιστορία της ελευθερίας μας διακρίνεται από την ιστορία της ελευθερίας του αγριογούρουνου, αν τη βρίσκουμε μέσα στα δάση; Αλλωστε, όπως είναι γνωστό σε όλους, η κραυγή μέσα στο δάσος ξανάρχεται πίσω σαν ηχώ. Κοιμηθείτε λοιπόν εν ειρήνη παρθένα τευτονικά δάση» («Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου», μετ. Μπ. Λυκούδης, εκδ. Παπαζήσης).

Ο Μαρξ είχε προειδοποιήσει εγκαίρως για τα τευτονικά αγριογούρουνα με το σύνδρομο του Υπερανθρώπου και της αρίας φυλής, που μάτωσαν την Ευρώπη και την ανθρωπότητα ναζιστικώς.

Τώρα έχουν εκδράμει στον ευρωπαϊκό Νότο με τους οικονομικούς χαυλιόδοντες του εθνικισμού.

Μάλιστα, υποστήριζε για τη Γερμανία: «Βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της ιστορίας, κάτω από κάθε κριτική, αλλά παραμένει αντικείμενο κριτικής, όπως ο εγκληματίας που βρίσκεται κάτω από το επίπεδο του ανθρώπου, αλλά παραμένει αντικείμενο φροντίδων του δήμιου»!

Οι λαοί πρέπει να επαναφέρουν τη Γερμανία στο συλλογικό ευρωπαϊκό όραμα.