Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Αν έχεις τείχη διάβαινε


του Άκη Τζάρα
Λίγες μέρες πριν από τον Παπουτσή και το τείχος του, ήταν ο πολύς Πάγκαλος που σε συνέντευξη του κατηγορούσε τα κοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς για σταλινισμό και υπόθαλψη τρομοκρατών αντίστοιχα και αναγνώριζε ως μόνη υπεύθυνη δύναμη το Λάος εκφράζοντας -για μια ακόμη φορά- το ίδιο το καθεστώς.
Όπως έχουμε πει, η επίθεση στις κατακτήσεις του προλεταριάτου, η βίαιη επιβολή νέου πλαισίου εκμετάλλευσης και καταπίεσης είναι μονόδρομος για την αστική τάξη και για το ιππικό της τρόικας.Η κοινωνική αυτή αντεπανάσταση καταστρέφοντας τα απομεινάρια του κοινωνικού κράτους, επαναπροσδιορίζει και το περιεχόμενο του κράτους δικαίου. Καταστολή σε όποιον διαμαρτύρεται, νέοι τρομονόμοι που ποινικοποιούν το φρόνημα και την άσκηση του δικαιώματος στην αυτοάμυνα από τις δολοφονικές επιθέσεις της αστυνομίας. Οι τόνοι ψέματος και ιδεολογικής ακροδεξιάς σαβούρας που εκστομίζονται από τα καθεστωτικά χείλη των κυβερνητικών υπαλλήλων και των τηλεοπτικών-δημοσιογραφικών αστέρων είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα αυτής της πολιτικής και η ιδεολογική της νομιμοποίηση.


Τείχη ψεμάτων για τους μετανάστες

Σαν έτοιμος από καιρό, ο Παπουτσής, αν και εμφανώς παραγκωνισμένος σε θέματα «τρομοκρατίας» από τον σκληρό πυρήνα του κράτους, αναλαμβάνει να εξολοθρεύσει τους συνήθεις υπόπτους, τους απόκληρους μετανάστες.
Από τους ρητορικούς γκεμπελισμούς για ανυπαρξία ασφαλιτών, μετά το όργιο της βίας με πολιτικά στις 15 Δεκέμβρη, περνά στην ανέγερση τείχους στον Έβρο ως ανάχωμα στις ανεξέλεγκτες ροές (sic) μεταναστών. Κι επειδή το ψέμα είναι σταθερή αξία, εκτός από τα φοβερά νούμερα -ότι δήθεν 250 την ημέρα περνάν από τον Έβρο, δηλαδή κοντά 90χιλ το χρόνο, όταν τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν 30χιλ- ο υ.προ.πο υπόσχεται και άσυλο σε όποιους το χρειάζονται δηλαδή στο 0,3% όσων αιτούνται σύμφωνα με τις υπηρεσίες του. Οι υπόλοιποι αν δε εξολοθρεύονται στα σύνορα, θα απελαθούν βίαια ή θα κρατηθούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης -τα υπάρχοντα συν αυτά που θα γίνουν. Το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές είπε ο Παπουτσής: η Ελλάδα γέμισε και δε χωράνε άλλοι.
Στα πλαίσια αυτής της προπαγάνδας που ενορχηστρωμένα από εχθές λαμβάνει χώρα σε πανελλήνια μετάδοση, σύσσωμα τα κανάλια παπαγαλίζουν τα ίδια ψέματα που έλεγαν στις Ευρωεκλογές του 2009 ή στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές κάθε φορά που επιχειρείται να αλλάξει η πολιτική ατζέντα: «θα γεμίσουμε με μετανάστες που μπαίνουν ανεξέλεγκτα κατά χιλιάδες κάθε μέρα από στεριά και θάλασσα», «σε 10 χρόνια θα είμαστε μειοψηφία». Ο συνηθισμένος ρατσιστικός λόγος που αναβαπτίζεται στην τηλεοπτική σοβαροφάνεια, επαναλαμβάνεται αμέτρητες φορές για να εμπεδωθεί και να μολύνει με τη χοντροκομμένη συλλογιστική του ακόμα και το στρατόπεδο των καταπιεσμένων και τον κόσμο της αριστεράς.
Τι κι αν η ίδια η στατιστική υπηρεσία κάνει λόγο για 700-800χιλ μετανάστες, νόμιμους και “παράνομους”, τι κι αν η μόνη πύλη εισόδου είναι πια ο Έβρος καθώς τα θαλάσσια περάσματα φυλάσσονται από τα ένστολα της Frontex, τι κι αν ο πληθυσμός των μεταναστών παραμένει στο ίδιο μέγεθος από το 2001, η πατρίδα τάχα κινδυνεύει από τα εκατομμύρια των μεταναστών που είναι τόσοι όσοι ισχυρίζεται η γκεμπελική τους προπαγάνδα. Όπως ακριβώς ο Λοβέρδος αυθαίρετα αποδίδει τα ελλείμματα των νοσοκομείων στους παράνομους μετανάστες και στη δήθεν δωρεάν περίθαλψη τους κόστους 150εκ κι όχι στα δις της φαρμακευτικής δαπάνης, ευγενική χορηγία των πολυεθνικών φαρμακευτικών που θεωρούσαν την Ελλάδα το ελ ντοράντο τους.
Ο προ.πο. πήγε κι ένα βήμα παραπέρα τη συλλογιστική του, υιοθετώντας εν μέρει, τις ακροδεξιές θεωρίες συνωμοσίας για σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε χώρα μεταναστών. Είναι ο αυταρχισμός νέας κοπής που ενσωματώνει τη ρητορική και πρακτική της παλιάς κοπής ακροδεξιάς. Μπορεί επομένως το Λάος να καθηλώνεται στις δημοσκοπήσεις και η τηλεοπτική υπερπροβολή των στελεχών του να φτάνει στα όρια της, οι καρατζαφύρερ όμως έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν. Η ιδεολογία των απογόνων των ταγμάτων ασφαλείας, των άνευ όρων υποστηρικτών των ένστολων τραμπούκων, των ανοιχτά ρατσιστών, εκφρασμένη από τον Πασόκο που περιφέρει θλιβερά τις δάφνες του αντιστασιακού του παρελθόντος.

«Αυτός που μιλά για τον εχθρό, είναι ο εχθρός»

Είμαστε πλέον στην εποχή των συνειδητοποιήσεων. Η αστική τάξη συνειδητά με όλα τα πολιτικά της όπλα επιτίθεται στις κατακτήσεις του προλεταριάτου. Επειδή όμως η οικονομία δεν είναι αποχωρισμένη από το πολιτικό και νομικό εποικοδόμημα, η ανασύνταξη του αστικού κράτους στη βάση πιο αυταρχικών μορφών είναι ο απαραίτητος πολιτικός όρος για την αναπαραγωγή -λέμε τώρα- του καπιταλισμού. Το τείχος του Έβρου συμπυκνώνει ανάγλυφα όλα τα τείχη που υψώνει η νέα πραγματικότητα στα κύματα των ανέργων και των νεόφτωχων, είναι το ωμό σύμβολο των διαχωρισμών που η αστική κοινωνία παράγει. Το τείχος δεν είναι τίποτα άλλο από την ελληνική εκδοχή της Ευρώπης-φρούριο, αλλά και μια επίδειξη πυγμής του ελληνικού κράτους, μιας πυγμής που όμως αδυνατεί να κρύψει την ολοκληρωτική του χρεοκοπία.
Η κυβέρνηση με τόνους ψεμάτων και ρατσιστικής ιδεοληψίας στοχοποιεί τους μετανάστες και χτίζει το τείχος γιατί αναζητά βραχυπρόθεσμα την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας, αλλά ουσιαστικά χτίζει τη συναίνεση στη βάση της πιο αποκρουστικής πρακτικής και ρητορικής. Είναι άλλη μια εκδοχή των σωτήρων της πατρίδας που στήνουν συμμαχίες ποντάροντας στην καθυστέρηση, το φόβο και το ρατσισμό. Όσο η χρεοκοπία πλησιάζει και τα όνειρα για ομαλό ξεπέρασμα της κρίσης απομακρύνονται η συναίνεση θα έχει τη μορφή της συστράτευσης με το νόμο και την τάξη στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στα σύνορα της, απέναντι στους «ξένους πράκτορες που είναι μεταμφιεσμένοι σε μετανάστες». Με τέτοιες αθλιότητες το καθεστώς επιχειρεί την ανασυγκρότηση του και στη βάση αυτή η αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να απαντά στο θεσμικό ρατσισμό, υιοθετώντας τα στοιχεία του. Αφού υπάρχει ξεκάθαρο σχέδιο ωμής προπαγάνδας, αφού η συζήτηση γίνεται εντός ακροδεξιού πλαισίου, πρώτο καθήκον είναι να αποκαλυφθούν οι ψεύτες, να θρυμματιστούν τα άθλια επιχειρήματα τουςκι όχι να δεχόμαστε το πρόβλημα όπως το παρουσιάζουν οι καθεστωτικοί μηχανισμοί, αλλά απλώς να διαφωνούμε στις λύσεις. Αυτό είναι ήδη μια τακτική ήττα κι αυτό το αντιλαμβάνεται όποιος διαπιστώσει πόσοι άνθρωποι θεωρούν πως οι «ξένοι» είναι δύο εκατομμύρια, άρα αποδέχονται εν μέρει πως χρειάζονται έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση τους.
Οι αγώνες ενάντια στο τείχος και στην αντιμεταναστευτική πολιτική, εκτός από το βαθύτερο ανθρωπιστικό τους πρόταγμα, είναι αγώνες συνειδητοποίησης του προλεταριάτου ενάντια σε κείνους που τσακίζουν απόκληρους και σώζουν τράπεζες, που παραβιάζουν τον ίδιο το νομικό τους πολιτισμό, που επαναφέρουν ως στοιχείο συνοχής της κοινωνίας που διαλύουν, τα πιο αποκρουστικά ιδεολογήματα και τις πιο αυταρχικές πρακτικές της αστικής αντίδρασης. Η αμείλικτη αντιπαράθεση με τους θεσμικούς ρατσιστές, η αποκάλυψη των ψεμάτων τους, η ανασυγκρότηση του στρατοπέδου των καταπιεσμένων θα είναι η αρχή και τότε κανένα τείχος δε θα είναι αρκετό για να συγκρατήσει όσους θα επιζητούν δίκιο και αλήθεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: