Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Τα ψέματα και οι αλήθειες για το χρέος




      Δημήτρης Καζάκης

Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" στις 
25/3/2010 






Η χρεωκοπία της χώρας είναι δεδομένη. Όχι γιατί την επιδιώκουν κάποιοι καταχθόνιοι και σκοτεινοί κερδοσκόποι, αλλά γιατί το κράτος και η οικονομία της χώρας δεν μπορεί πια να σηκώσει το βάρος της εξυπηρέτησης των δανείων. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβει συστηματικά η κυβέρνηση από τον ελληνικό λαό.

Ο κ. Παπανδρέου μιλώντας στη 8η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 20/3, διαβεβαίωνε: «Να είναι όλοι βέβαιοι, να είναι ακόμα πιο βέβαιοι οι διάφοροι καλοθελητές, που καθημερινά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τη χώρα μας, με προφανείς σκοπιμότητες: Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Δεν θα την αφήσουμε να χρεοκοπήσει.» Η δήλωση αυτή μοιάζει εξαιρετικά με μια άλλη ιστορική δήλωση, του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, διαβεβαίωνε κι αυτός: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπική διαβεβαίωσιν, ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσουμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επακολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως.»

Την εποχή εκείνη είχαν ανακαλύψει μια άλλη νομισματική πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, την οποία αντί για ευρώ ονόμαζαν χρυσή δραχμή. Για να στηριχθεί το «ισχυρό νόμισμα» της Ελλάδας που ήταν κλειδωμένο με την χρυσή Αγγλική λίρα, ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά το σύμπαν. Όλες οι υποδομές της χώρας δόθηκαν σε ξένες εταιρείες (Ούλεν, Πάουερς, κλπ.) ενώ η χρυσή δραχμή χρηματοδοτήθηκε αδρά με πληθώρα δανείων.

Για να στηριχθεί η χρυσή δραχμή και το πρόγραμμα δημόσιου δανεισμού εφαρμόστηκε σκληρή λιτότητα με την κατάργηση κάθε κοινωνικής δαπάνης. Η μόνη κοινωνική πρόνοια που απέμεινε στη χώρα ήταν τα λαχεία και τα λαϊκά συσσίτια των φιλανθρωπικών σωματείων. Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευαν καθημερινά δεκάδες θανάτους από την πείνα. Το κράτος προκειμένου να συνεχίσει τη στήριξη της χρυσής δραχμής και να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια των δανείων του, έκλεινε τα δημόσια σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια και απέλυε δασκάλους και καθηγητές. Το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων κλήθηκε να καταβάλει με τη βία έως και το 50% των αποδοχών του. Πολλοί απ’ αυτούς απολύθηκαν. Απαγορεύτηκε ο συνδικαλισμός στους δημοσίους υπαλλήλους και οι απεργίες στους εργάτες, ενώ οι διαδηλώσεις κηρύχθηκαν παράνομες.

Η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διπλή κηδεμονία, όχι μόνο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε εγκατασταθεί ήδη από το 1898, ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας επί Τρικούπη το 1893 και του ελληνοτουρκικού πολέμου της ντροπής του 1897, αλλά και  της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας, απαιτούσε να χυθεί αίμα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, ως τυφλά και πειθήνια όργανα της κηδεμονίας, εκτελούσαν με υπερβάλλοντα ζήλο τις έξωθεν εντολές. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Λίγους μόνο μήνες μετά από τη διαβεβαίωση του Βενιζέλου η χρυσή δραχμή συντρίφτηκε και η χώρα κήρυξε επίσημα την χρεωκοπία της λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της. Με το χρεωστάσιο η χώρα παραδόθηκε στο έλεος των δανειστών της. Προκειμένου αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους έφεραν ξανά στη χώρα το βασιλιά, που είχε εκδιωχθεί το 1922 και βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά.

Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λόγοι που οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν την ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας, επικαλούνταν για να δικαιολογηθούν ήταν η «ατάσθαλος οικονομική πολιτική» του κράτους. Κι όπως σήμερα με το ευρώ, έτσι και τότε, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της χρυσής δραχμής ισοδυναμούσε με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Μόνο που οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί ήρθαν από την προσπάθεια διάσωσης του «ισχυρού νομίσματος». Προκειμένου λοιπόν να διασωθεί το «ισχυρό νόμισμα» ας πέθαινε η χώρα και ο λαός της.

Μάλιστα, μέχρι και ειδικό ταμείο ιδρύθηκε το 1930 για την στήριξη της δραχμής, ανάλογο με αυτό του κ. Πετσάλνικου σήμερα. Το ταμείο αυτό οργάνωνε δεξιώσεις στα καλά σαλόνια των Αθηνών και καλούσε τις κυρίες του καλού κόσμου να δώσουν κοσμήματα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν «δια την εθνικήν υπόθεσιν». Η εξέλιξη ήταν προβλέψιμη. Κάποιοι αετονύχηδες καταχράστηκαν το ταμείο, λίγο πριν κηρυχθεί το επίσημο χρεωστάσιο και κατέφυγαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής για να ζήσουν τη ζωή τους εις υγείαν των κορόιδων.
  
Η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα. Τι συνέβη όμως και βρεθήκαμε ξανά σαν χώρα σε κατάσταση χρεωκοπίας; Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικός

Σύμφωνα μ’ αυτόν οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις ευρώ το 2000 στα 84,2 δις ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009! Μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος η οικονομία της χώρας; Και βέβαια όχι. Εδώ βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει, είτε όχι.

Που οφείλεται αυτός ο δανεισμός; Η συνηθισμένη δικαιολογία είναι το σπάταλο κράτος. Από τον πίνακα όμως βλέπουμε ότι η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό είναι ασήμαντη. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις ευρώ. Απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.

Ακόμη και για το 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφτασε τα 17,1 δις, ο νέος δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε συνολικά τα 85,2 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το δημόσιο έλλειμμα συνέβαλε στο νέο δανεισμό του δημοσίου μόνο κατά 20%. Επομένως, προς τι τα μέτρα και η λιτότητα για να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα; Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα, όσο κι αν σφίξουν το ζωνάρι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσο κι αν περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, όσους φόρους κι αν μαζέψουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους, δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί το δημόσιο χρέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις το δημόσιο χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί έως το 2012 στα 350 δις ευρώ, δηλαδή στο 135% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι όλα τα μέτρα της κυβέρνησης θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πράγμα φυσικά πολύ αμφίβολο.

Γιατί η κυβέρνηση που διαρρηγνύει υποκριτικά τα ιμάτιά της για τους μισθούς και τις συντάξεις που πληρώνει το δημόσιο, δεν λέει κουβέντα για τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές της; Για λόγους σύγκρισης και μόνο, αξίζει να σημειώσουμε ότι το σύνολο των αμοιβών και συντάξεων που πληρώνει το κράτος στους δημόσιους υπαλλήλους ανήλθε το 2009 στα 25,5 δις ευρώ, δηλαδή στο 10,6% του ΑΕΠ της χώρας. Ολόκληρο το ποσό αυτό φτάνει μόλις στο 31% του συνόλου των εξόδων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού τον ίδιο χρόνο. Τι περιμένει λοιπόν να αποκομίσει η κυβέρνηση από τη λιτότητα, εκτός από την εξουθένωση των εργαζομένων και της κοινωνίας;

Προς τα πού βαδίζουμε;

Για να καταλάβουμε τι σημαίνει η επιβάρυνση από την εξυπηρέτηση του χρέους και πόσο ανατροφοδοτεί την έξαρση του δημόσιου χρέους, αρκεί να πούμε το εξής: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δις ευρώ. Παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία σχεδόν 155 δις ευρώ! Ενώ τα επόμενα δύο χρόνια, με τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις, το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά πάνω από 180 δις ευρώ για εξυπηρέτηση ενός διαρκώς αυξανόμενου χρέους. Πώς είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή αιμορραγία χωρίς να οδηγηθεί η χώρα στη διάλυση και η κοινωνία στην ανέχεια;

Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή που της έχουν εφαρμόσει οι δανειστές της με την συνεπικουρία της ΕΕ. Όσο για το ποιος φταίει για την κατάσταση, δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς τα ελλείμματα στην παραγωγή, το εμπορικό ισοζύγιο, αλλά και την τεράστια διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 2009 (με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΔΝΤ) έχουν βγει από την Ελλάδα πάνω από 200 δις δολ. που έχουν τοποθετηθεί σε κάθε είδους κερδοσκοπία (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ.) του εξωτερικού! Ποιοι τα έβγαλαν από την Ελλάδα; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Κι από πού βγήκαν αυτά; Προφανώς από τη λεηλασία της χώρας, από τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, των καρτέλ και των τραστ, που φρόντισαν να διογκώσουν με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των ανοιχτών αγορών και της απορρύθμισης όλες οι κυβερνήσεις.

Μάλιστα, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στα τέλη του 2009 υπήρχαν ως καταθέσεις κατοίκων της Ελλάδας σε τράπεζες του εξωτερικού 15 δις ευρώ. Αναλογικά με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες καταθέσεις κατοίκων της σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι ιδιοκτήτες αυτών των λογαριασμών δεν είναι περισσότεροι από 3.000. Αν είχαμε την ευκαιρία να ακτινοσκοπήσουμε τους λογαριασμούς αυτούς θα ανακαλύπταμε την αφρόκρεμα του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου της χώρας. Πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που δεν της καίγεται καρφί για το τι θα απογίνει η χώρα.

Όταν μιλάμε για κέρδη και υπερκέρδη, αρκεί να πούμε ότι σύμφωνα με τους National Accounts της Eurostat, σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες (δηλαδή προστιθέμενη αξία) που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ μετατράπηκαν σε επιχειρηματικό κέρδος και μόλις τα 350 σε αποζημίωση των εργαζομένων. Στην ΕΕ η αντίστοιχη κατανομή είναι 360 υπέρ του επιχειρηματικού κέρδους και 550 υπέρ της εργασίας! Η Ελλάδα κατέχει την υψηλότερη θέση μέσα στην ΕΕ ως προς το μερίδιο του προϊόντος της που νέμεται το επιχειρηματικό κέρδος, το οποίο το 2008 (για το οποίο διαθέτουμε στοιχεία) έφτασε στο ύψος ρεκόρ του 59,5%. Πίσω της ακολουθεί η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιρλανδία, κοκ.

Το ελληνικό κράτος υπήρξε εξ ιδρύσεώς του σπάταλο, διεφθαρμένο και βαθύτατα παρασιτικό. Κι αυτό γιατί οικοδομήθηκε για να εξυπηρετήσει μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, η οποία το αξιοποίησε για να λεηλατήσει τη χώρα και το λαό της. Ο δανεισμός ήταν εξυπαρχής ένας από τους πιο προσοδοφόρους τρόπους για να χρηματοδοτηθεί αυτή η λεηλασία. Έτσι προέκυψαν και οι απανωτές χρεοκοπίες του ελληνικού κράτους. Υπολογίζεται ότι από τα 170 χρόνια του επίσημου ελληνικού κράτους έως το τέλος του 20ου αιώνα, η χώρα βρέθηκε σε κατάσταση πτώχευσης στα 50 από αυτά. Η τελευταία επίσημη πτώχευση ήταν αυτή του 1932. Και τότε ο λαός ήξερε πολύ καλά ότι οι κυβερνήτες της χώρας που την οδήγησαν στην χρεωκοπία δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα σώμα πολιτικών «επαγγελματιών επιδιωκόντων ατομικά συμφέροντα και εξαγοραζομένων υπό των διαφόρων αναδόχων εταιριών, της δωροδοκίας διενεργουμένης δια του εις το Χρηματιστήριον διεξαγομένου παιγνιδίου, όπερ πράκτορες καθωδήγουν εκ των διαδρόμων της βουλής», όπως έγραφε εκείνη την εποχή ο επιφανής ιστορικός Π. Καρολίδης.  

Σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέα επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γιατί φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε και σε ανάλογες εποχές παλιότερα, να αμφισβητήσει την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και τις διεθνείς αγορές. Φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση να προτάξει το συμφέρον της χώρας και του λαού της, έναντι των συμφερόντων των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της ΕΕ. Κι έτσι όλοι μαζί έχουν δρομολογήσει για τη χώρα μια ακόμη καταστροφική πτώχευση. Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το πώς θα τεθεί η χώρα υπό κηδεμονία προκειμένου οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι αγορές να κατασχέσουν και να δημεύσουν ότι μπορούν. Οι συζητήσεις στην ΕΕ, οι κινήσεις της κυβέρνησης και τα πακέτα των μέτρων, αφορούν στην προετοιμασία του εδάφους και στην τελική μορφή που θα πάρει η επίσημη μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει υπό την κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ, ή ενός συνδυασμού και των δυό; Θα γίνει με το ευρώ, με την επιστροφή σ’ ένα ελεγχόμενο και πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, ή με την επιβολή διπλού νομίσματος; Όλα αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες που υπηρετούν την ίδια βασική κατεύθυνση, την ίδια πορεία προς την επίσημη πτώχευση και δήμευση της χώρας.

Δημήτρης Καζάκης





Εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και νέος δανεισμός 2000-2009 (εκατ. ευρώ)

Πληρωμές δανείων
Νέος δανεισμός
Πιστωτικά υπόλοιπα 31/12
Πρωτογενές αποτέλεσμα**
2000
23.773
29.875
143.608
1.601
2001
25.509
31.960
155.838
4.501
2002
33.340
35.897
166.117
3.773
2003
35.219
37.968
171.323
-431
2004
41.465
50.047
197.830
-3.397
2005
42.074
44.797
214.142
-1.543
2006
37.133
38.748
225.207
1.357
2007
60.920
61.656
239.801
-718
2008
67.467
69.661
262.308
-3.361
2009*
84.184
85.230
298.524
-17.054
Σύνολα
451.084
485.835
-
-15.272
* Εκτιμήσεις Προϋπολογισμού 2010.
** Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα (πλεόνασμα ή έλλειμμα) ισούται με την αφαίρεση των μη πιστωτικών εσόδων του δημοσίου από τις πρωτογενείς δαπάνες, οι οποίες είναι όλα τα έξοδα του δημοσίου εκτός από τις δαπάνες για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Πηγή: Επεξεργασία Ισολογιστικών στοιχείων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους 2000-2008. Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα από την Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, διάφορα τεύχη.

  

23 σχόλια:

Left Liberal Synthesis είπε...

Δεν είναι η πρωτη φορά που η υπεράσπιση της στοιχειώδους δικαιοσύνης και λογικής,γίνεται με ένα υπερβολικό τρόπο που τελικά αδικεί και την πρόθεση και τον συντάκτη.
Το άρθρο λέει οτι τα πρωτογεννή ελλείματα είναι υποδιέστερα της δυναμικής του χρέους ,και άρα οτι και να κόψεις είναι ασήμαντο.Σωστά
Και πως φιάχνεται η δυναμική του χρέους;Δεν το κατάλαβα καθόλου και απο πουθενά στο άρθρο.
Ακόμη το άρθρο προβαίνει στον απαράδεκτο ισχυρισμό οτι οτι και να κάνουν οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί επίσης δεν έχει σημασία.
Τελικά για όλα φταίνε 3,000 οικογένειες που έβγαλαν τα λεφτά τους στην Ελβετία.Είναι σωστό αλλά λείπει ο μηχανισμός ΄που να συνδέει το χρέος με την εξαγωγή συναλλάγματος.Δηλαδή φανταζεται ο συντάκτης οτι οι Δανοί που δεν εχουν χρεός δεν έχουν λεφτά στην Ελβετία;;;
Δεν εχω γνωση οικονομικών αλλά η απλη λογική και μελέτη των στατιστικών λέει.
-Οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι σχετικά λογικές
-Αλλα είναι τελείως μα τελείως μη ανταποδοτικές
-Δεν θέλουν μείωση αλλα ριζική αναπροσαρμογή (Προσωπική γνωμη δεν την θέλει κανείς εντός Δημοσίου,παρά τα λόγια)
-Η εισφοροδιαφυγή είναι τερατώδης.Και είναι η αιτία του χρέους
-Από όλες τις οικονομίες λείπει ως φόρος ο κλεπτοκρατικός πλούτος των διεθνων συναλλάγών.Αρα αναλογικά δεν είναι αυτό που μας κανει το πρόβλήμα.Το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή του πλούτου που δεν μπορεί να φύγει.
-Αυτός ο πλούτος (ο μικρομεσαίος) υποδύεται την "Αριστερά" τον "κοινωνία" και δεν συλλαμβανεται για "κοινωνικούς" λόγους.
Το άρθρο αναπαράγει ,εστω και άθελα,την λογική της ρουτίνας.Φταίνει οι λίγοι οι μεγάλοι οι "Ελβετοι" και τρέξτε να τα πάρε τε απο εκεί,Δηλαδη από πουθενά.

Ανώνυμος είπε...

Όσο για το ποιος φταίει για την κατάσταση, δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς , αλλά και την τεράστια διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό.

OMADEON είπε...

@LeftLiberalSynthesis...
Και πως φιάχνεται η δυναμική του χρέους;Δεν το κατάλαβα καθόλου και απο πουθενά στο άρθρο.

Υπάρχουν άλλα άρθρα. Αλλωστε είναι προφανές ότι τα δάνεια τα φάγανε "μεγάλα ψάρια" από τζάκι...

Ακόμη το άρθρο προβαίνει στον απαράδεκτο ισχυρισμό οτι οτι και να κάνουν οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί επίσης δεν έχει σημασία.

ΟΧΙ. Το άρθρο λέει ότι οι φοροεισπραχτικοί μηχανισμοί που χτυπούν ΜΗ-προνομιούχους δεν έχουν καμμία σημασία, δηλ. είναι ψίχουλα...

Τελικά για όλα φταίνε 3,000 οικογένειες που έβγαλαν τα λεφτά τους στην Ελβετία. Είναι σωστό αλλά λείπει ο μηχανισμός ΄που να συνδέει το χρέος με την εξαγωγή συναλλάγματος.

...ΚΑΙ η θέληση να τους βάλουν να ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ για τα κέρδη τους ΕΔΩ.

Δηλαδή φανταζεται ο συντάκτης οτι οι Δανοί που δεν εχουν χρεός δεν έχουν λεφτά στην Ελβετία;;;

Ναι, αλλά εκεί πληρώνουν ΚΑΙ φόρους (πριν τα βγάλουν έξω)...

Δεν εχω γνωση οικονομικών αλλά η απλη λογική και μελέτη των στατιστικών λέει.
-Οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι σχετικά λογικές


ΚΑΘΟΛΟΥ λογικές αν σκεφτούμε ότι τα περισσότερα πάνε σε επιτόκια πλέον...

-Αλλα είναι τελείως μα τελείως μη ανταποδοτικές

Φυσικά, εξηγείται λεπτομερώς το ΓΙΑΤΙ στο άρθρο. Αυτό που ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ να πει η κυβέρνηση....

-Δεν θέλουν μείωση αλλα ριζική αναπροσαρμογή (Προσωπική γνωμη δεν την θέλει κανείς εντός Δημοσίου,παρά τα λόγια)

ΑΣΑΦΕΣ βρίσκω το "αναπροσαρμογή". ΕΙΤΕ συλλαμβάνεις τους κλέφτες ΕΙΤΕ τους έχεις στο απυρόβλητο. Τα υπόλοιπο είναι οδοντόκρεμες...

-Η εισφοροδιαφυγή είναι τερατώδης.Και είναι η αιτία του χρέους

Ναι, αλλά η πιο σημαντική είναι μιας ΜΙΚΡΗΣ κάστας που κλεβει τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. Π.χ. ΜΟΝΟ για το χάρισμα χρέους της "Ακρόπολις", 5.5 ΔΙΣ ΧΑΘΗΚΑΝ. Από τα ωρυχεία Χρυσού στη Β. Ελλάδα ΔΕΚΑΔΕΣ ΔΙΣ. κ.ο.κ.

-Από όλες τις οικονομίες λείπει ως φόρος ο κλεπτοκρατικός πλούτος των διεθνων συναλλάγών. Αρα αναλογικά δεν είναι αυτό που μας κανει το πρόβλήμα.

Οταν σχεδόν τα πάντα έχουν ξεπουληθεί όμως, ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ (και τα λιγοστά ντόπια τζάκια κλεβουν επίσης πολλαπλάσια)

Το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή του πλούτου που δεν μπορεί να φύγει.
-Αυτός ο πλούτος (ο μικρομεσαίος) υποδύεται την "Αριστερά" τον "κοινωνία" και δεν συλλαμβανεται για "κοινωνικούς" λόγους.


ΜΑΛΛΟΝ όχι. Εξαιρούνται κάτι κομματικοί μικρο-διαπλεκόμενοι...
ΟΛΟΙ οι άλλοι μικρομεσαίοι χτυπιούνται ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ για να γλυτώσουν οι ΜΕΓΑΛΟΙ διαπλεκόμενοι.

Το άρθρο αναπαράγει ,εστω και άθελα,την λογική της ρουτίνας. Φταίνει οι λίγοι οι μεγάλοι οι "Ελβετοι" και τρέξτε να τα πάρε τε απο εκεί,Δηλαδη από πουθενά.

Δηλαδή ο Μπόμπολας είναι το "πουθενά"? ή μήπως είναι φιλαράκι των κρατούντων? ΚΑΘΟΛΟΥ πουθενά δεν είναι. ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ είναι...

Υ.Γ. για Νέο βίντεο με τον Μαξ Κάϊζερ εδώ!

Κυριάκος είπε...

Omadeon, έχει δίκιο ο LLS. Το χρέος φουσκώνει γιατί πληρώνεις τόκους, η δυναμική του είναι να μεγαλώνει από μόνο του όσο δεν το πληρώνεις με δικά σου λεφτά: δανείζεσαι 100 με 5% πληρώνεις 105, αν δεν βάλεις καθόλου δικά σου λεφτά πρέπει να δανειστείς 105 για να ξεπληρώσεις οπότε μετά πρέπει να πληρώσεις 110,25 και πάει λέγοντας. Όσο έχεις ελλείμματα ή πολύ μικρά πλεονάσματα όπως δείχνει ο πίνακας στο τέλος του κειμένου πως είχε η Ελλάδα την περασμένη δεκαετία, δεν ξεπληρώνεις ποτέ με δικά σου λεφτά κανένα μέρος των δανείων οπότε συνεχώς το χρέος σου αυξάνει από τους τόκους και μόνο. Είναι λάθος αυτό που λέει ότι μόνο ένα μικρό κομμάτι πηγαίνει στη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων, είναι εντελώς άσχετο αυτό. Από τη στιγμή που έχεις χρέος πρέπει να έχεις πρωτογενή πλεονάσματα για να αρχίσεις να ξεπληρώνεις διαφορετικά τα χρέη φουσκώνουν από μόνα τους. Όσο πιο μεγάλα χρέη τόσο πιο μεγάλα τα πλεονάσματα που απαιτούνται. Η χώρα χρεώνεται επειδή έχει ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και δανείζεται για να ξεπληρώνει τα δανεικά. Φυσικά φταίει και η φοροδιαφυγή γι αυτό, αλλά είναι ευθύνη της κυβέρνησης να φροντίσει να ισοσκελίζει τους προϋπολογισμούς της. Αν της λείπουν έσοδα πρέπει να κόψει έξοδα. Το 2009, ενώ η οικονομία κατέρρεε, και τα φορολογικά έσοδα μαζί της, η υπεύθυνη ΝΔ αύξησε τις δαπάνες για μισθούς και συντάξεις στο δημόσιο κατά 11,5%. Δεν έφταιγε το χρέος και οι τόκοι, ο Πάκης έφταιγε που έβαζε κόσμο κι απ' τα παράθυρα στο δημόσιο για να γυρίσει τις δημοσκοπήσεις.

Dwight είπε...

OMADEON συμφωνω σε γενικες γραμμες οτι τα μεγαλα "τζακια" ευθυνονται σε μεγαλο βαθμο για τη σημερινη κατασταση.Επειδη ομως δεν μπορουν να βαλουν χερι στο Μπομπολα,θα ταν καλο να μαζεψουν απο τις μεσαιες επιχειρησεις οι οποιες φοροδιαφευγουν συστηματικα.Ειναι κανονας στην Ελλαδα οτι οποιος εχει μια μεσαια αυτονομη επιχειρηση,φτανει να δηλωνει τελικα ενα πολυ μικρο κομματι του τζιρου του.Για να μη μιλησουμε για καποιες μεγαλυτερες επιχειρησεις και εταιριες που βγαζουν εκατομυρια τη μερα και δεν δηλωνουν τιποτα.Σ αυτες τις επιχειρησεις δεν ειναι απαραιτητα αφεντικο ο Μπομπολας.Αρα ενα μεγαλο κομματι της φοροδιαφυγης σιγουρα δεν εχει να κανει με τα "τζακια".

"Η εισφοροδιαφυγή είναι τερατώδης.Και είναι η αιτία του χρέους"

Συμφωνω απολυτα.Απο εκει πρεπει να ξεκινησουμε.Εδω ομως εκτος απο τη σωστη φορολογικη τοποθετηση της κυβερνησης πρεπει να φτιαχτει και ολος ο ελεγκτικος μηχανισμος.Με τον ιδιο τροπο που κραζουμε τη κυβερνηση για την πολιτικη της,θα πρεπει να κραζουμε και το καθε σαπιο εφοριακο που συνηθιζει στη καθε βρωμια.Να κατσει και στο σκαμνι αν γινεται.Γιατι τελικα φαινεται οτι η αδικη κυβερνητικη πολιτικη τρεφεται απο τη κοινωνικη διαφθορα.

cynical είπε...

Κυριακο,

δεν καταλαβαινω γιατι θεωρεις οτι ειναι λαθος οτι ενα πολυ μικρο ποσοστο (~3%)απο τα χρηματα που δανειζομαστε πηγαινει στην εξυπηρετηση των πρωτογενων ελλειμματων. Και οτι ο μεγαλυτερο ποσοστο των δανεικων πηγαινει για την αποπληρωμη προηγουμενων δανειων. Και οτι μπαινουμε σε φαυλο κυκλο ετσι που δεν εχει τελος οσα μετρα περικοπων και να παρθουν. Ειναι αστεια μπροστα στο αλλο μεγαλο έλλειμμα λογω.

Βλεπω απο τον πινακα οτι το 2009 πληρωσαμε 84 δις για τα δανεια. Και προσεξε ποσο γρηγορα αυξανει το χρεος απο χρονια σε χρονια. Απο 67 δις πηγαμε σε 84 δισ.

cynical είπε...

Dwight,

τον εφοριακο που χρηματιζεται δεν θα τον πιασει ο καθε πολιτης. Δεν ειναι αυτη η δουλεια του. Δεν δουλευουν ετσι τα κρατη. Εχουν νομους που τους τηρουν. Αλλιως να συστησουμε και λαικη αστυνομια, για να συλλαμβανουμε και λαικα δικαστηρια για να δικαζουμε.

ΤΟ κρατος ειναι μπαχαλο, αλλα κυριως κανει τα στραβα ματια. Αυτα τα ειπαμε.
Αλλά, τη μεγαλη φοροδιαφυγη των δις δεν την καλυπτει ο εφοοριακος της γειτονιας. Την καλυπτουν οι ιδιοι οι πολιτικοι. Αυτοι σβηνουν τα χρεη, αυτοι τα κανουν πλακακια. Η διαπλοκη ειναι τεραστια.

Δεν θα ξεσηκωθουμε εναντιον των εφοριακων κλπ, Θα ξεσηκωθουμε ενατιον του πολιτικου συστηματος.

Κυριάκος είπε...

Cynical, η οπτική του άρθρου είναι λάθος γιατί:

- Κανείς δε σου δανείζει χωρίς τόκο, που σημαίνει πως για να αποπληρώσεις το χρέος πρέπει εξ ορισμού να πληρώσεις περισσότερα από όσα πήρες.

- Αν δε βάλεις δικά σου λεφτά αλλά πληρώνεις τα δανεικά με δανεικά θα πρέπει να δανείζεσαι όλο και περισσότερα και το χρέος θα φουσκώνει.

Όπως πολύ σωστά διαπιστώνει ο συγγραφέας το χρέος αυξάνει λόγω των τόκων (ταυτολογία είναι αυτό στην πραγματικότητα). Αυτό που δεν λέει είναι πως οι τόκοι συσσωρεύονται γιατί τους μεταφέρουμε στα επόμενα δάνεια αντί να τους πληρώσουμε με δικά μας λεφτά. Η χρηματοδότηση του ελλείμματος είναι μικρό ποσοστό των δανεικών αλλά είναι επιπλέον της επιβάρυνσης των τόκων.

Δυο απλά σενάρια για να γίνει κατανοητό:

Σενάριο με έλλειμμα:
- Δανειζόμαστε 100 ευρώ με 5% για ένα χρόνο.
- Μπαίνουμε και μέσα άλλα 5 οπότε στο τέλος του χρόνου πρέπει να δανειστούμε 100+5+5=110 για να βγάλουμε τα έξοδά μας (κεφάλαιο + τόκος + έλλειμμα).
- Τον επόμενο χρόνο μπαίνουμε πάλι μέσα άλλα 5 οπότε στο τέλος του χρόνου πρέπει να δανειστούμε 120,5
- Πολύ μικρό ποσοστό του δανεισμού αντιστοιχεί στο έλλειμμα αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' αόριστο. Δεν φταίνε οι τόκοι γι αυτό, φταίει που δεν τους πληρώνουμε.

Σενάριο με πλεόνασμα:
- Δανειζόμαστε 100 ευρώ με 5% για ένα χρόνο.
- Έχουμε 5 ευρώ πλεόνασμα.
- Στο τέλος του χρόνου δανειζόμαστε πάλι 100 γιατί τα 5 των τόκων τα πληρώσαμε από το πλεόνασμά μας.
- Το χρέος σταθεροποιείται. Αν μάλιστα το πλεόνασμά μας γίνει 10 τότε σε 20 χρόνια ξεχρεώσαμε.

cynical είπε...

Κυριακο,
τα καταλαβαινω αυτα που λες. Οτι χωρις πλεονεσμα (αναπτυξη+εισπραξη φορων) παμε σε σπιραλ δανεισμου.

Με το να καλυπτουμε ομως ενα μικρο ποσοστο του πρωτογενους δημοσιου ελλειμματος με δανεισμο, δεν μπορουμε να υποστηριξουμε οτι τα μετρα αφαιμαξης των Δημ Υπαλλ. και συνταξιουχων, ηταν ΑΝΑΓΚΑΙΑ.

Για μενα αυτο ειναι το προβλημα. Να απονομιμοποιησω τους κυβ. χειρισμούς

Greek Rider είπε...

Εγώ νομίζω ότι το άρθρο έχει δύο πλευρές. Στην αρχή εξηγεί την πραγματικότητα, ότι δηλαδή η Ελλάδα δεν έχει παραγωγική βάση να πληρώνει τα χρέη και ότι η χώρα οδεύει προς την χρεωκοπία.

Μετά λέει κάποια γνώμη για το ότι δεν χρησιμεύει σε τίποτα να μειωθούν τα έξοδα του δημοσίου τομέα.

Συμφωνώ όχι ακριβώς για τους λόγους που αναφέρει το άρθρο αλλά επειδή η Ελλάδα χωρίς σπατάλη με δανεικά είναι μια Αιθιοπία.

Δεν έχει νόημα να συζητάτε ταμειακά και λογιστικά το θέμα.

Μια μικρή χώρα που ανοίγει την οικονομία της σε όλα (χωρίς δασμούς και περιορισμούς κεφαλαίων) ή πρέπει να έχει μια ισχυρή παραγωγική βάση ή να αναπτύξει μια, αλλιώς θα εξαφανιστεί. Ο διεθνής ανταγωνισμός αυτό είναι: Ή είσαι ανταγωνιστικός ή πάρε 80$ μισθό και να λες και ευχαριστώ.

Τι ψάχνετε να βρείτε ανάμεσα στα πρωτογενή πλεονάσματα ή ελλείμματα;

Το bottom line είναι ότι ο διεθνής ανταγωνισμός μετατρέπει σε κράτη παρίες τους αδύναμους κρίκους του διεθνούς ανταγωνισμού μέσα από μηχανισμούς που όλοι γνωρίσαμε τους τελευταίους μήνες. Τελεία και παύλα.

Αν λοιπόν εμείς θέλουμε να αποκτήσουμε ξανά μετά από 10-15 χρόνια το σημερινό βιωτικό επίπεδο (το οποίο θα πέσει κάθετα σύντομα) θα πρέπει να αποκτήσουμε μια κυβέρνηση με παραγωγικό όραμα προς κάποια κατεύθυνση ή αλλιώς όπως πρεσβεύουν οι οπαδοί του νεοφιλελ. να απελευθερώσουν τα πάντα (αγορές, μισθούς, απολύσεις κτλ) και θα βρεθεί η άκρη μέσα από το επιχειρηματικό δαιμόνιο. Ένα από τα δύο.

Αν κάποιοι δεν συμφωνούν με τα παραπάνω η ΜΟΝΗ εναλλακτική λύση είναι να βγούμε από την ΟΝΕ, να βγούμε από την ΕΕ, να επαναφέρουμε τη δραχμή, να κλείσουμε τα σύνορα, να βάλουμε δασμούς, απαγόρευση κίνησης κεφαλαίων και να αποφασίσουμε και πάλι να ζήσουμε φτωχότερα από ότι τώρα μέχρι να ανακαλύψουμε με τι θα ασχοληθούμε στη ζωή μας ως Ελλάδα...

Τζάμπα λύσεις δεν υπάρχουν. Διαλέγει κανείς και παίρνει.

Στέργιος είπε...

Τα νούμερα του πίνακα του αρθρογράφου είναι σύλλαθος. Η εξυπηρέτηση χρέους είναι περίπου 50% των εσόδων. Εννοείται και πάλι πανύψηλο!! Δείτε
http://www.mof-glk.gr/proypologismos/2009/books/proyp/index.html

σελ.135

Left Liberal Synthesis είπε...

@omadeon
Ο Κυριάκος ήδη έδειξε ότι η αποσύνδεση ελλείμματος χρέους όπως γίνεται στο άρθρο δεν στέκει.
Ακόμη η σχετική συζήτηση αποπροσανατολίζεται όταν δεν διακρίνουμε την φοροδιαφυγή μέσω offshore, μετοχών, παραγώγων κλπ και την φοροδιαφυγή «βάσης» .Από την πρώτη πάσχουν όλες οι οικονομίες αναλογικά, ενώ από την δεύτερη έχουμε τεράστιες αποκλίσεις από χώρα σε χώρα. Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια σε αυτήν ακριβώς. Με όλο τον σεβασμό ,το παγκόσμιο κεφάλαιο αφού βρει ευκαιρία να ξεφύγει είτε είναι στην Σουηδία, στην Φιλανδία, στην Ελλάδα ή το Ουζμπεκιστάν θα φύγει. Δεν έχουμε καμία σχετική μεταχείριση σε αυτόν τον τομέα.
Όπως γίνεται η συζήτηση ,οι φοροφυγάδες επικαλούνται την παγκόσμια φοροδιαφυγή για να αποφύγουν τους φόρους.
@Cynical
Τα μέτρα με την περικοπή των εσόδων των δημοσίων υπαλλήλων είναι τερατώδη γιατί είναι απλοϊκά. Ταυτόχρονα όμως είναι τραγικό ,ότι αν αυξήσουμε τις αμοιβές τους κατά 50 % δεν πρόκειται να δούμε καμία βελτίωση στις υπηρεσίες. Το έλλειμμα παραγωγικότητας δεν έχει σχέση με τις αμοιβές ούτε για το καλό ούτε για το κακό. Και αυτό είναι το δυσεπίλυτο
GR
H Προταση των αριστερων οικονομολόγων (δες την στο You Pay) ,η πιο ριζοσπαστική που είδε την δημοσιότητα (έξοδος από Ευρω, εθνικοποιήσεις κλπ κλπ) έχει δύο ΡΗΤΕΣ προϋποθέσεις
Αύξηση Παραγωγικότητας ,Παραμονή εντός του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας
Αυτό δεν γίνεται χωρίς ένταση της επιχειρηματικότητας.(προτάσεις δεκτές, το Nobel 2010 δεν εχει απονεμηθεί ακόμα….)
Για να γίνω μονότονος (λέγε με γραφικό) όποιος συνδέει την παραγωγικότητα επιχειρηματικότητα με τον ιδιώτη κάνει έγκλημα. Η τραγωδία μας είναι ότι το Δημόσιο δεν θέλει, δεν μπορεί να ακούει για παραγωγικότητα ,η Αριστερά για επιχειρηματικότητα κλπ. Δηλαδή η ένσταση προς την σημερινή κατάσταση είναι ρητορική, είναι γκρίνια και τίποτα άλλο. Με γκρίνια δεν προχωράει τίποτα.

Greek Rider είπε...

lls εγώ είπα κάτι άλλο. Λέω ότι μπορούμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε αλλά να ξέρουμε τι πάει με τι.

Αν θέλουμε σοσιαλισμό το μενού έχει διαβίωση με πολύ μικρότερο εισόδημα. Εγώ το θέλω αυτό γιατί είμαι ολιγαρκής, το θέλουν και άλλοι;

Γιατί δεν μπορεί κάποιος να υποστηρίζει έναν σοσιαλισμό με τον οποίο θα ψωνίζει π.χ. αυτοκίνητα και θα κάνει διακοπές στην Ευρώπη. Στον σοσιαλισμό το μενού έχει ισότητα και πολύ χαμηλότερο εισόδημα.

Δυστυχώς όμως, όπως αποδείχτηκε, αυτά ούτε ο καπιταλισμός μπορεί πλέον να τα προσφέρει και οδηγείται πλέον σε άλλες μεθόδους.

Στέργιος είπε...

Ο «Στέργιος» που έκανε τη προηγούμενη παρέμβαση πάντως δεν είμαι εγώ που κάνω τις ως τώρα παρεμβάσεις. Θα παρακαλούσα να βάλει ένα διακριτικό για να μη γίνονται συγχύσεις.

Δεν καταλαβαίνω τη φράση: «Τα νούμερα του πίνακα του αρθρογράφου είναι σύλλαθος». Τα νούμερα που υποδείχνεις του πίνακα 4.7 «Δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους κεντρικής κυβέρνησης» του Προϋπολογισμού 2010 είναι γνωστά και αναφέρονται στο προηγούμενο άρθρο του Καζάκη «Υπάρχει θέμα χρεωκοπίας για την Ελλάδα;». Ο εδώ πίνακας περιλαμβάνει και άλλα στοιχεία όπως ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός κλπ που ο Καζάκης θα μπορούσε να μας εξηγήσει.

Το πνεύμα του άρθρου απ ότι καταλαβαίνω δεν είναι να βρει το αστυνομικό νήμα του χρέους και των κερδών της ολιγαρχίας. Αυτό ας το κάνουν όσοι νομίζουν ότι αφού δεν βρήκαμε τη αστυνομική σύνδεση κερδών, διαφθοράς, εξαγωγής κεφαλαίων , τόκων , χρεολυσίων και νέων δανείων που πηγαίνουν στην ολιγαρχία τότε φταίει στα σίγουρα ο σπάταλος δημόσιος υπάλληλος.

Αλήθεια γιατί δεν κάνει εντύπωση η επισήμανση του άρθρου ότι όσα δανειζόμαστε περίπου τόσα επιστρέφουμε αλλά το χρέος δεν αυξάνει αναλογικά αλλά πολύ περισσότερο; Επίσης γιατί είναι αμελητέα τα στοιχεία του ΔΝΤ ότι έχουν βγει από την Ελλάδα πάνω από 200 δις δολ. που έχουν τοποθετηθεί σε κάθε είδους κερδοσκοπία (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ.) του εξωτερικού; Είναι της πλάκας ή μήπως είναι λεφτά των δημοσίων υπαλλήλων. Δε σοβαρευόμαστε λέω εγώ.

Για το επιχειρηματικό κέρδος υπάρχει και μια μελέτη του ΙΝΕ ΓΣΕΕ για την αναστροφή των ποσοστών κατανομής της προστιθέμενης αξίας μεταξύ κεφαλαίου – εργασίας τα τελευταία 30 χρόνια από 44:56 σε 56:44 (αν θυμάμαι ακριβώς).

Το θέμα του άρθρου είναι αν πάμε για πτώχευση. Επίσης αν με τέτοιους όρους διεθνούς τοκογλυφίας είναι δυνατόν να την αποφύγουμε. Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η εξέλιξη τελικά. Πάντως τα πράγματα δεν φαίνονται καλά από το γεγονός ότι δεν είναι ένα απομονωμένο γεγονός τύπου Αργεντινής ή Μεξικού και δεν υπάρχουν διεθνή αποθέματα διαθέσιμα, αντίθετα όλα τα κράτη έχουν υπερχρεωθεί ήδη στο τοκογλυφικό κεφάλαιο.

Επί πλέον η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου σε τοκογλυφικά χέρια μέσα από τις πολιτικές δανεισμού των κρατών, έφτασαν να κάνουν αδύνατη τη παραγωγή πραγματικού πλούτου ικανή να ικανοποιήσει τα κέρδη που απαιτεί το τοκογλυφικό κεφάλαιο για να είναι αποδοτικό. Τι κάνει λοιπόν; Ξύνει τον πάτο του βαρελιου της πραγματικής οικονομίας για να εξοικονομήσει κέρδη. Πόσα όμως μπορεί να αποδώσει η πραγματική οικονομία όταν αποτελεί ανά τον κόσμο το 1/14 της χρηματιστηριακής; Πόσα δηλαδή μπορούν να αφαιρέσουν με φόρους και περικοπές μισθών για να μετατραπούν σε κέρδη, τόκους και χρεολύσια; Δεν γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι το αδιέξοδο είναι παγκόσμιο, όχι απλά ελληνικό;

Δυστυχώς όταν σημειώνονται τέτοιες αντιφάσεις υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου και πραγματικής οικονομίας, στον καπιταλισμό, δεν υπάρχει άλλη λύση από την γενική υποτίμηση του κεφαλαίου και της εργασίας. Με πρώτη τη εργασία βέβαια. Εδώ ενέχει ο κίνδυνος πολέμου κεφαλαίων για το ποιο θα θυσιαστεί. Η άλλη λύση βέβαια είναι της επανάστασης και της διαγραφής - μηδενισμού των υπερσυσσωρευμένων τοκογλυφικών κεφαλαίων. Επειδή αυτά τα κεφάλαια έγιναν χωρίς να χύσουν σταγόνα ιδρώτα οι ιδιοκτήτες τους, νομιμοποιείται περισσότερο από κάθε άλλο η απαλλοτρίωση τους. Μου φαίνεται ότι ο Καζάκης αυτό λέει έμμεσα. Διαγράφη χρεών! Διαγραφή όμως χωρίς επαναστατικό δίκαιο που κόβει τη συνέχεια του κράτους δεν γίνεται. Και αυτό το φοβούνται οι καπιταλιστές, απλά ακόμη δεν το είδαν να πλανάται πάνω από τα κεφάλια τους. Ωστόσο το λένε συχνά οι ηγέτες δυτικών κρατών με τον κομψό τρόπο μη τυχόν και μετατραπεί η κρίση σε κοινωνική έκρηξη.

Πρόβλεψαν όμως.. κάτι ήξεραν και τα προηγούμενα χρόνια λάμβαναν τόσα νομοθετικά μέτρα τάχα για τη τρομοκρατία. Τρομοκρατία θα είναι στο εξής κάθε πράξη κατά του κεφαλαίου. Ο δε Μητσοτάκης παίζοντας το «λαγό», μας είπε πως υπάρχει και η δικτατορία αν δεν δεχθούμε ήσυχα τα μέτρα! Έχουν τους άσσους τους αλλά και αυτοί κάποτε τελειώνουν. Όλες οι εξουσίες που ανατράπηκαν είχαν άσσους.

Left Liberal Synthesis είπε...

GR
Συγνωμη αν δεν κατάλαβα.
Συμφωνα απολύτως
Δεν ξέρουμε τι θέλουμε ως κοινωνία,τι στόχο έχουν τα διάφορα αιτήματα΄,αλά και πως τα επενδύουμε ιδεολογικά.
Το πρόταγμα μιας "αριστερής" εγκράτειας,λιτότητας είναι πολύ ενδιαφέρον ,και ίσως αξίζει τον κόπο να συζητηθεί.

Κυριάκος είπε...

Το συλλογιστικό πρόβλημα του άρθρου είναι ότι ξεκινά τη λογιστική αποτίμηση του χρέους από μια περίοδο που αυτό ήταν ήδη στο 100% του ΑΕΠ. Όταν χρωστάς τόσα πολλά προφανώς όλα τα λεφτά που βγάζεις στα τρώνε οι τόκοι. Στην ίδια περίοδο τα ελλείμματα του κράτους ήταν σχετικά μικρά γιαυτό και το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ παρέμεινε περίπου σταθερό. Δεν μπορεί απ' αυτά να βγει το συμπέρασμα οτι οι τόκοι είναι που αυξάνουν το χρέος οπότε φταίνε οι τοκογλύφοι. Να μην χρεωνόμασταν μέχρι το λαιμό να μη μας τα έπαιρναν οι τοκογλύφοι τώρα. Δεν μας τα έδωσαν, τα ζητήσαμε.

Odyssey είπε...

Όλη η συζήτηση ξεκινά από το "μετά".
Αποδέχεται σαν "φυσιολογικό" γεγονός α) τον υποχρεωτικό δανεισμό από τοκογλύφους, β) την παγκόσμια ιδιοκτησία του χρήματος από τους τραπεζίτες, γ) τη φύση του χρήματος, σαν εμπόρευμα, δ) τον πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό έλεγχο των εθνών, μέσω του χρέους.
ΟΛΕΣ οι διαφοροποιήσεις γίνονται μετά από αυτές τις αθαίρετες παραδοχές.
Για να σωθούμε, τρέχουμε γύρω γύρω , μέσα στην κατσαρόλα που βράζει.
Κανείς δεν σκέφτεται να βγούμε έξω από αυτή;

Ψευτοστέργιος είπε...

Συμφωνώ με τον "Στέργιο original" ότι το άρθρο είναι ένα από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί. προπάντων η ιστορική εμπειρία δίνει συνειρμούς ανατριχιαστικούς... Και επίσης ναι, η κρίση είναι κρίση εκπλήρωσης των μελλοντικών(που έφτασαν αισίως στο παρόν!) απαιτήσεων του τοκοφόρου κεφαλαίου που απεδείχθησαν παραφωσκουμένες (οι απαιτήσεις)

Ομως για την εξυπηρέτηση χρέους έχω να πω το εξής. Δείτε στο μεταξύ και στη σελίδα του γενικού λογιστηρίου και το νέο αναθεωρημένο προυπολογισμό του 2010 (με το υπέροχο αποκρυφθέν έλλειμμα!!). Σε γενικές γραμμές και στο πολύ χοντρικό η χώρα θέλει περίπου 30 δις για τοκο+χρεωλύσια και 30 για το δημιουργηθέν έλλειμμα, όταν τα έσοδα είναι καμιά εξηνταριά. Ομως τα 30 που θέλει για το έλλειμμα θα τα δανειστεί και θα εμφανιστούν στο μέλλον σαν χρεωλύσια, άρα είναι σωστό να λέμε ότι η εξυπηρέτηση είναι 30+30=60 και τα έσοδα 60 ? Υπολογίζουμε ένα κεφάλαιο δύο φορές με αυτό τον τρόπο!!! Αυτά τα 30 που δανειζόμαστε δηλαδή για το έλλειμμα θα εμφανιστούν σαν τοκοχρεωλύσια στο μέλλον(ο αρθρογράφος μάλιστα λέει για αναλογία εξυπηρέτησης/έσοδα όχι 1:1 αλλά 1.4:1) που το βρίσκει? Ειλικρινά θέλω να καταλάβω το σκεπτικό. Οχι για να την "πω" σε κανένα εδώ μέσα. Η έκφρασή μου σύλλαθος ήταν λίγο τραβηγμένη ίσως.

You Pay Your Crisis είπε...

Πολυ καλο το "Ψευτοστεργιος"! Μου θυμιζει το "Ψευτοκκε" που λεγανε παλια αν δεν απατωμαι οι ΠΠΣιπήδες.

Επειδη οπου παω και οπου διαβασω συναντω και διαφορετικα νουμερα,

γραφεις τοκοχρεολυσια=30 δις

συμφωνα με το http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/03/blog-post_07.html#more

τοκοχρεολυσια=41,34 δις (εθνικοι λογαριασμοι)

Ενταξει το δημ. ελλειμμα=30 δις, με 12,7%.

Αλλα συμφωνα με Αυγερινο, αν Δημ ελλειμμα (Δ.Ε.)=δημ δαπανες-εσοδα=42%-34%=8%

Στο Δ.Ε υπολογιζονται οι τοκοι; Αν ειναι αυτοι 7% ΑΕΠ, τοτε ΔΕ=15% ΑΕΠ.

ΤΟ 12,7% ( το επισημο) απο ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ;

Αν με κατατοπισει καποιος θα ησυχασω απο τον πονοκεφαλο.

Cynical

Odyssey είπε...

@Στέργιε original.
Το είπες.
Ας ετοιμαζόμαστε.
(με μια μικρή λεπτομέρεια: δεν υπάρχουν "πρωτοπορίες". τα χέρια μας μόνο).

Ψευτοστέργιος είπε...

Το δημόσιο έλλειμμα= έλλιμμα τακτικού προυπολογισμού+ έλλειμμα ΠΔΕ (πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων) Δες εδώ:
http://www.mof-glk.gr/proypologismos/2010/books/proyp/index.html

εισηγητική έκθεση- κρατικός προυπολογισμός σελ.65

Στο δημόσιο έλλειμμα μπαίνουν μόνο οι τόκοι,όχι τα χρεωλύσια όχι δηλαδή το κεφάλαιο που θα δοθεί στη λήξη των ομολόγων.

Στέργιος είπε...

Καλό το «Ψευτοστέργιος»! Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι λέει και ψέματα.

Ο Στέργιος λέει ότι όταν δανείζεσαι 100 για τις όποιες ανάγκες σου και επιστρέφεις 110, δυο τινά συμβαίνουν: ή επιστρέφεις το ίδιο κεφάλαιο, πράγμα αστείο, με τόκο τον οποίον αφαιρείς από τον ιδρώτα σου ή επενδύεις το δάνειο το δουλεύεις, σου αποδίδει και επιστρέφεις από αυτά που βγάζεις 110,, έχοντας και συ βέβαια όφελος από αυτή τη διαδικασία.

Το θέμα είναι να αποδείξει κάποιος τα εξής:
Ότι τα δάνεια επενδύθηκαν και δεν καταναλώθηκαν.
Ότι τα δάνεια ούτε επενδύθηκαν ούτε καταναλώθηκαν αλλά πήγαν για επιστροφή άλλων δανείων και πληρώσαμε από τον ιδρώτα μας και τόκους.
Ότι έχουμε τις κατανομές των δανείων σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες για τον λαό και φορολογήσαμε τους έχοντες για να τα επιστρέψουμε με τους τόκους.
Ότι τα δάνεια δεν πήγαν για αγορά όπλων και για μίζες.
Ότι τα μεγάλα έργα τύπου Ελ Βενιζέλος δεν συμμετέχουν σε δάνεια με άκρως υπρτιμολογημένα ποσά μηχανημάτων και υπηρεσιών που εισάγουμε από χώρες που μας δανείζουν…
Υπάρχουν και άλλες απορίες φυσικά.

Αν δεν ξέρουμε αυτές τις λεπτομέρειες καλά μπορούμε να λέμε ότι δεν χάσαμε τα χρεολύσια και τους τόκους αλλά μόνο τους τόκους αφού το κεφάλαιο μας έμεινε. Τι καλά θα ήταν! Όμως αφού κεφάλαιο και τόκοι όλα πάνε στους τοκογλύφους κάποιος άλλος που δεν τα παίρνει, παράγει τόκους και χρεολύσια και του τα παίρνουν για τους τοκογλύφους.

Σίγουρα πολύ συνοπτικά είναι όλα αυτά και δεν θέλω να δημιουργήσουν νέες απορίες με τα αναγκαστικά κενά αλλά εγώ δεν ασχολήθηκα πολύ με τα νούμερα ελπίζοντας ότι ο Καζάκης θα δώσει κάποιες εξηγήσεις.

Τους Προϋπολογισμούς πολλών ετών τους τον έχω αλλά η ερμηνεία των αριθμών και το πραγματικό περιεχόμενο δεν υπάρχει. Δεν απαντά αν σήμερα ένα δάνειο επιστρέφει αυθωρί προσαυξημένο από κει που ήρθε γιατί τα ποσοτικά στοιχεία αποκρύπτουν τη ποιότητα. Έτσι η οικονομική ολιγαρχία λέει ότι «η Ελλάδα» πήρε δάνειο και όχι η ολιγαρχία που μας το χρέωσε. Και εγώ δεν εννοώ να είμαι «Ελλάδα» απλώς αλλά Ελλάδα που δουλεύει και ξεχωρίζει από την «Ελλάδα» που κλέβει.

Το σχόλιό μου είχε πολιτικό νόημα όχι οικονομολογικό. Αν ασχοληθώ με αυτό θα πω και τις λεπτομέρειες αλλά το κύριο θέμα δεν είναι αυτό. Άλλωστε οι πολυαριθμία και οι αντιφάσεις μεταξύ αναλυτών δεν μειώνουν σε τίποτα την οικτρή κατάσταση της οικονομίας ούτε ότι καλούμαστε να πληρώσουμε για μια κατάσταση που δεν προκαλέσαμε. Δεν αποδέχομαι τη συλλογική ευθύνη για εγκλήματα άλλων.

geokalp είπε...

η συζήτηση στα σχόλια καλύτερη από το άρθρο - που όμως έχει μερικά σωστά σημεία

όποιος θέλει να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στο ελληνικό κράτος, καλό θα ήταν να πιάσει ένα γνωστό του που να έμπλεξε με πιστωτικές κάρτες!
είναι τόσο απλό τι συμβαίνει!
ο γνωστός του παραδείγματος επιπλέον αντιμετωπίζει το πρόβλημα να έχει λιγότερα έσοδα καθώς το αφεντικό δεν τον πληρώνει...
(συμπλέω δηλαδή με τον LLS)

πως να μην χρεοκοπήσει αυτός;

καλό θα ήταν να θυμόμαστε τα όρια δανεισμού για στεγαστικό που δέχονται οι τράπεζες "συνολικά αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων έως το 35-40-45% του διαθέσιμου εισοδήματος (έσοδα)"

με αυτόν τον ορισμό δεν έχει χρεοκοπήσει το ελλ. κράτος;

αφού βρίσκεται στο 53% από το 2006! (με βάση απολογιστικά στοιχεία και έσοδα σταθερά στα €50δισ.) 2007:67% 2008:75%

[στοιχεία από το λινκ Στέργιου (25 Μαρτίου 2010 10:00 μ.μ.) http://www.mof-glk.gr/proypologismos/2009/books/proyp/index.html όμως από τη σελίδα σελ.85 όπου υπάρχουν ξεκάθαρα οι τόκοι και τα χρεολύσια, μαζί με όλα τα έξοδα]

και όπως προφανώς θα έχετε καταλάβει από τη περίφημη συμφωνία της 25/3/2010, η κυβέρνηση της ελληνικής δημοκρατίας πλέον δεν έχει πραγματικά τη δυνατότητα να δηλώσει στάση πληρωμών καθώς θα δανειοδοτηθεί άμεσα από χώρες εταίρους αλλά και το ΔΝΤ

τέλος, θεωρώ ότι ΟΛΟΙ μα όλοι έχουμε καρπωθεί μέρος από το απίστευτο αυτό χρέος, είτε γιατί φοροδιαφεύγουμε, είτε γιατί είμαστε ΔΥ, είτε γιατί λάβαμε επιδοτήσεις, είτε γιατί έχουμε δρόμους και σχολεία για τα παιδιά μας, είτε γιατί δίνουμε φακελλάκι
και όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, οι μεγαλοι πήραν τα πολλά και οι μικροί τα λίγα!
εντάξει, μερικοί ήταν έντιμοι και δεν πήραν τίποτα, το δέχομαι και αυτό

τέλος τέλος, αυτό που πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα είναι να σταματήσει άμεσα η παραγωγή νέου χρέους! αυτό νομίζω είναι το πρώτο και ΔΕΝ γίνεται!