Αριστερά και δημόσιες μεταφορές

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Του Νικόλαου Λαμπρόπουλου*

Οι πολιτικές και κοινωνικές πτυχές που αναπτύσσονται στις τάξεις των πολιτών, αλλά και των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) με αφορμή το νομοσχέδιο των αστικών συγκοινωνιών και τις αυξήσεις των εισιτηρίων, δεν πρέπει να αφήσουν αδιάφορες τις δυνάμεις της αριστεράς. Και αυτό γιατί; Γιατί αν αξιολογηθούν σωστά και ιεραρχηθούν ανάλογα, μπορούν υπό προϋποθέσεις να έχουν θετικά αποτελέσματα ιδιαίτερα για τα ασθενέστερα στρώματα των πολιτών που ως βασικό μέσο μετακίνησης χρησιμοποιούν τις δημόσιες μεταφορές.

Ωφελημένοι διπλά από τη συνειδητοποίηση αυτή των πολιτών θα βγουν και οι εργαζόμενοι στις μεταφορές, οι οποίοι με το πρόσφατο νομοσχέδιο βρίσκονται κυριολεκτικά στην κλίνη του Προκρούστη, αφού καλούνται με μαθηματική ακρίβεια να υπηρετήσουν ένα νέο καθεστώς με όρους σύγχρονου μεσαίωνα και με μισθούς γαλέρας. Για να βγουν όμως ωφελημένοι πολίτες και εργαζόμενοι πρέπει και η αριστερά με τη σειρά της να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Και εδώ βεβαίως αρχίζουν τα δύσκολα.

Αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί:

α) Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.

β) Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι στιγμιαίες εκρήξεις αλλά και αξιόλογες αντιστάσεις κάθε μορφής και δράσης θα οδηγήσουν αντικειμενικά και σε ένα “ραγδαίο αναπτυσσόμενο κίνημα“ για καλύτερες και ποιοτικότερες δημόσιες μεταφορές, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις μεγάλες περιφερειακές πόλεις της χώρας αφού πολίτες και εργαζόμενοι στα ΜΜΜ δεν έχουν στοιχειωδώς ενημερωθεί για τις θέσεις και τις προτάσεις της Αριστεράς για ένα αξιόπιστο και σύγχρονο δίκτυο μεταφορών.

Με αυτή την έννοια, προσεγγίσεις αλλά και δράσεις που απλά περιορίζονται αυστηρά και μόνο στον καταγγελτικό λόγο λίγα πράγματα ουσιαστικά προσφέρουν στο χρόνιο και διαρκές έλλειμμα που υπάρχει στις σχέσεις πολιτών εργαζομένων και Αριστεράς για τις δημόσιες μεταφορές της χώρας. Μπορεί λοιπόν στιγμιαία να αναδεικνύεται και πολύ ορθά η κρίσιμη συγκυρία που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον χώρο των μεταφορών, από την άλλη μεριά όμως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών εξακολουθεί να παραμένει ανημέρωτη για τις θέσεις και τις προτάσεις της αριστεράς για τις δημόσιες μεταφορές τις χώρας.

Αυτό πρακτικά και όχι θεωρητικά εκφράζεται ως εξής:

Αδυναμία κατανόησης εκ μέρους πολιτών και εργαζομένων των εκκλήσεων της αριστεράς περί ενιαίου μετώπου για δημόσιες μεταφορές στη χώρα μας.

Το νομοσχέδιο με ελαφρές ή μη διαφοροποιήσεις θα ψηφιστεί.

Οι εργαζόμενοι στις μεταφορές θα δεχθούν συντριπτική ήττα σε όλα τα επίπεδα.

Η νέα κατάσταση που προβλέπει σταδιακή φιλελευθεροποίηση των δημόσιων μεταφορών στη χώρα μας θα επιβληθεί. Με όλες τις επιπτώσεις για χρήστες και πολίτες.

Το ιστορικό και διαχρονικό ερώτημα της αριστεράς "τι κάνουμε;" για μια ακόμη φορά όχι μόνο παραμένει επίκαιρο, αλλά θα έλεγα και ιδιαίτερα διδακτικό για όσους ακόμα δεν έχουν βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα. Στον αντίποδα του ερασιτεχνισμού, του εύκολου εντυπωσιασμού και της φτηνής και άνευ ουσίας επικοινωνιακής λαγνείας, η δράση της αριστεράς για την προάσπιση και ανάπτυξη ενός σύγχρονου και δημόσιου δικτύου μεταφορών στην χώρα μας πρέπει να κινηθεί σε ριζικά διαφορετική κατεύθυνση εστιάζοντας στα εξής:

- Διοργάνωση ημερίδων ή διημερίδων για τις δημόσιες μεταφορές σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και στις μεγάλες περιφερειακές πόλεις της χώρας.

- Έκδοση και διανομή ενημερωτικού φυλλαδίου στα μεγάλα αστικά και περιφερειακά κέντρα της χώρας.

- Προσέγγιση και κοινή δράση με ανάλογες μορφές στο χώρο της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης έτσι ώστε να ενημερώνονται πολίτες και εργαζόμενοι γα το ρόλο των δημόσιων μεταφορών στους τόπους κατοικίας.

Τα παραπάνω δίνουν την δυνατότητα σε πολίτες και εργαζόμενους στις μεταφορές να αντιληφθούν ποια είναι πραγματική κατάσταση που επικρατεί και παράλληλα να αντιληφθούν για ποιο λόγο πρέπει να αγωνιστούν, γιατί πρέπει να δημιουργήσουν ενιαίο μέτωπο, και τι έχουν να κερδίσουν σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο.

Είναι καιρός πια έστω και αργά η αριστερά να αντιληφθεί ποιος ο πραγματικός της ρόλος και παράλληλα βέβαια να βγάλει και τα αναγκαία συμπεράσματα εάν θέλει να αναδειχθεί σε σοβαρή, ανερχόμενη και υπεύθυνη δύναμη. Σε διαφορετική περίπτωση είναι μαθηματικά βέβαιο ότι είτε για υποκειμενικούς είτε για αντικειμενικούς λόγους θα οριοθετείται στο πολιτικό σκηνικό ως γραφική και περιθωριακή δύναμη.

* Ο Νικόλαος Λαμπρόπουλος είναι υπεύθυνος της Επιτροπής Μεταφορών του Συνασπισμού.