Από πού βγαίνουν οι οικονομολόγοι μαμά;

ΠΗΓΗ: Techie Chan

Στους Financial Times δημοσιεύτηκε ένα άρθρο 3 ακαδημαϊκών για το πως μπορεί να αποφευχθεί η σίγουρη για όλους ελληνική πτώχευση. Το άρθρο, ένα κλασικό κείμενο της θεολογικής σχολής των μονεταριστών, υπογράφεται από τους κυρίους Βέττα, Βαγιανό και Μεγήρ, της ΑΣΣΟΕ , LSE και UCL αντιστοίχως.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα το συγκρίνει σίγουρα με θεολογικά κείμενα του μεσαιωνικού μοναστικού σχολαστικισμού και πιθανότατα θα αποφασίσει πως από εκεί έλκουν την επιστημονική καταγωγή τους. Ας μην προκαλέσουμε όμως ανεργία στον ιστορικό του μέλλοντος κι ας καταπιαστούμε με τα συμπεράσματά τους.

 Για αρχή εκτιμούν πως ένα εκτενές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στα κλειστά επαγγέλματα και την ενέργεια, θα αυξήσει το ΑΕΠ κατά 15%. Βασίζονται σε μια έρευνα του ΟΟΑΣΑ, που όπως βλέπετε υπερτερεί κατά 1,8% της αντίστοιχης έρευνας του σεπτού ΙΟΒΕ. Τρέμω και μόνο στο ενδεχόμενο να αναγκαστώ να διαβάσω άλλη μία “επιστημονική” έρευνα του ίδιου επιπέδου. Οπότε θα το αφήσω και αυτό για τον ιστορικό του μέλλοντος.

Κατα δεύτερο προτείνουν τη “Δραστική μεταρρύθμιση βασισμένη στην υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση με επιδοτήσεις για τους φτωχότερους και με διαχείριση των δημοσίων νοσοκομείων από τον ιδιωτικό χώρο”. Οι συντάξεις μάλιστα θα εξαρτώνται από ένα σύστημα “ιδιωτικών αποταμιεύσεων”. Πάνε δηλαδή ένα βήμα μπροστά από το αμερικάνικο σύστημα, που θεωρούσε μέχρι πρότινος την ασφάλιση προαιρετική. Ας δούμε όμως την τεράστια επιτυχία του ιδιωτικού συστήματος υγείας στις ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ ξοδεύουν διπλάσια ποσά για την υγεία (15% του ΑΕΠ, έναντι 8,7% η ΕΕ), παρόλαυτα έχουν μικρότερο προσδόκιμο ζωής, η θνησιμότητα των βρεφών είναι σε τριτοκοσμικά επίπεδα (7,2 νεκρά ανα χίλια) και σαν να μην έφτανε αυτό, η σπατάλη του ιδιωτικού συστήματος είναι παροιμιώδης. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία στις ΗΠΑ σπαταλούν το 34% για έξοδα διοίκησης, τη στιγμή που στην ίδια χώρα τα δημόσια νοσοκομεία ξοδεύουν μόλις το 23% για τον ίδιο λόγο. Μιλάμε δηλαδή για πρωτοφανή επιτυχία. (περισσότερα στοιχεία έχει εδώ).

Ευτυχώς, και σε αντίθεση με το ΙΟΒΕ, οι συγγραφείς δεν βάζουν κάποιο χρονικό στόχο πέρα από το “μεσοπρόθεσμα”, μια φράση εγνωσμένης επιστημονικής εγκυρότητας παρόμοια με τα “τέρμινα”. Θα χρησιμοποιούσαν μια πιο έγκυρη λέξη, το “μακροπρόθεσμα”, αλλά ο λαϊκιστής Κέυνς φρόντισε να πετάξει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αυτό το χρήσιμο εργαλείο με την περίφημη φράση του “μακροπρόθεσμα, θα είμαστε όλοι νεκροί”.

Δυστυχώς για εμάς τους υπόλοιπους, οι περισσότερες οικονομικές σχολές στον κόσμο έχουν καταληφθεί από τους θεολόγους της αγοράς που επιμένουν στη μάντρα τους, παρά τα κατακλυσμικά γεγονότα που έδειξαν ξεκάθαρα τη χρεοκοπία των φαντασιώσεων τους τα τελευταία 2 χρόνια. Όπως παλιότερα είχαν καταληφθεί από κευνσιανούς που επέμεναν, παρά τον στασιμοπληθωρισμό στον οποίο οδηγήθηκε ο καπιταλισμός τη δεκαετία του 70. Όσο αυτή η θεολογία παραμένει στον αφρό, οι κοινωνίες μας θα βασανίζονται από αυτή την ιδιότυπη μετα-σοβιετική νέα-φεουδαρχία. Και η Ελλάδα θα είναι η πιθανότατα η πρώτη δυτική χώρα που θα το ζήσει.