Χώρα υπό Διάλυση με Ευθύνη της τρόικας Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου-Λοβέρδου

Πηγή: "Το Ποντίκι"

via Βαθύ Κόκκινο

Ενώ μέσα στο λιοπύρι του αθηναϊκού καύσωνα προχωρά η πιο ανήκουστη για σύγχρονο κράτος κατεδάφιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων και οργανώνεται ολοκληρωτικό ξεπούλημα, η κυβέρνηση και τα υστερικά παπαγαλάκια της επιτίθενται σε κάθε αντίδραση και απεργία, προστάζοντας τους πάντες να σωφρονιστούν γιατί τα μέτρα τα ζητάει η τρόικα, λες και της αναγνώρισε κανείς δικαιοδοσία. 

Οι ίδιοι που επέλεξαν την τουριστική περίοδο για να προχωρήσει η λεηλασία είναι εκείνοι που βαφτίζουν "συντεχνία" όποιον αντιδρά και του προσάπτουν την κατηγορία ότι ζημιώνει τον τουρισμό και τη χώρα ολόκληρη. 

Κι ενώ βουλιάζουν τους πολίτες αυτής της χώρας στη φτώχεια - μέγιστο δείκτη ανελευθερίας όπου γης - χύνουν ποτάμι τα δάκρυα για τους άμοιρους τουρίστες.

Επιστράτευση: αυτοτελές το επεισόδιο ή σήριαλ;

Και τώρα ποιος έχει σειρά για επίταξη; Μήπως οι ναυτεργάτες σε επόμενη κινητοποίηση; Μήπως οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ; Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας αν τελικά τολμήσουν να ξανασκεφτούν για απεργία; Οι νοσοκομειακοί γιατροί; Οι αγρότες; Όλοι όσοι ανήκουν στα «κλειστά επαγγέλματα» κι έρχεται η ώρα τους;

Και άραγε στο εξής μήπως πρέπει να βάλουμε καλά στο κεφάλι μας τη διάκριση της κυβερνητικής προπαγάνδας μεταξύ «συντεχνίας» (αυτοί που αντιδρούν γιατί πλήττονται νόμιμα επαγγελματικά τους συμφέροντα και εργασιακά δικαιώματα) και «εργαζόμενου» (όσοι δεν αντιδρούν είτε γιατί φοβούνται είτε γιατί έχουν καταπιεί το ΔΝΤ αμάσητο); Όταν είναι δεδομένο ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα από την τηλεόραση αύριο μπορεί να είναι η δική μας θέση, αφού λίγο ή πολύ όλοι οι εργαζόμενοι, αυατοαπασχολούμενοι κι ελευθεροεπαγγελματίες θίγονται από το Μνημόνιο και μάλιστα με βίαιο τρόπο.

Και άραγε όταν η κυβέρνηση και τα αφρισμένα παπαγαλάκια της μιλούν στο όνομα της υπόλοιπης κοινωνίας που εμποδίζεται, λέει, από την απεργία των φορτηγατζήδων και βυτιοφορέων, για ποια ακριβώς κοινωνία κόπτονται; Μήπως γι’ αυτούς που ολημερίς τους στήνουν στον τοίχο ως συνυπεύθυνους στο «εγκλημα» (δηλαδή όλους μας ανεξαιρέτως) άρα πρέπει να υποστούν αδιαμαρτύρητα τα «επώδυνα» αλλά «αναγκαία» μέτρα; Μήπως κόπτονται για τους δημόσιους υπαλλήλους που αφού τους συκοφάντησαν συλλήβδην ως «τεμπέληδες», «χαραμοφάηδε»ς και «ρουσφέτια» προκειμένου να νομιμοποιηθεί ο δούρειος ίππος της μείωσης μισθών και λοιπών περικοπών, τώρα έχουν βαλθεί να τους βγάλουν και υπεράριθμους για να δικαιολογήσουν «εξυγιάνσεις», μετατάξεις και αργότερα, ποιος ξέρει, και απολύσεις. Αλλά, μη χάσουν και τις διακοπές τους οι άνθρωποι. Να ξεχαστούν και λίγο, να μην έρθουν πίσω μανιασμένοι το Σεπτέμβριο. Για ποιος διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους λοιπόν; Για την όλο και ογκωδέστερη τάξη των ανέργων; Τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα που αποφασίστηκε και διατάχτηκε ότι δεν πρέπει να πάρουν ούτε ευρώ αύξηση γιατί της μόδας είναι οι κατακόρυφες μειώσεις;

Για όσους παρασύρονται από τον κοινωνικό αυτοματισμό: να είναι βέβαιοι ότι όλη η κοινωνία διαδοχικά θα περάσει από το «ιεροεξεταστήριο» των συστημικών ΜΜΕ. Αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει και θα συνεχιστεί ποιος ξέρει σε τι βαθμό....Και θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι οι αντιδράσεις που «παραλύουν» τη χώρα είναι οι αναμενόμενες παρενέργειες και όχι η αρρώστια, το πρόβλημα. Διαπίστωση εν πολλοίς κοινότυπη πια, κάποιοι όμως δεν κάνουν τον παραμικρό κόπο να σκεφτούν συνολικά και να δουν ότι από τις 5 Μαϊου η χώρα βρίσκεται όχι απλώς σε παράλυση αλλά υπό διάλυση με ευθύνη της τρόικας Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου – Λοβέρδου.

Όσο για τον τουρισμό, πλήττεται ήδη από την απότομη απώλεια εισοδήματος που συνιστά το μνημόνιο για εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες και την αλυσιδωτή αβεβαιότητα που έχει συμπαρασύρει όλη την αγορά και όχι μόνο από τις κινητοποιήσεις που δημιουργούν «κακή εικόνα». Αυτή η κακή εικόνα άλλωστε αντανακλά μια πραγματικότητα και την ώρα που καιγόμαστε δεν θα παριστάνουμε και τους παλιάτσους μπας και μας ανοίξουν οι ξένοι το πορτοφόλι τους. Στο κάτω κάτω και αυτοί θα πρέπει να είναι ενήμεροι εφεξής ότι επισκέπτονται μια τριτοκοσμική χώρα με τη βούλα του ΔΝΤ, άρα εύφλεκτη. Και να πάρουν τα ρίσκα τους όπως όταν διαλέγουν να επισκεφθούν, τριτοκοσμικούς κατά τα άλλα, εξωτικούς παραδείσους...