Οι κρυφές όψεις της καπιταληστρικής εκμετάλλευσης

πηγή: Greek Rider
 29 /7/ 2010

Υποστηρίζω την πλήρη απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων για τους εξής λόγους και με την εξής λογική:

1) Ο Βάλερστάιν είχε προτείνει ως στρατηγική να παίρνουμε τα αιτήματα των φιλελευθέρων στην κυριολεκτική τους βάση τραβώντας τα μέχρι τα άκρα ώστε να αποκαλυφθεί στο τέλος ότι οι φιλελεύθεροι δεν είναι και τόσο αθώοι όσο εμφανίζονται.

Δηλαδή, μιλάνε αυτοί για ισότητα και ίσα δικαιώματα; Να λέμε εμείς ισότητα και ένταξη των μεταναστών. Λένε αυτοί λιγότερο κράτος επειδή έμμεσα θέλουν να ευνοήσουν κάποια λόμπι; Να λέμε εμείς ανταγωνισμός των μεγάλων επιχειρήσεων μέχρι τελικής πτώσεως (σημείωση: Αν υπήρχε πραγματικά ελεύθερος ανταγωνισμός οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν από τον αλληλοσπαραγμό και τις μειώσεις τιμών). Λένε αυτοί για θυσίες όλων; Να πούμε ναι, να βρεθεί όμως τρόπος να δώσουν και οι πλούσιοι το ίδιο ποσοστό του πραγματικού εισοδήματός τους που δίνουν και οι φτωχοί.

Λένε αυτοί για άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων; Να πούμε εμείς ναι στο άνοιγμα, αλλά για όλους, όχι μόνο για τις μεγάλες εταιρείες ή τα καρτέλ. Ή αν αυτοί λένε ναι στο άνοιγμα για όλους, να πούμε εμείς με ίσους όμως όρους.

2) Σε μια κομμουνιστική κοινωνία θα επιτρεπόταν τόσα αποκλειστικά προνόμια κλειστών επαγγελμάτων φαρμακοποιών, συμβολαιογράφων, φορτηγών κτλ; Είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσα προαπαιτούμενα στο να κάνει κάποιος ένα επάγγελμα και στο δικαίωμα για εργασία; Όσο δυσκολότερο είναι κάποιος να ενταχθεί σε έναν κλάδο τόσο περισσότερο εξωθείται στην εξοντωτική υπαλληλική εκμετάλλευση. Κάθε άνθρωπος θα πρέπει να έχει τουλάχιστον τη δυνατότητα και τις ευκαιρίες να μπορεί να γίνει αυτόνομος παραγωγός. Το σωστό θα ήταν να πούμε ότι όχι δεν δεχόμαστε αυτά τα ειδικά προνόμια, ταυτόχρονα όμως δεν δεχόμαστε και κανένα ειδικό προνόμιο κανενός, πλήρης ισότητα για όλους.

3) Δεν καταλαβαίνω σε τι διαφέρουν όλοι αυτοί που προνομιακά ασκούν ένα κλειστό επάγγελμα, από έναν κλασικό κεφαλαιοκράτη. Πέρα του ότι δεν το θεωρώ τίμιο, όλοι αυτοί οι επαγγελματίες έχουν γίνει πάμπλουτοι, κάτι που αποδεικνύει το ότι εκμεταλλεύονται κάποιους με πολύ άσχημους τρόπους όπως και οι κλασικοί κεφαλαιοκράτες. Οι κεφαλαιοκράτες εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους και όσοι ασκούν με προνομιακό τρόπο κάποιο κλειστό επάγγελμα εκμεταλλεύονται τους άνεργους και όσους δεν μπορούν να μπουν στο επάγγελμά τους εύκολα και με ίσους όρους.

Στο θέμα αυτό είχα αναφέρει και παλαιότερα ότι θα πρέπει να θεσπιστούν από κάθε πραγματικά δημοκρατική κυβέρνηση, όχι μόνο ή απλή απελευθέρωση των επαγγελμάτων με τον τρόπο που περιέγραψα παραπάνω, αλλά επιπλέον τρόποι εκμάθησης επαγγελμάτων και μεταφοράς όχι μόνο δικαιωμάτων στη δουλειά αλλά και επίσημων τρόπων εκμάθησης, γνώσης και τεχνογνωσίας.

Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να επιτρέπεται να κρατάει την γνώση και την τεχνογνωσία του γι' αυτόν τον ίδιο αλλά να είναι κοινωνικό κτήμα που να την υπερασπιζόμαστε έμπρακτα με τις κοινωνικές μας δομές. Για παράδειγμα, σήμερα οι άνεργοι και οι αποκλεισμένοι (και είναι πολλοί αυτοί), ούτε γνώση έχουν ούτε και τεχνογνωσία, και αυτό γιατί οι επαγγελματικές σχολές είναι διαλυμένες, αλλά και ούτε τους επιτρέπει εύκολα η νομοθεσία να κάνουν μια δουλειά. Τι να κάνουν λοιπόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκτός από το να αρχίσουν να πετάνε πέτρες; Η κουλτούρα του δικαιώματος στην πατέντα, η κουλτούρα του δικαιώματος στην αποκλειστική χρήση, η κουλτούρα του δικαιώματος στην μη πρόσβαση στην ισότιμη μάθηση, είναι καπιταλιστικές πατέντες του καθεστώτος.

4) Όλο αυτό το παραμύθι με τις προνομιακές άδειες κάθε επαγγέλματος είναι και μια γελοία διαχρονική κομματική αθλιότητα. Όποιος φτωχός ή μη φτωχός έχει βύσμα μπορεί να πάρει και μια άδεια να πουλάει προϊόντα στις λαϊκές αγορές ή άδεια περιπτέρου, ή άδεια ΠΡΟΠΟ ή άδεια δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Δεν ήταν μόνο δηλαδή οι βυσματικοί διορισμοί στο δημόσιο αλλά και οι βυσματικές άδειες που πολλές φορές αποτελούν την θεσμοθέτηση ενός κομματικού και διεφθαρμένου καπιταλιστικού πατερναλισμού των βυσμάτων και των ημετέρων. Και ενώ πολλές φτωχές οικογένειες σώθηκαν με την παραχώρηση μιας τέτοιας πάσης φύσεως άδειας προνομιακού επαγγέλματος (στηρίζοντας την διαχρονική κομματική διαφθορά), άλλες τόσες οικογένειες με πιο μεγάλη ανάγκη και χωρίς κανένα άλλοθι, αδικήθηκαν γιατί δεν είχαν βύσμα.

Σε αυτά τα θέματα πάντοτε θαύμαζα την στάση του Μ. Αλέξανδρου όταν περνούσαν την έρημο που του έφεραν λίγο νερό να πιει και αυτός το έχυσε στην άμμο, υπονοώντας ότι είτε θα πεθάνουμε όλοι μαζί, είτε θα ζήσουμε όλοι μαζί. Και αυτό το χαρακτηριστικό είναι το κύριο χαρακτηριστικό που λείπει σήμερα από την κοινωνία μας, η στοιχειώδης αλληλεγγύη (πέρα από την πραγματική ηγεσία που διαπνέεται από τέτοιες αξίες). Έτσι ενώ φαίνεται ότι κάποιοι, έστω και λίγοι, γλιτώνουν από την φτώχεια τους, στην ουσία η έλλειψη λογοδοσίας και αλληλεγγύης που δημιουργείται πάνω στο κενό της δικαιοσύνης, αποτελεί το προαπαιτούμενο θεμέλιο για να σταθεί κάθε νεοφιλελεύθερη κοινωνία χωρίς κανένα φραγμό συνολικού ξεπουλήματος.

5) Και για να το τραβήξω και λίγο στα άκρα θα πω και το εξής: Πιστεύω ότι κακώς είναι ρυθμισμένα και τόσα επαγγέλματα με τόσο αυστηρούς εκπαιδευτικούς-ακαδημαϊκούς όρους. Πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις (π.χ. γιατροί, πολιτικοί μηχανικοί και ίσως κάποιους ελάχιστους άλλους με τεράστια σημασία για τις ζωές μας), δεν μπορώ με τίποτα να δεχτώ ότι πρέπει κάποιος, για να κάνει ένα επάγγελμα, να έχει α) συγκεκριμένα πτυχία και β) να είναι και αναγνωρισμένα από το διεφθαρμένο ελληνικό κωλοχανείο και τις ελληνικές δυσλεκτικές υπηρεσίες του.Αυτό που λέω δεν αφορά εμένα που έχω αναγνωρισμένα πτυχία από το κράτος και το σύστημα με ευνοεί. Έτσι όμως χάνονται άνθρωποι με μεγάλα ταλέντα και αδικούνται άλλοι κυρίως φτωχότερων στρωμάτων που δεν είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν αυτά τα πτυχία ή δεν μπορούν να έχουν δεύτερες ευκαιρίες ή να αλλάξουν καριέρες. Νομίζω ότι ακόμη και τα "fake diplomas" που δίνουν από το ίντερνετ κάποιοι επιτήδειοι, είναι πιο πετυχημένο και δίκαιο μοντέλο από την εξαναγκαστική βούλα στο μέτωπο που επιδιώκει να σου βάλει το κράτος δίνοντάς σου "πάσο" στη ζωή με γραφειοκρατικά και άδικα κριτήρια.

Αυτά πιστεύω άνευ προκαταλήψεων.