Γερμανική λιτότητα-γαλλική διακυβέρνηση

πηγή Ημερησία
του Γιώργου Καπόπουλου

Τρεις σημαντικές εξελίξεις που καταγράφηκαν την περασμένη βδομάδα δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά στην προσπάθεια διαμόρφωσης ενός νέου τοπίου στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε ως προς τη διαχείριση της εξόδου από την Κρίση με άξονα αναφοράς την προσπάθεια της Γαλλίας να συνομολογήσει έναν συνολικό συμβιβασμό με τη Γερμανία μεσοπρόθεσμης διάρκειας με ζητούμενο μια ανακωχή που θα περιθωριοποιήσει στον Ευρωσκεπτικισμό ?Απομονωτισμό στο Βερολίνο και θα θωρακίσει τους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης ?Ιβηρική Χερσόνησο και Ιταλία- από νέες πιέσεις και επιθέσεις των Αγορών και των Κερδοσκόπων.

Το άρθρο του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Τρισέ στους Financial Times της Παρασκευής, η Ετησία Εκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Οικονομία της Ευρωζώνης που δόθηκε στην δημοσιότητα την Τετάρτη, αλλά και η κοινή επιστολή των υπουργών Οικονομικών Γαλλίας και Γερμανίας Σόιμπλε και Λαγκάρντ προς τον πρόεδρο του Ευρωπαικού Συμβουλίου Βαν Ρομπέι δίνουν αθροιστικά την αίσθηση ότι επιχειρείται μετά τον σεισμό της Δημοσιονομικής Κρίσης στην Ευρωζώνη που οδήγησε σε υπαρξιακούς προβληματισμούς για το μέλλον του Κοινού Νομίσματος και της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης συνολικά η διαμόρφωση μιάς σταθερότητας και προβλεψιμότητας με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.

Ο Σαρκοζί γυρίζει σελίδα

Πριν από μερικούς μήνες η υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Λαγκάρντ σε πρωτοσέλιδη συνέντευξη της στους Financial Times διατύπωνε ένα ανελέητο κατηγορητήριο κατά της Γερμανίας: Η πολιτική της με κάθε κόστος πριμοδότησης των εξαγωγών της Μέρκελ περιορίζει την εσωτερική ζήτηση και δημιουργεί γερμανικά πλεονάσματα που με τη σειρά της προκαλούν ελλείμματα εμπορικών συναλλαγών στους εταίρους της Ευρωζώνης και στη συνέχεια διεύρυνση των Δημοσιονομικών Ελλειμμάτων.

Της Λαγκάρντ είχε προηγηθεί ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Στρος Καν, ο οποίος δεν έπαυε να προειδοποιεί κατ' επανάληψιν ότι πρόωρος τερματισμός της ενίσχυσης της ρευστότητας στο όνομα της Δημοσιονομικής Εξυγίανσης που θέλει να επιβάλει το Βερολίνο σημαίνει τερματισμό της ούτω η άλλως ισχνής κα αναιμικής ανάκαμψης και εγκλωβισμό σε χρόνια Ύφεση.

Όλα τα παραπάνω σήμερα μοιάζουν μακρινό παρελθόν: Λαγκάρντ και Σόιμπλε ζητούν από τον Βαν Ρομπέι την επιβολή αυστηρότατων κυρώσεων στους καθ' υποτροπή παραβάτες του Συμφώνου Σταθερότητας, κυρώσεις που να φθάνουν μέχρι την για ένα χρονικό διάστημα στέρηση του δικαιώματος ψήφου στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, φόβητρο που σε κάθε περίπτωση απέχει από το εφιαλτικό σενάριο της εγκαθίδρυσης κατοχικού καθεστώτος στη χώρα που θα της επιβληθεί το καθεστώς της «Ελεγχόμενης Χρεοκοπίας» μια πρόταση υπό επεξεργασία στο Βερολίνο για την οποία επί του παρόντος παραμένει άγνωστο αν θα παραμείνει ως μοχλός πίεσης ή αν θα κατατεθεί ως γερμανική πρόταση.

Διολίσθηση προς την Οικονομική Διακυβέρνηση

Η νέα στρατηγική Σαρκοζί δεν περιορίζεται στην αναγκαστική προσαρμογή στη μονομερή απόφαση της Μέρκελ για δημοσιονομικές περικοπές ύψους 80 δισ. ευρώ σε βάθος τριετίας, μια πολιτική στην οποία οι πάντες δείχνουν να προσαρμόζονται. Περιλαμβάνει μια συνεχή προσπάθεια να πεισθεί η γερμανική πλευρά και κυρίως ο πιο Ευρωπαίος εκπρόσωπος ο Σόιμπλε ν' αποδεχθεί κατ' αρχήν σε διμερή βάση τη φορολογική εναρμόνιση των δύο χωρών, αλλά και τη σύνταξη των σχεδίων εθνικών προϋπολογισμών που θα εγκρίνονται στη συνέχεια από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες με κοινά κριτήρια και σημεία αναφοράς. Σε πιο βαθμό τα παραπάνω μπορούν να κάμψουν τη σκληρή γραμμή της Μέρκελ που επιμένει να αρνείται ως Φόρουμ συζήτησης την Ευρωζώνη των 16 και να αντιπροτείνει την Ε.Ε των 27 παραμένει ζητούμενο.

Ποια άποψη θα υπερισχύσει στο Βερολίνο: Οι ρεαλιστές πέριξ του Σόιμπλε που είναι πρόθυμοι να ισορροπήσουν την επιβολή ου Γερμανικού Δημοσιονομικού Μοντέλου με βήματα προς την Οικονομική Διακυβέρνηση η οι απομονωτιστές πέριξ της Μέρκελ, οι οποίοι βλέπουν σε κάθε βήμα συντονισμού απαλλοτρίωση της γερμανικής εθνικής κυριαρχίας στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων;

Στήριξη από Τρισέ και Στρος Καν

Η νέα γραμμή πλεύσης του Σαρκοζί βρήκε σημαντική στήριξη από την ΕΚΤ και το ΔΝΤ:

-Στο άρθρο του της 23.7 στους FT ο Τρισέ που τους τελευταίους μήνες ήταν στόχος επικρίσεων και καχυποψίας από την κυβέρνηση Μέρκελ για τους χειρισμούς του στην ως προς την αγορά κρατικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά τοποθετείται χωρίς περιστροφές: Προέχει η Δημοσιονομική Εξυγίανση, είναι ώρα να κλείσει το κεφάλαιο των πολιτικών ενίσχυσης της ρευστότητας για αναθέρμανση της Οικονομίας.

-Στροφή 180 μοιρών πραγματοποιεί και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην ετήσια έκθεση του για την Οικονομία τη Ευρωζώνης με ανεπιφύλακτη στήριξη των δραστικών δημοσιονομικών περικοπών με ιδιαίτερη αναφορά στις επώδυνες κοινωνικά και πολιτικά πτυχές τους.

Στοίχημα Υψηλού Ρίσκου

Η γραμμή πλεύσης που αποφάσισε να επιλέξει ο Σαρκοζί μετά από ένα ψυχοδραματικό εξάμηνο αντιπαράθεσης με την Μέρκελ είναι ένα στοίχημα υψηλού κινδύνου: Η ανταπόκριση του Βερολίνου στη Ντε Φάκτο διολίσθηση προς την Οικονομική Διακυβέρνηση δεν είναι δεδομένη, το κοινωνικό και πολιτικό κόστος της Δημοσιονομικής Εξυγίανσης τόσο για την ίδια τη Γαλλία όσο και για το Νότο της Ευρωζώνης μπορεί να οδηγήσει μεσοπρόθεσμα σε μη ελεγχόμενες αναταράξεις και τελευταίο και σημαντικότερο ο επιχειρούμενος συνολικός Γαλλογερμανικός Συμβιβασμός επιχειρείται με δεδομένο ότι όσο ο πρόεδρος όσο και ο καγκελάριος βαδίζουν προς μη αντιστρέψιμη ήττα, στην καλύτερη περίπτωση στο τέλος της θητείας τους και στη χειρότερη μέσα στο 2011.