Έχουμε το σερβίς !!....

·    

      ΠΗΓΗ: Καθρέφτη καθρεφτάκι

     

   Στην Ευρώπη η πολιτική ενοποίηση δεν επιτεύχθηκε ποτέ. Ούτε καν η αμυντική. Ούτε καν η οικονομική. Ο ‘ευρωσκεπτικισμός’ είναι  εντονότατος και όλα δείχνουν έτοιμα να διαλυθούν εις τα εξ ων συνετέθησαν.  Το μεγάλο ζήτημα των διαφορετικών ταχυτήτων είναι οξύτερο παρά ποτέ. Η τελευταία μεγάλη διεύρυνση μετά την κατάρρευση του ‘υπαρκτού’ ήταν φανερό πως έγινε άρον-άρον για λόγους γεωπολιτικών  επιρροών. Στην ίδια την ‘καρδιά’ –υποτίθεται- της συμμαχίας (την Ευρωζώνη) η Βαβέλ χτίστηκε βιαστικά χωρίς προηγουμένως να προστατευτούν οι αδύναμοι κρίκοι του Νότου απ’ τις ληστρικές διαθέσεις των ισχυρών.

·         Υπό το βάρος της παγκόσμιας κρίσης, το πράγμα επιδεινώθηκε, αναδείχθηκαν οι τεράστιες αδυναμίες του. Η επί δεκαετίες υποκατάσταση του ‘κοινωνικού’  κράτους από το κράτος-υπηρέτη-των-αγορών, υποβάθμισε την ‘πολιτική’ σε απλό διαχειριστή οικονομικών μοντέλων, τους ‘πολιτικούς’ σε υπάκουους υπηρέτες της χρηματοπιστωτικής ‘χούντας’. Χούντας που τώρα αρνείται επίμονα να ‘πληρώσει’ την φούσκα που δημιούργησε, εξαθλιώνοντας τους λαούς.

·         Η χρηματοπιστωτική τυραννία έχοντας να αντιμετωπίσει  ηγέτες νάνους, μετατρέπεται σε ωμή ‘πολιτική καταδυνάστευση’. Για να επιβάλει τους όρους της αγνοεί φανερά τις συμπεφωνημένες νοητές γραμμές , προβαίνει ξεδιάντροπα σε βιασμό κάθε έννοιας εθνικής ‘αξιοπρέπειας’, απαιτεί υπακοές αποικιοκρατίας, ζητά ‘γη και ύδωρ’. Ο πιο αδύναμος κρίκος σε όλη αυτή την κατάσταση (η Ελλάδα) υφίσταται φυσικά τις πιο ‘χοντρές’ παραβιάσεις. Το πιο σκληρό ‘πείραμα’.

·         Το ότι η Ελλάδα βρέθηκε να είναι ο πλέον αδύναμος κρίκος είναι ζήτημα και εσωτερικό αλλά –να μην το ξεχνάμε αυτό- και ζήτημα ‘Ευρωπαϊκής πολιτικής’. Καμιά Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν υπήρξε ποτέ. Μας χρησιμοποίησαν όπως τους βόλευε. Τα ντόπια όργανά τους, όχι μόνο δεν μας προστάτεψαν, ίσα-ίσα ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν ακόμη και το τελικό τους ρεσάλτο !

·         Οι δίδυμες εκλογές μοιραία θα ‘τιμωρούσαν’ αμφότερους τους ‘ενόχους’. Διότι οι λαοί είναι νομοτελειακό πως θα αντιδρούσαν. Νομοτελειακό επίσης, πως πρώτος θα αντιδρούσε ο λαός που θα υφίστατο τις σκληρότερες πιέσεις. Τα κροκοδείλια δάκρυα της Ευρώπης (και των ντόπιων υφισταμένων της) δεν πείθουν κανέναν. Την Ύβρη θα ακολουθεί πάντα η Νέμεσις.

·         Ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους τόνους έχει πολλάκις διακηρύξει πως η λύση που επιδιώκει είναι η αλλαγή της ίδιας της Ευρώπης (μέσα απ’ την διόγκωση της αντίδρασης των λαών) έτσι που να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες που θα φέρουν μια πραγματική αλληλεγγύη, μια αληθινά φιλολαϊκή ανάπτυξη, ένα φρένο στις απαιτήσεις των ‘αγορών’. Μια τέτοια λύση βέβαια ούτε στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται, ούτε μεμονωμένα σε κανένα αριστερό κόμμα οπουδήποτε στην Ευρώπη. Είναι λύση μακροπρόθεσμη και επίπονη.

·         Με δεδομένο το ‘επείγον’ του Ελληνικού ‘προβλήματος’, δεν έχει καθόλου άδικο επομένως να ζητά μορατόριο για το χρέος και ταυτόχρονα συνέχιση της βοήθειας: Κάντε ότι θέλετε –είναι σαν να  τους λέει- η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο ! Το μεν μορατόριο είναι ο αναγκαίος χρόνος που χρειάζεται για να βάλει τάξη στα του οίκου μας. Η συνέχιση της βοήθειας απ την άλλη, αφορά στην  ‘διάσωση’ του ευρώ, αφού διακοπή της θα μας ανάγκαζε να το εγκαταλείψουμε, με απρόβλεπτες και για την ΟΝΕ συνέπειες.

·         Όλες οι υπόλοιπες μπαρούφες (περί αναδιαπραγμάτευσης, Ευρώπης που τάχα άλλαξε ήδη, κλπ) είναι για να κοροϊδέψουν τους ψηφοφόρους και σε συνδυασμό με μια πρωτοφανή δραχμο-τρομοκρατία να αρπάξουν την ψήφο τους: Καμιά σωτηρία του ευρώ και της Ευρώπης δεν υπόσχονται αυτές οι βλακείες. Το στύψιμο απλούστατα έχει κάποιο όριο, από εκεί και κάτω δεν βγαίνει ούτε σταγόνα ! Ήδη τα νούμερα, η καθυστέρηση των εσόδων, η επιμονή της σπατάλης, τους διαψεύδουν συστηματικά.  Εάν υπάρχει κάποιος λογικός άνθρωπος που να πιστεύει αυτή τη στιγμή πως μια σειρά ατέρμονων ..μνημονίων, που θα προσπαθούν να εφαρμόσουν δυο σαπισμένα κόμματα,  θα καλυτερέψει την Ελληνική οικονομία  ας μου το πει. Εάν υπάρχει ένας άνθρωπος που να θεωρεί υπευθυνότητα το να διασώσουμε τον κώλο μας φεσώνοντας μέχρι και τα δισέγγονά μας ας ..ψηφίσει Σαμαρά-Ντόρα, τι άλλο πια να πω;;…

·         Το μπαλάκι (χάρη στο ανέλπιστα θαρραλέο βήμα μας  στις 6 του Μάη) ακόμη βρίσκεται στο γήπεδό μας. Ως λαός οφείλουμε να δείξουμε και στις 17 του Ιούνη την προσήλωσή μας στο κοινωνικό κράτος, στον άνθρωπο, στην αξιοπρέπεια. Γνωρίζοντας πως ναι, μπορεί να αναγκαστούμε ακόμη και να φύγουμε απ’ το ευρώ με όσες δυσκολίες συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Ξέροντας καλά, πως δεν θα έχει φταίξει  γι αυτό ούτε φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η ψήφος μας. Εάν μέσα απ’ τις κάλπες αναδειχθεί ακόμη πιο περίτρανα η σταθερότητά μας αυτή, απ’ τη μια θα έχουμε ξεμπερδέψει με το ντόπιο δικομματικό σκηνικό, απ’ την άλλη  θα έχουμε θέσει και την Ευρώπη οριστικά προ των ευθυνών της: Το πείραμα θα έχει τελειώσει.