Το εικονικό MATRIX του ευρώ

ΠΗΓΗ: Greek Rider

Μέσα στην τόση προπαγάνδα από όλα τα μέσα ενημέρωσης, με πλέον καθολικό αίτημα την παραμονή μας στο ευρώ με την καθολική φίμωση κάθε άλλης φωνής, λίγα επιχειρήματα μπορεί να πει κάποιος που να ακουστούν λογικά από έναν ουδέτερο παρατηρητή.

Ζούμε μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα όπως αυτήν στην ταινία μάτριξ όπου οι "Φύλακες" κυνηγούσαν τους ελάχιστους που είχαν παραμείνει στον πραγματικό κόσμο ώστε να μην ξυπνήσουν και τους υπόλοιπους από το όνειρο που έβλεπαν στα κουκούλια τους. Μια ένδειξη για να καταλάβει κάποιος ότι τον κορόιδευαν και ότι έβλεπε μια εικονική πραγματικότητα ήταν το Deja vu.

Αυτό αισθάνθηκα και εγώ τις τελευταίες μέρες δύο συνεχόμενες φορές σε σχέση με το ευρώ:

1) Η πρώτη ήταν όταν είδα τον Κάμερον να τραβάει το αυτάκι του ελληνικού λαού λέγοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ. Μα αυτός δεν ήταν παλιότερα που κορόιδευε την ΕΕ και την ΟΝΕ λέγοντας ότι το ευρώ είναι αποτυχημένο και ότι ευτυχώς τουλάχιστον που η Βρετανία δεν μπήκε στο ευρώ; Deja vu 1 !!

2) Η δεύτερη και πιο τραγική υπενθύμιση του ότι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα προπαγάνδας ήρθε από τον διοικητή της Μπούντεσμπανκ ο οποίος πρότεινε στην Ελλάδα να  υιοθετήσει το νόμισμα της "ευρω-δραχμής", ένα νόμισμα υποτιμημένο κατά τουλάχιστον 50%, για τις εσωτερικές της συναλλαγές. Ο κεντρικός τραπεζίτης μιας Γερμανίας μάλλον θα ήταν ο πιο σχετικός άνθρωπος στον κόσμο για να αντιληφθεί τα προβλήματα, και αυτός ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι χωρίς δικό μας νόμισμα δεν υπάρχει σωτηρία. Οπότε κάνει το λογικό άλμα και σου λέει να υιοθετήσετε την  "ευρω-δραχμή" γιατί αλλιώς σωτηρία δεν θα υπάρξει ποτέ (σωτηρία για ποιον άραγε), αλλά λέει επίσης να παραμείνουμε παράλληλα και στο ευρώ για να συνεχίσουμε να χρωστάμε τα επόμενα 100 χρόνια στο ακέραιο και να εξοφλούμε σε μη πληθωρισμένες δόσεις αυτά που χρωστάμε αλλά και χωρίς να υπάρχει κίνδυνος ντόμινο κόστους 1 τρις στην ΕΕ από την έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ.

Ομολογώ ότι ο Γερμανός με κατέπληξε. Μια πρόταση που  ούτε χώρες της Αφρικής σε εμφύλιο πόλεμο δεν θα δεχόντουσαν. Αυτός όμως ξέρει ότι είμαστε πιο ηλίθιοι ακόμη και από αυτές τις φυλές της Αφρικής που αλληλοσφάζονται και οπότε πρότεινε το πιο ακραίο. Αν μετά από αυτή την πρόταση ακόμη υπάρχει κόσμος που δεν καταλαβαίνει ότι είμαστε de facto με το ένα πόδι έξω από το ευρώ τότε τι άλλο να πω εγώ;

Τα σκέφτηκε όλα λοιπόν ο κύριος αυτός. Και ευρω-δραχμή για να μειωθεί το εισόδημα των μισθωτών αλλά και ευρώ που θα εγγυάται τις υποχρεώσεις της χώρας. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο συλλογισμός του αποκαλύπτει τις δυσκολίες άσκησης αποτελεσματικής και ουσιαστικής οικονομικής πολιτικής όταν μια χώρα δεν έχει νόμισμα. Η πρόταση που έκανε είχε αυτό το νόημα  ως προϋπόθεση.  Deja vu 2 λοιπόν!

Και αυτό δείχνει επίσης ότι αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι ότι θα πάθουμε ζημιά αν βγούμε από το ευρώ αλλά το ότι δεν επιθυμούν αυτοί να έχουν κόστος από την έξοδό μας. Γι' αυτό άλλωστε και η παρέμβαση του Κάμερον ενώ την ίδια στιγμή από την άλλη, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, κοροϊδεύει το ευρώ ως πλήρες αποτυχημένο πείραμα.

Σημείωση 1: Δεν μας έλεγαν ότι αν βγούμε από το ευρώ δεν θα έχουμε φάρμακα (μεταξύ πολλών άλλων); Ε λοιπόν σήμερα έμαθα από συγγενικό πρόσωπο του άμεσου περιβάλλοντός μου ότι δεν υπάρχουν αντικαρκινικά φάρμακα. Και ιδιαίτερα μέσα στην ελληνική ζώνη του λυκόφωτος, του ευρώ ήθελα να πω...

Σημείωση 2: Όλη αυτή η ιστορία μου θυμίζει τον Απρίλιο του 2010, όταν πρωτομπήκαμε σε αυτή την πορεία, και στην συνέχεια που όλο μας ανακοίνωναν συμφωνίες και επιτυχίες την ίδια ώρα που χρεοκοπούσαμε σε δόσεις. Διέψευδαν τα πάντα και έλεγαν ότι πετύχαμε ενώ την ίδια στιγμή ξόρκιζαν κάθε εναλλακτική λύση. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα που τα πράγματα έφτασαν στο αμήν. Σύντομα θα αποδειχτεί ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς δικό μας νόμισμα. Για ακόμη μια φορά η μαζική προπαγάνδα τους θα αποδειχθεί λάθος.

Και θα είναι μάλλον οι λεγόμενες ενωμένες πλέον φιλοευρωπαικές δυνάμεις που θα μας βγάλουν από το ευρώ (και μάλιστα παρακαλώντας γονυπετής την ΕΕ) γιατί αυτοί θα κυβερνάνε τότε, και έτσι θα αποδειχθεί επίσης ότι το πρόβλημα επιστροφής στο ευρώ δεν ήταν πρόβλημα ψήφου αλλά πρόβλημα αντικειμενικών συνθηκών. 

Εκτός βέβαια αν υιοθετήσουμε την πρόταση του Γερμανού Τραπεζίτη οπότε θα μιλάμε για απερίγραπτες καταστάσεις εθνικού ξεπεσμού και εκδικητικής-εξοντωτικής ταξικής πολιτικής.