Στην Ευρώπη ξεπουλούν και τα ασημικά

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

By Ed Hammond

Οι πωλήσεις κτιρίων του Δημοσίου υπερδιπλασιάστηκαν τον προηγούμενο χρόνο στην Ευρώπη, καθώς οι κυβερνήσεις αναζητούν ρευστότητα και παλεύουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους διαθέτοντας το χαρτοφυλάκιο ακινήτων που διαθέτουν. 

Οι πωλήσεις ακινήτων του Δημοσίου -όπου συμπεριλαμβάνονται σχολεία, νοσοκομεία και φυλακές- ενισχύθηκαν το 2011 στα 2,3 δισ. ευρώ, που είναι και το υψηλότερο επίπεδο από τότε όπου ξεκίνησε η χρηματοοικονομική κρίση, σύμφωνα με έρευνα της συμβουλευτικής CB Richard Ellis. 

Οι πιέσεις για άντληση κεφαλαίων ανάγκασαν τις κυβερνήσεις ανά την Ευρώπη να εξετάσουν τη λύση της εκποίησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Η εξέλιξη αυτή αφορά κυρίως χώρες που θεωρούνται λιγότερο επίφοβες από τους επενδυτές. Συγκεκριμένα, η Γερμανία, η Σουηδία, η Ρωσία και η Βρετανία αντιστοιχούν στα δύο τρίτα όλων των πωλήσεων στοιχείων του Δημοσίου της Γηραιάς Ηπείρου. 

«Η μεγαλύτερη δραστηριότητα καταγράφηκε σε τέσσερις από τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές αγορές, γεγονός που δείχνει ότι το 2012 και μετέπειτα οι χώρες που ήδη βρίσκονται σε ασταθή οικονομική θέση θα δυσκολευτούν ακόμη περισσότερο να εφαρμόσουν τα μεγάλα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων», αναφέρει ο Richard Holberton, επικεφαλής έρευνας για τις χώρες ΕΜΕΑ στη CBRE.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση, όμως, είναι πως ακόμη και χώρες που θεωρούνται ασφαλείς από τους επενδυτές δυσκολεύονται να πουλήσουν οτιδήποτε άλλο εκτός από ακίνητα που χρησιμοποιούνται από το Δημόσιο, όπως φυλακές ή κυβερνητικά γραφεία, και τα οποία έχουν μακροπρόθεσμες αποδόσεις. «Ακόμη και εδώ, πάντως, οι υποβαθμίσεις στην πιστοληπτική αξιολόγηση αρκετών κυβερνήσεων γεννούν ερωτήματα ως προς την ποιότητα του αντισυμβαλλομένου που χρησιμοποιεί το ακίνητο», εξηγεί και ο κ. Holberton.

Αυτή η αβεβαιότητα, σε συνδυασμό με την ετοιμοθάνατη αγορά χρηματοδότησης για real estate, συνεπάγεται ότι ορισμένα περιουσιακά στοιχεία πωλούνται σε πολύ χαμηλές τιμές. 

Ένα ακόμη θέμα που επιβραδύνει τη διαδικασία πώλησης ακινήτων του Δημοσίου είναι ηέλλειψη αγοραστικού ενδιαφέροντος από μη ευρωπαϊκές χώρες. Η βάση αγοραστών για περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου στην Ευρώπη την τελευταία τετραετία ήταν 85% ευρωπαϊκή. Το 2011, το ποσοστό αυξήθηκε στο 90%. 

Η τάση αυτή, όμως, έρχεται σε αντίθεση με όσα παρατηρούνται στην αγορά ιδιωτικών ακινήτων, όπου το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών πραγματοποιείται με ξένους αγοραστές. 

Παρά τις δυσκολίες στην πώληση ακινήτων, αρκετές χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας έχουν δημιουργήσει οχήματα γα την πώληση ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, σε μία ύστατη προσπάθεια άντλησης κεφαλαίων. Η πιο σημαντική απόπειρα είναι το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων της Ελλάδας, το οποίο αφορά την πώληση αεροδρομίων, διοδίων, του ιπποδρόμου και περίπου 70.000 ακίνητα. Το ταμείο σκοπεύει συνολικά σε άντληση 25 δισ. ευρώ.

Η Ιταλία εξετάζει το ενδεχόμενο δημιουργίας αντίστοιχου ταμείου για την πώληση των σχολείων, των δημαρχείων και των θεάτρων που ανήκουν στην τοπική αυτοδιοίκηση. Επίσης, δύο περιφέρειες της Ισπανίας, η Ανδαλουσία και η Καταλονία, έχουν οργανώσει δημοπρασίες για την πώληση ή την πώληση και επαναμίσθωση περιουσιακών στοιχείων.