ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)
by Stephen King
Ο αρθρογράφος είναι ανώτατος οικονομολόγος της HSBC Group και μέλος του Financial Times Economists’ Forum.
Οι νομισματικές ενώσεις επιτυγχάνουν κυρίως όταν είναι ταυτόχρονα και δημοσιονομικές και, τολμώ να πω, πολιτικές ενώσεις. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο (παρότι οι Σκοτσέζοι εθνικιστές θα προτιμούσαν μια διαφορετική συμφωνία) ή τις ΗΠΑ. Η ευρωζώνη δεν απολαμβάνει ακόμη αυτά τα πλεονεκτήματα.
Με την εμπειρία των ανενεργών πλέον νομισματικών ενώσεων της Λατινικής Αμερικής και της Σκανδιναβικής Χερσονήσου -και από αυτήν την άποψη της ένωσης του ρουβλίου μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης-, η έλλειψη αυτή απειλεί να γίνει το μοιραίο σφάλμα. Το ζήτημα δεν αφορά πλέον μόνο την περιφέρεια. Με τη Γαλλία και την Ολλανδία να παραμένουν υπό πίεση, ορισμένοι επενδυτές αρχίζουν να αναρωτιούνται μήπως η ευρωζώνη είναι σάπια μέχρι την καρδιά.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: είναι δυνατόν να κατασκευαστεί κάποιου είδους νομιμοποιημένη δημοσιονομική και πολιτική ένωση για την ευρωζώνη και παράλληλα, παραδόξως, να μπορούν τα κράτη-μέλη να απολαμβάνουν έναν βαθμό εθνικής ανεξαρτησίας;
Ο κίνδυνος που υπάρχει στο σχέδιό μου είναι προφανής: Αν κανείς δεν ψηφίσει υπέρ του κλαμπ, το ευρώ απλώς θα καταρρεύσει. Για να επιβιώσει το ευρώ, θα πρέπει να γίνει ανάληψη κάποιων κινδύνων. Το ενιαίο νόμισμα έχει ανάγκη κάποια μορφή οικουμενικής δημοκρατικής νομιμότητας. Το δημοσιονομικό κλαμπ μπορεί να είναι ένα μέσο για να το καταφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου