Αυτό το νέο που γεννήθηκε και στην χώρα μας…

ΠΗΓΗ: Γ. Παπαιωάννου

Ένας απροσδιόριστος αριθμός Ελλήνων στέκονται κριτικά ή εχθρικά  απέναντι στην ευρωζώνη ενώ σύμφωνα με δημοσκοπήσεις υπάρχει ένας “σκληροπυρηνικός” Έλληνας  στους 7  που είναι υπέρ της παλιάς δραχμής. Το εντυπωσιακό είναι ότι  όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να υπάρχει ούτε έστω ένας ευρωσκεπτικιστικός αστικός πολιτικός σχηματισμός.  Και αυτή η έλλειψη  είναι το νέο στοιχείο του πολιτικού μας βίου.

Σήμερα η μόνη διανοητική επεξεργασία που γίνεται στην ΕΕ είναι τεχνοοικονομική. Απουσιάζουν οι πολιτικές  καθώς τα θέματα που απασχολούν την πολιτική λύθηκαν με την παρουσίαση του  ευρώ στις αγορές. Από εκεί και πέρα η πολιτική συνεχώς προσαρμόζεται και εφευρίσκει λεκτικά σχήματα της πλάκας, ώστε να δικαιολογήσει την αδικαιολόγητη ύπαρξή της. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι νόημα έχει και ποιο είναι το περιεχόμενο του “Αριστερά -Δεξιά” στην ζώνη του ευρώ  που είναι κομμάτι της ζώνης των αγορών

Είναι σίγουρο ότι αύριο θα το φέρουν οι πολιτικές σκέψεις γύρω από το ευρώ και ότι ο ευρωσκεπτικισμός  είναι ήδη  το αντίπαλο δέος και φόβος των αγορών στην Ευρώπη.  Από αυτόν- στην μάχη που θα δοθεί με τις αγορές -θα φτιαχτεί η νέα Ευρώπη.

Εκτιμώ ότι την επόμενη δεκαετία και εφόσον βγούμε από την κρίσης με ή χωρίς το ευρώ, όλοι οι νέοι πολιτικοί θα είναι ως ένα βαθμό ευρωσκεπτικιστές αλλά θα διαφέρουν στο τελικό  τους στόχο. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα γεννήσουν ιδέες που θα εκτρέπουν την Ευρωζώνη από τον αυτόματο πιλότο στο οποίο βρίσκεται αλλά και από μελλοντικούς μονόδρομους.

Το θέμα είναι ότι οι παλιές διαιρέσεις -των προ μνημονίου κομμάτων- υπάρχουν ακόμη και αυτό καθυστερεί την νέα κατάσταση να αναδεχθεί.  Στην χώρα μας μιλάμε ακόμη για “αριστερά δεξιά” σε μια Ευρωζώνη  όπου μιλούν για το πως θα εξωραΐσουν και θα στρογγυλέψουν την ακροδεξιά των τραπεζών και πως θα κρύψουν τους ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού.  Θα την πουν “μνημόνιο”; θα την πουν λιτότητα; υπευθυνότητα, σύμφωνο για το ευρώ EFSF;  Το διακύβευμα είναι να διασωθούν οι τράπεζες και μέσω αυτών το ευρώ. Ενώ θα δυο τους θα έπρεπε να είναι χωριστά. Ποιος θα το πει αυτό χωρίς  να έχει την ψυχραιμία που χρειάζεται και που την δίνει ένα εναλλακτικό σχέδιο.

Ας σημειωθεί ότι στα κόμματα υπάρχουν ακόμη ιδεολογίες που αγνοούσαν και ίσως αγνοούν  ότι η Ελλάδα είναι στην Ευρωζώνη και τι σημαίνει αυτό. Ιδεολογίες που πηγάζουν από τον 19 αιων. Ως αποτέλεσμα:

Ο πρωθυπουργός Παπανδρέου ήθελε να κάνει τον Σοσιαλισμό. Εντελώς καμένος εγκεφαλικά  δηλαδή.

Ο τ. Πρωθυπουργός Καραμανλής έκανε “κατεργαριές” με τα στατιστικά στοιχεία για να κλέψει τους εταίρους μας.

Ο Σαμαράς θέλει να διαπραγματευτεί με την τροφό μας, τους όρους που μοιράζει το  συσσίτιο στις φυλακές. Άλλος καμένος…

Το Λαός του παίζει δίπορτο ανάμεσα στους δυο.

Τα κουμουνιστογεννή κόμματα στέκονται κριτικά στην Ευρώπη αλλά ο τελικός στόχος τους δεν είναι αστικός και αυτό τα περιορίζει από το να ανοίξουν πανί.

Ακόμη χειρότερα κάποιοι από την αριστερά  έχουν αντιληφθεί την ευρωζώνη με όρους διεθνισμού και όχι ώς αγορά. Εντελώς καμένοι και αυτοί.

Είναι απολύτως αναμενόμενο όλα τα κόμματα να βάλουν ευρωσκεπτικισμό στην ρητορική τους τα επόμενα χρόνια με σκοπό να κρατήσουν το παιχνίδι στα χέρια τους και να τον απονευρώσουν. Αυτός ο ευρωσκεπτικισμός θα είναι διαιρεμένος και ανίκανος να γεννήσει κάτι.

Ως χώρα είναι σαφές ότι εάν είχαμε λίγο ευρωσκεπτικισμό σε μια ΕΕ που φτιάχνεται, τουλάχιστον θα τον πουλούσαμε ακριβά σε κάθε στροφή. Ας δούμε τα παραδείγματα:

Η συνθήκη του Μάαστριχτ που δημιούργησε το ευρώ εγκρίθηκε στη Γαλλία με 51,5% με δημοψήφισμα ενώ το ευρωπαϊκό  Σύνταγμα  απορρίφθηκε στην ίδια χώρα και πέθανε!!!
Το Μααστριχτ απορρίφθηκε στη Δανία προκαλώντας ευρωπαϊκή κρίση και τελικά μετά από ένα νέο δημοψήφισμα εγκρίθηκε με την τροποποίηση να μπορεί η Δανία να μείνει απέξω. Γενικά εάν μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα σαν τη Δανία – ή την Ελλάδα – αποφασίσει με δημοψήφισμα αντίθετα με μια απόφαση της ΕΕ δημιουργεί αντίφαση ανάμεσα στο δημοκρατικό της δικαίωμα και το μικρο μέγεθος της που δεν είναι σωστό να σταματήσει όλους τους υπόλοιπους όποτε η συμβιβαστική λύση είναι η δυνατότητα εξαίρεσης.

Η Ιρλανδία επίσης απέρριψε τη συνθήκη της Λισσαβόνας και με δεύτερο δημοψήφισμα την ενέκρινε με διαφοροποιήσεις.

Η Γαλλία εξαιρέθηκε υγειονομικών οδηγιών που Τυποποιούσαν  την παρασκευή τυριών και  διέσωσε τα μοναδικά Γαλλικά τυριά. Η Σλαβακία αρνήθηκε να συνεισφέρει στην Ελλάδα και εξαιρέθηκε.

Στην Ελλάδα όπου ο ευρωσκεπτικισμός “δεν υπάρχει”-και κινητήρας της ιστορίας είναι  ο φόβος της Γενιάς του Πολυτεχνείου για τους Τούρκους – ζούμε με την ανάγκη παραμονής στον σκληρό πυρήνα. Στην Ελλάδα  από το 1974 και μετά ζούμε με το φόβο της έξωσης από την ΕΕ, της απομόνωσης και της εξόντωσης από τους Τούρκους!! Είναι σαφές ότι έχουμε καθυστερήσει στο επίπεδο των ιδεών. Έτσι δεν γνωρίζουμε ότι η

παραμονή στο σκληρό πυρήνα έχει κόστος.

Στην Ελλάδα από την έλευση του ευρώ και μετά καταστράφηκε η γεωργία (καπνός, Ζάχαρη, εσπεριδοειδή Λάδι αμπέλια, βαμβάκι) η κτηνοτροφία βρίσκεται στο 18 αιώνα. Καταστράφηκε η βιομηχανία και η βιοτεχνία. Σε αυτό το ολοκαύτωμα της παραγωγικής βάσης της χώρας συμφωνήσαμε είτε από άγνοια είτε από φόβο για πιθανή απομόνωση. Τώρα χρεοκοπήσαμε φυσιολογικά καθώς τερματίστηκε μια πορεία- που όπως έχει πει ο Γιούνκερ- την έβλεπαν απ έξω τα τελευταία 30 χρόνια.

Θα πρέπει να υπολογίζουμε λοιπόν ότι πολύ σύντομα θα υπάρξει μια συνάντηση:

• Οι δυνάμεις της αριστεράς θα αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν καν στην  ζώνη του ευρώ. Ότι στον αυτόματο πιλότο που είμαστε και που συνεχώς γίνεται πιο σκληρός σβήνουν όλα όσα κερδήθηκαν από την Γαλλική επανάσταση. Δημοκρατία δικαιώματα κατακτήσεις. Ότι  ότι ο ευρωσκεπτικισμός  είναι ο δρόμος που θα φτιάξει σωστά την Ευρωζώνη

• Οι δυνάμεις της δεξιάς  θα δουν ότι ο ευρωσκεπτικσμός  είναι ο δρόμος που θα φτιάξει σωστά την Ευρωζώνη όμως και για αυτούς σβήνουν όλα όσα κερδήθηκαν από την Γαλλική επανάσταση. Έθνος- Κράτος αυτοδιάθεση, πολιτικά δικαιώματα, νόμοι, τάξη, αυτάρκεια.

και όλοι θα δουν το προφανές. Ότι η έλευση του ευρώ είναι κοσμοιστορική αλλαγή για να περνά στο “ντούκου” είτε ως διεθνισμός είτε ως κοινό συμφέρον.  Ότι ούτε η δεξιά της Ευρώπης ούτε η αριστερά της Ευρώπης  έχουν πραγματικά εναλλακτικά  διαπραγματευτικά όπλα χωρίς τον ευρωσκεπτικισμό. Κανένα όπλο εναντίων των αγορών και του αυτόματου πιλότου και της αυτοκρατορίας  των τραπεζών που δημιουργείται κάθε μέρα.

Την ίδια στιγμή ο ευρωσκεπτικισμός είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ  που γεννά ιδέες και χτίζει εναλλακτικές. Μόνο αυτός μπορεί να προστατέψει τα δικαιώματα των ανθρώπων στην μακριά πορεία ολοκλήρωσης που  ξεκίνησε στην αυγή της ιστορίας, και που θα έχει ακόμη πολλές στροφές ups & downs  τελείες stop και οπισθοδρομήσεις , πριν φτάσει στο τέρμα.

Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρώπη κάποια στιγμή θα ενωθεί και κάλως θα πράξει. Κανείς δεν θέλει να το σταματήσει  Εδώ μιλάμε για το καθοριστικό μεσοδιάστημα από τώρα μέχρι τον τελικό προορισμό. Ένα μεσοδιάστημα που θα καθορίσει και το τέλος.