Κ. Χαριτάκης
Ενώ υπάρχει νεκρός διαδηλωτής από την κρατική καταστολή, σήμερα το «κίνημα» μετράει τα στενά κομματικά «οφέλη» και ζημιές από τα γεγονότα, αντί να ξεχυθεί ξανά στο δρόμο ενάντια στο καθεστώς που δολοφονεί.
Η χθεσινή μέρα ήταν ένα μεγάλο δώρο προς την κυβέρνηση και το καθεστώς. Το μεγαλύτερο μετά τη μεταπολίτευση, σε μαζικότητα, οργή και αποφασιστικότητα, απεργιακό διήμερο αποσυντέθηκε «εκ των έσω».
Ιστορική η ευθύνη του ΚΚΕ που λειτούργησε ανοιχτά και απροκάλυπτα ως βραχίονας του κράτους, αναλαμβάνοντας με στρατιωτικό τρόπο την περιφρούρηση της Βουλής απέναντι στα πλήθη των διαδηλωτών.
Δικαιολογημένη η οργή χιλιάδων διαδηλωτών που βρέθηκαν αντιμέτωποι, αντί με τις αλυσίδες των ΜΑΤ, με τις κρανοφόρες και καδρονοφόρες διμοιρίες του ΚΚΕ.
Αλλά λαθεμένη, εγκληματική και εξίσου «εξουσιαστική» ήταν και η επίθεση με μάρμαρα και μολότοφ στην «περιφρούρηση» του ΚΚΕ και σε πλήθος κόσμου.
Απογοητευτικά αποκαλυπτική η στάση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που έσπευσε να συνταχθεί με το ΚΚΕ, μην τολμώντας να υπερασπιστεί την, στα λόγια, πολύτιμη «αυτοτέλειά» της.
Αυτό που εκφράστηκε χθες με δραματικό τρόπο είναι η ανεπάρκεια όλων μας (κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αντιεξουσιαστικού χώρου, αναρχικών, αυτονομίας) να ανοίξουμε έναν πραγματικό δρόμο ανατροπής του καθεστώτος της κοινωνικής λεηλασίας.
Κι αν για την κοινοβουλευτική Αριστερά, και όσους από την αντικαπιταλιστική Αριστερά θέλουν να της μοιάσουν, η κρίση την οδηγεί να λειτουργεί απροκάλυπτα ως προστάτης του συστήματος, για τους αγωνιστές της κοινωνικής επανάστασης και της άμεσης δημοκρατίας (όπου κι αν βρίσκονται αυτοί) η πρόκληση είναι να υπερβούν στην πράξη αυτόν τον τύπο αστικής πολιτικής, δίνοντας σήμερα «δείγματα γραφής»μιας άλλης πολιτικής της χειραφέτησης και της συλλογικής δημιουργίας.
Ας σταματήσουμε να κρύβουμε τις ανεπάρκειές μας, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι τις επιλογές και τα λάθη των άλλων.
Ας σταματήσουμε να αναπαράγουμε τους ρόλους που το θέαμα του συστήματος μας έχει μοιράσει...
Η κρίση μας ξεσκεπάζει όλους.
Ο εχθρός είναι εκεί, στην κυβέρνηση, στο κράτος, στην εκμετάλλευση και την αγορά, και πρέπει να τον στοχεύσουμε, παραμερίζοντας όχι μόνο τους τόνους των δακρυγόνων αλλά και όλο το παραπέτασμα των φετιχισμών που μας εμποδίζουν να τον πετύχουμε.
Κώστας Χαριτάκης
4 σχόλια:
"Δικαιολογημένη η οργή χιλιάδων διαδηλωτών που βρέθηκαν αντιμέτωποι, αντί με τις αλυσίδες των ΜΑΤ, με τις κρανοφόρες και καδρονοφόρες διμοιρίες του ΚΚΕ."
Τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια.
Η των χιλιάδων διαδηλωτών ήταν ενάντια στους 200-300 δειλούς αναρχοφασίστες που προσπαθούσαν να διαλύσουν την τεράστια συγκέντρωση πετώντας πέτρες, μάρμαρα, μολότωφ, χημικά και βόμβες κρότου λάμψης μέσα στον κόσμο του ΠΑΜΕ.
Δεν προλάβατε να καταγγείλετε το ΠΑΜΕ ότι δήθεν έλεγε ψέματα για το κίνημα σας (ο Θεός να το κάνει) και ήδη υποστηρίζετε τους ρουφιάνους που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν επεισόδια.
Πάρτε καθαρή θέση τουλάχιστον για να μην παγιδεύετε και έναν κόσμο που δεν έχει βγάλει ακόμα συμπεράσματα.
Καταδικάζετε αυτούς τους προβοκάτορες ή τους αναγνωρίζετε ως μέρος του ευρύτερου κινήματος και τους παρέχετε ουσιαστικά κάλυψη στα μπλο(γ)κ σας;
Φιλε ανωνυμε, επεσες και συ στην παγιδα και ξαφνικα ανακαλύπτεις οτι "πας μη ΚΚΕ , βαρβαρος".
Κανεις δεν είπε οτι οι 200- 300 χαφιεδες που ξεπηδησαν απο το πουθενα ετοιμοι για ολα και εξοπλισμένοι με τα παντα ειναι κινημα. Παρακρατικοί και ρουφιανοι ειναι. Εσυ τους εκανες "κινημα" γιατι μονο ετσι θα μπορεσεις να δικαιολογησεις στον εαυτο σου την υποτιθεμενη ταξικοτητα του ΠΑΜΕ.
Δες τα πραγματα οπως εχουν στην πραγματικοτητα και μην τυφλωνεσαι. Αντι για περικυκλωση της Βουλής και οτι αυτο μπορεί να σημαίνει στα μυαλα του απλού πολίτη, ειδαμε την καταληψη της Πλατειας Συνταγματος απο το ΚΚΕ και την περιφρουρηση της Βουλής στο επαχθες της εργο. Ντροπη πια.
Και απο την αλλη ειδαμε τα τσιρακια της εξουσίας να φορουν τα ρουχα τους αναποδα και να μεταμορφωνονται σε αγανακτισμένους κουκουλοφορους. ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ζουμε στο κινημα πολλοι απο εμας πανω απο 25 χρονια, και εχουμε την ιδια κατασταση καθε φορά.
Επιτελους κελευσμα των καιρών ειναι να αντεπιτεθεί το κινημα με ολους τους ορους που εχει στη διαθεση του και να εμποδισει την επιθεση που δεχομαστε. Δεκανικια το συστημα εχει, και μαλιστα πολλά.
Το ζήτημα είναι να αναπτύξουμε πολιτικό , μαζικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα με ολους αυτούς που στοχευουν αντικαπιταλιστικά και ονειρευονται την άλλη κοινωνια..
"200- 300 χαφιεδες που ξεπηδησαν απο το πουθενα"
Εδώ είναι το πρόβλημα σε όσα λες. Δεν ξεπήδησαν από το πουθενά, βγήκαν μέσα από το μπλοκ του δεν πληρώνω και συνεχίζετε να τους καλύπτετε.
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=22/10/2011&id=13750&pageNo=9&direction=1
Το ΠΑΜΕ δεν περιφρουρούσε τη Βουλή, περιφρουρούσε τη συγκέντρωσή του. Καλό θα είναι να μάθετε να κάνετε κι εσείς το ίδιο αν θέλετε να αποκαλείστε κίνημα.
Και επειδή έχει καταντήσει κουραστικό αυτό το επιχείρημα, γιατί σας ενόχλησε που το ΠΑΜΕ ήταν μπροστά στη Βουλή; Θέλατε να κάνετε ντου; Γιατί όλες φορές που το κάνετε αυτό φάγατε 5 δακρυγόνα και είχε εξανφανιστεί ο περισσότερος κόσμος σε 15 λεπτά!
Το ΠΑΜΕ δεν θέλει να πετάξει τον κόσμο του σε εικονικές μάχες με τους μπάτσους στο Σύνταγμα. Οι πραγματικές μάχες δίνονται στους χώρους δουλειάς. Εκεί χτυπάει η καρδιά του εργατικού κινήματος και όσο δε το βλέπετε αυτό (ή δε θέλετε να το δείτε) θα παραμένετε μόνο δήθεν κίνημα!
Φιλε ανωνυμε λυπαμαι για το πως βλεπεις τα πραγματα. Θα ηθελα να δωσω μια αλλη προοπτικη στις σκεψεις μας.
Αναγκαζομαι λοιπόν να αντιγραψω μερος του αρθρου του κ. Μαυροειδη ( θα το βρεις λιγο παραπανω στο site, αν εχεις κουραγιο, διαβασε το)
"Δεν είναι και μικρό πράγμα: Η δεύτερη μέρα της μεγαλειώδους εργατικής 48ωρης κινητοποίησης, σημαδεύτηκε από τη πρόστυχη προσπάθεια της κυβέρνησης και των υποτακτικών σε αυτή ΜΜΕ, να κεφαλαιοποιήσουν μια πολιτική υποχώρηση στο αναπτυσσόμενο ρεύμα κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής.
Στη προσπάθεια αυτή αξιοποιείται από μεριάς της , με χυδαίο τρόπο, ο τραγικός θάνατος του διαδηλωτή, στελέχους του ΠΑΜΕ.Συσκοτίζεται το γεγονός ότι χάθηκε ένας εργαζόμενος σε μέρα απεργίας και σε χώρο απεργιακής κινητοποίησης, ως αποτέλεσμα της εκτεταμένης χρήσης χημικών και δακρυγόνων από την αστυνομία.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να πιστώσει το θάνατο αυτό, αλλά και γενικότερα την ευθύνη για τη βία στο κέντρο της Αθήνας στις συγκρούσεις μεταξύ του ‘’ΠΑΜΕ και ομάδων αναρχικών’’, αθωώνοντας τη δική της πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας και του εκφοβισμού του λαού.
Σε ότι αφορά αυτά καθαυτά τα γεγονότα στις 20/10, δεν έχουν θέση οι ‘’ίσες αποστάσεις’’. Χρειάζεται αποφασιστική πολιτική καταδίκη και απομόνωση σε εκείνες τις αναρχικές ομάδες που για άλλη μια φορά επεχείρησαν τυφλή δολοφονική επίθεση σε βάρος διαδηλωτών. Δε μπορεί και δε πρέπει να γίνει κανένας συμψηφισμός με τις σοβαρές πολιτικές ευθύνες του ΚΚΕ που είναι άλλης κλίμακας και κυρίως άλλης ποιότητας. Οι ομάδες αυτές πράγματι ψαρεύουν σε θολά νερά. Αναζητούν νομιμοποίηση στη συνείδηση όλων όσων αγαναχτούν για τις λογικές ιδιοκτησίας του κινήματος και των αγώνων που αναπτύσσει το ΚΚΕ, συχνά και με ανοιχτές επιθέσεις στην αντικαπιταλιστική αριστερά. Το μόνο που προκαλούν ωστόσο είναι αποτροπιασμός και περιφρόνηση. Το αριστερό, απελευθερωτικό και κομμουνιστικό κίνημα δεν έχει καμία σχέση με πρακτικές αστικής βίας, που θυμίζουν παρακράτος."
Φιλικα
Τακης Ηλιοπουλος
Δημοσίευση σχολίου