Πηγή: Ποντίκι
Του Δημήτρη Μυ
«Οι Έλληνες βουλευτές καλούνται να επιλέξουν μεταξύ ενός ψέματος και μιας καταστροφής. Δεδομένων των όσων διακυβεύονται, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ δεν θα έπρεπε να είχαν βάλει την Ελλάδα σε αυτή τη θέση». Οι παραπάνω λέξεις συνοψίζουν την (αγγλοσαξονική) άποψη των Financial Times για την επικείμενη ψηφοφορία από την ελληνική βουλή του μεσοπρόθεσμου σχεδίου και των εφαρμοστικών νόμων που το συνοδεύουν.
Θα συμφωνήσουμε με τον αρθρογράφο (Βόλφγκανγκ Μίνχαου) με την εξής υποσημείωση. Τη χώρα δεν έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση η Ε.Ε. και ΔΝΤ, αλλά οι επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου, κορυφαίος αρθρογράφος των Financial Times, στο άρθρο του τη Δευτέρα με τίτλο «Ίσως οι Έλληνες βουλευτές πρέπει να πουν όχι» στο Μεσοπρόθεσμο, σημειώνει ότι μέχρι και την προηγούμενη βδομάδα πίστευε ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στην υιοθέτηση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος γιατί:
«Μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα αποσταθεροποιούσε το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα και θα ανάγκαζε την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ. Τα επιχειρήματα αυτά, ωστόσο, είναι ευάλωτα σε οποιαδήποτε αλλαγή των περιστάσεων. Μία τέτοια αλλαγή πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, όταν οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ επέβαλαν νέα μέτρα λιτότητας.
Αυτά τα μέτρα περιλαμβάνουν μείωση του αφορολόγητου εισοδήματος και έκτακτη εισφορά για τους αυτοαπασχολουμένους. Η απόφαση αυτή πυροδότησε οργισμένες διαδηλώσεις στην Αθήνα. Θεωρώ ότι αποτελεί πολιτική πρόκληση και πράξη οικονομικού βανδαλισμού. Θα εκτροχιάσει όλη τη διαδικασία αντιμετώπισης της κρίσης».
Τι μας λένε οι Financial Times; Ότι το πρόγραμμα δεν οδηγεί σε διέξοδο, αλλά πιο βαθιά στην κρίση. Με πιο απλά λόγια, ότι δεν βγαίνουν οι αριθμοί...
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι απλό: Οι κύριοι Επόπτες και Διαχειριστές των ελληνικών οικονομικών (και όχι μόνο) πραγμάτων από την τρόικα (Ε.Ε. και ΔΝΤ) είναι τόσο άσχετοι που δεν μπορούν να κάνουν λογαριασμούς; ή μήπως πίσω απ’ τις επιλογές οι οποίες οδηγούν τη χώρα και το λαό της βαθιά στην ύφεση και την πολιτική κρίση κρύβονται οι μεγάλοι τους στόχοι;
Περί των στόχων των πιστωτών δεν θα πρέπει να υπάρχει πια καμία αμφιβολία: Επιδιώκουν την εμπράγματη εξασφάλιση των κεφαλαίων που με τοκογλυφικά επιτόκια έχουν τοποθετήσει στην Ελλάδα. Με άλλα λόγια, το φιλέτο που έχουν βάλει στο τραπέζι και διεκδικούν είναι η δημόσια περιουσία, τα έσοδα (φορολογικά και άλλα) και γενικότερα οι πόροι της χώρας. Το κόλπο της ληστείας είναι σε πλήρη εξέλιξη και ολοφάνερο.
Η πρώτη φάση περιλάμβανε την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τις περικοπές εισοδημάτων, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού με την αύξηση της ανεργίας και τη συμπίεση των κοινωνικών (και γενικότερα των δημόσιων) δαπανών. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, μαζί με το σοκ των μέτρων η ελληνική κοινωνία επιβαρύνθηκε ακόμη 110 δισεκατομμύρια ευρώ σε χρέος.
Η δεύτερη φάση, την οποία τώρα διανύουμε, προβάλλει την υποτιθέμενη αποτυχία της πρώτη φάσης (Μνημόνιο 1) και της ανάγκης για νέα μέτρα και επιτάχυνση των διαδικασιών των ιδιωτικοποιήσεων (ξεπουλήματος) προκειμένου, όχι να διασωθεί η χώρα ή να μειωθεί το χρέος, αλλά να συνεχιστεί η διόγκωσή του με νέα ασύλληπτου ύψους δανεικά (Μνημόνιο 2).
Η τρίτη φάση περιγράφηκε χθες – σε γενικές γραμμές – από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ο οποίος είπε αναφορικά με το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, ότι η τελική πρόταση της κυβέρνησης θα είναι έτοιμη σε δύο με τρεις μήνες. Επισήμανε ότι πρώτα θα συσταθεί το Ταμείο για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας που προβλέπει ο εφαρμοστικός νόμος και μετά θα διαμορφωθεί η πρόταση της κυβέρνησης.
«Αυτό είναι και το σωστό. Αφού συσταθεί το Ταμείο, τοποθετηθεί η διοίκησή του από τη Βουλή και συγκροτηθεί η γνωμοδοτική επιτροπή στην οποία θα συμμετέχουν και δυο Ευρωπαίοι εμπειρογνώμονες, μετά θα διατυπωθεί η συνολική πρόταση για το πακέτο των ιδιωτικοποιήσεων».
Τι σημαίνει αυτό το «σχέδιο» με απλά λόγια: Ότι η Ελλάδα, αφού θα έχει διαλυθεί το... σύμπαν (ανεργία, ύφεση, διάλυση του δημοσίου κ.λπ.), και θα (ξε)πουλήσει κάθε παραγωγική της δυνατότητα και θα αυξήσει ακόμη περισσότερο το χρέος της.
Πώς θα γίνει αυτό; Ένα τέτοιο έργο δεν είναι δυνατό να το φέρει σε πέρας μια κυβέρνηση που έχει καταντήσει όπως κατάντησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ... Είναι προφανές ότι θα χρειαστεί βοήθεια...
ΥΓ.: Όλες οι παραπάνω εκτιμήσεις, του διεθνούς τύπου αλλά και των Εποπτών (Ε.Ε. και ΔΝΤ), μπορεί να προχωρούν σε βάθος και ώς ένα βαθμό να περιγράφουν και τις συγκρούσεις μεταξύ των αντικρουόμενων συμφερόντων των ισχυρών. Ωστόσο δεν λαμβάνουν υπόψη (ίσως και από υπεροψία) μια σοβαρή παράμετρο: Τα σχέδια αφορούν ανθρώπους, αφορούν τον λαό (όχι μόνο τον ελληνικό) και όσα γίνονται ερήμην του έχουν ένα όριο, το οποίο κανείς δεν μπορεί να υπερβεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου