Αλλαξε η φύση του πολέμου στη Λιβύη

 

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

του Γ. Δελαστίκ

Ξέσπασε λοιπόν από το απόγευμα του Σαββάτου η αναμενόμενη επίθεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης με στόχο τη βίαιη ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι και στη συνέχεια τη λεηλασία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της χώρας αυτής από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους.

Μετά από κάποια συμβολικά, προπαγανδιστικού χαρακτήρα πρώτα αεροπορικά πλήγματα από γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη που υπηρετούν τις προεκλογικές ανάγκες του Νικολά Σαρκοζί, ανέλαβαν δράση οι Αμερικανοί εκτοξεύοντας 112 πυραύλους Κρουζ τύπου Τόμαχοκ, εξαιρετικά μεγάλης ισχύος, με στόχους αντιαεροπορικές εγκαταστάσεις του κανταφικού καθεστώτος.

Η εξαπόλυση της αμερικανονατοϊκής αεροπορικής επίθεσης άλλαξε ριζικά τον χαρακτήρα των συγκρούσεων στη Λιβύη. Μέχρι τώρα είχαμε μια εμφύλια σύρραξη, με τον Καντάφι να έχει βάψει τα χέρια του στο αίμα του λαού του. Ο Καντάφι δεν αντιμετώπισε βεβαίως μια αυθόρμητη εξέγερση άοπλων μαζών που ζητούσαν ειρηνικά την απομάκρυνσή του από την εξουσία. Αντιμετώπισε μια οργανωμένη ένοπλη εξέγερση, η οποία βάσει στρατιωτικού σχεδίου απέκτησε αρχικά τον έλεγχο των μεγαλύτερων λιβυκών πόλεων για να τον χάσει αργότερα, μόλις άρχισε η αντεπίθεση των στρατιωτικών δυνάμεων του κανταφικού καθεστώτος. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί το γεγονός ότι στο αίμα Λίβυων έβαψε τα χέρια του ο Καντάφι.

Από τη στιγμή που ξεκίνησε όμως η επίθεση των αμερικανονατοϊκών επιδρομέων, ο χαρακτήρας του πολέμου αλλάζει αντικειμενικά. Ο εμφύλιος υποβαθμίζεται και σε πρώτο πλάνο έρχεται ο εθνικός αμυντικός πόλεμος εναντίον των ξένων επιδρομέων.

Ο τύραννος Καντάφι τίθεται εκ των πραγμάτων επικεφαλής των λιβυκών δυνάμεων που αμύνονται του πατρίου εδάφους εναντίον της ξένης επιβουλής κατά της πατρίδας τους. Είτε μας αρέσει είτε όχι αυτή είναι η αντικειμενική πραγματικότητα, όσο και αν αντιπαθεί κανείς τον σημερινό εκφυλισμένο Καντάφι που δεν έχει πλέον καμιά σχέση με τον φιλολαϊκό ηγέτη του παρελθόντος.Αντιστοίχως, οι αντικανταφικές δυνάμεις που καλούσαν τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να βομβαρδίσουν τη χώρα τους και να σκοτώσουν τον Καντάφι για να τους παραδώσουν εν συνεχεία την εξουσία, καθίστανται εξ αντικειμένου συνεργάτες των ξένων επιδρομέων κατά της πατρίδας τους.

Οποιαδήποτε κυβέρνηση προέλθει πλέον από τις τάξεις τους δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια θλιβερή κυβέρνηση ανδρεικέλων των ξένων, δωσιλογικού χαρακτήρα, η οποία θα υπηρετήσει τυφλά τα συμφέροντά τους, εκχωρώντας τους φυσικά πάνω απ' όλα τη δυνατότητα λεηλασίας του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Λιβύης.

Το γεγονός ότι ο Καντάφι έχει πλήρως συμβιβαστεί με τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους την τελευταία δεκαετία και ιδίως την τελευταία πενταετία, όπως και το γεγονός ότι το κάποτε δωρικό φιλολαϊκό καθεστώς του που βελτίωσε θεαματικά τη ζωή των Λίβυων έχει εκφυλιστεί σε οικογενειακή κλεπτοκρατία, δεν αναιρεί το γεγονός ότι ένα καθεστώς αντικανταφικών ανδρεικέλων που θα εγκατασταθεί στην εξουσία με τις λόγχες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι εξ ορισμού πολύ χειρότερο από ηθική πολιτική σκοπιά. Αυτό θα αποδειχθεί και στην πράξη, όπως έγινε π.χ. στο Ιράκ μετά από την κατάληψη και κατοχή του από τους Αμερικανούς.

Ο ρόλος του Καντάφι ως ηγέτη των Λίβυων που στο πλαίσιο του εθνικού αμυντικού πολέμου αντιστέκονται στους ξένους επιδρομείς δεν πρόκειται πιθανότατα να του γλιτώσει τη ζωή. Ανάλογο πόλεμο στη δύση του βίου τους διεξήγαγαν τόσο ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς όσο και ο Σαντάμ Χουσεΐν, οι οποίοι κατέληξαν και οι δύο στον τάφο - ο πρώτος εκτελεσμένος ιατρικά, ο δεύτερος απαγχονισμένος.

Προς παρόμοιο τέλος οδεύει και ο Καντάφι από τη στιγμή που ξεκίνησε ο πόλεμος εναντίον του - είτε πραγματικά αγωνιστεί μέχρις εσχάτων και πέσει στο πεδίο των μαχών είτε λυγίσει και προτιμήσει την ατιμωτική παράδοση, οπότε η εξόντωσή του θα συνοδευτεί από τον εξευτελισμό του.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Η δήθεν στήριξη από τους Αραβες

Παραπλάνηση της παγκόσμιας κοινή γνώμης συνιστά ο ισχυρισμός ότι δήθεν οι Αραβες συμφωνούν με την επίθεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά της Λιβύης, με την προβολή του επιχειρήματος ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος ενέκρινε τον αεροπορικό πόλεμο κατά της χώρας αυτής. Ο Αραβικός Σύνδεσμός όντως κάλεσε τους Αμερικανονατοϊκούς να επιτεθούν, αλλά αποκρύπτεται ένα θεμελιώδες γεγονός: ότι τον Αραβικό Σύνδεσμο αποτελούν εκπρόσωποι όλων των απολυταρχικών αραβικών κυβερνήσεων εναντίον των οποίων έχουν ξεσηκωθεί οι λαοί τους για να τις ανατρέψουν! Τάσσονται δηλαδή υπέρ της επίθεσης στη Λιβύη όλες οι κυβερνήσεις αραβικών κρατών που σφαγιάζουν τους εξεγερμένους λαούς τους! Αυτοί οι Αραβες σφαγείς είναι υπέρ των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όχι οι αραβικοί λαοί!