Εργοδοτικές εισφορές ???....

ΠΗΓΗ: Καθρέφτη Καθρεφτάκι μου...

Με διάφορες αφορμές, τον τελευταίο καιρό, επανέρχεται στο προσκήνιο η λέξη‘εισφορές’.

Πρώτα, ακούστηκε η λέξη, με τα περίφημα 2 και κάτι δις, που εξασφάλισε η κυβέρνηση, για προγράμματα του Ο.Α.Ε.Δ., για την συγκράτηση της αυξανόμενης ανεργίας. Πράγματι ένα απ’ τα προγράμματα αυτά, αφορούσε τις ‘εργοδοτικές’ ασφαλιστικές εισφορές –με λίγα λόγια, ‘χάριζε’ ένα μέρος του μισθολογικού κόστους, σ’ εκείνες τις επιχειρήσεις που θα δεσμεύονταν πως για μια διάρκεια 18 μηνών δεν θα προέβαιναν σε απολύσεις.

Τώρα, ακούμε για την περίφημη ‘κάρτα εργαζομένου’ (κι άλλη κάρτα !!), που εάν θα υιοθετείται από κάποια επιχείρηση, θα επιφέρει μείωση κατά 10% των εισφορών, αυτή τη φορά και των ‘εργοδοτών’ αλλά και των εργαζομένων, σε μια προσπάθεια να μειωθεί η εισφοροδιαφυγή και η ανασφάλιστη εργασία.

Εδώ και 77 χρόνια (απ’ το 1934) οπότε θεσπίσθηκε δια νόμου η ‘κοινωνική ασφάλιση’ στην χώρα μας, καθοριζόταν πως οι δύο κύριες ‘πηγές’ εσόδων για τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζόμενων θα ήταν απ’ τη μια οι ‘εισφορές των εργαζόμενων’, ένα δηλαδή κονδύλι του μισθού τους, που υποχρεωτικά θα παρακρατούνταν και θα αποδιδόταν στα ταμεία, κι απ’ την άλλη, οι περίφημες ‘εργοδοτικές εισφορές’, ένα δεύτερο κονδύλι, που υπολογιζόταν σαν ποσοστό επί του μισθού, που θα όφειλαν να εισφέρουν οι εργοδότες για την ασφάλιση των εργαζομένων τους.

Και δεν ξέρω κατά πόσον το 1934 αυτό αποτέλεσε πράγματι ένα νέο ‘βάρος’ για τις εργοδοσίες της εποχής, ούτε πώς και εάν αναπροσαρμόστηκαν οι μισθοί τότε, κλπ, εκείνο που ξέρω σίγουρα, είναι πως σήμερα, 77 χρόνια μετά, δεν υπάρχει κανένας εργοδότης, που προκειμένου να σε προσλάβει (ή να σε απολύσει), δεν θα λάβει υπόψη του το συνολικό κόστος που αναλαμβάνει, δηλαδή τον ονομαστικό σου μισθό συν τις ‘εργοδοτικές’ εισφορές.

Τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας έχουν συληθεί πολλές φορές έκτοτε, άλλοτε ‘δικαίως’ (στην διάρκεια πολέμων κλπ), άλλοτε εγκληματικά (πχ δανείζοντας την Τράπεζα της Ελλάδας με μηδενικά επιτόκια), αυτά είναι γνωστά, φτάνουν μέχρι το πολύ πρόσφατο παρελθόν, όπου άλλες φορές χαρίζονταν οφειλόμενες εισφορές στις Τράπεζες κι άλλες ‘επενδύονταν’ σε δομημένα ομόλογα αμφιβόλου απόδοσης, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Το γεγονός είναι πως με πρόσχημα την ονομασία ‘εργοδοτικές εισφορές’, οι εκάστοτε ηγεσίες, βρίσκουν την ευκαιρία με διάφορες ρυθμίσεις και νομοθετήματα, να χαρίζουν λεφτά στους επιχειρηματίες, σε βάρος των εργαζόμενων και των μελλοντικών τους συντάξεων.

Η μοναδική αλήθεια είναι, πως όταν έχεις μισθό 100 ευρώ, και οι ‘εργοδοτικές εισφορές’ είναι για παράδειγμα 30 ευρώ επιπλέον, το ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ, και επομένως η πραγματική αξία της ΕΡΓΑΣΙΑΣ που παράγεις, είναι το σύνολο των 130 ευρώ. Οι δήθεν ‘εργοδοτικές’ εισφορές δεν αποτελούν παρά ένα ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ. Εάν οι ‘εισφορές του εργαζόμενου’ είναι ας πούμε 10 ευρώ, και τα 40 ευρώ που θα παν στο ασφαλιστικό σου ταμείο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά προϊόν της δικής σου ΕΡΓΑΣΙΑΣ, δεν τις έχει γεννήσει, ούτε βέβαια ‘εισφέρει’ κανένας ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ.

Εάν η κυβέρνηση των ..διαρθρωτικών αλλαγών επιθυμεί πραγματικά να αλλάξει αδικίες και στρεβλώσεις ετών, ορίστε πεδίον δόξης λαμπρό. Ας ενσωματώσει τις ‘εργοδοτικές’ εισφορές στον ονομαστικό μισθό, και ας ονομάσει όλο το παρακρατούμενο, ‘εισφορά του εργαζόμενου’, όπως και πράγματι είναι.

Έτσι και αλλιώς, το ‘λογιστικό’ αποτέλεσμα στους Ισολογισμούς των Εταιρειών δεν αλλάζει, αφού και σήμερα, στις δαπάνες αθροίζονται και τα δύο ποσά (μισθός + εργοδ. εισφορές). Εκείνο που θα αλλάξει, είναι να σταματήσει το ‘παιχνιδάκι’ με τα ‘δωράκια’ τις μειώσεις, τις ευνοϊκές ρυθμίσεις και τα ‘προγράμματα’ δήθεν, υπέρ των εργαζομένων.

Όσο για την πάταξη της ‘εισφοροδιαφυγής’, αφού ήδη έχει θεσπισθεί η καταβολή της μισθοδοσίας μέσω ειδικών τραπεζικών λογαριασμών, θα μπορούσε εύκολα η παρακράτηση και η εμπρόθεσμη απόδοση των εισφορών στα ταμεία να ανατίθεται και αυτή στις Τράπεζες, κι όχι να την αφήνουν στον εκάστοτε ‘καημένο’ επιχειρηματία, που προτιμά να ..επενδύει σε ..Καγιέν, ξέροντας πως κάποια ρύθμιση θα κάνει στο τέλος το ΙΚΑ, για να του το …αγοράσει.