κατεχόμενη χώρα, ανοχύρωτοι άνθρωποι ....

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

του ΣΤΑΘΗ

Με την πρώτη μπαταριά τα κεφάλαια την έκαναν για το εξωτερικό. Οι εργάτες που, κατά τα άλλα, δεν έχουν πατρίδα, έμειναν εδώ - στις «πεζούλες τους», αμήχανοι, κουτσουρεμένοι, αιχμάλωτοι των δυνάμεων Κατοχής. Οι νέοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν (από) στις καφετέριες, στα ξένα, μέσα τους...

Κι ο Ρήτωρ -his master 's voice- ομιλεί και ομιλεί, φτύνει λέξεις και φτύνει στις λέξεις και ομιλεί και ομιλεί, ένας βόμβος που προσπαθεί να σκεπάσει τη βοή των επερχομένων...

Εδώ και πολλά χρόνια ζούμε στην Ελλάδα με ψέματα. Μύθους, επαναλαμβανόμενα κλισέ και στερεότυπα. Διαρκή υποδόρια προπαγάνδα. Παραμύθα.

Πολλά από τα «κατά συνθήκην ψεύδη» στον τόπο αυτόν έγιναν κοινός τόπος, καθιερώθηκαν, εξελίχθηκαν στο πιο αποτελεσματικό κι αποτρόπαιο όπλο κατά του λαού.

Ο περίφημος δημόσιος τομέας. Θεωρείται στην Ελλάδα υπερτροφικός! Ψεύδος. Αναλόγως του πληθυσμού της, η Ελλάδα έχει δημόσιο τομέα μικρότερο από της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας και πολλών άλλων χωρών.

Λέγεται ότι στην Ελλάδα το κράτος είναι σπάταλο. Ψεύδος. Τα δύο κυβερνητικά κόμματα είναι σπάταλα. Αυτά έκαναν το κράτος αντιλαϊκό και αντιπαραγωγικό. Αυτά οργάνωσαν τις ρεμούλες στα νοσοκομεία, αυτά οργίασαν με τη σπατάλη, με τις μίζες, με τις υπεξαιρέσεις, αυτά έκαναν το κράτος άσυλο ανιάτων πρασινοφρουρών και γαλάζιων τρωκτικών.

Λέγεται ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι πιο παραγωγική και, τρομάρα της, ανταγωνιστική. Ψεύδος. Υπήρξε κυρίως κρατικοδίαιτη. Πρωταθλητής στη φοροδιαφυγή. Ανίκανη να αναπτύξει την παραγωγικότητα της χώρας, μανούλα στην αρπαχτή. Υπήρξε και είναι ο κυρίως εχθρός τού επιχειρείν.

Λέγεται ότι, έξω, τα καλά Πανεπιστήμια είναι ιδιωτικά. Ψεύδος. Σε όλη την Ευρώπη να υπάρχουν το πολύ δέκα τέτοια πανεπιστήμια. Κι αυτά τρίτης εθνικής.

Ομως, ακόμα και δημόσια τα Πανεπιστήμια, πολλά απ' αυτά, εκεί στην ξένη ζητάνε δίδακτρα. Επίσης πολλά είναι συνδεδεμένα με εταιρείες. Απ' αυτήν την άποψη τα δικά μας είναι καλύτερα (αν τα απογειώναμε). Αλλά κι αυτό θέλουμε να το χαλάσουμε -διότι η ευρωλιγουρίαση μας κατάντησε να νομίζουμε για καλύτερο το χειρότερο, καθώς και να μην αξιοποιούμε τα τυχόν πλεονεκτήματά μας προς το καλύτερο.

Λέγεται ότι οι Ελληνες είναι φυγόπονοι, τεμπέληδες και -κατά τον πρωθυπουργό- «διεφθαρμένοι». Ψεύδος! Είναι από τους πιο σκληρά εργαζόμενους Ευρωπαίους. Και από τους πιο χαμηλά αμειβόμενους.

Κατηγορούνται οι Ελληνες εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα ότι είναι υψηλόμισθοι. Ψεύδος. Υψηλόμισθοι είναι οι κομματικοί εγκάθετοι, τα γκόλντεν μπόις και οι εργατοπατέρες των συντεχνιών που τα παίρνουν από δέκα μεριές. Αντιθέτως ένας καθηγητής τη βγάζει με 1.300 - 1.500 ευρώ (και τα επιδόματα μέσα) καθαρά, ένας οδηγός λεωφορείου με άλλα τόσα, ένας γιατρός του ΕΣΥ στα 40 του με λίγα παραπάνω, ενώ οι στρατιωτικοί μετράνε και το δίφραγκο.

Κάθε λίγο και λιγάκι όταν οι κυβερνήσεις προγράφουν έναν κλάδο, αμολάνε μελάνι για «μέσους όρους μισθών» επιπέδου «ρετιρέ». Και η κοινωνία «μασάει».

Οπως όμως κάθε φορά, αλλά μάλλον αργά, αποδεικνύεται ότι τέτοιους μισθούς (στο πολλαπλάσιο - και από πέντε μεριές) λαμβάνουν οι συκοφάντες - ακριβώς εκείνα τα παπαγαλάκια που κατηγορούν τους πάντες

-εργάτες, συνταξιούχους, γέροντες, πιτσιρικάδες- ότι δεν τους «αντέχει η οικονομία».

Μιλούν εναντίον του κράτους αυτοί που το απομυζούν. Μιλούν υπέρ του ανταγωνισμού τα τραστ και τα μονοπώλια. Μιλούν για σοσιαλισμό αυτοί που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις. Μιλούν για πατρίδα αυτοί που υποθήκευσαν όχι μόνον την περιουσία της, αλλά και την ύπαρξή της. Μιλούν για εθνική ανεξαρτησία οι σμπίροι της Γκόλντμαν Σακς, οι γκαουλάιτερ της Τρόικας, οι κάπο των τραπεζών.

Και γίνονται πιστευτοί. Διότι το δηλητήριο των κλισέ και των ψευδών έχει πιάσει φλέβα από καιρό.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μικρά.

Εκείνων των ραγιάδων και των γραισκύλων (συνωστισμός ραγιάδων και γραισκύλων) που πιπίλισαν το μυαλό των απλών εναντίον του πολιτισμού τους, της παράδοσής τους, του αυτοσεβασμού τους.

Εκείνων των κομπλεξικών που οδήγησαν τους Ελληνες στα πιο βαθιά κόμπλεξ απέναντι στους Δυτικούς, στην τελική μας λοβοτομή.

Ψέματα παντού! για τα πάντα! Δημιουργική λογιστική, σκάνδαλα, ψέματα για τα ελλείμματα, το χρέος, τα δάνεια, ψέματα για τα «λεφτά που υπάρχουν», ψέματα.

Ψεύδη. Μόλις έναν μήνα πριν ο Παπανδρέου ο Ψευτοθόδωρος δεσμευόταν ότι δεν θα μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Τους αλάλιασε.

Πολύ ψέμα!

Ομως, γιατί με τόση ευκολία ψεύδονται; (με όσην άλλωστε και κλέβουν!) - ή μήπως δεν έκλεψαν με το Χρηματιστήριο, τα Ομόλογα, τη Ζήμενς και τόσα άλλα;

Διότι ανάμεσα στα κατά συνθήκην ψεύδη που κυριάρχησαν τόσον καιρό ή μάλλον κατά τη διατεταγμένη προπαγάνδα διαρκείας, εθεωρείτο ηθικολογία να απαιτεί κανείς τη σύνδεση (ή τη μη αποσύνδεση) της ηθικής απ' την πολιτική.

Κι έτσι ένα μάτσο νάνοι κι ένα κάρο χρυσοκάνθαροι λέγε - λέγε - λέγε έπεισαν το λαό πλην Λακεδαιμονίων πως η ζωή είναι ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι μας αρπάξουνε.

Τώρα ο 2οός Αιώνας καθαιρείται και οι κατακτήσεις των λαών αναιρούνται.

Ουδέποτε άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία οι λαοί είχαν τα δικαιώματα που κατέκτησαν κατά τη διάρκεια του τρομερού «Αιώνα των Ακρων». Τώρα, ως φαίνεται, οι αστοί επαναφέρουν τα πράγματα στη «θεϊκή τους τάξη» - στις κοινωνίες της καλύβης και του Παλατίου...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 15.ΧΙΙ.2010 stathis@enet.gr