Τι λέει ο Γάλλος...

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

του Γ. Πρετεντέρη

ΣΗΜΕΡΑ, ΗΜΕΡΑ ψήφισης του προϋπολογισµού, θα προτιµήσω να παραχωρήσω λίγο από τον χώρο µου στον Φιλίπ Ασκεναζί, οικονοµολόγο, διευθυντή ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστηµονικής Ερευνας της Γαλλίας και βασικό οικονοµικό αρθρογράφο της «Le Monde» – µε άλλα λόγια σε κάποιον που δεν είναι ούτε καµία δεξιάντζα του Σαµαρά, ούτε κανένας ψηφοφόρος του Τσίπρα... 

ΣΤΙΣ 14 ∆εκεµβρίου, στο κύριο άρθρο του στο οικονοµικό ένθετο της εφηµερίδας και υπό τον τίτλο «Το Χρέος εναντίον της ∆ηµοκρατίας», ο Ασκεναζί υποστηρίζει ότι όλο και περισσότερο, σε όλους τους διεθνείς και εθνικούς οικονοµικούς οργανισµούς, χρησιµοποιείται για την κρίση που ζούµε ο όρος «window of opportunity» – σε ελεύθερη απόδοση: «παράθυρο στην ευκαιρία»... 

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ αυτό κατά τον Ασκεναζί; Σηµαίνει «µια ιστορική περίοδο που επιτρέπει πολιτικά να περάσουν µέτρα, τα οποία σε άλλες στιγµές θα ήταν αδύνατα (...). Στο όνοµα της κρίσης του χρέους µπορούµε να επιβάλουµε “διαρθρωτικές αλλαγές”, ακόµη κι αν δεν έχουν καµία ευθεία σχέση µε την ανάγκη αποκατάστασης των δηµόσιων λογαριασµών». 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαίο, σύµφωνα µε τον Ασκεναζί, ότι αυτές οι «διαρθρωτικές αλλαγές» επικεντρώνονται σε όλες τις περιπτώσεις και ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τής κάθε περίπτωσης, σε δυο ίδια ζητήµατα: «λιγότερο κοινωνικό κράτος, περισσότερη απορρύθµιση της αγοράς εργασίας». 

ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ: «Σε τι ακριβώς η κατάργηση του ορίου απολύσεων στις ελληνικές επιχειρήσεις θα βελτιώσει τη χρηµατοοικονοµική κατάσταση της χώρας; Και τι ρόλο στην αντιµετώπιση του χρέους θα παίξει η µείωση κατά 12% του βασικού µισθού στην Ιρλανδία;». 

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΝΤΑΣ, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ, ότι «η Ιρλανδία ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που πήρε µέτρα λιτότητας και βλέπουµε το αποτέλεσµα. ∆ιότι η κοινωνική υποχώρηση περιέχει έναν καθόλου µηδενικό κίνδυνο οικονοµικής κατάρρευσης». 

ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ, ΛΟΙΠΟΝ, λέγοντας ότι «οι θετικές επιπτώσεις των “διαρθρωτικών αλλαγών” που επιβάλλονται πηγάζουν πολύ περισσότερο από µια ιδεολογική πεποίθηση, παρά από την οικονοµική αλήθεια. Η ίδια η οικονοµική επιστήµη είναι ανήµπορη απέναντι σε φαινόµενα τα οποία οι τρέχουσες θεωρίες της είναι ανίκανες να εξηγήσουν». 

ΜΕ ΑΛΛΑ λόγια, ο άνθρωπος υποστηρίζει ότι αυτού του τύπου οι γενικές συνταγές είναι (από επιστηµονική άποψη) κυριολεκτικά στον αέρα κι ότι οι χώρες µας καλούνται να προκαταβάλουν ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος για ένα οικονοµικό αποτέλεσµα εντελώς αβέβαιο και το οποίο ουδείς µπορεί να προεξοφλήσει. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ αυτό ακριβώς είναι το θεµελιώδες πρόβληµα που θέτουν και το Μνηµόνιο και ο προϋπολογισµός που θα ψηφιστεί σήµερα το βράδυ. Στη σοβαρή επιχειρηµατολογία του Ασκεναζί, όµως, δεν άκουσα κανέναν συγκεκριµένο αντίλογο. 

ΑΛΛΑ ΑΝ υπήρχε πραγµατικός αντίλογος, λέτε να περίµεναν τον προϋπολογισµό για να τον διατυπώσουν; 

«Η οικονοµική επιστήµη είναι ανήµπορη απέναντι σε φαινόµενα τα οποία οι τρέχουσες θεωρίες της είναι ανίκανες να εξηγήσουν»