Με τα σύμβολα ή με τον πραγματικό λαό;

Πηγή: k2 (Κουπέπκια)

Επί της ουσίας ο πρωθυπουργός μίλησε μόνο με όρους στρατηγικής και συμμαχιών, ενώ με το διάγγελμά του νομιμοποίησε την ύπαρξη και τη δράση των «αγορών». Αυτών των «αγορών» που δεν μας λέει ποιες (ποιοι) είναι, τι αντιπροσωπεύουν, τι θέλουν, γιατί πρέπει να υποκύψουμε στις επιθυμίες τους – και γιατί μέχρι τώρα η Ελλάδα τις έχει διευκολύνει σε σκανδαλώδη βαθμό. Μίλησε για «εθνική ανάγκη», αλλά χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ποιοι απαρτίζουν αυτό το έθνος. Άφησε να διαφανεί ότι με τον δρόμο που επέλεξε για τη χώρα η κατάσταση θα βελτιωθεί, αλλά χωρίς να προτάσσει αρχές κι αξίες, ούτε να δίνει έναν πραγματικό στόχο – γιατί το να δίνει γην και ύδωρ μιλώντας μες στο θράσος για «απελευθέρωση» της χώρας δεν είναι στόχος.
Και κατά τα άλλα ο λόγος του ήταν γεμάτος σύμβολα. Απ’αυτά τα συμβόλα που ήδη από το σχολείο αυτό το παρωχημένο εκπαιδευτικό μας σύστημα μάς μαθαίνει όχι να κατανοούμε, ούτε να τους δίνουμε ένα ουσιαστικό νόημα, αλλά απλώς να τα παπαγαλίζουμε, ίσως ακόμα και να τα προσκυνάμε σαν «ιερά και όσια της φυλής»: ο «ελληνισμός», η «Οδύσσεια», η «Ιθάκη». Θεωρεί, προφανώς, ότι τα σύμβολα μπορούν να συσπειρώσουν τον λαό και να προσδώσουν στις αποφάσεις της κυβέρνησης την αίγλη ενός εθνικού αγώνα.

Όποιος όμως ξέρει καλά την Ιστορία, ξέρει ότι το έθνος δεν είναι σύμβολα, είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά ∙ και οι εθνικοί αγώνες ποτέ δεν κερδήθηκαν με συμβόλα, κερδήθηκαν με ουσιαστική ενότητα και αλληλεγγύη, τα υλικά δηλαδή από τα οποία φτιάχνεται το πολιτικό έθνος. Την αξιοπρέπεια της Ελλάδας και του λαού της στον τελευταίο πόλεμο δεν την έσωσε ο «τρίτος ελληνικός πολιτισμός» του Μεταξά ∙ την έσωσε η Αντίσταση ενός λαού ταπεινωμένου, πεινασμένου και φοβισμένου αλλά αλληλέγγυου. Κι ο πατριωτισμός – αντίθετα απ’ό,τι δυστυχώς πιστεύουν και πάρα πολλοί αριστεροί – δεν έχει τίποτα το μεταφυσικό: όπως ακριβώς δεν είναι η πίστη στο ελληνοχριστιανικό ιδεολόγημα, έτσι δεν είναι ούτε και κάποια μεταφυσική προσήλωση του «προαιώνιου» ελληνικού έθνους στην ελευθερία ή το «διαχρονικά» αγωνιστικό του φρόνημα. Το έθνος είναι ο πολιτικός λαός, οι πολίτες, δηλαδή άνθρωποι πραγματικοί οι οποίοι – ανεξαρτήτως οποιασδήποτε άλλης «ταυτότητας» – αποφασίζουν ότι ανήκουν στην ίδια πολιτική κοινότητα, και η μοίρα του καθενός τους συνδέεται με τη μοίρα των υπολοίπων. Κι ο πατριωτισμός πηγάζει ακριβώς από την πεποίθηση του λαού ότι είναι δικαίωμά του να καθορίζει ο ίδιος τη μοίρα του.

Επομένως, πατριωτισμός θα υπάρξει μόνο από τον ίδιο τον λαό, και στην κατεύθυνση που αυτός θέλει. Όσα σύμβολα κι αν επικαλεστεί σαν ιερά τοτέμ ο πρωθυπουργός, οι πολίτες δεν πρόκειται να πιστέψουν ότι η μοίρα τους συνδέεται μ’αυτή των εγκληματιών που έφεραν τη χώρα σ’αυτή την κατάσταση (καθίστωντας κι ένα μέρος των πολιτών συνένοχο, βέβαια), μ’αυτούς τους οποίους κι αυτή την ύστατη στιγμή δεν αγγίζει η Βουλή, γιατί είναι κι αυτή συνένοχη: βουλευτές και υπουργούς πρώην και νυν κυβερνήσεων, και την ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδας, που απ’ό,τι όλα δείχνουν ευθύνεται για το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετίων. Αν λοιπόν θέλει να ξυπνήσει τον πατριωτισμό του ελληνικού λαού ο πρωθυπουργός, καλά θα κάνει να αρχίσει να χτίζει ενότητα δείχνοντας έμπρακτα ότι όσοι κινήθηκαν ενάντια στο σύνολο των πολιτών, όσοι πρόδωσαν το έθνος, τιμωρούνται.

Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά με περισσό θράσος προσπαθεί να πείσει ότι ακολουθεί τη μόνο εθνική, επιβεβλημένη στρατηγική. Σ’αυτό το πλαίσιο είναι εντελώς χυδαία η απάντηση του Υπουργού Εργασίας στην τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα για το Ασφαλιστικό. Ο κ. Λοβέρδος είπε, απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ΣΥΝ: «Ή υπάρχει αντιπρόταση ή αυτός που ρωτά κάνει οργάνωση του προσωπικού του μέλλοντος και δεν συμμετέχει στη διάσωση της πατρίδας.» Τέτοια κατάφωρη καπηλεία του έθνους χρόνια είχαμε να δούμε. Από πότε η άνευ όρων και οράματος παράδοση των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών είναι «διάσωση της πατρίδας»; «Πατρίδα» είναι το σύνολο των πολιτών. Άρα την πατρίδα σώζει ό,τι συνεισφέρει στην ευημερία τους, ό,τι χτίζει μια ουσιαστική αλληλεγγύη. Από τα ασφαλιστικά ταμεία λείπουν χρήματα επειδή κάποιοι, οργανωμένα κι εσκεμμένα, τα έκλεψαν. Και μένουν ατιμώρητοι. Και το κράτος, χρηματοδότητης των ταμείων όταν δεν τα κλέβει κι αυτό, δεν έχει χρήματα επειδή κάποιοι τα έκλεψαν και κάποιοι άλλοι άφησαν τις πόρτες ορθάνοιχτες για τους κερδοσκόπους. Κι αυτό το γεγονός σχεδόν δεν ακούγεται.

Όχι κ. Λοβέρδε, όχι κ. Παπανδρέου, δεν μπορείτε να μας πείσετε με κενά περιεχομένου σύμβολα, και μεταφορές κατευθείαν από τα «λυσάρια» του γυμνασίου (αυτό με το «σκάφος» σίγουρα κάποιος φιλόλογος της δεκάρας το σκέφτηκε) ότι έχετε όραμα και υπηρετείτε το έθνος. Γιατί μας έμαθαν μερικοί δάσκαλοι – άλλοι στα πανεπιστήμια που υποχρηματοδοτείτε γιατί δεν παράγουν παρά μόνο σκέψη, κι άλλοι που δεν καταδέχτηκαν να διεκδικήσουν ούτε τον τίτλο του καθηγητή – ότι το έθνος δεν είναι τα σύμβολα, ούτε κάποιοι βολικοί πεθαμένοι με φωτοστέφανα ηρώων. Το έθνος είμαστε εμείς «κι όσοι θα έρθουν να αγωνιστούν μαζί μας», όπως έλεγαν τα επαναστατικά συντάγματα. Και το έθνος ποτέ δεν το έσωσαν τα σύμβολα, ούτε οι ψαλμουδιές της πανάκριβης (και αφορολόγητης) εκκλησίας. Το έθνος το έσωσαν – και θα το σώσουν – οι πολίτες του, ο πολιτικός, πραγματικός λαός. Κι ειδικά η «Οδύσσεια» ήταν πολύ ατυχής παρομοίωση: μόνος του σώθηκε τελικά ο Οδυσσέας, απ'τους συντρόφους του δεν έμεινε ούτε ένας. Διαλέξατε για την παρομοίωσή σας την εποχή των μοναχικών ηρώων. Εμείς επιλέγουμε άλλη περίοδο της Ιστορίας: αυτή των συλλογικών αγώνων.

Υ.Γ. - πηγές: για το "έγκλημα της Τράπεζας της Ελλάδας" δείτε τον Techie Chan, εδώ. Ολόκληρο το διάγγελμα της ντροπής βρίσκεται εδώ.