Πορτογαλία : Διαδηλώσεις οργής για νέα μέτρα λιτότητας

Πηγή: alfavita Εκατοντάδες χιλιάδες Πορτογάλοι συμμετείχαν στις διαδηλώσεις που έγιναν ...

το Σάββατο στη Λισαβόνα και σε δέκα άλλες πόλεις για τα μέτρα λιτότητας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση     Στην πρωτεύουσα τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στη λεωφόρο Λιμπερτάντε και την πλατεία Ρόσιο ζητώντας αλλαγή της πολιτικής για να αντιστραφεί η ανοδική τάση της ανεργίας, να σταματήσει η ημιαπασχόληση των νέων και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής.     "Η ανακοίνωση νέων μέτρων λιτότητας χθες είναι απλώς ντροπή. Η διαδήλωση αυτή είναι η αρχή ενός κύματος κινητοποιήσεων", είπη η Τζοάνα Μανουέλ, συμβασιούχος καθηγήτρια πανεπιστημίου που θα χάσει τη δουλειά της στο τέλος του έτους.     Την Παρασκευή η κυβέρνηση ανακοίνωσε μια σειρά από περικοπές στις δαπάνες και αλλαγές στη φορολογία που έχουν ως στόχο να περιορίσουν το έλλειμα του προϋπολογισμού στο 4,6% και να πείσουν τις αγορές ότι η Πορτογαλία μπορεί να επιλύσει τα προβλήματά της χωρίς να προσφύγει σε μηχανισμούς στήριξης.     "Η κρίση είναι το πρόσχημά τους", έγραφε ένα πανό ενώ οι διαδηλωτές φώναζαν ρυθμικά: "Χοντροί πολιτικοί, σκελετωμένος λαός".     Οι διαδηλώσεις οργανώθηκαν μέσω του Ίντερνετ από μια ομάδα νέων που αυτοαποκαλούνται "Γενιά της Αβεβαιότητας". Στο μπλογκ τους αναφέρουν ότι δεν έχουν δεσμούς με κανένα πολιτικό κόμμα. "Διαδηλώνουμε έτσι ώστε αυτοί που ευθύνονται για την αβέβαιη κατάστασή μας -- πολιτικοί, εργοδότες ή και εμείς οι ίδιοι -- να δράσουμε όλοι μαζί για να αλλάξουμε γρήγορα αυτήν την πραγματικότητα που έχει καταστεί ανυπόφορη", γράφουν στο μανιφέστο τους.

Υπάρχει και το παράνομο χρέος

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ pappas@enet.gr

Το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης για να δικαιολογήσει την πολιτική της είναι ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και όσες προτάσεις έχουν κατατεθεί από κόμματα και προσωπικότητες είτε δεν είναι ρεαλιστικές είτε κινούνται συμπληρωματικά στην κυβερνητική πολιτική και διαφέρουν μόνο ως προς την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων.

Εχουν βάση οι ισχυρισμοί της; Εν μέρει.

Η Νέα Δημοκρατία -το άλλο σκέλος του δικομματισμού- χρησιμοποιεί φιλολαϊκή ρητορική προκειμένου να μαζέψει την κοινωνική δυσαρέσκεια. Οταν όμως αναγκάζεται να βγει από την ασφάλεια της γενικολογίας και της εύκολης καταγγελίας φλερτάρει με την ελαφρότητα. Η ηγεσία της πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να δώσει στην Ελλάδα την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και τη μείωση των επιτοκίων, να επιτρέψει την επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, να προχωρήσει στην έκδοση ευρωομολόγου, να δεχθεί την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου χωρίς ταυτοχρόνως να απαιτήσει νέα μέτρα. «Ευφυής» σύλληψη.

Ανυπακοή, η αρχέγονη αρετή

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΕΡΓ. ΜΠΕΛΛΕ Συγγραφέα - πανεπιστημιακού chbelles@gmail.com

Τήνος, 1833. Το νεοσύστατο ελληνικό βασίλειο θορυβήθηκε σφόδρα απ' τον ξεσηκωμό των κατοίκων του νησιού, με απαίτηση την απαλλαγή απ' τους φόρους.

Κήρυξε στρατιωτικό νόμο και τα συμπαρομαρτούντα στρατοδικεία καταδίκασαν τους πρωταίτιους της ανυπακοής (16 δημογέροντες). Προληπτικά συνελήφθησαν οι κυριότεροι οπλαρχηγοί του «ρωσικού» κόμματος, με κορυφαίους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Δημήτριο Πλαπούτα(1).

Τορίνο, 1974. Μια αυγουστιάτικη Δευτέρα, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν αύξηση 30% στα λεωφορειακά εισιτήρια. Συστήθηκαν επιτροπές εργαζομένων, στήθηκαν πανό ανυπακοής και τυπώθηκαν εισιτήρια με την παλιά τιμή. Σε λίγο, μπροστά στην οργή των εργαζομένων η εταιρεία υποχώρησε ατάκτως.

Οι ανελέητες οι κονομικο-πολιτικές ελίτ

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Καθηγητή Βιοχημείας, Τμήμα Βιολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών cgeorgiou@upatras.gr

Καλά τα κατάφεραν έως τώρα οι υπαίτιοι της κρίσης, κρυμμένοι ελέω ΜΜΕ· να αλληλοτρωγόμαστε, τρομοκρατημένοι, για τη συνενοχή μας σε αυτή!

Ομως, δεν είναι πλέον αόρατοι. Φαίνονται π.χ. από δύο βασικά κερδοσκοπικά δημιουργήματά τους: δημοσιονομικό έλλειμμα και Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ).

Το έλλειμμα, όπως αποκαλύπτει ο Richard Wolff, πρώην καθηγητής του Γ. Παπανδρέου στο Κολέγιο Αμχερστ των ΗΠΑ, το δημιουργούν και κερδίζουν από αυτό οι οικονομικο-πολιτικές ελίτ: «Τα χρήματα που δεν πληρώνουν σε φόρους είναι τα χρήματα που δανείζουν στην κυβέρνηση για το έλλειμμα» (1).

Το 2009, όπως εξηγεί, το 1% των Αμερικάνων κατείχαν μετοχές/ομόλογα αξίας 12,7 τρισ., που αν φορολογούνταν με 10% θα απέφεραν 1,27 τρισ., δηλαδή όσα δανείστηκαν τότε οι ΗΠΑ για να καλύψουν το έλλειμμά τους. Αντ' αυτού, μας θυμίζει ο Wolff, οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν τη γνωστή λύση: «Εχουμε φρικτό έλλειμμα, πρέπει να περικόψουμε τις κρατικές δαπάνες, και πρέπει... να πληρώσετε μεγαλύτερους φόρους...», κοροϊδεύοντας τον πολίτη να διαλέξει «αν θα τον μαχαιρώσουν ή θα τον στραγγαλίσουν»!

Ήλθε , λοιπόν , η ώρα να δράσουμε!

Καλημέρα σε όλους γνωστούς και άγνωστους, φίλους και  συναγωνιστές

Χθες, Σάββατο 12/3/2011, στην μουσική σκηνή ΑΥΛΑΙΑ , στις 4 το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε το 2ο ευρύ συντονιστικό, από αρκετές κινήσεις και πρωτοβουλίες πολιτών . Στόχος, η δημιουργία ενός μεγάλου , κατά το δυνατόν , μετώπου, πάνω σε κοινά αποδεκτό πολιτικό πλαίσιο για την πραγματοποίηση κοινών εκδηλώσεων και δράσεων. 

Συμμετείχαν περίπου 60 άτομα από την Σεισάχθεια, από αρκετές Σπίθες εντός και εκτός Αττικής, από το κίνημα των Διοδίων, 

από το STOPCARTEL,  

από πρωτοβάθμια σωματεία φορτηγατζήδων ,   

από το κίνημα της Κερατέας, 

από τον Ιατρικό σύλλογο, 

από το κίνημα διεκδίκηδης των Γερμανικών αποζημιώσεων, 

 από την ένωση αλιέων, 

ανεξάρτητοι πολίτες 

που δεν συμμετέχουν πουθενά αλλά ανησυχούν και ίσως και κάποιοι που δεν μπορώ να θυμηθώ.  

Έγινε ένας ουσιαστικός πολιτικός διάλογος, με προβληματισμό, με προτάσεις και ενστάσεις και κάποιες αντιρρήσεις. Τελικά ψηφίστηκε δημοκρατικά το κοινό πολιτικό πλαίσιο , το οποίο όταν καθαρογραφεί θα κοινοποιηθεί σε όλους. 

Αποφασίστηκε, σαν πρώτη εκδήλωση διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, να οργανωθεί μία μεγάλη συναυλία στο Σύνταγμα μάλλον στις 2 Απρίλη. Δημιουργήθηκε μία ομάδα για το καλλιτεχνικό μέρος και μία ομάδα για το οργανωτικό. Χρειάζεται να δημιουργηθούν και άλλες ομάδες πχ. για την επικοινωνία και για τα οικονομικά. Προσωπικά πιστεύω, ότι είναι εξαιρετικά μεγάλο και δύσκολο εγχείρημα , που πρέπει ωστόσο ΚΑΙ να γίνει ΚΑΙ να πετύχει. Όμως, μικρές ομάδες των 4 - 5 ατόμων που θα αναλάβουν τους συγκεκριμένους τομείς, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην τεράστια ευθύνη και στον μεγάλο όγκο δουλειάς. Όλοι πρέπει να συμμετέχουμε και να συνδράμομε με όποιον τρόπο και δυνατότητα έχουμε. Με ιδέες , με προτάσεις , με γνωριμίες, αλλά και με προσωπική ανάληψη ευθυνών και δουλειάς. 

Θέλω να πιστεύω, ότι το ερχόμενο Σάββατο 19/3/2011 στις 4 το μεσημέρι στην μουσική σκηνή Αυλαία , όλοι θα είμαστε εκεί και θα συμβάλλουμε στην επιτυχία αυτού του τολμήματος.  Υπάρχουν προτάσεις και για άλλες δράσεις, όμως χωρίς ικανό αριθμό ανθρώπων που θα βοηθήσουν στην υλοποίηση, τίποτα δεν μπορεί να γίνει και να πετύχει. 

  

Ήλθε , λοιπόν , η ώρα να δράσουμε!

Β. Τ.

Ευρωπαϊκή Αριστερά: «Να σώσουμε τη δημοκρατία»

Πιερ Λοράν: "Η Δεξιά διαλύει την Ευρώπη"

Πηγή: Παραλληλογράφος

του Πέτρου Παπαθανασίου

Ολοκληρώθηκαν χθες το βράδυ οι εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου «Δημόσιο Χρέος και Πολιτικές Λιτότητας στην Ευρώπη – Η Απάντηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» που διοργανώθηκε το περασμένο τριήμερο (10-12 Μαρτίου) από το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), το Συνασπισμό, το Δίκτυο Transform και το Ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», στο Cine Κεραμεικός στην Αθήνα. Ένας μαραθώνιος ομιλιών εξήντα και πλέον συνέδρων, οικονομολόγων, ακαδημαϊκών, πολιτικών από δεκατρείς χώρες και μελών συνδικάτων, που ξεπερνούσαν το δωδεκάωρο κάθε ημέρα του Συνεδρίου, όπου και εκτέθηκε μία μεγάλη ποικιλία εναλλακτικών προτάσεων για την αντιμετώπιση της πανευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Το Συνέδριο έκλεισαν τρεις σημαντικές προσωπικότητες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, εκθέτοντας το συνολικό -και υπό διαμόρφωση- πακέτο προτάσεων του ΚΕΑ, τόσο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, όσο όμως και για την «επανεκκίνηση» της ΕΕ μακριά από τις διαλυτικές και αντιλαϊκές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού.

Ταμείο Αλληλεγγύης αντί Ταμείου Σταθερότητας

Την παρουσίαση των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ξεκίνησε ο Φράνσις Βιρτς, πρώην Πρόεδρος της Ευρωομάδας GUE/NGL – Γαλλία, σε μία κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, αναφερόμενος στην οργανωτική καθυστέρηση των μειοψηφούντων αριστερών κομμάτων της ΕΕ στην νεοφιλελεύθερη επίθεση που έχει εξαπολυθεί σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Ο κ. Βιρτς έκανε ξεκάθαρο ότι το αντικείμενο της συλλογικής δράσης του ΚΕΑ θα συγκεκριμενοποιηθεί τους μήνες που ακολουθούν, κινούμενο στον άξονα της ανάπτυξης ενός πλέγματος αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών κρατών και λαών. Αναλυτικότερα, η Ευρωπαϊκή Αριστερά διαμορφώνει ένα κείμενο-κάλεσμα προς τους Ευρωπαίους Πολίτες με σκοπό τη συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών, όπου και θα περιγράφονται συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη της αλληλεγγύης και την απαγκίστρωση των οικονομιών της ΕΕ από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Η εκστρατεία του ΚΕΑ, σκοπό έχει να διευρύνει το λαϊκό αίτημα πέρα από τα στενά πλαίσια της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, επιδιώκοντας την υποστήριξη από πλατύτερες μάζες ευρωπαίων πολιτών.

Σοφία Σακοράφα: Κυρίαρχη ανάγκη για απάντηση στην κρίση οι θέσεις και η ενότητα της αριστεράς

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Κυρίες και κύριοι

Αγαπητοί σύνεδροι,

Θεωρώ εξαιρετική τη σημασία των εργασιών του τριήμερου διεθνούς συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην Ελλάδα.

Τα τελευταία χρόνια, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει εξαπολυθεί μια λυσσώδης προπαγάνδα μέσα από την οποία ο καπιταλισμός επιδιώκει για άλλη μια φορά να μετατρέψει την κρίση που ο ίδιος προκάλεσε σε όφελός του.

Η ελληνική κοινωνία βιώνει τον τελευταίο χρόνο αυτήν την τελική επίθεση στην απόλυτη έντασή της.

Αφενός με την προβολή ενός εκβιαστικού μονόδρομου, τον οποίο ασμένως έχει υιοθετήσει σαν πολιτική επιλογή και εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση,

κι αφετέρου με μια αριστοτεχνικά μεθοδευμένη καλλιέργεια συλλογικών ενοχών κι ενός κλίματος κοινωνικού αυτοματισμού, ώστε η νοσηρή κορυφή της πυραμίδας να παραμείνει ανέγγιχτη ενώ σπαράσσεται εμφυλιοπολεμικά η βάση της, οι εργαζόμενοι της χώρας μας.

Ουσιαστικά η καλύτερη περιγραφή αυτής της κατάστασης αποτυπώνεται έξοχα με τη ρήση του Μπαντιού : ΄΄ βλέπουμε το κακό να χορεύει πάνω στα ερείπια του κακού΄΄.

Σ΄ αυτή την κρίσιμη συγκυρία η ελληνική αριστερά καλείται να σηκώσει το βάρος του ιστορικού της ρόλου και να σηματοδοτήσει τις εξελίξεις.

Έχει υποχρέωση να συγκρουστεί με τις θεολογικού τύπου προσεγγίσεις των συστημικών δυνάμεων που είτε καλυμμένα είτε απροκάλυπτα ακολουθούν το μοναδικό δρόμο της υποταγής στο ΔΝΤ και στην Τρόικα.

Ούτε αργός θάνατος, ούτε επιστροφή στο παρελθόν

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

του Κ. Καλλωνιάτη

Οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης μοιάζουν με ομάδα 17 ορειβατών οι οποίοι αναρριχώνται σε μία απόκρημνη βουνοπλαγιά δεμένοι στη μέση με σχοινί. Ήδη οι δύο ουραγοί της παρέας (Ελλάδα, Ιρλανδία) γλίστρησαν και βρέθηκαν να αιωρούνται στο κενό απειλώντας να παρασύρουν και άλλους μαζί τους (Πορτογαλία, Ισπανία ή και Βέλγιο, Ιταλία). Καθώς ένας ακόμη ορειβάτης (Πορτογαλία) κινδυνεύει να γλιστρήσει και αυτός υπό το βάρος των άλλων, οι ισχυρότεροι στην κορυφή νιώθουν να απειλούνται και σκέφτονται πώς να αντιδράσουν. Και αντί να ελαφρύνουν τα βάρη που όλοι κουβαλάνε για να μπορέσουν ευκολότερα να ανασύρουν τους 2-3 "κρεμασμένους", σκέφτονται να μαζέψουν κάπως το σχοινί με το οποίο αυτοί συγκρατούνται υποδεικνύοντάς τους μία βραδύτερη προσπάθεια επαναφοράς τους στα βράχια.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι πως ενώ οι πιο ισχυροί δεν σκέφτονται με καθαρό μυαλό και καταφεύγουν σε ημίμετρα θέλοντας απλώς να κερδίσουν χρόνο, οι "κρεμασμένοι" στον πανικό τους δέχονται άκριτα ό,τι τους λένε οι από πάνω. Αυτή είναι η περίπτωση του Έλληνα πρωθυπουργού ο οποίος θεωρεί ότι η παράταση της αποπληρωμής και η μείωση των επιτοκίων του δανείου των 110 δισ. ευρώ αρκούν μαζί με το Μνημόνιο και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (όρος Μέρκελ) για να βγάλουν την Ελλάδα αλλά και ολόκληρη την Ευρωζώνη από την κρίση χρεών. Για το δε δραστικό κούρεμα του χρέους που εδώ και ένα χρόνο* έχουμε υποστηρίξει (65% κούρεμα) και τελευταία πλήθος μεμονωμένων αναλυτών και θεσμικών επενδυτών θεωρούν αναπόφευκτο από 30% έως 50% του συνολικού χρέους (βλ. Ρουμπινί, Ινστιτούτο Μπρούγκελ, Nomura, PIMCO, Credit Suisse, FT, Economist κ.λπ.), ο Γ. Παπανδρέου το έχει αποκλείσει εκτιμώντας ότι θα γινόταν εις βάρος της αξιοπιστίας της χώρας, θα οδηγούσε στην κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, θα ζημίωνε τα ασφαλιστικά ταμεία και θα προκαλούσε μια χιονοστιβάδα κερδοσκοπικών επιθέσεων σε κράτη της ευρωζώνης. (Monde).

Π. Λαφαζάνης: Η ρύθμιση του χρέους από μόνη της δεν αρκεί

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Αθήνα 11 Μαρτίου 2011

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ, ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ «ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ - Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Η κρίση στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες όχι μόνο δεν είναι παρελθόν, αλλά μπορεί να μεταπέσει γρήγορα σε νέα φάση αναζωπύρωσης και παρόξυνσης.

Δεν είναι τα ελλείμματα και τα χρέη που προκάλεσαν την διεθνή καπιταλιστική κρίση. Αντίθετα, με τη συνεχή εκτόξευση των ελλειμμάτων και των χρεών, και την κερδοσκοπική υπερεπέκταση του δανεισμού, οι κυρίαρχοι καπιταλιστικοί κύκλοιεπιχειρούσαν μάταια να αποτρέψουν την εκδήλωση της κρίσης, ενώ όταν η κρίσηξέσπασε, εξίσου μάταια προσπαθούν να την κατασιγάσουν με νέα βουνά από ελλείμματα και χρέη, με τα οποία, πέραν των άλλων, στηρίζουν τράπεζες καιπολυεθνικούς κολοσσούς.

Πέδρο Πάεζ: Συνέντευξη στον Στ. Κούλογλου

Δεν υπάρχει ούτε μία επιτυχημένη ιστορία που να περιλαμβάνει πολιτικές λιτότητας» βεβαιώνει ο Πέδρο Πάεζ, οικονομολόγος και πρώην υπουργός του Ισημερινού. Ο κ. Πάεζ, που βρέθηκε στην Ελλάδα με αφορμή το Διεθνές Συνέδριο για το Χρέος και την Ευρωπαϊκή Αριστερά, μιλά στον Στέλιο Κούλογλου για την αντιμετώπιση του χρέους στον Ισημερινό και προτρέπει τους Έλληνες να βρουν τις δικές τους λύσεις, αξιοποιώντας γόνιμα τις εμπειρίες από τις διάφορες περιοχές του κόσμου.

ΠΗΓΗ: TVXS

Ο τρόπος που η κυβέρνηση Ραφαέλ Κορέα κατάφερε να μειώσει το εθνικό χρέος έχει λάβει σχεδόν μυθικές διαστάσεις στην Ελλάδα. Θεωρείτε ότι ένα μοντέλο σαν εκείνο θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην ελληνική περίπτωση;

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε μηχανικά τίποτα. Στη Λατινική Αμερική, ωστόσο, έχουμε διάφορες περιπτώσεις όπου εφαρμόστηκαν ετερόδοξες λύσεις για το χρέος, πολύ καλύτερες από αυτές που είχαν προτείνει το ΔΝΤ και οι παραδοσιακές οικονομικές αγορές. Στον Ισημερινό, καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα μηχανισμό για τον εξωτερικό έλεγχο του χρέους, ο οποίος μπορούσε να καταγγείλει και να καταστήσει διαφανείς τους όρους των διεθνών συμβάσεων πίστωσης, στις οποίες εμφανίζονται οι συνήθεις ύποπτοι. Ίσως γνωρίζετε κάποια ονόματα, όπως Goldman Sachs, Merrill Lynch, Bank of America, JP Morgan Chase, Citigoup. Συνήθεις ύποπτοι είναι και δικηγορικά γραφεία, νομικοί σύμβουλοι και συνήγοροι, οι οποίοι συνδέονται συνήθως με τις τράπεζες και εμφανίζονται και στις δύο πλευρές των διαπραγματεύσεων, ως εκπρόσωποι των κρατών-οφειλετών και ταυτόχρονα των πιστωτών. Αυτό άνοιξε την πόρτα για πολλές παρατυπίες.

Το «παρασύνταγμα» του μνημονίου και ο άλλος δρόμος, του Γ. Κατρούγκαλου

Πηγή: TVXS

του Γ. Κατρούγκαλου

Α. Νέο «παρασύνταγμα» – νέα εθελοδουλεία;

Με τον όρο «παρασύνταγμα» περιγράφεται στην ελληνική συνταγματική ιστορία το σύνολο των μετεμφυλιακών νομοθετικών και κανονιστικών μέτρων κατά των ατομικών δικαιωμάτων που ήταν μεν αντίθετα στο ισχύον, τότε, Σύνταγμα του 1952, εφαρμόζονταν όμως παράλληλα με αυτό, με επίκληση της ανάγκης απόκρουσης του φαντάσματος του κομμουνιστικού κινδύνου. Τα δύο μνημόνια «Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής» και «Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής» του ν. 3845/ 2010, όπως συνεχώς αναθεωρούνται, με την «εκτελεστική» τους μεταγενέστερη νομοθεσία, ουσιαστικά αποτελούν ένα νέο «παρασύνταγμα», γιατί η εφαρμογή τους προϋποθέτει αναγκαστικά τον παραμερισμό πολλών θεμελιωδών ρυθμίσεων του οικονομικού – και όχι μόνον – συντάγματος, ενόψει μιας νέας εκδοχής κατάστασης ανάγκης: της αποφυγής της χρεωκοπίας.

Μάλιστα, η έκταση και η ένταση των επεμβάσεων που επιφέρει ηβίαιη αυτή αναπροσαρμογή του ελληνικού οικονομικού συστήματος, σε συνδυασμό με την έξωθεν επιβολή της, δικαιολογεί απολύτως τον ισχυρισμό του Κουκιάδη ότι επιχειρείται να επιβληθεί «δίκαιο κατεχόμενης χώρας». Πράγματι, η ασφυκτική δέσμευση της κυβερνητικής πολιτικής από τις προβλέψεις των μνημονίων, συνιστά περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας πολύ χειρότερο από αυτόν του διεθνούς οικονομικού ελέγχου που είχε επιβληθεί στη χώρα μετά την πτώχευση της το 1893. (Για την ακρίβεια, μάλιστα, ο τότε διεθνής οικονομικός έλεγχος δεν επιβλήθηκε το 1893, αλλά το 1897, μετά τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο. Μόνον τότε έγινε αναγκαστικά δεκτή η επιβολή του ελέγχου, ως αναπόδραστη δηλαδή αποδοχή συντριπτικής στρατιωτικής ήττας, σε συνδυασμό με τις πολεμικές αποζημιώσεις).

Ευρωπαϊκό ψυχόδραμα

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία (12/3/2011)Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Νέος κύκλος υποβαθμίσεων ενεργοποιείται από τους διεθνείς αξιολογικούς οίκους: τα σπρεντ εκτινάσσονται και πάλι, το ευρώ ολισθαίνει, η φερεγγυότητα της ευρωζώνης αμφισβητείται.

Με την κοινή γαλλογερμανική δήλωση της 4ης Φεβρουαρίου, τα πράγματα όσον αφορά την ευρωπαϊκή κρίση δημόσιου χρέους έδειχναν να ηρεμούν, με την ιδέα ότι η φερεγγυότητα των κρατικών χρεών εξασφαλιζόταν με ευρωπαϊκό μηχανισμό.

Αρκεσε το προτεινόμενο από τη Μέρκελ Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, για να ξανανεβούν η ένταση μεταξύ Ευρωπαίων εταίρων και ο κερδοσκοπικός πυρετός. Εάν σήμερα η ευρωπαϊκή σταθερότητα και το ευρώ δοκιμάζονται, αυτό οφείλεται περισσότερο στον αδιευκρίνιστο, ευμετάβλητο και αντιφατικό χαρακτήρα των γερμανικών προτάσεων για τη διάσωση της ευρωζώνης από τα δημόσια χρέη, παρά στη βαρύτητα των χρεών καθαυτά.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΑΠΕΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΑΘΕΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

Πηγή: ISKRA

Ευρεία περίληψη της εισήγησης του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ στο Διεθνές Συνέδριο «Δημόσιο Χρέος και πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη. Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς»  

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι,

Λένε ότι ο τελευταίος ομιλητής στο πάνελ, έχει ένα πλεονέκτημα αλλά και ένα μειονέκτημα. Ως τελευταίος γνωρίζει όσα έχουν ειπωθεί από τους προλαλήσαντες, αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να τους επαναλάβει.!

Το θέμα όμως της συζήτησης μας είναι μεγάλο και παρά τις συμπτώσεις σε πολλά ζητήματα, υπάρχουν και διαφορετικές θεωρήσεις. Κατά συνέπεια υπάρχει χώρος για νέους προβληματισμούς.

Άλλωστε το θέμα του χρέους, αγγίζει κρίσιμα ζητήματα στρατηγικής και τακτικής της Αριστεράς που δεν εξαντλούνται σε μια μόνο συζήτηση.

Επιτρέψτε μου να εστιάσω στην εισήγηση μου σε τέσσερα σημεία:

1. Χαρακτήρας κρίσης και η κατάσταση στην ευρωζώνη

Η κρίση που βιώνουμε είναι κατ’ αρχήν κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και ιδιαίτερα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διαχείρισης του. Είναι ταυτόχρονα και κρίση της «ευρωζώνης», όπως επίσης και κρίση του ελληνικού καπιταλισμού και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφάρμοσαν ως τώρα οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Συνδικαλιστές: Τι φταίει στον ΟΤΕ

πηγή: ελευθεροτυπία

1 Μια σειρά επιλογών του παρελθόντος (προγραμματικές συμφωνίες με Siemens και Intracom) αλλά και πρόσφατων (αγορά της αλυσίδας Γερμανός), για τις οποίες ξοδεύτηκαν μυθώδη ποσά του ΟΤΕ για τα οποία κανείς δεν λογοδότησε στη Δικαιοσύνη.

2 Οι σπατάλες για την ικανοποίηση προμηθευτών, πολιτικών και πελατειακών επιλογών έγιναν αφορμή οι δανειακές υποχρεώσεις του ΟΤΕ να φτάνουν σήμερα τα 5 δισ. ευρώ, ενώ κερδοφόρες επενδύσεις και μονάδες πουλήθηκαν άρον άρον (Armentel, Infote).

3 Το κόστος του Δ.Σ. του ΟΤΕ υπερβαίνει τα 5 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ τα στελέχη όταν φεύγουν εισπράττουν παχυλές αμοιβές, όπως τα 600.000 ευρώ του «παραιτηθέντος» Π. Βουρλούμη.

4 Το 2004 υπήρχαν 1.200 αμειβόμενες θέσεις ευθύνης με 20.000 και πλέον εργαζόμενους. Σήμερα υπάρχουν 2.500 αμειβόμενες θέσεις ευθύνης με λιγότερους από 12.000 εργαζόμενους.

5 Αγνωστος αριθμός συμβούλων παίρνουν ετήσιες αποδοχές 80-100.000 ευρώ, ενώ Γερμανοί σύμβουλοι απαίτησαν 10 εκατ. ευρώ για τις υπηρεσίες τους το 2010 χωρίς να υπάρχουν συμβόλαια παροχής υπηρεσιών.

6Οι επισφαλείς απαιτήσεις του ΟΤΕ ανέρχονται σε 900 εκατ. ευρώ. Κύριοι οφειλέτες το Ελληνικό Δημόσιο, δήμοι, νομαρχίες κ.λπ.

7 Η ΕΕΤΤ απαγορεύει συστηματικά την παροχή οικονομικών πακέτων του ΟΤΕ ενώ δεν ισχύει το ίδιο για τους ανταγωνιστές, με αποτέλεσμα την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων συνδρομητών. Δικαιολογία το ότι ο ΟΤΕ έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά.

Προς ένα γαλλογερμανικό Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας

ΠΗΓΗ: TVXS 

Στη σκιά της ελληνικής και της ισπανικήςυποβάθμισης από τη Moody’s πραγματοποιείται την Παρασκευή στις Βρυξέλλες η κρίσιμη έκτακτη Σύνοδος Κορυφής των ηγετών των 17 χωρών μελών της Ευρωζώνης. Στο επίκεντρο της Συνόδου θα βρεθεί το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, το οποίο προωθεί η γαλλογερμανική πλευρά, με οικονομολόγους να εκτιμούν ότι το τελευταίο «θέτει περισσότερα ερωτήματα από αυτά που απαντά». Δεν λείπουν, πάντως, εκείνοι που εκτιμούν ότι μετά τη Σύνοδο της Παρασκευής, ενδέχεται να «υπάρξει μια νέα αρχή στην αλλαγή της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

ΔΝΤ: τα κράτη αφήνουν τις τράπεζες στο απυρόβλητο…

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

Σε ένα συμπέρασμα που εκπλήσσει – όχι κατά την ουσία του αλλά επειδή συνιστά στροφή 180 μοιρών έναντι των θέσεων του ίδιου οργανισμού κατά την τελευταία 30ετία – καταλήγει μελέτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση: τα κράτη επιδεινώνουν τα προβλήματα, υποστηρίζεται, εξαιτίας των πολύ αργών ταχυτήτων με τις οποίες κινούνται προς την αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος, σε σύγκριση με προηγούμενες κρίσεις!..

Όπως υποστηρίζεται στην έκθεση, ενώ η ταχεία ανταπόκριση των κυβερνήσεων στην κρίση του 2007 - 2008 με τα δημοσιονομικά μέτρα στήριξης της οικονομίας και με τις πολιτικές νομισματικής χαλάρωσης βοήθησε στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της, εν τούτοις οι κυβερνήσεις υποστήριξαν τις τράπεζες με ρευστότητα και παροχή εγγυήσεων δίχως να επιμείνουν σε μια θεμελιώδη εκκαθάριση των ισολογισμών τους. «Η διάγνωση και η αποκατάσταση των ισολογισμών των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και η αναδιάρθρωση των στοιχείων ενεργητικού τους έχει προχωρήσει πολύ λιγότερο από ό,τι θα έπρεπε στο παρόν στάδιο», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση. «Η εμπιστοσύνη στα χρηματοπιστωτικά συστήματα εξαρτάται ακόμη σε μεγάλο βαθμό από την κρυφή και φανερή στήριξη των κεντρικών τραπεζών και των κρατών».

Merkel: Χαμηλότερα επιτόκια αν αξιοποιηθεί κρατική περιουσία

ΠΗΓΗ: Capital gr

Η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel δήλωσε σήμερα ότι θα στηρίξει την μείωση των επιτοκίων στα έκτακτα δάνεια αν η Ελλάδα συμφωνήσει να πουλήσει κρατικά περιουσιακά στοιχεία και η Ιρλανδία στηρίξει την πρόταση για ενιαία εταιρική φορολογία στη ζώνη του ευρώ, όπως μεταδίδει το Bloomberg.

Η Γερμανίδα καγκελάριος έκανε τις παραπάνω δηλώσεις σε συνεδρίαση του γερμανικού κοινοβουλίου κεκλεισμένων των θυρών σήμερα στο Βερολίνο σχετικά με τις γερμανικές θέσεις ενόψει της έκτακτης συνόδου των Ευρωπαίων ηγετών την Παρασκευή στις Βρυξέλλες. 

Έκανε λόγο για μικρή μείωση στο κόστος δανεισμού των πακέτων διάσωσης, όπως μεταδίδει το πρακτορείο, ενώ εξέφρασε και πάλι την αντίθεση της στο ενδεχόμενο αγοράς κρατικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά από τον υφιστάμενο μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (EFSF) ή τον μελλοντικό μόνιμο μηχανισμό στήριξης. 

FT: Από το "Δεν Πληρώνω" στη μεταρρυθμιστική κόπωση

ΠΗΓΗ: euro2day

By Kerin Hope (FT)

Ξεκίνησε στις Αφίδνες, μία μικρή πόλη έξω από την Αθήνα. Οι κάτοικοι της περιοχής, εξαγριωμένοι που έχασαν το προνόμιο εξαίρεσης από τα διόδια για την χρήση του αυτοκινητόδρομου για 500 μ., σήκωσαν ένα πανό με την επιγραφή «Δεν Πληρώνω».

Μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών, το "Δεν Πληρώνω" έχει εξελιχθεί από μία μεμονωμένη διαμαρτυρία σε πανεθνική κίνηση εναντίον των μέτρων.

Οι αυξανόμενες αντιδράσεις στις μεταρρυθμίσεις δημιουργούν νευρικότητα στις αγορές και θορυβούν τους εταίρους της Ελλάδας στην ευρωζώνη, των οποίων οι ηγέτες συναντώνται την Παρασκευή στις Βρυξέλλες.

«Είμαστε ένα κίνημα λαϊκό και όχι πολιτικό, που ακολουθεί μία στάση πρόληψης κατά την χειρότερη κρίση της Ελλάδας από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» δηλώνει ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, ο 30χρονος προμηθευτής mini market και ένας από τους ιδρυτές του "Δεν Πληρώνω".

Αυτό το... πακέτο ποιος θα το πάρει;

ΠΗΓΗ: Ποντίκι

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η μεγάλη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας του Ελληνικού Δημοσίου από τη Moody’s τη Δευτέρα – και η κατά τι μικρότερη των ελληνικών τραπεζών στη συνέχεια – οδήγησε στην αλματώδη αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας και, επιπλέον, έβαλε στο τραπέζι, ελάχιστα εικοσιτετράωρα πριν από την αυριανή εμβόλιμη ευρωσύνοδο κορυφής, το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, το οποίο έτσι ή αλλιώς είναι η «βαριά» ατζέντα για την Ελλάδα.

Ο οίκος αξιολόγησης στην έκθεσή του, εκφράζοντας όπως πάντα τη θέληση των «αγορών», έβαλε ευθέως θέμα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους πριν από το 2013 και τη λήξη του Μνημονίου. Και μάλιστα ενώ η Γερμανία ήδη από το φθινόπωρο θέλει τον μελλοντικό ευρωπαϊκό μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων ως μηχανισμό ελεγχόμενων χρεοκοπιών, ο οποίος προχωρεί ταχύτατα.

Στο ίδιο πνεύμα παρενέβη πάλι ο... Σόρος, ο οποίος είπε χθες ότι οι «αγορές» δεν θα δώσουν στις κυβερνήσεις της ευρωζώνης κι άλλο περιθώριο αναβολής στην αναδιάρθρωση χρέους των πιο αδύναμων μελών της – κυρίως της Ιρλανδίας και της Ελλάδας – όσο κι αν υπάρχει ανησυχία για τις ζημιές που θα υποστούν οι τράπεζές τους. Συγκρατήστε δε το σημείο της παρέμβασής του που λέει ότι «με το να επιμένουν ότι το παρόν χρέος είναι ιερό και απαραβίαστο, δημιουργούν μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων».

ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10
Β. Βιλιάρδος
Η ανάγκη περιορισμού της παγκοσμιοποίησης, το δολάριο και το γουάν, η Κίνα και η Ινδία, η υπόλοιπη Ασία, το ΔΝΤ και η Ασιατική Κρίση του 1997, καθώς επίσης το δίλημμα της Ελλάδας

“Τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά κεφάλαια παγκοσμίως, ειδικά αυτά που «παραμένουν πιστά» στη δύση, περιορίζονται συνεχώς – με το ενδεχόμενο ενός νέου «κύκλου του διαβόλου», ενός αγριότερου καλύτερα πολέμου για την εξασφάλιση επαρκούς ρευστότητας, εκ μέρους κρατών και επιχειρήσεων, να φαίνεται όλο και πιο ρεαλιστικό. Το αργότερο όταν οι επενδύσεις διεθνώς υπερβούν τις αποταμιεύσεις, παράλληλα με την είσοδο μας στην εποχή του πληθωρισμού και των υψηλών επιτοκίων, η κατάσταση θα εξελιχθεί σε μία «εκτός ελέγχου» διαδικασία”.

Αναμφίβολα η «ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση», όταν περάσει κάποια συγκεκριμένα όρια, έχει εξαιρετικά δυσάρεστα, αν όχι καταστροφικά αποτελέσματα – μεταξύ των οποίων τους συναλλαγματικούς πολέμους που βιώνουμε σήμερα, καθώς επίσης τις υπόγειες διαμάχες των ανεπτυγμένων με τις αναπτυσσόμενες οικονομίες (με «αιχμή του δόρατος» τις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων, τις οποίες αναλύσαμε στο πρώτο μέρος του άρθρου μας). Εάν λοιπόν δεν υπάρξει μία «αναδιαπραγμάτευση» της όλης διαδικασίας, με βάση την οποία θα επιδιωχθεί μία προσεκτική, συμμετρική, παγκόσμια οικονομική «αφομοίωση», αντί της άναρχης υπερπαγκοσμιοποίησης των τελευταίων δύο δεκαετιών, θα οδηγηθούμε σε πρωτόγνωρες, εξαιρετικά επικίνδυνες καταστάσεις.

H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ