Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

A few quick Notes on Argentina



When Argentina is brought up in relation to Greece, the focus tends to be on the Argentine default and the end of convertibility. But at the time, observers made frequent references to Argentina’s “Hooverite” policies, as its leaders unleashed round after round of belt-tightening.

Here’s a useful timeline of events from the Guardian. (20 Δεκ. 2001)

It’s worth pointing out that prior to the total breakdown, the Argentine government pursued a strategy of austerity in the midst of a severe recession in order to access IMF funds. We’re seeing the same story play out in Greece, only with the Troika playing the role of the IMF.
Six months before the street forced the Argentine government out of office, they opted for their own version of the fiscal pact. Explained Barry Eichengreen:
Domingo Cavallo, Lopez-Murphy’s successor as economy minister and architect of the Argentine currency board, proposed a zero-deficit law mandating that public spending (inclusive of interest payments) be cut to the level of revenues. The Congress quickly concurred. Compliance required sharp cuts in non-interest spending (some state salaries and pensions were cut by 13 per cent), and the predictable political backlash immediately raised questions about the sustainability of these measures.

«ΚΑΙ ΑΝ Η ΤΡΟΪΚΑ ΜΑΣ ΚΟΨΕΙ ΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ; »



ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
Του ΘΟΔΩΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
Όσο περνάνε οι ημέρες και πλησιάζουμε προς τις εκλογές της 17ηςΙουνίου, τόσο οι κυρίαρχοι κύκλοι θα εντείνουν τις τρομολαγνικές παρεμβάσεις τους, με στόχο να ανακόψουν την εκλογική δυναμική της Αριστεράς, και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ.
Μην έχοντας να δώσουν καμία προεκλογική υπόσχεση στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα «για καλύτερες ημέρες», παρά μόνο, για «αποφυγή των χειρότερων», το αστικό πολιτικό σύστημα που είναι μαζί με την ΕΕ συνυπεύθυνο για τη σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας, θα επιστρατεύσει το μοναδικό εργαλείο χειραγώγησηςπουέχει απομείνει ακόμα στη φαρέτρα του: το φόβο. Το φόβο που είναι άλλωστε και το τελευταίο καταφύγιο κάθε εξουσίας, η οποία έχει απωλέσει και τα τελευταία ίχνη νομιμοποίησής της από τους «από κάτω».
Ένα από τα πλέον προσφιλή επιχειρήματα των τρομολάγνων των δελτίων των 8, και όχι μόνο, είναι πως οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για ακύρωση του Μνημονίου και επιβολή μορατόριουμ στην αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων του δημοσίου χρέους ως έσχατο μέσο πίεσης για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, θα οδηγήσουν την όποια κυβέρνηση της Αριστεράς στη δυσάρεστη θέση να μην μπορεί να καταβάλει μισθούς και συντάξεις.

Παράλληλο νόμισμα στην Ελλάδα;



ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

Με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι ελληνικές εκλογές μπορεί να έχουν ένα πολύ μπερδεμένο αποτέλεσμα, όπου η νέα κυβέρνηση δεν θα μπορεί ή δεν θα θέλει να ανταποκριθεί στους δημοσιονομικούς όρους της τρόικας, αλλά επίσης δεν θα θέλει να εγκαταλείψει το ευρώ οικειοθελώς. Τι θα συμβεί τότε; 


Οικονομολόγοι όπως ο Thomas Mayer της Deutsche Bank, που έχει μιλήσει για το Geuro, και ο Huw Pill της Goldman Sachs, πρόσφατα πρόβαλαν την ιδέα ότι, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, η Ελλάδα μπορεί να προσφύγει σε ένα παράλληλο νόμισμα που θα χρησιμοποιηθεί για τις εγχώριες μεταβιβάσεις, ενώ το ευρώ θα συνεχίσει να υπάρχει για τις τραπεζικές καταθέσεις και τις ξένες συναλλαγές. Ο Thomas είναι θετικός με την ιδέα, ενώ ο Huw διαβλέπει πολλά προβλήματα. 



Αν και δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι θα ήταν μια σταθερή λύση, αφού θα μπορούσε να είναι απλώς το πρελούδιο για πολύ υψηλότερο πληθωρισμό στην Ελλάδα, είναι μια εξέλιξη του μπερδεμένου τύπου που έχει απήχηση στους πολιτικούς. Θα έχει, λοιπόν, έναν ρόλο να παίξει στο μέλλον της ευρωζώνης. Σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι που θα συζητηθεί ευρέως τις επόμενες εβδομάδες. 

Πώς τα πακέτα διάσωσης σώζουν τους… Γερμανούς



ΠΗΓΗ: euro2day

Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Τα πακέτα διάσωσης δεν ήταν μια απλόχερη προσφορά της Γερμανίας προς τον Νότο, αποκαλύπτει το Bloomberg View, η στήλη γνώμης που υπογράφουν οι συντάκτες του πρακτορείου. 


Συγκεκριμένα, αναφέρουν: «Στα εκατομμύρια λέξεις που έχουν γραφτεί για την κρίση χρέους της Ευρώπης, η Γερμανία παρουσιάζεται συνήθως ως ο υπεύθυνος ενήλικος και η Ελλάδα ως το σκανταλιάρικο παιδί. Σύμφωνα με αυτήν την κλασική αφήγηση της κρίσης, η συνετή Γερμανία είναι απρόθυμη να διασώσει τον επαίτη της Ευρώπης, την Ελλάδα, η οποία δανείστηκε περισσότερα από όσα μπορούσε και τώρα πρέπει να πληρώσει τις συνέπειες. 

Θα σας προκαλούσε έκπληξη αν μαθαίνατε ότι οι φορολογούμενοι της Ευρώπης έχουν προσφέρει στη Γερμανία την ίδια οικονομική στήριξη που έχουν προσφέρει και στην Ελλάδα; Kι, όμως, στο συμπέρασμα αυτό οδηγεί μια προσεκτική ματιά στις κινήσεις κεφαλαίων στην Ευρώπη και στους ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών». 

Ευρώ ή δραχμή;



ΠΗΓΗ: Hot Doc ( via BΑΘY KOKKINO)

Κυκλοφόρησε με πολύ ενδιαφέρουσα ύλη το περιοδικό HOT DOC που εκδίδει ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης.
Το αφιέρωμα με τίτλο «Οι Αγιες Τράπεζες. Το θαύμα της επιβίωσης στο Χάος που προκάλεσαν»,  ξεχωρίζει και σύμφωνα με τον Κώστα Βαξεβάνη αυτό ήταν η αιτία που τον στοχοποίησε το παρακράτος, κατονομάζοντας μάλιστα τμήμα του παρακράτους το blog fimotro.

Από το HOT DOC αναδημοσιεύουμε δυο ενδιαφέροντα άρθρα αλλά πριν απ’ αυτό να κάνουμε μια παρένθεση και να δώσουμε τον λόγο στον ίδιο τον Κώστα Βαξεβάνη όπως εκφράζεται μέσα από την ιστοσελίδα του:

«Το παρακράτος ξεκίνησε, αλλά με λάθος στόχο. Το blog fimotro δημοσίευσε μια απόδειξη πληρωμής 50.000 ευρώ είσπραξης από την ΕΥΠ. Δεν έχει καμία σημασία να αναφερθώ στην πλαστότητα και όλα τα συναφή. Θα ήταν τραγικό. Σημασία έχει ότι το παρακράτος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και δεν μπορεί. Τα αφήνω όλα στην κρίση σας. Όσο για αυτούς που τους έφτασε η απόδειξη στα χέρια αλλά δεν ήξεραν δήθεν (και δεν ρώταγαν κιόλας) αλλά δημοσίευσαν, θα το πω καθαρά: είναι ένα τμήμα του παρακράτους.
Κώστας Βαξεβάνης
ΥΓ Όλα αυτά μετά το HOT DOC και τις αποκαλύψεις για τις Τράπεζες»

Guardian: Mπλόφα, καρότο, μαστίγιο=τρομοκράτηση Ελλήνων



Πηγή:  defence.net

Ποιος θα τρομάξει, πρώτος, πιο πολύ; Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζουν Ευρώπη και Ελλάδα. Κι αν ο στόχος της συζήτησης για σχέδια εκτάκτου ανάγκης στις χώρες της ευρωζώνης, εν όψει ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, είναι να τρομοκρατηθούν οι Έλληνες και να παραμείνουν εντός, φαίνεται ότι αυτή η στρατηγική έχει αποτέλεσμα», γράφει ο Λάρι Ελιοτ στον Guardian.

"Η επόμενη φάση της μπλόφας, αν πρόκειται πράγματι για μπλόφα, θα είναι το καρότο, που θα ακολουθήσει μετά το μαστίγιο. Θα ακουστούν, ίσως, κάποια πράγματα υπέρ μιας χαλάρωσης των όρων του μνημονίου ως μέρος μιας πανευρωπαϊκής επιχείρησης για την ενίσχυση της ανάπτυξης.

Αλλά όχι ακόμη. Οι εκλογές στην Ελλάδα θα γίνουν τον Ιούνιο, και είναι νωρίς για να σταματήσει ο πόλεμος της προπαγάνδας. Εξ ου και η έκθεση από την Bundesbank που λέει ότι μια ελληνική αποχώρηση από το ευρώ θα ήταν «διαχειρίσιμη». Εξ ου και η διαρροή στο Reuters ότι μέλη της ευρωζώνης καταστρώνουν σχέδια εκτάκτου ανάγκης για να ελαχιστοποιήσουν τις επιπτώσεις στις δικές τους οικονομίες.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Ξέρει η Αριστερά να κυβερνήσει ;;...




Μας έχουν βομβαρδίσει τόσο πολύ, επί τόσα χρόνια, τα δυο κόμματα εξουσίας, που έχουμε ‘ξεχάσει’ σχεδόν πως υπάρχουν και άλλες πολιτικές. Όσοι (και είναι πολλοί) που διακηρύττουν πως ‘αυτά που λέει η αριστερά’ είναι ανέφικτα ή εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα ή ψεύδονται . Δεν υπάρχει ‘ανέφικτο’. Υπάρχει ή όχι αληθινή πρόθεση. Στις παρούσες συνθήκες αυτή η άλλη πολιτική ακούγεται ακόμη πιο ‘άπιαστη’, καθώς έχουμε υποστεί και μια έξωθεν επικοινωνιακή επίθεση, πως σώνει και καλά, μόνο οι προτάσεις της Ευρώπης είναι εκείνες που θα μας βγάλουν με ασφάλεια απ’ την ‘κρίση’. Όμως και εδώ πρέπει να σκεφτούμε δύο δεδομένα. Πρώτα, πως οι Ευρωπαίοι ‘τεχνοκράτες’ αγνοούν την Ελληνική πραγματικότητα (αναδείχθηκε τα δυο τελευταία χρόνια ανάγλυφα). Έπειτα, πως οι επιταγές της Ε.Ε. εξαρτώνται απ’ τους εκεί πολιτικούς συσχετισμούς και έχουν σαφώς ταξική ταυτότητα.

Ένα απ' τα ψέματα, που ακούμε τον τελευταίο καιρό, είναι πως η ‘αριστερά’ δεν έχει κανένα απολύτως πλάνο, πως δεν ξέρει να κυβερνήσει, κλπ. Είναι ένα ‘αληθοφανές’ ψέμα, μιας και η αριστερά δεν έχει πράγματι ποτέ της ασκήσει κανονικά την εξουσία. Βρισκόταν στην γωνιά της αντιπολίτευσης και απλά ‘διαμαρτυρόταν’. Όταν όμως διαμαρτύρεσαι, στην πραγματικότητα έχεις ‘μελετήσει’ πρώτα το ‘λάθος’ πριν να το καταγγείλεις. Και η αριστερά έχει από καιρό καταλήξει σε πάρα πολλά πάγια ‘αιτήματα’ επί όλων των ζητημάτων. Θα αρκούσε τα πάγια αυτά αιτήματά να τα …γράψει σ’ ένα χαρτί για να διαθέτει το μακράν καλύτερο ‘σχέδιο κυβερνητικής πολιτικής’.

Ισορροπίες τρόμου στην ευρωζώνη



Πηγή: Sofokleous 10

Εντυπωσιάζουν οι ομοιότητες του σκηνικού που διαμορφώνεται στην ευρωζώνη με αυτό που επικρατούσε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.  Μπορεί η Ελλάδα να μην είναι Σοβιετική Ένωση, ωστόσο οι ισορροπίες τρόμου και ο διάχυτος οικονομικός φόβος, θυμίζουν όλο και πιο έντονα εκείνη την περίοδο, με τις ομοιότητες να είναι εντυπωσιακές.
Ο Jean Pisany-Ferry,  διευθυντής του ευρωπαϊκού think-tank Bruegel, αναλύει στους Financial Times τις επιλογές της Αθήνας, το ενδεχόμενο εξόδου της από το ευρώ και τις συνέπειες που θα έχει μια τέτοια εξέλιξη στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι επιλογές της Αθήνας
O διευθυντής του think tank διαχωρίζει το ζήτημα του προϋπολογισμού από τα εξωτερικά ζητήματα.  Ο προϋπολογισμός του 2012 προβλέπει μικρό πρωτογενές έλλειμμα, γεγονός που σημαίνει ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας, η Ελλάδα θα πρέπει να σφίξει και άλλο το λουρί, αλλά σε μικρό βαθμό.

Έρευνα του CEPS: Η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει μετά από μια χρεοκοπία



Πηγή: Capital.gr

Η ελληνική οικονομία θα μπορούσε να ανακάμψει από μια χρεοκοπία πιο ομαλά από ότι μερικοί εκτιμούν αν οι πιστωτές της είναι πρόθυμοι να μειώσουν το επιτόκιο του τεράστιου χρέους της χώρας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης που είδε σήμερα το φως της δημοσιότητας. 



Ειδικότερα, σε έκθεση του το Κέντρο Μελετών Οικονομικής Πολιτικής των Βρυξελλών (CEPS) εκτιμά πως πλέον η στάση των επίσημων πιστωτών της Ελλάδας (τρόικα) είναι ζωτικής σημασίας, καθώς έχουν συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της χώρας τη στιγμή που ο ιδιωτικός τομέας έχει περιορίσει σημαντικά την έκθεσή του σε ελληνικά ομόλογα. 

Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, η συνολική δημόσια και ιδιωτική έκθεση στην Ελλάδα ανέρχεται στο περίπου 4% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της ευρωζώνης με τις εθνικές εκθέσεις να κυμαίνονται από το 2% της Ιρλανδίας στο 7% της Πορτογαλίας. 

Το CEPS τοποθετεί την συνολική έκθεση του επίσημου τομέα στην Ελλάδα στα 300 δισ. ευρώ στα οποία συνυπολογίζει τα δάνεια που έχει λάβει η Ελλάδα στο πλαίσιο των προγραμμάτων στήριξης, τα ελληνικά ομόλογα που έχει αγοράσει η ΕΚΤ και τα δάνειά της προς τις ελληνικές τράπεζες.

Η ατζέντα τους και η δική μας



ΠΗΓΗ: RedNotebook
Του Ηλία Ιωακείμογλου
Από την 7η Μαΐου μέχρι σήμερα, με εξαίρεση τις κεντρικές δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται στα τηλεοπτικά κανάλια για να απαντήσει στην ατζέντα των αντιπάλων του, συνήθως σε θέση άμυνας ακόμη και εάν αντεπιτίθεται αμυνόμενος. Όσο και αν αυτή η φάση της αντιπαράθεσης ήταν αναπόφευκτη, προφανώς αποκλείεται να συνεχιστεί μέχρι τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, απλούστατα επειδή δεν μπορεί να είναι νικηφόρα. Απέναντι στην ατζέντα της δεξιάς στρατιάς του κ. Σαμαρά, μοιραία θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιπαραθέσει τη δική του ατζέντα, τη δική του πολιτική θεματολογία, με τις αιχμές της και τα κύρια ζητήματα, με προσδιορισμένα εκ των προτέρων τα δυνατά σημεία της και τα αδύναμα σημεία του αντιπάλου, με νοητικούς διαδρόμους που επιτρέπουν να περνάμε από τη δική τους ατζέντα στη δική μας και να αντιστρέφουμε τους όρους της συζήτησης.

Lapavitsas: It is in Greece’s interest to leave the euro



ΠΗΓΗ: FT
By Costas Lapavitsas


Greek politics is splitting into two camps to contest the coming election, one led by the rightwing New Democracy, the other by the leftwing Syriza. Both insist Greece must stay in the eurozone, even though New Democracy accepts the bailout programme, while Syriza rejects it. Yet harsh reality is now imposing itself. If Greece stays in the eurozone, it will die a slow death. If it leaves, it will go through a crisis, but will also have the opportunity to recover and reshape its society.
The eurozone crisis has little to do with fiscal incompetence in Greece or elsewhere. Its true cause is cumulative loss of competitiveness by peripheral countries as unit labour costs kept rising relative to the core. Large current account deficits resulted for the periphery, mirrored by surpluses for the core. Debts piled up as deficits were financed by borrowing abroad and as domestic banks expanded lending. There is an unbroken thread running from vast peripheral debt to frozen unit labour costs in Germany. 

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ



πηγή: eparistera
του Γ. Τριανταφυλλόπουλος

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Anatomy of a Bank Run



 BY MARSHALL AUERBACK

The escalating run on the banks on Europe’s periphery is now front page news. Even the Germans no doubt realize that moving on a scale great enough to arrest such a bank run will risk potential Target 2 losses on a huge scale. The odds are some kind of huge ECB efforts to stem this run is at hand. If not, they risk a fully fledged banking collapse.
The European System of Central Banks (ESCB) is quite complex. The “backdoor” lender of last financing of the banks in the PIIGS that are losing deposits through the ECB is less than transparent. In spite of its complexities, the ECB can move quickly to arrest this problem. Of all the financial maladies that exist, the one with which the world has the most experience and therefore has developed the most effective tools to address is a bank run.
It is therefore a bit of a puzzle why one of the most commonly cited fears about a Greek departure from the Eurozone is that it would lead to a bank run in other Eurozone countries. The reason for the fears, as with all things European, is that politics prevents a common sense response. Politics is an obstacle, but in that panicked weekend in the future when the powers that be are worried about what might happen on Monday morning, all of the theoretical political obstacles that had prevented action will be forgotten. The points are obvious ones, but sometimes it is useful to reiterate the obvious in order to identify the real risks that exist in as complicated a set of circumstances as a Greek departure from the Eurozone might entail.

Paul Krugman on Euro Rescue Efforts 'Right Now, We Need Expansion'



ΠΗΓΗ: SPIEGEL

In a SPIEGEL interview, Nobel Prize-winning economist Paul Krugman argues that this is not the time to worry about debt and inflation. To save the euro zone, he argues that the European Central Bank should loosen monetary policy and the German government should abandon austerity.


SPIEGEL: Mr. Krugman, does Greece have to leave the euro zone?

Krugman: Yes. I don't see too much alternative now. It's going to be terrible in the first year if they do leave. So I am really reluctant to say that it's a little bit like shouting "Fire!" in a crowded theater, but what is the realistic option here? It's not as if anything anyone's proposing has any hope at all of getting them out of the mess they're in.
SPIEGEL: If Greece should leave, will this finally contain the euro crisis or, rather, make things worse?

Krugman: What happens if Greece leaves? Then you have again a bank run in other peripheral countries because they've set the precedent. But, again, that could be contained with lending from the ECB (European Central Bank). What has to happen is that the ECB has to be willing to replace all euros withdrawn as is necessary. And I think the case we're making for that lending becomes a lot easier because the Greeks were actually irresponsible. The Greeks actually did behave badly, and so the political case for unlimited exposure to Greece is very hard to make. A much easier case to make is for Spain and then Portugal and Italy, all of which did nothing wrong on the official side. So you could argue that the bad actor has been ejected, but we need to save the good actors.

Γιατί η Ελλάδα δεν πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αργεντινής



ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

Πρέπει η Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ και να υιοθετήσει δικό της νόμισμα προκειμένου να το υποτιμήσει και μέσω αυτής της διαδικασίας να ανακάμψει – όπως έκανε η Αργεντινή το 2002; Πολλοί είναι εκείνοι που παραπέμπουν στο παράδειγμα της Αργεντινής για καθοδήγηση σχετικά με το τι θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα σήμερα. Αλλά για να αξιολογήσουμε τις επιλογές της Ελλάδας και της Ευρωζώνης, πρέπει καταρχήν να αναγνωρίσουμε την πολιτική φύση του προγράμματος του ευρώ και την ανάγκη για κάθε πολιτική να είναι βιώσιμη.
Το ενιαίο νόμισμα ήταν πολιτικό σχέδιο και όχι οικονομικό. Σαν οικονομικό εγχείρημα, το ευρώ αποτελεί μια πρόταση με πολλά ελαττώματα. Η Ευρωζώνη δεν αποτελεί τη βέλτιστη νομισματική περιοχή και τα μέλη της έχουν πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά και προτιμήσεις, ως εκ τούτου μακροπρόθεσμα χρειάζονται διαφορετικά επιτόκια και διαφορετικές ισοτιμίες. Όμως το ευρώ υπάρχει και ενσωματώνει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που αποτελεί το επιστέγασμα της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής πολιτικής.

Αποκήρυξη χρέους δεν οδηγεί αυτόματα σε Grexit



ΠΗΓΗ: euro2day

Η Ελλάδα είτε θα προβεί σε "προσεκτική" επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων λιτότητας και ίσως αναδιαρθρώσει και πάλι το χρέος της είτε θα χρεοκοπήσει και θα αποκηρύξει το χρέος της, εκτιμά η UBS, χωρίς να πιστεύει ότι το δεύτερο σενάριο θέτει τη χώρας εκτός ευρώ αυτόματα. Ζητούμενο για το ευρώ μια σύγχρονη συνθήκη Μάαστριχτ, καταλήγουν οι οικονομολόγοι του ελβετικού οίκου. 


Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, καθώς το κόστος της αποχώρησης είναι υπερβολικό τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ευρωζώνη, εκτιμά η UBS. Εάν η Ελλάδα σκεφτεί να πραγματοποιήσει την έξοδό της από το ευρώ, οι αγορές, αλλά και όλοι οι καταθέτες στις τράπεζες θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες αυτής της απόφασης. 

Έχουμε το σερβίς !!....



·    
     
   Στην Ευρώπη η πολιτική ενοποίηση δεν επιτεύχθηκε ποτέ. Ούτε καν η αμυντική. Ούτε καν η οικονομική. Ο ‘ευρωσκεπτικισμός’ είναι  εντονότατος και όλα δείχνουν έτοιμα να διαλυθούν εις τα εξ ων συνετέθησαν.  Το μεγάλο ζήτημα των διαφορετικών ταχυτήτων είναι οξύτερο παρά ποτέ. Η τελευταία μεγάλη διεύρυνση μετά την κατάρρευση του ‘υπαρκτού’ ήταν φανερό πως έγινε άρον-άρον για λόγους γεωπολιτικών  επιρροών. Στην ίδια την ‘καρδιά’ –υποτίθεται- της συμμαχίας (την Ευρωζώνη) η Βαβέλ χτίστηκε βιαστικά χωρίς προηγουμένως να προστατευτούν οι αδύναμοι κρίκοι του Νότου απ’ τις ληστρικές διαθέσεις των ισχυρών.

·         Υπό το βάρος της παγκόσμιας κρίσης, το πράγμα επιδεινώθηκε, αναδείχθηκαν οι τεράστιες αδυναμίες του. Η επί δεκαετίες υποκατάσταση του ‘κοινωνικού’  κράτους από το κράτος-υπηρέτη-των-αγορών, υποβάθμισε την ‘πολιτική’ σε απλό διαχειριστή οικονομικών μοντέλων, τους ‘πολιτικούς’ σε υπάκουους υπηρέτες της χρηματοπιστωτικής ‘χούντας’. Χούντας που τώρα αρνείται επίμονα να ‘πληρώσει’ την φούσκα που δημιούργησε, εξαθλιώνοντας τους λαούς.

Το εικονικό MATRIX του ευρώ



ΠΗΓΗ: Greek Rider

Μέσα στην τόση προπαγάνδα από όλα τα μέσα ενημέρωσης, με πλέον καθολικό αίτημα την παραμονή μας στο ευρώ με την καθολική φίμωση κάθε άλλης φωνής, λίγα επιχειρήματα μπορεί να πει κάποιος που να ακουστούν λογικά από έναν ουδέτερο παρατηρητή.

Ζούμε μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα όπως αυτήν στην ταινία μάτριξ όπου οι "Φύλακες" κυνηγούσαν τους ελάχιστους που είχαν παραμείνει στον πραγματικό κόσμο ώστε να μην ξυπνήσουν και τους υπόλοιπους από το όνειρο που έβλεπαν στα κουκούλια τους. Μια ένδειξη για να καταλάβει κάποιος ότι τον κορόιδευαν και ότι έβλεπε μια εικονική πραγματικότητα ήταν το Deja vu.

Αυτό αισθάνθηκα και εγώ τις τελευταίες μέρες δύο συνεχόμενες φορές σε σχέση με το ευρώ:

1) Η πρώτη ήταν όταν είδα τον Κάμερον να τραβάει το αυτάκι του ελληνικού λαού λέγοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ. Μα αυτός δεν ήταν παλιότερα που κορόιδευε την ΕΕ και την ΟΝΕ λέγοντας ότι το ευρώ είναι αποτυχημένο και ότι ευτυχώς τουλάχιστον που η Βρετανία δεν μπήκε στο ευρώ; Deja vu 1 !!

Όλα τα σκάνδαλα από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ από το 1981


πηγή:zougla (via e-magazino)


ΠΑΣΟΚ  



1. Υπερχρέωση της χώρας και διόγκωση του δημόσιου χρέους στο 114%, όταν το 1981 το δημόσιο χρέος ήταν μόλις 29%, υπολειπόταν του μέσου κοινοτικού και χωρίς κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Το 1985 ξεπέρασε το μέσο κοινοτικό και το 2001 έφτασε σε χρέος ρεκόρ 114% του ΑΕΠ. 



2.Δάνεια, υπανάπτυξη, πληθωρισμός, την περίοδο 81-89: κατά την είσοδο της χώρας... 
στην ΕΟΚ , το 1981, ήταν η πρώτη χώρα σε ολόκληρη την Ευρώπη με ρυθμό ανάπτυξης 3,1%, έναντι 0,8% που ήταν ο μέσος όρος των υπολοίπων κρατών-μελών! Παρά την εισροή των μεγαλύτερων οικονομικών πακέτων από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και παρά τη θετική διεθνή συγκυρία(κυρίως της μείωση της τιμής του πετρελαίου): 




-το ΑΕΠ κινήθηκε σε ρυθμούς αισθητά μικρότερους απ' αυτούς των χωρών της ΕΟΚ (μέσος όρος για την Ελλάδα 1,7%, για δε την ΕΟΚ 2,7%) …. για πρώτη φορά από το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 




-οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του Α.Ε.Π. από 30% το 1980 ανήλθαν στο 50% το 1990, αποτέλεσμα της πρωτοφανούς διεύρυνσης του Δημοσίου τομέα. 

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Για το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαϊου 2012



του Στ. Μαυρουδέα

”Το ΚΚΕ αποτελεί το μεγάλο ηττημένο της Αριστεράς όχι γιατί οι αγωνιστές του δεν συμμετέχουν στους αγώνες αλλά γιατί η σημερινή ηγεσία του ακυρώνει κάθε συμμετοχή με την σεκταριστική και ταυτόχρονα οπορτουνιστική γραμμή της που εντέλει υπονομεύει κάθε μαζικό κίνημα. Στο βαθμό που συνεχισθεί η πολιτική αυτή μόνο υπονομευτικό ρόλο θα παίξει ενάντια στο λαϊκό κίνημα, αναστέλλει αντί να ενισχύει την πορεία των μαζών προς τα αριστερά ενώ ταυτόχρονα αμαυρώνει τις κομμουνιστικές ιδέες. Η πολιτική του στο βρώμικο μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό μόνο απαράδεκτη μπορεί να χαρακτηριστεί ενώ τα αδιέξοδα της γραμμής του και η οικτρή ανεπάρκεια της ηγετικής ομάδας του μόνο θλίψη προκαλούν στον κόσμο των ελλήνων κομμουνιστών. Στο βαθμό που δεν βρεθούν οι δυνάμεις που θα ανατρέψουν αυτή την καταστροφική πορεία η στενή κομματική προοπτική του προδιαγράφεται ως μίζερη ενώ ο διαλυτικός ρόλος του θα κοστίσει ακόμη περισσότερο στο λαϊκό κίνημα.”
του Σταύρου Μαυρουδέa
 1. Οι εκλογές αυτές αποτέλεσαν μία από τις πιο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολεμικής περιόδου. Σηματοδοτούν το τέλος της μεταπολίτευσης έτσι όπως αυτή άλλαξε το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σκηνικό της χώρας μετά την πτώση της χούντας (πρώτα εκτονώνοντας τον λαϊκό ριζοσπαστισμό, στη συνέχεια ενσωματώνοντας τον στο δικομματικό σύστημα και τέλος εγκαινιάζοντας μία περίοδο αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων). Οι εκλογές αυτές σηματοδοτούν το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου ακριβώς γιατί η σημερινή δομική καπιταλιστική κρίση (που ξέσπασε το 2007-8) ξεθεμελιώνει όλη την προηγούμενη οικονομική, κοινωνική και πολιτική αρχιτεκτονική του συστήματος.

Ελληνοφρένεια: Κοινή επιστολή Άκη, Λάκη, Μάκη, πολιτικών κρατουμένων της Τρόικας

Διπλό νόμισμα: Ελλάδα, Καλιφόρνια, Αργεντινή



ΠΗΓΗ: euro2day
Dr. Money

Η ιδέα της συνύπαρξης δύο νομισμάτων σε μια χώρα δεν είναι κάτι καινούργιο. 


Ο Λένιν εισήγαγε ένα νέο μετατρέψιμο νόμισμα υποστηριζόμενο από τον χρυσό, τοchervonets, την περίοδο 1922-1924, σε μια προσπάθεια σταθεροποίησης τουsovznac (ρούβλι) που ήταν το κυκλοφορούν νόμισμα μέχρι τότε. 

Όμως, σε άλλες περιπτώσεις, το δεύτερο νόμισμα ήταν ομόλογα ή IOUs (χρεόγραφα αναγνώρισης οφειλής), τα οποία δεν έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με το χρήμα. 

Η άσχημη δημοσιονομική κατάσταση της πολιτείας της Καλιφόρνιας την ανάγκασε να πληρώσει με IOUs για δύο μήνες κάπου 100.000 υπαλλήλους της καθώς και άλλους λόγω έλλειψης ρευστού το 1992. 

H ίδια πολιτεία αναγκάστηκε να επαναλάβει το ίδιο εγχείρημα, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα, π.χ. με τις επιστροφές φόρων, το 2009. 

Περιφέρειες της Αργεντινής, όπως εκείνη του Μπουένος Άιρες, εξέδωσαν χρεόγραφα, ονόματι patacones και lecops, για να κάνουν πληρωμές λόγω έλλειψης ρευστού πριν από τη χρεοκοπία του 2001. 

Μαστορεύοντας αφηγήσεις του μέλλοντός μας



Τι θα γίνει εάν σχηματίσουμε κυβέρνηση της Αριστεράς και πάμε σε μετωπική σύγκρουση με τις δυνάμεις του ευρωπαϊκού αστισμού; Θα αναγκαστούμε να εγκαταλείψουμε το ευρώ; Και αν το εγκαταλείψουμε τι θα συμβεί; Είναι δυνατό να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα;

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Στην οικονομία και στην ιστορία, όπως και στη φύση, η πορεία των πραγμάτων περνάει μέσα από μια μεγάλη σειρά "διακλαδώσεων": το σύστημα, που συνήθως βρίσκεται εκτός ισορροπίας, μπορεί να ακολουθήσει τον έναν ή τον άλλο δρόμο, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του ή τυχαία γεγονότα που μπορούν να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν (Επίκουρος, ο δόλιος ο Marx, Prigogine, Althusser). Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένας οικονομολόγος δεν πρέπει να διηγείται τρομακτικές ιστορίες αποκάλυψης για πιτσιρίκια ούτε ρομαντικές ιστορίες με ζαχαρωμένο τέλος. Η εργασία του είναι να προσδιορίσει και να περιγράψει τη μεγάλη βεντάλια ενδεχομένων που βρίσκονται ανάμεσα στη φρίκη της καταστροφής και την ευδαιμονία της αφθονίας. Ποιο ενδεχόμενο θα πραγματοποιηθεί εξαρτάται από την πολιτική, και αυτή με τη σειρά της από την έκβαση των κοινωνικών αγώνων που είναι σε μεγάλο βαθμό εξωγενείς ως προς την οικονομία, διαθέτουν δηλαδή την σχετική αυτονομία της πολιτικής.

Το γερμανικό σχέδιο "ακρωτηριασμού" της Ευρωζώνης



Πηγή: Sofokleous 10
Το σχέδιο εξοστρακισμού της Ελλάδας από την Ευρωζώνη εφαρμόζει χωρίς προσχήματα πλέον το υπερσυντηρητικό ιερατείο του Βερολίνου, παρότι το διεθνές κλίμα έχει μεταβληθεί άρδην εις βάρος των θέσεών τους: ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ζητάει ανοικτά περισσότερο χρόνο και χρήμα για την Ελλάδα, ώστε να εφαρμοστεί ένα βιώσιμο πρόγραμμα διαχείρισης της κρίσης.
Καθώς η Ελλάδα μπαίνει στην προεκλογική περίοδο της δεύτερης κατά σειρά εκλογικής αναμέτρησης, με την οικονομία να κλυδωνίζεται επικίνδυνα από τη φυγή καταθέσεων και την κατάρρευση οικονομικής δραστηριότητας και δημοσίων εσόδων, Μέρκελ και Σόιμπλε, με συνεχείς, ακραίες δημόσιες δηλώσεις και αποκάλυπτες παρεμβάσεις στην εσωτερική πολιτική της χώρας επιχειρούν να ναρκοθετήσουν τον δρόμο προς την υπέρβαση του Μνημονίου, ώστε να περάσουν στην εφαρμογή του σχεδίου ακρωτηριασμού της Ευρωζώνης:
Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, για το οποίο είχε μιλήσει ανοικτά κορυφαίος γερμανός τραπεζίτης στον καθηγητή Γιάννη Βαρουφάκη, το σχέδιο των υπερσυντηρητικών κύκλων του Βερολίνου περιλαμβάνει τον "ακρωτηριασμό" της Ευρωζώνης αμέσως, με απομάκρυνση Ελλάδας και Πορτογαλίας, ώστε να "καθαρίσει" από "προβληματικά" κράτη.  Μέρος του σχεδίου αυτού, που δυστυχώς διευκολύνθηκε από ατυχέστατους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση του δεύτερου Μνημονίου, ήταν να "δεθεί χειροπόδαρα" η Ελλάδα με μια δρακόντεια δανειακή σύμβαση, που ουσιαστικά αποτέλεσε όχι βήμα διάσωσης της χώρας, αλλά προθάλαμο εξόδου από το ευρώ.

ΟΙ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ



Πηγή: Καθημερινή 20/5/2012
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*
Η κρίση της Eυρωζώνης μετατρέπεται σε κρίση της δημοκρατίας, καθώς η βούληση των ψηφοφόρων συγκρούεται με την ισχύ των αγορών
Στο βιβλίο του «Μετά το Εθνος - Κράτος», που εκδόθηκε το 2000, ο Γερμανός στοχαστής Γιούργκεν Χάμπερμας διατύπωσε ορισμένες σκέψεις, οι οποίες στο φως της σημερινής κρίσης της Eυρωζώνης μοιάζουν προφητικές:
«Ο εξοστρακισμός της πολιτικής από την αγορά μεταφράζεται στο γεγονός ότι το εθνικό κράτος χάνει βαθμιαία τη δυνατότητά του να επιβάλλει δασμούς, να αναζωογονεί την οικονομική ανάπτυξη και κατ' αυτόν τον τρόπο να σταθεροποιεί τις βάσεις της κοινωνικής του νομιμοποίησης (...). Αντιμέτωπες με τη διαρκή απειλή της διαφυγής κεφαλαίων, οι εθνικές κυβερνήσεις μπαίνουν σε μια τρελή κούρσα κατεδάφισης των κρατικών, προστατευτικών μέτρων και μείωσης του κόστους εργασίας. Αποτέλεσμα είναι η συσσώρευση εξοργιστικών προνομίων για τους λίγους, η διεύρυνση σε πρωτοφανή βαθμό των εισοδηματικών ανισοτήτων, η αύξηση της ανεργίας και η κοινωνική περιθωριοποίηση ολοένα και μεγαλύτερου πληθυσμού φτωχών».