Ξέρει η Αριστερά να κυβερνήσει ;;...

Πηγή: Καθρέφτη καθρεφτάκι

Μας έχουν βομβαρδίσει τόσο πολύ, επί τόσα χρόνια, τα δυο κόμματα εξουσίας, που έχουμε ‘ξεχάσει’ σχεδόν πως υπάρχουν και άλλες πολιτικές. Όσοι (και είναι πολλοί) που διακηρύττουν πως ‘αυτά που λέει η αριστερά’ είναι ανέφικτα ή εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα ή ψεύδονται . Δεν υπάρχει ‘ανέφικτο’. Υπάρχει ή όχι αληθινή πρόθεση. Στις παρούσες συνθήκες αυτή η άλλη πολιτική ακούγεται ακόμη πιο ‘άπιαστη’, καθώς έχουμε υποστεί και μια έξωθεν επικοινωνιακή επίθεση, πως σώνει και καλά, μόνο οι προτάσεις της Ευρώπης είναι εκείνες που θα μας βγάλουν με ασφάλεια απ’ την ‘κρίση’. Όμως και εδώ πρέπει να σκεφτούμε δύο δεδομένα. Πρώτα, πως οι Ευρωπαίοι ‘τεχνοκράτες’ αγνοούν την Ελληνική πραγματικότητα (αναδείχθηκε τα δυο τελευταία χρόνια ανάγλυφα). Έπειτα, πως οι επιταγές της Ε.Ε. εξαρτώνται απ’ τους εκεί πολιτικούς συσχετισμούς και έχουν σαφώς ταξική ταυτότητα.

Ένα απ' τα ψέματα, που ακούμε τον τελευταίο καιρό, είναι πως η ‘αριστερά’ δεν έχει κανένα απολύτως πλάνο, πως δεν ξέρει να κυβερνήσει, κλπ. Είναι ένα ‘αληθοφανές’ ψέμα, μιας και η αριστερά δεν έχει πράγματι ποτέ της ασκήσει κανονικά την εξουσία. Βρισκόταν στην γωνιά της αντιπολίτευσης και απλά ‘διαμαρτυρόταν’. Όταν όμως διαμαρτύρεσαι, στην πραγματικότητα έχεις ‘μελετήσει’ πρώτα το ‘λάθος’ πριν να το καταγγείλεις. Και η αριστερά έχει από καιρό καταλήξει σε πάρα πολλά πάγια ‘αιτήματα’ επί όλων των ζητημάτων. Θα αρκούσε τα πάγια αυτά αιτήματά να τα …γράψει σ’ ένα χαρτί για να διαθέτει το μακράν καλύτερο ‘σχέδιο κυβερνητικής πολιτικής’.

Θα θυμίσω, για να δώσω απλώς ένα παράδειγμα, πως η αριστερά ενέκαθεν διαμαρτυρόταν, πως η σχέση άμεσων-έμμεσων φόρων (υπέρ των δεύτερων) έχει ταξική προέλευση. Ένα αριστερό κόμμα εξουσίας, το πρώτο που θα προσπαθούσε θα ήταν να αναστρέψει αυτή την σχέση. Δεν χρειάζεται καν να εξηγήσω γιατί ακόμη και ένα 50% του στόχου αυτού να κατόρθωνε να πραγματοποιήσει, οι αλλαγές στην ζωή μας θα ήταν άμεσες και ανακουφιστικές. Αρκεί να σκεφτείτε πως με έμμεσους φόρους βαρύνονται πλείστα καθημερινής χρήσης προϊόντα, απ’ τα καύσιμα μέχρι τα ..τσιγάρα. Εάν αυτοί  οι φόροι (που πέφτουν άδικα εξ ίσου στις πλάτες πλούσιων και φτωχών) εισπραχθούν μέσα από ένα φορολογικό σύστημα αναλογικά με βάση το εισόδημα, κάποιοι λίγοι σίγουρα θα δυσαρεστούνταν. Η μεγάλη, όμως πλειοψηφία θα κέρδιζε.

Μνημείο ανηλεούς αντιλαϊκής φορολογικής ‘φιλοσοφίας’ υπήρξε το περίφημο ‘δόγμα Βενιζέλου’ για την ακίνητη περιουσία. Σύμφωνα μ’ αυτό, οι έλληνες ‘τα φάγαμε όλοι μαζί’, τα ‘λεφτά υπήρχαν’ και είχαν γίνει ..ντουβάρια (σπίτια). Με την παραδοχή αυτή, μπήκαν τα περίφημα ‘χαράτσια’ επί των τετραγωνικών και φτάσαμε να πληρώνουμε νοίκι ακόμη και σε κατοικίες που δεν έχουμε ξεχρεώσει πολλοί από εμάς τα στεγαστικά τους δάνεια ! Και ναι μεν, ο κ. Βενιζέλος διαφήμιζε με ενθουσιασμό την ιδέα του σαν σοσιαλιστική (αφού έπληττε σαφώς περισσότερο εκείνους που είχαν πολλά ακίνητα, άρα τους πλούσιους), αλλά μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση αποκλειόταν να εκθέσει σε τέτοιες φορολογήσεις την πρώτη κατοικία. Καμιά αριστερή πολιτική δεν θα έσπευδε να χαρατσώσει ακόμη και τα κενά κτίρια (που δεν αποδίδουν τίποτε στην πραγματικότητα), άντε να φορολογούσε τα πέραν της πρώτης κατοικίας νοικιασμένα.

Μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ, -άλλο παράδειγμα- για κοινωνικοποίηση των ‘στρατηγικών’ τομέων της οικονομίας (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, κλπ). Δεν μπορούμε να φανταστούμε ακόμη κάποια πράγματα, αλλά ας το ..ονειρευτούμε για λίγο: Όταν το ρεύμα το παράγει έλληνας εργαζόμενος, καίγοντας ελληνικό λιγνίτη ή εκμεταλλευόμενος ελληνικά ποτάμια ή συλλέγοντας ελληνικό ήλιο, δεν υπάρχει κανένας πραγματικός λόγος (εφόσον η ΔΕΗ είναι υπό κρατικό έλεγχο) να πληρώνουμε για το ρεύμα στο σπίτι μας ! Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να έρχεται ένας λογαριασμός, μόνο για εκείνους που υπερβαίνουν μια εύκολα προσδιορίσιμη κατ’ άτομο ποσότητα ενέργειας, κι αυτό όχι ως ‘τιμωρία’ αλλά σαν επιπλέον χρέωση. Τέτοιες λύσεις που κυριολεκτικά θα άφηναν χρήματα στις τσέπες των ελλήνων, δεν μπορούν σήμερα να αποφασιστούν, όταν έχουμε πουλήσει ήδη ένα τμήμα της ΔΕΗ, όταν το όνειρό μας είναι να την πουλήσουμε κάποτε ολόκληρη, όταν έχουμε βάλει στο παιχνίδι ιδιώτες ‘μεταπωλητές’ (οι οποίοι μάλιστα φρόντισαν μέσα σε μόλις δυο μήνες να στείλουν στο εξωτερικό κάμποσες εκατοντάδες εκατομμύρια κλέβοντας το κράτος) !

Όταν το ΜΕΤΡΟ, τα ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ, το ΤΡΑΜ, κλπ, τα οδηγούν, τα καθαρίζουν, τα συντηρούν, έλληνες εργαζόμενοι, που μεταφέρουν άλλους έλληνες εργαζόμενους, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να πληρώνει ένα ζευγάρι κατ’ ελάχιστον 1.680 ευρώ το έτος (και από 1/1/13 θα αυξηθεί στα 2.100 περίπου) για να πάει και να ‘ρθει στην δουλειά  του ! Κάλλιστα εφ’ όσον τα μέσα αυτά είναι δημόσια, θα έπρεπε να είναι τελείως δωρεάν ! Διότι δεν έχεις κάτι να φοβηθείς εδώ. Δεν νομίζω να αποφασίσουν οι έλληνες να πηγαινοέρχονται άνευ λόγου, επειδή θα είναι ‘τζάμπα’. Ούτε χάθηκε ο κόσμος, που θα το χρησιμοποιήσουν και κάμποσοι τουρίστες το καλοκαίρι ! Δεν μπορώ καν να υπολογίσω πόσο μεγάλα ποσά θα έμεναν στην κατανάλωση, στην τόνωση της πραγματικής οικονομίας, ακόμη και στους φόρους τελικά, κλπ με μέτρα σαν κι αυτό. Σίγουρα πολλαπλάσια του κόστους λειτουργίας όλων αυτών των μέσων.

Ειρωνεύονται κάποιοι άλλοι την Αριστερά που μιλά για κοινωνικοποιήσεις. Ας σκεφτούν όμως το τι έγινε με τις ‘ιδιωτικοποιήσεις’ τις τελευταίες δεκαετίες. Ας σκεφτούν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που αργοπεθαίνουν στα χέρια των τελευταίων πια, ιδιωτών ιδιοκτητών τους. Ας σκεφτούν την Ολυμπιακή. Εκεί που Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, έκαναν ότι περνούσε απ’ το χέρι τους, για να την χαρίσουν στους ιδιώτες. Εκεί που βγάλαμε με πλούσιες συντάξεις και απίθανα εφάπαξ ανθρώπους που καλά-καλά δεν ήταν 50 ετών ! Εκεί που υποσχεθήκαμε στους εργαζόμενους να τους ‘απορροφήσουμε’ στην Υ.Π.Α. που όπως αποδείχθηκε δεν είχε ούτε καρέκλες να τους βάλει να καθίσουν. Εκεί που φορτώσαμε την μισθοδοσία των διωγμένων στον ΟΑΕΔ, επί έναν χρόνο, και μετά τους συνταξιοδοτήσαμε κι αυτούς μέσω του ΙΚΑ ! Κι ύστερα;; Την δώσαμε στον κ. Βγενόπουλο, ο οποίος απέτυχε να την ενώσει με την Aegian, και τώρα αυτοί που ξέρουν, μιλούν όλοι για μια Ολυμπιακή ετοιμοθάνατη, που θα βγάλει δεν θα βγάλει το 12.

Θα πείτε, πως η Ο.Α. έβαζε μέσα τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά ποιοι δύο τάχα έχωσαν εκεί τον μισό κομματικό τους στρατό;; Ποιοι, δύο, επομένως την έφτασαν σ’ αυτά τα χάλια;; Και μην ξεχνάμε και την ταμπακιέρα: Αφού ουσιαστικά (για να την δώσουν) φόρτωσαν τους δικούς τους στο ΙΚΑ, τον ΟΑΕΔ, την ΥΠΑ (πάλι δηλαδή στις πλάτες μας), την πούλησαν, για να αποδειχθεί πως ΟΥΤΕ Ο ΙΔΙΩΤΗΣ δεν μπόρεσε να την κάνει ‘κερδοφόρα’ ! Μήπως, λοιπόν, έχει και η αριστερά το δικαίωμα να χαμογελά ειρωνικά όταν ακούει τη λέξη ‘ιδιωτικοποίηση’;;…

Με λίγα λόγια, όταν δεις το κοινωνικό αγαθό σαν τέτοιο. Όταν ξεφύγεις απ’ την λογική των ‘μάνατζερς στα νοσοκομεία’ ή των ‘ισολογισμών στις ΔΕΚΟ’. Όταν τελειώσει ο έρωτάς σου με τον καπιταλιστικό δήθεν ‘ορθολογισμό’ που ξέρουμε όλοι μας πια πόσο παραλογισμός κατάντησε. Όταν κατανοήσεις πως το κοινωνικό αγαθό, παράγει όχι μόνο μια αφηρημένη κοινωνική ωφέλεια, αλλά και πολύ συγκεκριμένο οικονομικό κέρδος,  θα ‘ανακαλύψεις’ εύκολα πολλές λύσεις να τονωθεί η Οικονομία και να ανακουφιστεί ο λαός.  Δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ μια ‘αριστερή’ διακυβέρνηση. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η αριστερά ‘δεν ξέρει’. Ξέρει πολύ καλά τι θέλει και επομένως θα κινηθεί –ακόμη και μέσα από λάθη και διορθώσεις- προς την σωστή κατεύθυνση. Αρκεί να παραμείνει πιστή και σταθερή στις προθέσεις της.