Πόσο πάει το μαλλί;

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/07/2011

Αν μπορούμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα από την ακατάσχετη κενολογία των επισήμων όσον αφορά τη σωτηρία της Ελλάδας, αυτό είναι πως μάλλον τα κουκιά δεν βγαίνουν. Διότι, τότε, γιατί να μας ζητάνε να βάλουμε πλάτη, να βάλουμε πάτο στο βαρέλι, να πάρουμε μια ανάσα να βγάλουμε τον βραχνά και άλλα τυχάρπαστα; Ευτυχώς που δεν έπιασαν πάλι τα ιατρικά και δεν μας είπαν να καταπιούμε το χάπι ή να μπούμε στον γύψο.

Μάικ Χάντσον: Η χρηματοπίστωση είναι η νέα μορφή πολέμου

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

O Μάικ Χάντσον, διακεκριμένος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι-Κάνσας, παραχώρησε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στην εκπομπή «Guns and Butter» της Bonnie Faulkner. Παρακάτω δημοσιεύουμε εκτεταμένα αποσπάσματα της μακροσκελούς συνέντευξης, τα οποία αναδεικνύουν με χαρακτηριστικό τρόπο πτυχές της παγκόσμια οικονομικής κρίσης και των ισορροπιών που διαμορφώνονται.

Μάικ, διάβασα στις εφημερίδες ότι η μεγάλη ύφεση έχει τελειώσει από καιρό, αλλά η ανεργία παραμένει πεισματικά υψηλή, με μόνο 18.000 καινούργιες δουλειές να έχουν δημιουργηθεί τον Ιούνιο στις ΗΠΑ. Πιστεύω ότι ο όρος που επινοήθηκε εδώ και κάποιο καιρό, είναι «ανάπτυξη δίχως απασχόληση». Τι σημαίνει αυτό;
Είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ύφεσης, κυρίως λόγω αποπληθωρισμού με αιτία το χρέος. Επειδή το χρηματιστήριο γέμισε με πληθωριστικό χρήμα που εξέδωσε η Κεντρική Τράπεζα (Fed), δεν σημαίνει ότι και η ίδια οικονομία αναπτύσσεται. Αντίθετα, συρρικνώνεται, εξαιτίας του ότι, αφενός, νοικοκυριά και επιχειρήσεις πρέπει να ξεπληρώνουν τα χρέη τους, αντί να ξοδεύουν τα εισοδήματά τους σε αγαθά και υπηρεσίες, και, αφετέρου, εξαιτίας της μετακύλισης των φόρων από το χρηματοπιστωτικό τομέα, τις ασφάλειες και την αγορά ακινήτων στους εργαζόμενους και τη βιομηχανία.

Eurozone's woes continue as nothing has been done about contagion

ΠΗΓΗ: Guardian

Nils Pratley

Meanwhile, last Thursday's solution to the eurozone's woes looks weaker by the day. In the fight against contagion, nothing has been achieved. The yield on 10-year Spanish bonds popped back above 6% and Italian 10-year yields stand at 5.66%. Such rates, if sustained for long periods, are simply unaffordable. Unsurprisingly, bank shares across Europe were also whacked yesterday.

The problem is twofold. First, the politicians didn't get to grips with the size of Greece's debt problems. After a round of modest haircuts for private-sector creditors and a reduction in the rate on the interest rate charged on the bail-out loans, the country's debt-to-GDP ratio should no longer hit 170% soon. But the revised figure – maybe 130% – still looks too high to allow Greece to recover. Its economy is still too uncompetitive and you have to be an extreme optimist to believe tax receipts will arrive when they are due.

ΚΡΙΣΗ, ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ

Το παρόν κείμενο αποτελεί συνέντευξη του Γιάννη Τόλιου, στην εφημερίδα «Χαραυγή» της Κύπρου. Η συνέντευξη δόθηκε με αφορμή την παρουσίαση του νέου του βιβλίου με τίτλο: «Κρίση, «απεχθές» χρέος και αθέτηση πληρωμών. Το ελληνικό... δίλημμα!», από το «Ινστιτούτο Εργασίας Κύπρου» (ΙΝΕΚ-ΠΕΟ) η οποία, ωστόσο, λόγω των τραγικών γεγονότων που συνέβησαν την ίδια μέρα στη Ναυτική Βάση στο Μαρί, αναβλήθηκε για το Σεπτέμβριο. Ητελική επεξεργασία του κειμένου έγινε μετά την πρόσφατη έκτατη Σύνοδο της Ευρωζώνης.

- Κύριε Τόλιο, πως βιώνει σήμερα την κρίση ο ελληνικός λαός;

Ο ελληνικός λαός περνά δύσκολες στιγμές. Τα τελευταία χρόνια εξ' αιτίας των ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων του «Μνημονίου», το βιοτικό επίπεδο έχει υποστεί καθίζηση.Η ανεργία έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, ιδιαίτερα στη νεολαία όπου το 1/3 είναι άνεργοι. Το λαϊκό εισόδημα ιδιαίτερα των μισθωτών και συνταξιούχων τον τελευταίο χρόνο έχει μειωθεί γύρω στο 15-20%.

Η δημοσιονομική ένωση δεν φτιάχνεται από την πίσω πόρτα

ΠΗΓΗ: The Press Project
Συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα

Λίγες ώρες μετά την λήξη της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κοινής ανακοίνωσης για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος του ελληνικού χρέους ζητήσαμε από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου SOAS του Λονδίνου, Κώστα Λαπαβίτσα, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τις αποφάσεις. Το παρόν κείμενο αποτελεί απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης που δημοσιεύτηκε στις 22 Ιουλίου στο TPP.

Η κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι πανηγυρίζουν για τις αποφάσεις της συνόδου. Εσείς τι είδατε να συμβαίνει χθες στις Βρυξέλες;

Αυτό που αποφασίστηκε χθες μπορούμε συνοπτικά να το ονομάσουμε αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του δανειστή. Εμείς είχαμε από καιρό πει ότι η Ελλάδα οδεύει αναπόφευκτα προς αθέτηση πληρωμών. Υπάρχουν δύο τρόποι να γίνει: Ο ένας είναι με πρωτοβουλία του δανειστή. Ο άλλος είναι με πρωτοβουλία του δανειζόμενου. Είχαμε μάλιστα πει -και θα επανέλθω- ότι ουσιαστική λύση μπορεί να βρεθεί μόνο με πρωτοβουλία του δανειζόμενου, αλλά είχαμε επίσης πει  ότι πιθανώς να δούμε αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του δανειστή. Αυτό λοιπόν το είδαμε χθες. 

Ο ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

 

Πηγή: ΚΙΜΠΙ

Μ’ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Παλιά προτιμούσα τον χειμώνα. Το καλοκαίρι υπέφερα. Κάτι συνέβαινε με τους ιδρωτοποιούς μου αδένες. Μόλις η θερμοκρασία έπιανε πάνω από 30 βαθμούς, άρχιζα να στάζω από κάθε πόρο του δέρματος. Περίμενα πώς και πώς το φθινόπωρο για να ησυχάσω. Τώρα η βιοχημεία του σώματος έχει αλλάξει – δεν ξέρω γιατί. Ου γαρ μόνον; – ιδρώνω λιγότερο, αντέχω περισσότερο σε υψηλές θερμοκρασίες. Ίσως, όμως, έχει αλλάξει μόνο η κοινωνιολογία των εποχών και του καλοκαιριού. Τώρα περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της μέρας σε κλιματιζόμενους χώρους. Ακόμη και τα λεωφορεία είναι σαν ψυγεία. Και αυτοκίνητο χωρίς κλιματισμό δεν νοείται – έστω κι αν τον ανοίγουμε με μέτρο, λόγω ακριβής βενζίνης.

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ μ’ αρέσει και για έναν άλλο λόγο. Γιατί ξυπνάει ο τζίτζικας μέσα μου. Πέρα από την παράδοξη αλλαγή στο σωματικό κλιματιστικό μου σύστημα, μ’ έναν τρόπο που θυμίζει κάπως το θορυβώδες σύστημα εξαερισμού του τζίτζικα, γίνεται πιο έντονη η ροπή μου προς τη ραστώνη. Όπως σ’ όλους, υποθέτω. Είναι μια ροπή που ξεπερνά τη θεσμοθετημένη ποσόστωση δικαιώματος στην τεμπελιά, αυτό που αποκαλείται άδεια μετ’ επιδόματος – για όσο ακόμη είναι δεδομένη.

Κείμενο υπογραφών για την Υπεράσπιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ  ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Ο νέος νόμος-πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση που ετοιμάζει η κυβέρνηση Παπανδρέου όχι μόνο δεν διορθώνει κακώς κείμενα αλλά συνεχίζει και επιτείνει δραματικά υπαρκτές παθογένειες της Ανώτατης Εκπαίδευσης που οι κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει και επιπλέον προσθέτει και καταστροφικές νέες μετατρέποντας το πανεπιστήμιο σε ένα εταιρικό σχήμα. Ιδιαίτερα υπονομεύει τον δημόσιο, κοινοφελή και ακαδημαϊκό χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, χειροτερεύει δραματικά τις εργασιακές και μισθολογικές σχέσεις για όλες σχεδόν της κατηγορίες της πανεπιστημιακής κοινότητας και υποβαθμίζει τις σπουδές και τα πτυχία των φοιτητών.

Το ακόλουθο κείμενο υπογραφών υποστηρίζει σθεναρά το δημόσιο πανεπιστήμιο προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και της επιστημονικής προόδου.  Όσοι συμφωνούν με τις κατευθύνσεις αυτές θα ήταν χρήσιμο να το προσυπογράψουν.

Η υπογραφή γίνεται ηλεκτρονικά στην διεύθυνση:

http://www.gopetition.com/petitions/support-the-public-university.html

Χρήσιμο είναι οι υπογράφοντες να αναγράφουν τα πανεπιστημιακά στοιχεία τους (θέση, πανεπιστήμιο κλπ.)

http://publicuniversitas.wordpress.com/

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ

Πηγή: eparistera 

Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος  ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ

ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΕΥΡΩΘΙΑΣΟΣ: Ερήμην υπαγωγή της Ελλάδας στο «άρθρο 99» του διεθνούς πτωχευτικού κώδικα

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

του Β. Βιλιάρδου

Οι εχθροί του πλανήτη είναι οι πλεονασματικές οικονομίες – συγκεκριμένα εκείνες οι βιομηχανικές χώρες, οι οποίες στηρίζουν τα υπερβολικά πλεονάσματα τους αφενός μεν στην εκμετάλλευση, στην καταπίεση καλύτερα των Πολιτών τους, αφετέρου στα τεχνητά υποτιμημένα νομίσματα τους. 

Επομένως η Γερμανία, η οποία είναι επί πλέον ο μεγάλος εχθρός της Ευρώπης, διασφαλίζοντας την υποτίμηση του νομίσματος της εις βάρος των χωρών του Νότου, η Κίνα, η χώρα στην οποία εδρεύει ο απολυταρχικός καπιταλισμός και η Ιαπωνία - η οποία, μεταξύ άλλων, συνεχίζει να στηρίζει την ανάπτυξη της στις εξαγωγές, όπως ακριβώς η Γερμανία και η Κίνα, εμποδίζοντας με κάθε τρόπο τις εισαγωγές (αν και ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει από την «τιμωρία» που της επέβαλλαν οι Η.Π.Α. τη δεκαετία του ’80, αναγκάζοντας την τότε, μεταξύ άλλων, να αυξήσει την ισοτιμία του νομίσματος της κατά 30%).

H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Μονόδρομος η αθέτηση πληρωμών

Πηγή: εφημ. Μακεδονία

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ

Πολύ σημαντικό στοιχείο της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών την περασμένη Πέμπτη, θεωρεί ο  καθηγητής Οικονομικών, Κώστας Λαπαβίτσας, το γεγονός ότι έγινε δεκτό και από την ΕΕ και από την ελληνική κυβέρνηση πως το χρέος δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετείται ως έχει.

  "Με τη διευθέτηση που έγινε, δεν λύνεται αποφασιστικά το πρόβλημα του χρέους. Το σημαντικό είναι ότι συνέβη αθέτηση πληρωμών από πλευράς Ελλάδας, έστω και μερική, άρα ανοίγει ο δρόμος για τη λύση του προβλήματος του χρέους με περαιτέρω πράξεις γενικευμένης αθέτησης πληρωμών", προσθέτει, ενώ εκτιμά, ότι η ίδια αρχή, θα ισχύσει και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

 "Το ότι ο Νικολά Σαρκοζί και άλλοι ηγέτες είπαν πως η συμφωνία, ισχύει μόνο για την Ελλάδα, μιλάει από μόνο του. Προσπαθούν να αποτρέψουν αυτό που φοβούνται. Η ουσία είναι ότι την Πέμπτη η Ε.Ε. παραδέχθηκε ότι το χρέος των περιφερειακών και άλλων χωρών μπορεί πλέον να αντιμετωπιστεί με αθέτηση πληρωμών. Η επίσημη στάση της ΕΕ για χρόνια ήταν ότι κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο."

Ανεπαρκής η συμφωνία για την Ελλάδα

ΠΗΓΗ: FT (euro2day)

του W. Munchau

Πρέπει να το αναγνωρίσουμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: είναι πολύ καλοί στο να καταλήγουν σε φαινομενικά εντυπωσιακές συμφωνίες, αφού έχουν κατεβάσει εκ των προτέρων τις προσδοκίες στο ναδίρ. Η αποτελεσματικότητα μιας συμφωνίας, όμως, δεν πρέπει να αποτιμάται βάσει της αντίδρασης των αγορών, πόσο μάλλον από την απόσταση μεταξύ των χαμηλών προσδοκιών και του τελικού κειμένου των αποφάσεων. 

Θα πρέπει να ικανοποιούνται τρεις προϋποθέσεις για να γίνει λόγος για μία εποικοδομητική συνεισφορά στην κρίση χρέους της ευρωζώνης: 

Μαζικός αντικαπιταλιστικός αγώνας κατά της ΕΕ!

ΠΗΓΗ: αριστερό blog

Ιπποκράτης Κωστής

Νίκος Ξηρουδάκης

Σημαντική και κρίσιμη, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις, είναι κατά τη γνώμη μας η πρωτοβουλία που αναλαμβάνουν αγωνιστές της αριστεράς κατά της ΕΕ και του ευρώ, υπερβαίνοντας τις μεταξύ τους επιμέρους διαφορές.

 Η διαπίστωση:

Η πολιτική ανάδειξη του ρόλου της ΕΕ στη διαχρονική καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών πολιτικών στην Ελλάδα, αλλά και στην τωρινή εξέλιξη της κρίσης και της χρεοκοπίας, άργησε επικίνδυνα.

Οι πρόσφατες αποφάσεις της Ε.Ε. έχουν στόχο την κινεζοποίηση της εργασίας στην χώρα μας, αλλά και ευρύτερα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Προστατεύουν δήθεν τις καταθέσεις, κλείνοντας το μάτι στα μικρομεσαία στρώματα. Εξασφαλίζουν δήθεν την βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, ενώ στην ουσία διαιωνίζουν την κλοπή από τον κόσμο της εργασίας.

ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ (24/7/2011)
Του

Σπύρου Λαπατσιώρα

Η ευρωπαϊκή στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης του 2008 από τη στιγμή που διαμορφώθηκε έθετε ένα ερώτημα για τις δυνατότητες επίτευξης των στόχων της: πόσες χρεοκοπίες κρατών και νοικοκυριών, ανεργία, πτώση μισθών, απώλειες ασφαλιστικών ταμείων, μπορεί να αντέξει η Ευρώπη. Αυτό το ερώτημα παραγόταν αναγκαία, επειδή η στρατηγική έχει ως ρητό στόχο, ο οποίος προσδιορίζει την ορθολογικότητά της, την εμβάθυνση του νεοφιλελευθερισμού. Καθοδηγείται από τη σύλληψη της κρίσης ως ευκαιρίας να υπάρξει μία ιστορικών διαστάσεων για την Ευρώπη αλλαγή των ταξικών συσχετισμών προς όφελος του κεφαλαίου μεταλλάσσοντας τις κοινωνίες της σε ό,τι απαιτεί η εύρυθμη λειτουργία των αγορών και του κόσμου του χρήματος. Με αυτή τη στρατηγική, όπως αναμενόταν, οδηγηθήκαμε στη μη-βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους –έμμεσα αλλά σαφέστατα και στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, το οποίο απαίτησε σαφείς και ολοκληρωμένες λύσεις από τους εταίρους στην Ε.Ε. που να καθιστούν βιώσιμη την περίπτωση της Ελλάδας. Οι πολιτικές υλοποίησης αυτής της στρατηγικής οδήγησαν επίσης μία αρχικά περιορισμένη αλλά διαχειρίσιμη κρίση χρηματοδότησης (την ελληνική) να γίνει με γρήγορο ρυθμό κρίση δημόσιου χρέους που αφορά όλη την ευρωζώνη, πλέον όχι θεωρητικά αλλά έμπρακτα από την προηγούμενη εβδομάδα που η Ιταλία είδε τα επιτόκια των ομολόγων της να αγγίζουν το 6%.Αυτά τα ερωτήματα, μη-βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους και η έναρξη αμφισβήτησης του αξιόχρεου του ιταλικού χρέους, με πιθανές και ορατές συνέπειες την αποσταθεροποίηση της ευρωζώνης και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος αποτελούσαν τα ερωτήματα αυτής της Συνόδου.

Επενδύοντας στη φυγή

Πηγή: star-fm

Αχιλλέας Χεκίμογλου

Οι απαρχαιωμένες δομές της ελληνικής οικονομίας οδηγούν κάθε χρόνο χιλιάδες επιστήμονες στο εξωτερικό, καθώς κρίνονται «υπέρ – εφοδιασμένοι» με γνώσεις για τις ανάγκες της εγχώριας αγοράς. Κι όμως για την κατάρτιση και τη μόρφωση αυτών των ανθρώπων, που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να κρατήσει και να αξιοποιήσει, αυτό το ίδιο κράτος (μέσω της φορολογίας των πολιτών) δαπανά κάθε χρόνο δισεκατομμύρια ευρώ. Η κολοσσιαία επένδυση πάει, πρακτικά, χαμένη, καθώς την καρπώνονται ξένα κράτη.

Υπάρχει τρόπος η κατάσταση να αλλάξει;

Η σημερινή οικονομική συγκυρία, παρά τα αρνητικά της χαρακτηριστικά ή και επ’ αφορμής αυτών, όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, αποτελεί μοναδική ευκαιρία για να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Αρκεί να στραφεί στη δημιουργία σύνθετων προϊόντων και υπηρεσιών, με τα οποία η Ελλάδα θα διεκδικήσει μία καλύτερη θέση στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, παρέχοντας πεδίο για την αξιοποίηση και των επιστημόνων της. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα έρευνας του καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, κ. Λόη Λαμπριανίδη, η οποία αποτυπώνεται στο βιβλίο «Επενδύοντας στη φυγή» (εκδόσεις «Κριτική») και πραγματεύεται την διαρροή επιστημόνων από την Ελλάδα στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Ο καθηγητής διαπιστώνει ότι η φυγή επιστημόνων οδηγεί τη χώρα σε ένα φαύλο κύκλο περιορισμένης ανάπτυξης και επισημαίνει ότι το φαινόμενο στη χώρα μας αρχίζει να θυμίζει την μεγάλη έξοδο των πτυχιούχων από την Ευρώπη στις ΗΠΑ μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Η νορβηγική ακροδεξιά

Η νορβηγική ακροδεξιά

Με αφορμή την αιματηρή επίθεση που κόστιζε δεκάδες ζωές και συγκλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη, ο Θανάσης Τσακίρης επιχειρεί μια ακτινογραφία της νορβηγικής ακροδεξιάς από τη δεκαετία του ΄30 μέχρι τις μέρες μας

Του Θανάση Τσακίρη ΠΗΓΗ: http://tsakthan.blogspot.com/2011/07/tsakthan-daily-25-2011-bloody-norwegian.html (via rednotebook) Όπως γράφει ο Piero Ignazi στο σημαντικό βιβλίο του Εxtreme Right in Europe, το 1933 μια ομάδα Νορβηγών φασιστών δημιούργησε την «Εθνική Ένωση» (Nasjonal  Samling).  Ο αρχικός προσανατολισμός του ήταν καθαρά εθνικιστικός και αντικοινοβουλευτικός. Γρήγορα ο προσανατολισμός του άλλαξε προς την κατεύθυνση του εθνικοσοσιαλισμού και του αντισημιτισμού. Στις εκλογές του 1936 το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό καθώς μόνο το 1,8% των ψηφοφόρων τους ακολούθησε. Υπήρχαν βέβαια  ορισμένες περιφέρειες που τους έδωσαν 20%. Ακόμη και στη διάρκεια της κατοχής της χώρας από τους γερμανούς ναζιστές το κόμμα δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο. Μόνο το 1943 έπαιξε ρόλο, όταν κατόπιν διαταγής των γερμανών ανέλαβε την πρωθυπουργία της «κυβέρνησης-μαριονέτας» ο αρχηγός του, ο διαβόητος Vidkun Quisling. Από τότε οι κατοχικές κυβερνήσεις όπου γης ονομάζονται «κυβερνήσεις Κουίσλινγκ». Η κομφορμιστική υποταγή ενός μεγάλου μέρος του πληθυσμού είχε ως αποτέλεσμα να διογκωθεί το κόμμα. Μεταξύ 1940-1943 ο αριθμός των μελών του ανήλθε σε 50.000. Αξιοσημείωτη είναι η ένταξη πολλών γυναικών στο κόμμα (πάνω από το 1/3 του συνόλου των μελών) και της νεολαίας (1/3 των μελών ήταν κάτω από 25). Μολονότι η χώρα γνώρισε την εμπειρία ενός μαζικού φασιστικού κόμματος δεν υπήρξε συνέχεια μεταπολεμικά με τη μορφή κόμματος νοσταλγών, όπως π.χ. στην Ιταλία.

Μάνατζερ και καταναλωτές: Το νέο όραμα για την ανώτατη εκπαίδευση

Πηγή: ΕΠΟΧΗ (24/7/2011)
Του

Νικόλα Σεβαστάκη

Hδη έχουν γραφτεί πολλά –και στην Εποχή- για το προσχέδιο νόμου, το οποίο στοχεύει, όπως λένε οι εμπνευστές του, στη «ριζική μεταρρύθμιση» του χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης. Αλλά η αίσθηση που έχουμε οι περισσότεροι, και όχι μόνο όσοι από εμάς θητεύουμε στα πανεπιστήμια, είναι ότι η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη καχυποψία τις κριτικές αντιστάσεις των πανεπιστημιακών. Πολύ περισσότερο βλέπει με μισό μάτι τις αντιρρήσεις που προέρχονται από τις σημερινές διοικήσεις των Ιδρυμάτων. Στη συγκεκριμένη περίσταση, η κυβέρνηση και ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ καλλιεργεί την ιδέα της αντίδρασης των προνομιούχων. Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές παρουσιάζονται ως η ενιαία παράταξη μιας ακόμα αντιπαραγωγικής ΔΕΚΟ, μια ελίτ η οποία απειλείται από το άνοιγμα των πανεπιστημίων στους κανόνες του ανταγωνισμού, της παραγωγικότητας, του διαρκούς «ποσοτικού» και «ποιοτικού» ελέγχου.Και η μέχρι τώρα ανύπαρκτη έως υποτονική αντίδραση των φοιτητών στις καταστάσεις που ήδη διαμορφώνονται – πριν δηλαδή την τελική ψήφιση του νέου νόμου- ενδέχεται να ερμηνευτεί ως ένα είδος σιωπηλής συγκατάθεσης ή ανοχής στις συγκεκριμένες ανατροπές. Το θεώρημα ΔΕΚΟ χρησιμοποιεί άλλωστε το ίδιο βασικό σχήμα, ανεξαρτήτως από το ποιο είναι το αντικείμενο εφαρμογής του: από τη μια τοποθετείται η εκάστοτε οργανωμένη συντεχνία και από την άλλη, ο πραγματικός χρήστης/ πελάτης της υπηρεσίας, ο άμοιρος και πάντα απροστάτευτος καταναλωτής. Έτσι λοιπόν και ο μέσος φοιτητής, ως χρήστης εκπαιδευτικών υπηρεσιών, καλείται να κλείσει τα αυτιά σε όλα όσα λένε τα «κατεστημένα που θίγονται», οι κατά τον πρωθυπουργό «βολεμένοι».Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ένα τέτοιο σχήμα προσέγγισης στην πραγματικότητα διατηρεί ή αυξάνει την κοινωνική του επιρροή. Παρά το ότι καταρρέει η αξιοπιστία και η όποια νομιμοποίηση του μνημονιακού δρόμου και της κυβέρνησής του. Παρά το γεγονός, επίσης, ότι οι πολιτικές τού σοκ στη βάση της λιτότητας και της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» δεν πείθουν την πλειονότητα. 

Το βρετανικό κίνημα βγαίνει απ'το λήθαργο

Πηγή: Le Monde Diplomatique (via Ελευθεροτυπία)

Του ΤΟΝΥ WOOD*

Νέες, ανεπίσημες συμμαχίες μεταξύ σωματείων, φοιτητών και τοπικών ή ευρύτερων κινήσεων διαδηλώνουν δυναμικά εναντίον των προγραμμάτων δημοσιονομικής αυστηρότητας της κυβέρνησης συνασπισμού του Ηνωμένου Βασιλείου καταγγέλλοντας τις εθνικές ανισότητες.

Το κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας εναντίον των κυβερνητικών μέτρων για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης σαρώνει ολόκληρη την Ευρώπη. Από τους δρόμους της Αθήνας ώς το Ρέικιαβικ και τις μεγαλύτερες πλατείες της Ισπανίας, εκδηλώνεται χειροπιαστή η οργή κατά της σκληρής λιτότητας, η οποία επιβάλλεται σε πληθυσμούς που ήδη τρεκλίζουν κάτω από το βάρος των αναδιαρθρώσεων της νεοφιλελεύθερης εποχής.

Μαζικές αντιδράσεις εξελίσσονται και στο Ηνωμένο Βασίλειο, με διαμαρτυρίες που εντυπωσιάζουν πολλούς με το μέγεθος και την έντασή τους. Ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2010, με φοιτητικές διαδηλώσεις εναντίον των κυβερνητικών μέτρων για την περικοπή της χρηματοδότησης στην εκπαίδευση και την αύξηση των διδάκτρων (1). Και αποτέλεσαν το πρελούδιο για τις κινητοποιήσεις κατά της λιτότητας που αποφάσισε να επιβάλει η κυβέρνηση συνασπισμού Συντηρητικών - Φιλελεύθερων Δημοκρατών, με περικοπές άνω των 80 δισ. στερλινών (90 δισ. ευρώ) στις δημόσιες δαπάνες έως το 2014-15, συμπεριλαμβανομένων 18 δισ. στερλινών (20,5 δισ. ευρώ) από τον προϋπολογισμό πρόνοιας και 36 δισ. στερλινών (41 δισ. ευρώ) από τις δημόσιες υπηρεσίες και παροχές. Οι πρωτοφανείς αυτές περικοπές υποτίθεται ότι αντισταθμίζονται από αυξήσεις στη φορολόγηση, που όμως προκύπτουν κατά μεγάλο μέρος από την αύξηση του ΦΠΑ σε 20% - ένας συνδυασμός που με βεβαιότητα προκαλεί κατάφωρη οπισθοδρόμηση.

AEI: Επιτυχίες εκτός Ελλάδας, απαξίωση εντός Ελλάδας

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ (24/7)

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Πώς να εξηγήσουμε τις επιτυχίες των ελληνικών ΑΕΙ στα διεθνή συστήματα αξιολόγησης; Πώς συνάδουν οι διεθνείς επιτυχίες των ΑΕΙ με την απαξίωσή τους στο εσωτερικό της χώρας;

H εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό είναι πολύ διαφορετική από την προσπάθεια απαξίωσής τους που προωθείται στο εσωτερικό. Στις διεθνείς αξιολογήσεις που επιχειρούν, καλώς ή κακώς, να παρουσιαστούν ως ενδεικτική εικόνα των διαφόρων συστημάτων εκπαίδευσης, διαπιστώνουμε ότι τα πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης καθώς και το Μετσόβιο Πολυτεχνείο σταθερά βελτιώνουν τη θέση τους. 

Μηχανισμοί Αξιολόγησης των Πανεπιστημίων

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ 31/1/2011

της Αλίκης Βεγίρη

Όπως κάθε προϊόν που φιλοδοξεί να κάνει καριέρα στην αγορά πρέπει πρωτίστως να πιστοποιηθεί, έτσι και η εκπαίδευση, ειδικά η Tριτοβάθμια, προτού αναβαπτιστεί στο καθαρτήριο λουτρό της αγοράς, οφείλει προηγουμένως να αξιολογηθεί και να τιμολογηθεί, έτσι ώστε οι επίδοξοι αγοραστές/επενδυτές να γνωρίζουν επακριβώς την αξία της επένδυσης, το ρίσκο που θα αναλάβουν, ώς και τις μελλοντικές αποδόσεις των κεφαλαίων τους.

Αν για τα κοινά εμπορεύματα και τις υπηρεσίες υπάρχει η πιστοποίηση κατά ISO, για το τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό προϊόν, το πρωτόκολλο πιστοποίησης, ώς και οι πιστοποιημένοι οργανισμοί που θα δικαιούνται να πιστοποιούν δεν έχουν εισέτι πιστοποιηθεί…
Αντ’ αυτών, στη μεταβατική αυτή κατάσταση, χρέη άτυπης πιστοποίησης των ανά την υφήλιο πανεπιστημιακών ιδρυμάτων έχουν αναλάβει αρκετοί καλοθελητές, με προεξάρχοντες τους: 1) QS World University rankings, 2) Academic Ranking of World Universities (του Πανεπιστημίου της Σαγκάης), και 3) THE World University Rankings (των TIMES),  οι οποίοι και θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια.

Σε διαθεσιμότητα έχει τεθεί ο σταθμάρχης του σταθμού του Μετρό στην Πλατεία Συντάγματος

Πηγή: real democracy

Σε διαθεσιμότητα έχει τεθεί ο σταθμάρχης του σταθμού του Μετρό στην Πλατεία Συντάγματος, επειδή διατήρησε ανοικτό τον σταθμό, παρά την εντολή που του δόθηκε να κλείσει τον σταθμό το απόγευμα της 29ης Ιουνίου.

Την ίδια στιγμή, κλιμάκιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού έδινε τις πρώτες βοήθειες σε συνεργασία με το σταθμό πρώτων βοηθειών της πλατείας Συντάγματος εντός του σταθμού, στον οποίο είχαν βρει καταφύγιο, μετά την αλόγιστη χρήση δακρυγόνων και βίας των δυνάμεων καταστολής.Το θέμα θα απασχολήσει την Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 24 Ιουλίου.

Στον βωμό του αφηρημένου χρήματος

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ  24/7

του Κ. Βεργόπουλου

Ζούμε σήμερα οδυνηρές ιστορικές στιγμές, που θυμίζουν έντονα εκείνες που η ανθρωπότητα εβίωσε κατά τη δεκαετία του 1920-1930 και είχαν οδηγήσει στη μεγάλη κρίση του 1929, με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε. Οι κυβερνήσεις, με τον αυτό πάντα δογματισμό και κυνισμό, μεθοδεύουν την εμβάθυνση της κρίσης προς αποκλειστικό όφελος του χρηματιστικού κεφαλαίου, δηλαδή των τραπεζών, των χρηματιστών, των κερδοσκόπων.

Όπως σημειώνει η βρετανική Γκάρντιαν, το «τραγούδι της κρίσης» είναι γνωστό και σήμερα το άδουν όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ιθύνοντες, υπό τον συντονισμό των αρχόντων του μεγάλου χρήματος και με κόστος την αποδιάρθρωση των κοινωνιών και το σάρωμα ακόμη και των πιο αναγκαίων προϋποθέσεων της ανθρώπινης ζωής. Η επίθεση του χρήματος δεν είναι μόνον οικονομική, πολιτική, αλλά επίσης πολιτισμική και ακόμη περισσότερο βιο-πολιτική, δηλαδή κλονίζει ακόμη και τα θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης. Στον βωμό του αφηρημένου χρήματος θυσιάζονται σήμερα όλα, χωρίς κανέναν περιορισμό και καμιά επιφύλαξη, ούτε την ελάχιστη κόκκινη γραμμή. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τίποτε στο οποίο να θεωρεί ότι υστερεί έναντι των Ευρωπαίων ομολόγων της, σε ό,τι αφορά στην ολική επίθεση εναντίον του κόσμου της εργασίας και εναντίον ακόμη και των πιο στοιχειωδών προϋποθέσεων της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η κρίση -τουλάχιστον- βγάζει ενδιαφέροντα βιβλία

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

του Μ. Λίτση

Αν κάτι καλό... αφήνει η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και όχι μόνο είναι η εκδοτική άνοιξη που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό, με βιβλία που έχουν άμεση σχέση με το θέμα.

Ας δούμε λοιπόν επιγραμματικά μερικά από τα βιβλία που έφθασαν στα χέρια μας και που θίγουν μερικά από τα ακανθώδη ζητήματα που έχει ανοίξει η οικονομική κρίση και η πολεμική για την αντιμετώπισή της.

* «Debtocracy - Χρεοκρατία». Το γνωστό διαδικτυακό ντοκιμαντέρ των συναδέλφων Κατερίνας Κιτίδη και Αρη Χατζηστεφάνου, με ένα εκατομμύριο αναφορές στο Google, κυκλοφορεί τώρα και σε βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Καθηγητές, οικονομολόγοι και ακτιβιστές μιλούν για το μέχρι προ τινός ζήτημα ταμπού. Την επιστημονική επιμέλεια του βιβλίου έχει ο οικονομολόγος και διδάκτορας του Πάντειου Πανεπιστημίου, Λεωνίδας Βατικιώτης.

Οταν η τυφλή Δικαιοσύνη δεν αποφεύγει τις κλεφτές ματιές

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΗ

Πριν από περίπου ένα μήνα, δικαστήριο της Αθήνας άφησε ελεύθερο έναν «πατέρα» στον οποίο είχε επιβληθεί κάθειρξη 12 ετών για αποπλάνηση της 2χρονης κόρης του και βιασμό της θετής, επίσης ανήλικης, κόρης του (αναστέλλοντας την εκτέλεση της πρωτόδικης ποινής του μέχρι το Εφετείο).

Πριν από λίγες ημέρες το Εφετείο του Κορυδαλλού επέβαλε ποινές κάθειρξης, από 11 έως 37 χρόνια, σε έξι νεαρούς, που έκρινε ενόχους για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» και εκρήξεις (με τις περιβόητες... κατσαρόλες), από τις οποίες προκλήθηκαν από καθόλου έως ελάχιστες υλικές ζημιές. Αποφάσισε μάλιστα -παρά την αντίθετη εισήγηση του εισαγγελέα- να τους στείλει να κάνουν «καριέρα» στη φυλακή, απορρίπτοντας αιτήματα για αναστολή εκτέλεσης ποινών.

Η ανακολουθία αυτή στις δικαστικές αποφάσεις, όπου πολλές φορές όσο πιο βαριά είναι τα αδικήματα τόσο πιο εύκολα «ξεγλιστρούν» οι δράστες, ειδικά κάποιοι μεγαλόσχημοι εγκληματίες του «λευκού κολάρου», προκαλεί εύλογα ερωτήματα αλλά και ανησυχία στον πολίτη που διαπιστώνει ότι η «τυφλή Θέμιδα» βλέπει κατά το δοκούν.

Πρωτοβουλία κατά του Ευρώ και ΕΕ

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ 

Τετάρτη 27/7, στις 19:00 στην Αίθουσα της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 22, 2ος όροφος)

Είμαστε εργαζόμενοι και νεολαίοι που βρεθήκαμε το προηγούμενο διάστημα στους αγώνες για την υπεράσπιση των λαικών συμφερόντων και αναγκών, κόντρα στο μεσαίωνα που επιβάλλουν κυβέρνηση - ΕΕ -ΔΝΤ. Αλλά και πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι και καλλιτέχνες που δεν επιθυμούν να υποτάσσονται στην κυρίαρχη απολογητική της εξαθλίωσης και παίρνουν θέση στο πλευρό του δοκιμαζόμενου και αγωνιζόμενου λαού.

Κάνουμε την επιλογή, μέσα σε αυτό το φόντο των δυναμικών αγώνων που δίνουν οι εργαζόμενοι κι ο λαός μας ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝ,Τ να ξεκινήσουμε την προσπάθεια συγκρότησης μιας πλατιάς λαϊκής πρωτοβουλίας για έξοδο από το ευρώ και την ΟΝΕ αλλά και και συνολική ρήξη με την ΕΕ και τις πολιτικές του ευρωμονόδρομου που οδήγησαν τη χώρα  στη χρεοκοπία και  το λαό μας στην εξαθλίωση. 

Too little, too late

Πηγή: protagon.gr

του Γ. Βαρουφάκη

Το βράδυ της Πέμπτης ανακοινώθηκε μια ευρωπαϊκή συμφωνία που, ουσιαστικά, αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους. Μια συμφωνία που, αν είχε συμφωνηθεί περί τον Φεβρουάριο του 2010, θα αποτελούσε θετική εξέλιξη για την Ελλάδα και θα είχε καθυστερήσει πραγματικά την επέκτασή της στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια.Τώρα όμως είναι πολύ αργά. Η συμφωνία που ανακοινώθηκε, αν και περιέχει ένα σημαντικό βήμα (βλ. το άρθρο 8 παρακάτω), ήρθε πολύ αργά. Η Κρίση έχει εδώ και καιρό ξεφύγει από τα όρια του ελληνικού γίγνεσθαι, είναι συστημική και υπονομεύει όλη την ευρωζώνη. Με το έβδομο άρθρο της (βλ. παρακάτω) η χθεσινή συμφωνία εγγυάται την αποτυχία και αυτής της ευρωπαϊκής προσπάθειας να δαμαστεί το τέρας της Κρίσης που αποδομεί το ευρω-σύστημα εκ των έσω. Η απόφαση να επικεντρώσουν τα νέα μέτρα στην ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, π.χ. αφήνοντας την Ιρλανδία στο χείλος της χρεοκοπίας και τις Ισπανία και Ιταλία στο έλεος των εταιρειών αξιολόγησης,ισοδυναμεί με δώρο ανεκτίμητης αξίας στους κερδοσκόπους.