Γιάννης Δραγασάκης: Να αποτρέψουμε το μεγάλο σκάνδαλο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών σε βάρος της κοινωνίας

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Το θέμα της ανακεφαλαιοποίησις των ελληνικών τραπεζών τείνει να εξελιχθεί σε μείζον εθνικό σκάνδαλο μεταφοράς νέων βαρών στην κοινωνία. Για την ώρα η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ διά του Αλ. Τσίπρα στον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο εμπόδιζε τις αδιαφανείς και περίεργες μεθοδεύσεις τόνισε με έμφαση στην κατάμεστη από 500 άτομα αίθουσα του ξενοδοχείου “Τιτάνια” ο Γιάννης Δραγασάκης, εισηγητής στην χτεσινή ημερίδα που διοργάνωσε η επιτροπή του Χρηματοπιστωτικού τομέα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα κυριότερα σημεία της εισήγησης Δραγασάκη ήταν: Αν τα 50 δισ. ευρώ που χρεώνεται το ελληνικό δημόσιο για να καλύψει τις ζημιές του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, εξαιρώντας χωρίς εξηγήσεις μέχρι στιγμής την Αγροτική και το Τ.Τ., δεν γίνουν κοινές μετοχές με δικαίωμα ψήφου, όπως δεσμεύονταν δημοσίως μέσα στη Βουλή τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο κ. Βενιζέλος, από τα 50 δισ. διεκδικήσιμα για επιστροφή θα είναι μόνον τα 16! Με λίγα λόγια, οι τράπεζες που φέρουν τεράστια ευθύνη για την οικονομική κρίση και τις φούσκες που δημιουργήθηκαν, σώζονται επειδή οι ιδιοκτήτες και οι μέτοχοι δεν έχουν χρήματα για τις αυξήσεις κεφαλαίων ή δεν θέλουν να ρισκάρουν τις δικές τους περιουσίες, φορτώνοντας επιπλέον βάρη στο κοινωνικό σύνολο.

Ποιοί αποφασίζουν για μια τέτοια λύση. Οι διοικήσεις των τραπεζών, οι σύμβουλοι του κ. Παπαδήμου και ο ίδιος ο κ. Παπαδήμος, δηλαδή όλοι τραπεζίτες, με μεγάλη οικονομική και πολιτική εξουσία, έχοντας εξασφαλίσει την ένοχη σιωπή των καταχρεωμένων εκδοτών και καναλαρχών.

Οι τράπεζες όμως δεν είναι απλές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ασκούν κοινωνική λειτουργία κατά παραχώρηση της κοινωνίας. Διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και δεν μπορούν να αρνούνται τον δημόσιο έλεγχο. Έλεγχο που είναι υποχρεωμένη να ασκεί με σοβαρότητα και ευθύνη η κυβέρνηση και που στην τελευταία περίοδο έσκασαν στα χέρια της δύο τραπεζικά σκάνδαλα, της PROTON και της. ASPIS.

Όμως, αυτό το μοντέλο κυριαρχίας επί της οικονομίας, του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, δημιούργησε αυτήν την κρίση που βιώνουμε. Ζήτω στο Μνημόνιο είπαν οι Έλληνες τραπεζίτες, αλλά μόλις αυτό μας οδήγησε στην παρατεταμένη ύφεση και είδαν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις να μην είναι σε θέση να ανταποκριθούν στην εξυπηρέτηση των δανείων τους και τις καταθέσεις να εξαφανίζονται, ζητούν τη σωτηρία τους από το δημόσιο χωρίς να παραχωρούν επί της ουσίας τίποτα.

Τι είδους τράπεζες χρειάζεται η κοινωνία και τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ

Τράπεζες για τις ανάγκες και υπό τον έλεγχο της κοινωνίας. Βασική ατμομηχανή και μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας ο δημόσιος τραπεζικός πυλώνας. Αυτοί που φοβούνται, δικαιολογημένα σε κάποιες περιπτώσεις, τη φαυλότητα του ελληνικού δικομματισμού, ας αναλογιστούν ποιοί ευθύνονται και γιατί σήμερα σε καλύτερη θέση από όλες τις τράπεζες είναι η Εθνική. Και εν πάση περιπτώσει σύντομα ψηφίζουμε και τους αλλάζουμε. Χρειαζόμαστε τράπεζες ειδικού σκοπού, Δημοσίων επενδύσεων και τοπικών αναπτύξεων. Δημόσιο χρήμα σημαίνει και δημόσιος έλεγχος.

Οι διοικήσεις των τραπεζών πρέπει κατά κύριο λόγο να προέρχονται μέσα από τα στελέχη των ίδιων των τραπεζών και να έχουν λόγο τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι πελάτες. Δεν είναι δυνατόν να αποφασίζουν οι τράπεζες για τις προτεραιότητες της οικονομικής ανάπτυξης και είδαμε τι έκαναν για τις φούσκες που δημιουργήθηκαν στην κατανάλωση. Θα ήταν χρήσιμος ένας ειδικός δημόσιος φορέας όπου θα συγκεντρωθούν οι μετοχές της ανακεφαλαιοποίησης για να ασκεί και τον νόμιμο έλεγχο στη διαχείριση των κεφαλαίων που έχει βάλει το ελληνικό δημόσιο. Είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας αλλά σε τελευταία ανάλυση και του τραπεζικού συστήματος να θεσπιστούν μέτρα ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Και επιτέλους πρέπει να τελειώνουμε με τις παρανομίες και το ξέπλυμα χρήματος μέσω των off shore εταιρειών. Η Ευρώπη συνολικά πρέπει να σταματήσει να αναγνωρίζει τη λειτουργία τους.