Ανταλλαγή Επιτρόπων τώρα!

ΠΗΓΗ: Το Βημα 31/1

του Αχιλλέα Χεκίμογλου

Η ανάληψη καθηκόντων Επιτρόπου «Ελληνικών υποθέσεων» από κάποιον Κοινοτικό παράγοντα θα ήταν περισσότερο από καλοδεχούμενη, εάν οι χώρες του Νότου και η «αδελφή» Ιρλανδία όριζαν ταυτόχρονα έναν δικό τους Επίτροπο Οικονομίας και Ανάπτυξης στις χώρες του Βορρά, με αρμοδιότητα την εξισορρόπηση των διαχρονικών ασυμμετριών μεταξύ των «εργατικών» Βορείων και «τεμπέληδων» Νοτίων. 

Η ανταλλαγή Επιτρόπων μεταξύ του πλούσιου Βορρά και του (νεό)πτωχου Νότου θα διασφάλιζε ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και η εξυπηρέτηση των χρεών της Ελλάδας (και σύντομα των λοιπών PIIGS) θα γίνονταν κατά προτεραιότητα, αλλά και ότι ο Επίτροπος των Νοτίων θα «κούρευε» επενδύσεις, ΑΕΠ, τεχνογνωσία και θέσεις εργασίας από τον πλούσιο Βορρά, διοχετεύοντάς τα υπέρ των πτωχών συγγενών της Μεσογείου - και των εν πτωχεία αδελφών Κελτών.

Αυτό το φιλόδοξο σενάριο θα μπορούσε κάλλιστα να υποκαταστήσει τις ανωμαλίες, τις ασυμμετρίες και τις ανισορροπίες του Κοινοτικού Χώρου και θα αποτελούσε την μεγαλύτερη αναδιάρθρωση Οικονομίας στην ανθρώπινη ιστορία. Διότι αυτό χρειάζεται. Εάν όντως θέλουμε εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να πάψει ο Βορράς να αντιμετωπίζει τον Νότο ως αγορά στις καλές ημέρες και εστία λοιμωδών νοσημάτων στις κακές, τα δε PIIGS να κλείσουν τις ιστορικές τους υποχρεώσεις με τα ανοιχτά γραμμάτια του αστικού εκσυγχρονισμού.

Κι ας φωνάζει το υπερσυντηρητικό οικονομικό ιερατείο και το «φάντασμα» του πολιτικού κόστους που περιβάλλει τους ηγέτες της Ε.Ε., οι οποίοι δεν βλέπουν την καταστροφή που έρχεται. Η ανεργία και η αποανάπτυξη θα ξαναχτυπήσουν την Πύλη του Βραδεμβούργου και το Παρίσι, εάν η κατάσταση δεν ανατραπεί. Κακά τα ψέματα, οι μοίρες μας είναι πια αλληλένδετες. Ακόμη και τα διάσημα κοινοτικά κονδύλια εν πολλοίς επιστρέφουν στη βιομηχανία του Βορρά και η απορρόφησή τους εξαρτάται από τα Προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων του Νότου.

Στο διάστημα 2001-2010, δηλαδή την περίοδο του Ευρώ, αφαιρώντας τις υπηρεσίες από το εμπορικό ισοζύγιο, οι Γάλλικές και, κυρίως, οι Γερμανικές επιχειρήσεις έκαναν κύκλο εργασιών από την «τεμπέλικη» Ελλάδα, άνω των 50 δισ. ευρώ, χρήματα που έγιναν κέρδη, επενδύσεις και τραπεζικές καταθέσεις και χρηματοδότησαν, στη συνέχεια, εντόκως τις ανάγκες του Ελληνικού δανεισμού.

«Στη μεσογειακή πλευρά της Ευρώπης η πορεία της οικονομικής μεγέθυνσης και της ανάπτυξης πραγματοποιείται πάντοτε μέσα από κύκλους βραχείας διαρκείας, οι οποίοι σε κάθε επόμενη φάση θα πρέπει να ξαναρχίσουν σχεδόν από την αρχή, ως εάν ο προγενέστερος κύκλος να μην είχε προϋπάρξει» έγραφε προφητικά ο καθηγητής Κ. Βεργόπουλος πριν από τρεις δεκαετίες (Η από-ανάπτυξη σήμερα, Εξάντας, 1986).

«Ο προγενέστερος κύκλος» δεν πρέπει να εξαφανιστεί, σε βάρος δύο γενεών, αλλά να εκσυγχρονιστεί και να πάει μπροστά. Ειδάλλως, ας ανταλλάξουμε επιτρόπους, αν και φοβούμαι ότι μάλλον θα είναι αργά για όλους.