ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΑΔΕΙΑΣΑΝ..

 

Πηγή: Vasiliskos

Τελικά οι εξεγερμένοι - αγανακτισμένοι έλληνες πολίτες φαίνεται πως είχαν συγκεκριμένο πρόβλημα αντιπάθειας στο Γιωργάκη. Τα πράγματα πηγαίνουν προς το χειρότερο. Υπάρχει κυβέρνηση μη εκλεγμένη από το λαό. Οι ενδείξεις για γενικές ανακατατάξεις στην Ευρώπη είναι εμφανείς. Η ανθρωπότητα γενικότερα βρίσκεται σε αναβρασμό. Στην Αίγυπτο οι πλατείες βάφονται πάλι με αίμα. Αλλά οι έλληνες φαίνεται πως είχαν εστιάσει την αγανάκτισή τους στο Γιωργάκη.

Εχω την αίσθηση πως σ΄αυτό το τόπο το ιδεολογικό στίγμα, την κατεύθυνση των εξεγέρσεων τη δίνει το ... τσαντίρι! Περιμένουμε οδηγίες τη Τρίτη το βράδυ να δούμε ποιον πρέπει να κοροιδέψουμε. Μάλλον  το πρόβλημα έγκειται εκεί. Δεν έχει πάρει ξεκάθαρες θέσεις ο Λάκης ακόμα. Πρέπει να διαμαρτυρηθούμε για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης? Τι γνώμη έχει για το Καρατζαφέρη? Για το Παπαδήμο? Για τον Σαμαρά? Ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος για να γελοιοποιήσουμε? Σημαντικό ερώτημα πλανιέται στην ατμόσφαιρα.


Οι πολίτες βρίσκονται με το χέρι σηκωμένο "κυρία να πάω στο μπάνιο?"

Ασε που παίζουν και μερικά ιδεολογικά ζητήματα πλέον πολύ σοβαρά. Αντε και κατεβαίνουμε πάλι στις πλατείες. Θα μουτζώνουμε δηλαδή τώρα το Σαμαρά και το Καρατζαφέρη...? Και θα υποστηίζουμε δηλαδή ποιον. Κι αυτός ο Παπαδήμος δεν εμπνέέι να γίνει σάκος του μπόξ. Σας μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής είναι. Κι άντε και κατεβαίνουμε όλοι να διαμαρτυρηθούμε για τις μυστικές λέσχες των εβραίων. Αφού το πράγμα έχει γίνει ένα μπάχαλο. Δυνάμεις ελπίδας για την ικανοποίηση ανθρωποφαγίας παντός τύπου είναι μέσα τώρα. Δηλαδή με ποιον θα φάμε τώρα τους εβραίους, τους μαύρους, τους τουρκαλάδες, τους υπονομευτές της ελληνικής φυλής? Με τη Παπαρήγα?

Ακρα του τάφου σιωπή στο κάμπο βασιλεύει. Το κουμπάκι είναι πατημένο στη παύση και τα μυαλά κολλημένα ανάμεσα σε πρωτόγνωρα διλήμματα. Ποιος λέει τι. Ποιος πιστεύει τι. Είναι ο έλληνας τελικά δεξιός, αριστερός, ανάρχας, απολιτίκ, άρρωστος, υγιής. Τι είναι τέλος πάντων και τι θέλει. Τι είναι πιο σημαντικό τώρα. Ο μισθός που εξαφανίζεται ή η πατρίδα που ξεπουλιέται? Η προσωπική κυριαρχία ή η εθνική κυριαρχία? Η ατομική ελευθερία ή η μαζικοποιημένη σκλαβιά? Κι αν είμαι φιλελεύθερος δεξιός αλλά άνεργος τι κάνω? Αν είμαι ακροδεξιός ξενόφοβος και στην εφεδρεία τι κάνω? Αν είμαι κομουνιστής και διεθνιστής τι κάνω?

Η ευρωπαική κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη τους στόχους της αγνοώντας τι πατάει, που πατάει, ποιον πατάέι κι από κάτω οι πολίτες έχουν ξεμείνει με τις ιδεολογίες τους και τα από πάππου προς πάππου κολλήματά τους στο χέρι και τα περιφέρουν δεξιά κι αριστερά χωρίς να ξέρουν που να τα ακουμπήσουν. Ασε που κανέναν ηγέτη δεν ενδιαφέρει από ότι φαίνεται αν τα βάλουν και στο κ..ο τους τελικά! Τα πιστεύω σου που ποτίστηκες από τη κοιλιά της μάνας σου και στη επόμενη παραλία για να παίξεις Τοτό.

Η επέλαση της βαρβαρότητας των αγορών δεν γίνεται έτσι εύκολα γιατί οι πολίτες είναι φοβισμένοι. Γίνεται γιατί δεν ξέρουν για πιο λόγο να είναι θαρραλέοι....Σε εκείνο το κενό πολιτικής αμορφωσιάς, κοινωνικής διάσπασης και δεισιδαιμονικής αντίληψης της πραγματικότητας βρήκαν πόρτα και μπήκαν και στογγυλοκάθισαν. Μέχρι εμείς να σκεφτούμε τι είμαστε τελικά και αν είμαστε κάτι περισσότερο από εθισμένοι καταναλωτές με πεδίο αντίληψης το χώρο που καταλαμβάνουν οι σόλες των παπουτσιών μας η ανθρωπότητα γύρω μας χαώδης ανασυντάσσεται πατώντας επάνω στο μητσο-φοβικό σαρκίο μας και προχωρά στη τελική φάση.

Οι πανικόβλητες ουρές στη ΔΕΗ, τις εφορίες, οι πανικόβλητοι άνεργοι με τα βιογραφικά στο χέρι που προσφέρουν γη και ύδωρα έστω και για τέσσερα κατοστάρικα, οι παππούδες , γιαγάδες, οι άνεργοι, οι άστεγοι  που στήνονται στις ουρές στα συσίτια της εκκλησίας αγνοώντας πόσο πολύ μοιάζουν με τις ουρές των στρατοπέδων συγκέντρωσης, οι νέοι που συνεχίζουν να πίνουν μπάφους και να παίζουν προ, οι κοπελιές που αγωνιούν για τους επί πλέον πόντους στο πισινό τους και τα αγοράκια που συνεχίζουν να αγωνιούν που θα τοποθετήσουν το μόριό τους, είναι κοινωνία τελικά. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας που είναι έτοιμη να αναβληθούν οι εκλογές, να μπουν κι άλλοι φόροι και να αποδεχτούν τον κύριο Ραιχεμπαχ να δίνει οδηγίες...

Γιατί τελικά πριν να εκτελεστούν οι δημοκρατίες είχαν εκτελεστεί με αργό και βασανιστικό θάνατο τα μυαλά των ανθρώπων. Οι λαοί παραδόθηκαν πριν να ξεσπάσει ο πόλεμος. Και τώρα δεν υπάρχουν στρατιώτες να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφή γιατί δεν υπάρχουν εδάφη. Τα πάντα είναι σε επίπεδο εικόνας και αριθμών. Και δεν υπάρχει φαντάρος εκπαιδευμένος να πολεμάει τις οθόνες των χρηματηστηρίων ούτε τα cds. Κάτι μαύρους με παράνομα cd ήθελαν να διώξουν.  Για τα cds δεν είχε μιλήσει κανένας...

Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που είναι έξω από όλα αυτά. Ανθρωποι που δεν έχουν παραδόσει σάρκα και πνεύμα στην επέλαση αυτής της παράνοιας. Πάντα υπάρχουν οι αστάθημτοι παράγοντες μέσα στη μαζικοποιημένη τάξη. Οι ανυπότακτοι και ανησυχοι. Αλλά το πρόβλημά μας αυτή τη στιγμή δεν είναι πόσοι έχουν κλείσει το χαζοκούτι και σκέφτονται σοβαρά τι θα γίνει αλλά πόσοι πολλοί είναι αυτοί που δεν ανησυχούν που δεν έχουν κλείσει το χαζοκούτι. Δεν εστιάζω στο ποσοι μπορούν να σκέφτονται ελεύθερα αλλά πόσοι δεν μπορούν... Κι οι χιλιάδες ανήμποροι να εστιάσουν που τελικά είναι το πρόβλημα θα είναι η τρικλοποδιά στην άκρη του γκρεμού.