τα μπαλάκια του κινγκ-κονγκ

Πηγή: Techie Chan

Οι εξελίξεις επί τροχάδην

Καθισμένος ανακούρκουδα σ’ ένα φθινοπωρινό κλαδί με περιβολή μόγλη, είναι μια δύσκολη θέση να πληκτρολογείς. Κι επειδή η μπαταρία θα τελειώσει κάποια στιγμή και η κουφάλα του δέντρου προσφέρει θαλπωρή, αλλά όχι 220V /50Hz AC, είπα να τα ξεράσω όλα μαζί.

Γνωρίζω πως όλα αυτά μπορεί να σας πέσουν λίγο δυσκολοχώνευτα και είναι λίγο πυκνά και άκομψα γραμμένα για όποιον δεν έχει παρακολουθήσει τα προηγούμενα επεισόδια, αλλά κάντε λίγη υπομονή, ανεχθείτε με και ανατρέξτε σε κάτι προηγούμενο όταν δυσκολεύεστε. Κάθε μία από αυτές τις ειδήσεις θα άξιζε να γίνει μεγάλο θέμα, αλλά επειδή πέφτουν όλες μαζί και επειδή λίγο πολύ κινούνται στα ίδια μοτίβα που κινούνται τα πράγματα τον τελευταίο καιρό είπα να τα μπλέξω. Άρα εδώ θα βρείτε πολλές πραγματικές ειδήσεις, απλά θα ζαλιστείτε λίγο να τις χωνέψετε (σειρά σας γιατί εγώ ζαλίζομαι μέρες τώρα).

Μία μέθοδος είναι να κάνετε διάλειμμα κάθε φορά που αλλάζω θέμα. Πχ Διαβάζω το θέμα με τη dexia μαζί με τον πρωινό καφέ στη δουλειά, διαβάζω το δεύτερο θέμα με το ελληνικό κούρεμα μετά το μίτινγκ των 12, το τρίτο θέμα με τον επόμενο πρωινό καφέ κ.ο.κ. Αυτά βέβαια για όσους έχουν ακόμα δουλειά, διότι όπως δήλωσε και ο πρωθυπουργός, πρόκειται για προστατευόμενο είδος.

Dexia kyrie ton laon sou

Η Dexia, η τράπεζα που έχει δανείσει περί το 180% του ΑΕΠ του βελγίου, έχει βαρέσει κανόνι και το βέλγιο ανέλαβε φυσικά να καλύψει όλα τα κεσάτια της, κάτι που πρακτικά σημαίνει πως το βέλγιο έρχεται και αυτό στην παρέα με τα κράτη που έχουν υπερβολικά χρέη. Καθώς όπως είπαμε η Dexia έχει δώσει σε δάνεια το 180% του ΑΕΠ της χώρας, κανείς δεν θα θεωρούσε διασφάλιση τη διαβεβαίωση του βελγίου πως θα καλύψει τα χαμένα. Γιαυτό και επιστρατεύτηκε και η Γαλλία που είπε πως εγγυάται κι αυτή για την κρατικοποίηση και πως τα ομόλογα και οι άλλες υποχρεώσεις της τράπεζας θα πληρωθούν με χρήματα των φορολογουμένων στο 100% της αξίας τους.

Τίποτα δηλαδή περίεργο στην πορεία αυτής της κρίσης. Ιδιωτικά χρέη και ιδιωτικές ατασθαλίες πληρώνονται από την τσέπη των κρατών προκειμένου να μην ζημιωθεί αυτή η μικρή ελίτ πλουσίων που νέμεται αυτού του είδους τα παιχνίδια. Βέβαια σε εμάς τους μουζίκους θα πουν πως το κάνουν για τη διασφάλιση του καλού κλίματος και την αποφυγή της δημιουργίας πανικού. Όμως για να μη συμβεί κάποιος πανικός δεν χρειάζεται παρά να δεσμευτείς πως διασφαλίζεις τις καταθέσεις κι αυτό μάλιστα μέχρι ενός ποσού. Όχι όλες τις ατασθαλίες που έκανε η τράπεζα και τα χρυσά αγόρια της.

Το καλό με το να παίρνεις τα χρήματα από τους αρκετά πλούσιους είναι πως αυτοί είναι πολύ λίγοι για να κατέβουν να διαδηλώσουν στο κέντρο των βρυξελλών και επιπλέον τα χρήματα που θα χάσουν δεν θα αλλάξουν ιδιαίτερα τον τρόπο της ζωής που κάνουν. Άρα το κίνητρο να κατέβουν στο κέντρο των βρυξελλών μειώνεται περισσότερο. Όμως ποιος έχασε την κοινή λογική του σε αυτή την κρίση για να τη βρούμε εμείς που καθόμαστε και καταπίνουμε κάθε χάπακο γιατί συνεχίζουμε να θεωρούμε πως ο καταθέτης των 100 χιλιάδων ευρώ και ο καταθέτης των 100 εκατομμυρίων είναι στην ίδια μοίρα?

Θα έπρεπε να χαιρόμαστε εμείς για την κατάντια των βέλγων? Μα φυσικά, διότι όσο αποδεικνύεται πως αυτό το παιχνίδι που παίζουν όλοι είναι πέρα για πέρα χαλασμένο, τόσο πιο κοινότοπη φαίνεται η ελληνική περίπτωση. Προσθεού, δεν λέω να βυθίσουμε σε μια κολυμπήθρα όλα αυτά που μας έφεραν ως εδώ και να τα ξεπλύνουμε για να σώσουμε τη γενιά μας, όπως έκανε πρόσφατα ο πολύ αξιόλογος κατά τ’άλλα καθηγητής ιστορίας κ. λιάκος. Απλά λέω πως είναι διαφορετικά να βρίσκεσαι μόνος σου στον παγωμένο ωκεανό με τους άλλους πιγκουίνους να φωνάζουν έλα κολύμπα θα τα καταφέρεις και διαφορετικό να βρίσκονται και οι υπόλοιποι μέσα στο νερό.

Αλλά αυτή δεν είναι η μόνη μας διαφορά με το βέλγιο. Διότι βάζω στοίχημα πως το χρεοκοπημένο βέλγιο δεν θα μετατραπεί σε failed state. Οι υπάλληλοι των βρυξελλών θα συνεχίσουν να έχουν μετρό και λεωφορεία, τα σχολεία θα συνεχίσουν να έχουν δασκάλους και βιβλία, τα νοσοκομεία να εξυπηρετούν τους ασθενείς και όλα αυτά που θεωρούμε απλές αυτονόητες κατακτήσεις του πολιτισμού μας θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Και όχι, μη φοβάστε. Οι υπάλληλοι του Νάτο δεν θα αντιμετωπίσουν ιδιαίτερη αύξηση της εγκληματικότητας, διότι οι μπάτσοι του βελγίου θα πρέπει να περιφρουρήσουν κάποιο χριστουγεννιάτικο δέντρο (και τους αγανακτισμένους πολίτες που θα κάθονται απ’έξω). Τι μας λέει αυτό? Πως οι οικονομικές δυσκολίες ενός κράτους δεν σημαίνουν απαραίτητα αυτό που ζούμε εμείς στην ελλάδα. Και αυτό που ζούμε στην ελλάδα είναι ξεκάθαρα μια πολιτική επιλογή. Ναι, ο βενιζέλος πολύ θα ήθελε να εξυπηρετεί και τις μίζες των φίλων του, και τα προνόμια των κοινωνικών συμμαχιών που είχε φτιάξει το πασοκ τόσα χρόνια, και τους εξοπλισμούς, και τις τράπεζες χορτάτες, και τα υβριδικά λέξους και όλα. Αλλά όταν δεν μπορεί να το κάνει αυτό, όπως όλοι, βάζει προτεραιότητες. Και τα αποτελέσματά τους τα βλέπουμε όλοι γύρω μας.

Μη ιππότα μου, μη!

Νομίζω πια πως γίνεται σαφές από την επικαιρότητα αυτό που λέγαμε την προηγούμενη βδομάδα στο Φατούρο. Ότι το κούρεμα που προωθείται στα ελληνικά ομόλογα δεν θα είναι εκείνο το 0% που επέλεξαν οι τράπεζες με το PSI και μου αποκάλυψε η Κάρα του Αγίου Φλώρου (βατοπαιδίου). Για να είμαστε ειλικρινείς, ο άγιος είχε πει ότι το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων θα ήταν της τάξης του 10%, αλλά τελικά φάνηκε πως ακόμα και ο άγιος κρύβει μέσα του λίγη αισιοδοξία για τους πασόκους. Διότι όπως μας αποκάλυψαν οι φίλοι και σύμμαχοι Αυστριακοί πριν από μερικές μέρες, “με όλο το σεβασμό προς τον ιδιωτικό τομέα” οι τράπεζες επέλεξαν μόνο μία από τις 4 λύσεις που τους έδινε το PSI και εξηγούσε η κάρα. Και μαντέψτε πόσο θα είναι το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων σε αυτή τη λύση που επέλεξαν οι τράπεζες? Ω ναι 0% . Έτσι λύνεται και το αίνιγμα βενιζέλου γιατί τα ελληνικά ταμεία δεν θα χάσουν κεφάλαιο από την ανταλλαγή των ομολόγων. Μα επειδή δεν θα χάσει και κανένας άλλος.

Οι ευρωπαίοι λοιπόν -και κυρίως οι γερμανοί που όλοι οι άλλοι περιμένουν να πληρώσουν το λογαριασμό-, βλέποντας πως η εθελοντική συμμετοχή των τραπεζών σ’ ένα ελάχιστο κούρεμα καταλήγει σε παρωδία και βλέποντας πως στο εσωτερικό τους δεν μπορούν να δικαιολογήσουν μια ακόμα παρέμβαση υπέρ των τραπεζιτών, ξεκίνησαν να μιλάνε για το αυτονόητο. Πως η ελλάδα δεν είναι δυνατόν να έχει κρατικό χρέος 180% του ΑΕΠ της και να περιμένει κανείς να πληρωθεί από αυτό. Έτσι άρχισαν να πιέζουν για ένα πραγματικό κούρεμα της τάξης του 50% τουλάχιστον και τελικά μέχρι που συμφώνησαν και οι διαφωνούντες γάλλοι στο σχέδιο.

Και μαντέψτε ποιοι διαφώνησαν σε αυτό το σχέδιο που προωθούν οι γερμανοί. Ναι, καλά το καταλάβατε, οι τραπεζίτες. Οι νταλάρες, και ο φάντομ ντακ που θα αποκαλύψω παρακάτω, γκρινιάζουν πως δεν πρέπει να προωθηθεί κούρεμα πάνω από το 21% που προέβλεπε το αρχικό PSI. Φυσικά το 21% είναι ένα ψέμα και το πραγματικό κούρεμα των ελληνικών ομολόγων είναι το 0% όπως αποκάλυψαν οι αυστριακοί.

Η ώρα του φάντομ ντάκ

Σύμφωνα με τα παπαγαλάκια η αθήνα απέρριψε την πρόταση των γερμανών. Αλλά δεν το έκανε επίσημα, το έκανε ημιεπίσημα. Ποιος ήταν αυτός ο ημιεπίσημος που είπε ότι δεν θέλει κούρεμα αλλά όλο το χρέος? Είναι ο σύμβουλος του ΓρΑΠ, πρώην κεντρικός τραπεζίτης και πολλές φορές μεσσίας που θα σώσει τη χώρα από το κακό -σύμφωνα με κάτι χρεοκοπημένες φυλλάδες που και καλά θεωρούνται σοβαρές- ναι, κύριες και κύριοι, ο απίθανος, ο προστάτης της λιμνούπολης και παρασημοφορημένος από τη λεγεώνα του σκρουτζ μακ ντακ κ. λουκάς παπαδήμος. Ένα χειροκρότημα παρακαλώ διότι μετά από παρακάλια 2 ετών του ΓρΑΠ να έρθει να σώσει τη χώρα, ο κ.παπαδήμος έλυσε τη σιωπή του και είπε τι? Πως η αθήνα θα πρέπει να αντιταχθεί στο μεγαλύτερο κούρεμα του χρέους. Και όχι μόνο πως πρέπει, αλλά πως θα το κάνει κιόλας.

Και ποια είναι η λογική του κ.παπαδήμου? Πως το μεγάλο κούρεμα θα αναγκάσει τις τράπεζες να βαρέσουν κανόνι και πως το ελληνικό κράτος θα πληρώσει από την τσέπη του για να τις σώσει, διότι οι ιδιώτες που τις έχουν τώρα όπως είδαμε και με την εξαγορά της eurobank απο την alphabank δεν θέλουν να βάλουν ούτε φράγκο παραπάνω. Αλλά ας δεχθούμε για λίγο τη λογική του κ.παπαδήμου.

Ας υποθέσουμε πως το σχέδιο του κουρέματος αφορά όλα τα ομόλογα που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών, δηλαδή γύρω στα 200δις ευρώ. Κούρεμα 50% σημαίνει 100δις λιγότερο ελληνικό χρέος. Πόσα από αυτά τα ομόλογα τα κατέχουν ελληνικές τράπεζες? Κάτι λιγότερο από 50δις. Άρα οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να βρουν 25δις από το κούρεμα. Τα έχουν? Όχι. Θέλουν να τα βάλουν τα αφεντικά τους από την τσέπη τους? Όχι. Άρα σου λέει ο κ.παπαδήμος ποιος θα τα πληρώσει? το κράτος. Άρα το ελληνικό κράτος ακόμα κι αν πληρώσει τη χασούρα των τραπεζών θα έχει καθαρό κέρδος 75δις ευρώ από το κούρεμα. Άρα γιατί φωνάζει? Διότι στο ενδιάμεσο οι τραπεζίτες θα έχουν χάσει τις τράπεζές τους. Κι αυτό είναι κάτι απαράδεκτο, έτσι δεν είναι κ.παπαδήμο?

Τα άπορα ταμεία (ακόμα πιο μεγάλη απόλαυση)

Στην όλη ιστορία περί του κουρέματος, οι φίλοι των τραπεζών βάζουν μέσα και τα ασφαλιστικά ταμεία για να δείξουν πως θα την πατήσουν και οι απλοί συνταξιούχοι. Τα ταμεία λοιπόν έχουν ομόλογα της τάξης των 30δις που θα κουρευτούν κι αυτά. Ουπς λάθος. Κι εγώ τσίμπησα το νούμερο απο δημοσιεύματα και μάλιστα το νουμερο ταίριαζε με το ενδοκυβερνητικό χρέος. Τα δημοσιεύματα όμως δεν λένε τα ταμεία. Λένε τα ταμεία και άλλοι οργανισμοί του δημοσίου. Που δεν το είχα προσέξει και ευτυχώς κάποιος έκανε την ερώτηση: Πόσα ομόλογα έχουν τα ταμεία? (ευχαριστώ voskoulini) Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011 (εισηγητική έκθεση σελίδα 112) τα ταμεία διέθεταν στις 31/08/2010 μόλις 6 δις σε ομόλογα και γραμμάτια του δημοσίου. Από αυτά θα κουρευτούν μόνο τα ομόλογα, αλλά δυστυχώς δεν βρήκα ακριβές νούμερο γιαυτά. Ας κρατήσουμε όμως τα 6δις.

Το θέμα είναι πως τα ταμεία δεν πληρώνουν τις συντάξεις τους από τα ομόλογα που διαθέτουν, για τον πολύ απλό λόγο πως δεν μπορούν να τα ρευστοποιήσουν. Άρα στην ουσία τα ταμεία έχουν 6δις μόνο στη θεωρία τη στιγμή που πληρώνουν συντάξεις κάθε μήνα. Άρα το ζήτημα είναι λίγο άσχετο με τις συντάξεις.

Διότι ακόμη κι αν προχωρήσει το σχέδιο που θέλει ο παπαδήμος και η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή το μηδενικό κούρεμα που υπόσχεται η συμφωνία του ιούλη, τα ελληνικά ταμεία πάλι δεν θα έχουν αυτά τα 6δις διαθέσιμα, διότι θα είναι δεσμευμένα σε μια 30ετή παπάρα που θα την έχουν και θα την κοιτάνε.

Θα σου πει ο καλός τραπεζίτης από την άλλη που σέβεται τη σύνταξη της γριούλας. Μα αυτά τα 6δις πλήρωναν τόκους που πληρώνουν τις συντάξεις. Αλήθεια? Πόσο είναι οι τόκοι των 6δις με επιτόκιο 4%? 240εκ το χρόνο. Αν κουρευτούν στο 50% πόσο θα είναι? 120εκ το χρόνο. Δηλαδή ο ελληνικός προϋπολογισμός θα επιβαρυνθεί με 120 ολόκληρα εκατομμύρια το χρόνο παραπάνω για να συνεχίσει να πληρώνει συντάξεις. Αυτά τα 120εκ βάζουν μπροστά οι τραπεζίτες για να γλυτώσουν οι ίδιοι 100 και πλέον δικά τους δισεκατομμύρια

Αν οι τραπεζίτες και η κυβέρνηση είχαν καμιά διάθεση να προστατέψουν τα ταμεία δεν θα τα είχαν βάλει να διαθέτουν μετοχές ύψους 4δις, δηλαδή το 1/3 των συνολικών επενδύσεων τους, διότι δεν θέλετε να μαντέψετε σήμερα πόσα από αυτά τα 4δις έχουν μείνει (ούτε τα μισά).

Και για να κάνουμε μια σύνδεση με το επόμενο θέμα, διαβάστε το παρακάτω: «Η καταβολή της απονεμηθείσης συντάξεως από τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης ενεργείται κάθε μήνα, ἤ δίμηνο, ἤ τρίμηνο μετά από απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του φορέα». Ποιος το λέει αυτό? Ο νόμος του κράτους 4019 (ΦΕΚ 216Α 30/09/2011) στο άρθρο 20, υποπαράγραφος 7β. Τι μας λέει η υποπαράγραφος 7β ενός άσχετου νομοσχεδίου? Πώς το σχέδιο failed state συνεχίζεται ακάθεκτο και τα κουρέματα και όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση. Το κράτος θα πληρώνει συντάξεις όταν γουστάρει, σε όσους γουστάρει και μέχρι όποιο ποσό γουστάρει. Φυσικά αυτό δεν θα το κάνει δίκαια (πχ θα παίρνετε τόση σύνταξη μέχρι να συμπληρώσετε εισόδημα πχ 10.000 ευρώ) γιατί κρατάει το τυράκι προκειμένου να συνεχίσει την τεμαχική πολιτική του από το φόβο του κάθε μικροαστού ξεχωριστά μήπως και μπορέσει να τους κρατήσει όλους ήσυχους (κρίμα που δεν θα δουλέψει).

(ευχαριστούμε τον tommy που το ξέθαψε, διότι τόσο χωμένο που ήταν μόνο ο συντάκτης του κι αυτός που το δακτυλογράφησε θα ξέρουν τι έλεγε. Ελπίζουμε το δεύτερο, αλλά ωρέ, λες να είσαι η συνείδηση του βενιζέλου ο οποίος το βράδυ υπνοβατεί και καρφώνει τον εαυτό του?)

Λαέ μου μίλησε μου, τον πόνο φίλησέ μου.

Ζαλιστήκατε αρκετά? Ετοιμαστείτε να αλλάξουμε πίστα. Η ελληνική κυβέρνηση νιαρνιάρει πως θέλει λέει να κάνει δημοψήφισμα. Για το σύμπαν και για τα πάντα. Με ερωτήσεις του τύπου, θέλετε να ζήσετε ή να πεθάνετε? Οκ, ωραίο το κολπάκι. Πάμε να το αναλύσουμε λίγο στρατηγικά για να τελειώνουμε με τις μπούρδες?

Το ένα σενάριο στο μυαλό μου ονομάζεται αιγυπτιακό. Στην αίγυπτο, μετά την πτώση του καθεστώτος μουμπάρακ από τον κόσμο, ανέλαβε τη διακυβέρνηση μια ομάδα στρατιωτικών, έμπιστοι του παλιού καθεστώτος. Αυτή η ομάδα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη λαϊκή βούληση και τις παλιές τους αβαρίες. Όχι ακριβώς αξιοζήλευτη θέση. Γνωρίζει πως αν επιστρέψει σε μια μουμπαρακικού τύπου δικτατορία αυτή τη στιγμή θα χάσει τη νομιμοποίησή της. Από την άλλη, καθώς αποτελούν μέρος του παλιού καθεστώτος, συνεχίζουν να λειτουργούν με τον παλιό τρόπο. Δεν είναι δημοκράτες σε καμία περίπτωση, αλλά υπόσχονται ελεύθερες εκλογές. Τις οποίες όμως κρατάνε με νύχια και με δόντια ως τελευταία έξοδο σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουν διαφορετικά. Έτσι στο ένα σενάριο, η ελληνική κυβέρνηση κρατάει ένα δημοψήφισμα που πετάει κάθε τρεις και λίγο από τις αρχές του καλοκαιριού, όταν σφίγγουν οι κώλοι. Όμως στην ουσία δεν την απασχολεί το δημοψήφισμα. Ιδανικά δεν θα το κάνουν καθόλου, αλλά το κρατούν ως τυράκι για να ηρεμούν κάπως τα πνεύματα και να θυμίζουν πως συνεχίζουμε να είμαστε δημοκρατία. Μόλις αποφασίσουν πως δεν πάει άλλο, θα πουν οκ οκ δημοψήφισμα.

Γιατί όμως δημοψήφισμα κι όχι εκλογές? Εδώ πάμε στο δεύτερο σενάριο. Όταν λοιπόν φτάσουμε στο σημείο όπου η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να κάνει διαφορετικά, τραβάει ένα δημοψήφισμα. Που δεν είναι εκλογές. Με το δημοψήφισμα μπορεί να κερδίσει ή να χάσει. Αν κερδίσει, συνεχίζει να κυβερνά. Αν χάσει κάνει εκλογές. Αυτό τους προσφέρει δύο πλεονεκτήματα. Το ένα είναι ότι τους δίνει μια ακόμα ευκαιρία. Αν γίνουν εκλογές το πασόκ δεν θα κερδίσει ούτε με σφαίρες. Με το δημοψήφισμα όμως ελπίζουν πως ο τρόπος που θα τεθούν τα ερωτήματα μπορεί να τους κάνει να κερδίσουν.

Το δεύτερο πλεονέκτημα του δημοψηφίσματος είναι ότι δίνει στο λαό μια βαλβίδα ασφαλείας. Μπορείς να το καταψηφίσεις εκφράζοντας την οργή σου, και μετά να κάνεις εκλογές και να φτιάξεις μια εθνική κυβέρνηση πασοκ-νδ-λαος-δημαρ που θα σώσει τη χώρα (ξανά). Και η νέα κυβέρνηση θα έχει νέα λαϊκή εντολή πιο φρέσκια. Και το δημοψήφισμα? “Θα είναι απόλυτα σεβαστό” μεν, αλλά στην ουσία περασμένα ξεχασμένα σαν το λεφτά υπάρχουν.

Το πρόβλημα είναι κυρίως να μην τους κάτσει το σενάριο όπως έγινε στην ισλανδία, όπου τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούσαν να φτιάξουν κυβέρνηση. Στην ισλανδία βέβαια κυβερνούσε η τυπική δεξιά οπότε η συνεργασία των σοσιαλιστών με τους αριστερίζοντες που ήρθαν από το πουθενά δεν ήταν τόσο δύσκολη. Το πασοκ εδω κάθεται στη μέση μεν αλλα και πάλι η κάλπη μπορεί να τους φέρει σε αδιέξοδο. Πρέπει να παραδεχθούμε πως ο ΓρΑΠ είναι τζογαδόρος όπως μας απέδειξε στις δημοτικές εκλογές (ή με ψηφίζετε ή παραιτούμαι) και μάλιστα του βγήκε. Αλλά ας μην προτρέχουμε.

Το άλλο ζήτημα είναι (αν κάτσει το σενάριο) πόσο θα αντέξει αυτή η τυπική επιβεβαίωση της νομιμότητας από μια κυβέρνηση που θα καταλύσει την έννοια της πολιτικής εναλλαγής στο σύστημα. Διότι οι μονοκομματικές δημοκρατίες καίτοι υπήρξαν συχνά στη μεταπολεμική ιστορία χωρίς μεγάλα προβλήματα (ιταλία, ιαπωνία πχ), το έκαναν σε εποχές επέκτασης της οικονομίας. Και για να μην κατηγορούμε τους άλλους, την ίδια στιγμή η ελλάδα δεν είχε κανένα μεγάλο πρόβλημα με μια ξεκάθαρη δικτατορία. Αλλά σε εποχές κρίσης τα πράγματα είναι λίγο πιο ζόρικα και λίγο πιο ασταθή.

πινγκ-πονγκ, με τα μπαλάκια του κινγκ-κονγκ

Γιαυτό ζήτησα συγνώμη εξαρχής. Είπα θα σας ζαλίσω αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο. Ας επιστρέψουμε πίσω στην πιο μεγάλη εικόνα κι ας αφήσουμε τους ντόπιους να απεργάζονται δημοψηφίσματα.

Η ιταλία και η ισπανία συνεχίζουν να είναι εκτός αγορών και δεν θα αλλάξει τίποτα σε αυτό. Η ιταλία μάλιστα είχε και μια ημι-αποτυχημένη έκδοση ομολόγων (δεν μάζεψαν τα χρήματα που ζητούσαν). Όλο αυτό τους έφερε μια υποβάμιση κατά 3 μονάδες από τους γνωστούς και αγαπημένους οίκους αξιολόγησης σε μια πορεία που μοιάζει εντυπωσιακά με την ελληνική εξωτερικά (μείον το μνημόνιο, δεν είναι τόσο χαζοί οι ιταλοί ακόμα).

Στη λίστα προστίθεται το βέλγιο όπως είπαμε παραπάνω και σύντομα θα προστεθεί και η γαλλία, καθώς τα προβλήματα στις γαλλικές τράπεζες είναι κάτι παραπάνω από εμφανή. Όλα αυτά όπως καταλαβαίνετε δεν θα αφήσουν ανέγγιχτους τους ολλανδούς και τους γερμανούς που βασίζουν τις οικονομίες τους στο εμπόριο με τις “προβληματικές” χώρες. Με λίγα λόγια η ευρωζώνη πολύ σύντομα θα πρέπει να παραδεχθεί πως οι αγορές είναι μια παπάρα και μισή αν θέλει να επιβιώσει. Κι αν δεν το κάνει ως σύνολο, θα το κάνουν οι διάφορες χώρες ξεχωριστά. Διότι τόσο ο μπερλουσκόνι, όσο και ο θαπατέρο -και σίγουρα και ο σαρκοζί- δεν φαίνονται καθόλου διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τον δρόμο του ΓρΑΠ. Και οι κινήσεις τους μέχρι στιγμής αυτό δείχνουν.

Αυτό δείχνουν και οι κινήσεις της ΕΚΤ που δήλωσε συγκινημένη πως επιστρέφει στην πολιτική της απεριόριστης ρευστότητας προς το τραπεζικό σύστημα (ενώ θεωρητικά από τον απρίλη είχε ξεκινήσει να τη μαζεύει δειλά-δειλά). Πράγμα που σημαίνει πως οι τράπεζες ζόμπι θα συνεχίσουν να επιβιώνουν με αυτόν τον τεχνητό τρόπο την ίδια ώρα που θα μας κηρύττουν τις αρετές του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς. Πόσο νομίζετε θα συνεχίσει να υπάρχει αυτό το γαϊτανάκι, ειδικά όταν δεν προσφέρει χαμόγελα και φαντασιώσεις στους ψηφοφόρους?

Με λίγα λόγια το παγκόσμιο σκηνικό κάνει την περίπτωση της ελλάδας πρακτικά αδιάφορη, ακόμα και ως δικαιολογία για την επόμενη νεροτσουλήθρα. Δεν είναι το κούρεμα του ελληνικού χρέους πού χρεοκόπησε τη Dexia και έχει βγάλει εκτός αγορών τη Société Générale. Δεν ευθύνεται η ύφεση στην ελλάδα που τρίζει η Morgan Stanley και η Bank of America σχεδόν επίσημα παραδέχεται πως ανήκει στο κλαμπ των νεκροζώντανων (εκτός αν νομίζουν πως πουλώντας την Pizza Hut θα ξελασπώσουν). Είναι ολόκληρος ο τρόπος λειτουργίας της παγκόσμιας οικονομίας που καταρρέει από τις αντιφάσεις που το διατρέχουν. Τι ειρωνεία αν σκεφτείτε πως όλοι οι σημερινοί τιμητές του, πριν 5-6 χρόνια μας υπόσχονταν πως αυτό το σύστημα είναι τέλειο και αιώνιο.

Σίνγκ σονγκ στην καμπούρα του σαμψών

Όχι δεν ήθελα να την ξαναπώ στους κύπριους που παίζουν ένα πολύ επικίνδυνο γεωστρατηγικό παιχνίδι με μοναδικό σύμμαχο μια χώρα που βρίσκεται ήδη σχεδόν πνιγμένη και σε πολύ δύσκολη θέση (και σίγουρα χωρίς καμία νομιμοποίηση). Ήθελα απλά να κάνω μια ρίμα και να επιστρέψω στην ελλάδα για να σας εντυπώσω, σαν σε πάπια που ετοιμάζεται να γίνει φουά γκρα, πως το κούρεμα, όσο μεγάλο κι αν είναι δεν πρόκειται να αλλάξει την πορεία της ελλάδας προς την κατάρρευση και το failed state. Διότι το failed state είναι πολιτική επιλογή και όχι οικονομική.

Οπότε τώρα 5 απλά και χοντρικά νούμερα για να δείτε πως τα νούμερα δεν βγαίνουν ακόμα και με το μεγάλο κούρεμα που αρνείται η ελληνική κυβέρνηση. Το χρέος τοσφυρίξαμε στις 31/12/2010 στα 340δις μόλις. Σε αυτά έχουν προστεθεί άλλα 23δις στο οκτάμηνο του 2011, συν διάφορα άλλα που θα χάνουμε διότι τα κρύβουν με διάφορα τερτίπια. Άρα συνολικά 370-390δις ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου. Σε ομόλογα είχαν απομείνει 255δις τον ιούνη, άρα πείτε 250δις ευρώ τώρα το σεπτέμβρη. Από αυτά τα 250δις τα 50 τα κατέχουν οι ΕΚΤ/ΤτΕ και βγαίνουν εκτός συναγωνισμού, άρα μας μένουν 200δις ευρώ σε ομολογιακά δάνεια που μπορούν να κουρευτούν. Αν υποθέσουμε πως το κούρεμα θα είναι 50% όπως συζητείται (και δεν θέλει ο παπαδήμος και η κυβέρνηση), από τα 200δις μας μένουν 100δις χρέους μετά το κούρεμα. Και το συνολικό μας χρέος γίνεται 380-100=280δις, καλά είμαστε? Να πούμε πως αυτά τα 280δις θα τα πληρώνουμε με ένα αστεία χαμηλό επιτόκιο της τάξης του 3% που κανείς δεν μας έχει υποσχεθεί και δεν πρόκειται να μας δώσει? Αυτό σημαίνει πως τα 280δις *3%=8δις χοντρικά το χρόνο σε τόκους. Δεν είναι άσχημα αν σκεφτείτε πως για το 2012 προϋπολογίζουν γύρω στα 17-18δις για τοκους.

Πάμε τώρα σε αυτό το διήγημα επιστημονικής φαντασίας που ονομάζεται προσχέδιο προϋπολογισμού 2012. Ας μη συζητήσουμε τι προβλέπει και πόσο πραγματοποιήσιμο είναι αυτό (κρίνοντας από το πόσο μέσα έπεσαν και για το 2010 ή το 11). Άλλωστε και ο Anakin Skywalker κατάφερε να κερδίσει στις επικές μπενχούρ ιπποδρομίες του podracer.

Η αλεπού της Νίκης λοιπόν μας λέει ότι το έλλειμμα για το 2012 θα είναι στα 19δις. Την ίδια στιγμή σε τόκους θα πληρώσουμε 18δις ευρώ. Ωραία ας πάρουμε αυτά τα 18δις και ας τα κάνουμε 8δις όπως φτιάξαμε στο παραπάνω ειδυλλιακό σενάριό μας. Θυμηθείτε η κυβέρνηση θα αρνηθεί το κούρεμα, αλλά πείτε πως κάνει την καρδιά της πέτρα και υποχωρεί στις πιέσεις των γερμανών. Πείτε επίσης πως δεν ξοδεύει ούτε σέντσι παραπάνω για τις τράπεζες και τα διάφορα δις που θα χρειαστούν ως ανακεφαλαιοποίηση από τα θαλασσοδάνεια, πέρα από τα βασικά 25δις, τα οποία μάλιστα θα τα πάρει από τα υπολειπόμενα του μνημονίου (το 2012 έχουμε να εισπράξουμε 24δις σε μνημονιακά δάνεια).

Ακόμα κι έτσι λοιπόν το έλλειμμα της κυβέρνησης θα συνεχίσει να είναι 9δις ευρώ που θα πρέπει να βρει από κάπου. Όσο για το χρέος? Αυτό θα έχει φτάσει στα 280+9+25=314δις και βλέπουμε.

Άρα ακόμα κι αν πάρουμε ακραία σενάρια ουτοπικής επιστημονικής φαντασίας με κόκκινους γίγαντες και άσπρους νάνους, τα νούμερα όχι μόνο δεν βγαίνουν αλλά φτάνουν πάλι σε αστεία νούμερα. Διότι ναι μεν χρέος 300δις είναι καλύτερο από χρέος 400δις, συνεχίζει όμως να είναι ένα νούμερο που δεν μπορεί να λειτουργήσει.