ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ...

ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης  04.10.2011

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

 

Κάποτε ήταν οι «εργαζόμενοι - ρετιρέ».

 Και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ έτσι τους αποκάλεσαν. Τους διέσυραν και τους έβαλαν απέναντι στους «μη προνομιούχους». Βάφτισαν τα δικαιώματα σε «προνόμια»! Και τα αφαίρεσαν. Από τους «μη προνομιούχους»...

*
Μετά ήταν οι αγρότες.
Οι «τεμπέληδες». Που «άραζαν στα καφενεία». Που τους έχουν αποκαλέσει και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ, από «μπαταχτσήδες» μέχρι «γαϊδούρια». Που «κάθονταν και έτρωγαν τις επιδοτήσεις». Μέσα σε δυο δεκαετίες ξεκλήρισαν τον κύριο όγκο της αγροτιάς...
*
 
Στην πορεία του «κοινωνικού αυτοματισμού» (αυτή είναι η κωδική ονομασία του «διαίρει και βασίλευε» που είχε δώσει ο Ρέππας ήδη από το 1997) εμφανίστηκαν οι ναυτεργάτες.
Που όταν διεκδικούν δουλειά, «πλήττουν τον τουρισμό» και «διασύρουν τη χώρα». Σήμερα, που οι Ελληνες εφοπλιστές κατέχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ναυτιλίας στον κόσμο, το 90% των Ελλήνων ναυτεργατών της δεκαετίας του '80 είναι άνεργοι. Και οι υπόλοιποι, μαζί με τους ξένους συναδέλφους τους, εργάζονται σε καθεστώς γαλέρας. Επιστρατευμένοι και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ...
*
Εξίσου μιαροί με τους ναυτεργάτες ήταν οι λιμενεργάτες.
Αυτοί που «αμείβονται σαν Κροίσοι»! Οι συκοφαντίες κράτησαν όσο χρειαζόταν. Μέχρι, δηλαδή, να ξεπουλήσουν τα λιμάνια...
*
Κατόπιν τα βάλανε με τους συνταξιούχους.
Αυτούς που το '95, επί Αντρέα Παπανδρέου, τους έδερναν έξω από το Μαξίμου και που επί Σημίτη ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο Γκαργκάνας, και ο σημερινός διοικητής του ΙΚΑ, ονόματι Σπυρόπουλος, έλεγαν ότι «έπιναν καφέ στη Μύκονο» (σ.σ.: οι συνταξιούχοι!) και ότι - για λόγους «πατριωτισμού» - η χώρα πρέπει να ανατρέψει το μοντέλο του «εύπορου συνταξιούχου»! Από αυτόν το συνταξιούχο, τον ...«εύπορο», οι «σωτήρες» κόψανε πλέον και τα τελευταία ψίχουλα...
*
Στο στόχαστρο δεν άργησαν να μπουν οι μαθητές και οι φοιτητές.
Αυτά τα παλιόπαιδα. Τα ανεπρόκοπα. Τα ...υποκινούμενα. Βάλανε τους γονείς, και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ, να στραφούν ενάντια στα παιδιά. Τα παιδιά ενάντια στους καθηγητές. Τους καθηγητές ενάντια στον εαυτό τους. Σήμερα οι φοιτητές λογίζονται σαν εξαρτήματα του «χορηγού» του Πανεπιστημίου. Οι μαθητές δεν έχουν βιβλία, σε σχολεία που δεν έχουν δασκάλους. Οι δάσκαλοι παραμένουν αιώνια «εργασιακώς έφεδροι» χωρίς ελπίδα να πιάσουν ποτέ δουλειά - όταν από τα σχολεία λείπουν δάσκαλοι! Και οι γονείς; Εφτασαν να πληρώνουν μέχρι και τις φωτοτυπίες...
*
Στη συνέχεια ήταν οι φορτηγατζήδες κι από κοντά οι ταξιτζήδες.
Στο πρόσωπό τους εντοπίστηκαν οι ένοχοι κάθε κακοδαιμονίας. Τα κακά δαιμόνια οσονούπω ξορκίζονται. Διά του ξεκληρίσματός τους...
*
Αργότερα ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι μεταξύ τους.
Γιατί να παίρνει ο εργαζόμενος της ΕΑΣ λιγότερα από τον εργαζόμενο στην «Ολυμπιακή» και γιατί ο εργαζόμενος στην «Ολυμπιακή» να παίρνει περισσότερα από τον εργαζόμενο στη ΔΕΗ. Τώρα στο δρόμο του αφανισμού των εργαζομένων της «Ολυμπιακής» τους ακολουθούν οι εργαζόμενοι της ΕΑΣ, της ΔΕΗ και όλου του δημόσιου τομέα...
*
Δεν υπάρχει επαγγελματική κατηγορία που να μην έχει στοχοποιηθεί τόσο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και από αυτές τις ΝΔ.
Από γιατρούς, δικηγόρους και τραγουδιστές, μέχρι υδραυλικούς, ελεύθερους επαγγελματίες και ...συμβασιούχους!
Στους μόνους που ποτέ
- μα ποτέ! -
δεν βρήκαν, ούτε οι «πράσινοι» ούτε οι «γαλάζιοι», κάποιο προνόμιο περιττό και αντικοινωνικό για να το κόψουν είναι στους βιομήχανους. Τους τραπεζίτες. Τους εφοπλιστές. Τους μεγαλοεργολάβους...
*
Τώρα ξαναπαίζουν το αγαπημένο τους έργο:
Εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα (των εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων, των 500 ευρώ μηνιάτικο, και των υπό κατάργηση συλλογικών συμβάσεων!)
ενάντια σε
εργαζόμενους του δημόσιου τομέα (των λεηλατημένων μισθών, δώρων, επικουρικών, επιδομάτων και των απολύσεων).
*
Πενήντα χρόνια μετά το ταξίδι του ανθρώπου στο διάστημα, σε μια εποχή που η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων θα μπορούσε να έχει καταστήσει αυτονόητη την εκπλήρωση του αιτήματος για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους,
στη χώρα της πλατείας Κλαυθμώνος, δηλαδή στη χώρα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, απολύουν δημοσίους υπαλλήλους.
Ποιοι;
Αυτοί που από την εποχή του ...Κωλέττη έστησαν ένα δημόσιο τομέα κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της δικής τους αθλιότητας, για να υπηρετούν μέσω αυτού του δημόσιου τομέα τα μονοπώλια, τους κεφαλαιοκράτες, τους εργολάβους
και για να εξυπηρετούν, φυσικά, το δικό τους το κομματικό, το πολιτικό, το ρουσφετολογικό, το αναξιοκρατικό πελατολόγιο.
*
Η κυβέρνηση απολύει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους!
Και τι λέει;
Οτι, τώρα, οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να ...χαρούν (!) γιατί απολύονται και εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα!
Οτι, τώρα, οι εξανδραποδισμένοι του ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να χειροκροτήσουν. Να χειροκροτήσουν όχι γιατί η κυβέρνηση έκανε κάτι για να τους βγάλει από την ανεργία, τη φτώχεια, την ανέχεια και τη συμφορά. Αλλά γιατί η κυβέρνηση ρίχνει κι άλλους στη φτώχεια, κι άλλους στην ανέχεια, κι άλλους στη συμφορά, κι άλλους στην ανεργία!
Αυτό η κυβέρνηση το λέει «πατριωτισμό», «σωτηρία», «κοινωνική δικαιοσύνη»!
***
Είναι πρόδηλο:
Οι άνθρωποι που σήμερα συμπληρώνουν δυο χρόνια στην κυβερνητική καρέκλα οδεύουν ολοταχώς προς τον πάτο (αν υπάρχει πάτος στην περίπτωσή τους και στον πολιτικό τους κανιβαλισμό).
*
Συκοφαντούν τον ελληνικό λαό ως υπεύθυνο της ίδιας του της φτώχειας, καθότι «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Υβρίζουν και απολύουν το δημόσιο υπάλληλο, διότι είναι «κοπρίτης».
Κατηγορούν το μισθωτό ότι είναι «ασυνείδητος» και μάλιστα «κατά συρροήν», γιατί διαμαρτύρεται για τα χαράτσια.
Ελεεινολογούν τον εποχούμενο σαν «τζαμπατζή» επειδή αρνείται να δεχτεί τη ληστεία των εργολάβων στα διόδια.
«Λιντσάρουν» τον απεργό με την κατηγορία της «δολιοφθοράς» και τους διαδηλωτές με την κατηγορία του «σαμποτάζ» της ...σωτηρίας της χώρας.
Οι εργαζόμενοι σε κάθε τομέα της οικονομίας πριν ακόμα προλάβουν να αντιδράσουν στα μέτρα που τους εξαθλιώνουν «προπηλακίζονται» ως «εκβιαστές» του κοινωνικού συνόλου.
*
Το «ιδεολογικό» τους τροπάρι είναι χυδαίο και ύπουλο.
Συκοφαντούν τους εργάτες στους εργάτες!
Αλλά λένε ψέματα - και το ξέρουν - ότι υπάρχουν «ευνοημένοι» μεταξύ των εργατών. Η αλήθεια είναι καταγεγραμμένη σε όλους τους δείκτες της φτώχειας που μαστίζει το σύνολο της εργατιάς.
Ολοι οι εργάτες, και του ιδιωτικού και του δημόσιου, είναι βαριά εκμεταλλευόμενοι, είναι καταχρεωμένοι, είναι ανήμποροι να τα βγάλουν πέρα, τρέχουν και δε φτάνουν.
*
Αυτός ο καθολικός πόλεμος ενάντια σε κάθε τμήμα της κοινωνίας δεν μπορεί να πάρει παρά μόνο καθολική απάντηση μέσα από ένα κοινό μέτωπο εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχής αγροτιάς, βιοτεχνών, μικρεμπόρων,
που σημαίνει λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση, συστράτευση και αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλα τα στρώματα που υφίστανται την εκμετάλλευση.
*
Είναι πρόδηλο:
Πάνω στο σβέρκο της κοινωνίας έχει κατακαθίσει μια τάξη που μέσω της κυβέρνησης - και με τη συνεπικουρία των ξετσίπωτων στα ΜΜΕ - προωθεί τα συμφέροντά της
με τον πιο χυδαίο,
με τον πιο τραμπούκικο ιδεολογικά τρόπο.
*
Για να γίνει κατορθωτό να στήσουν το «κοινωνικό απαρτχάιντ» της επόμενης μέρας, για να επέλθει αυτή η «τελική λύση» όσον αφορά στα δικαιώματα των εργαζομένων, η κυβερνητική «γραμμή» έχει αποτινάξει κάθε πρόσχημα:
«Κοινωνικός αυτοματισμός»,
«διαίρει και βασίλευε»,
κομμάτιασμα της κοινωνίας,
διαπόμπευση κάθε κοινωνικού στρώματος που αντιστέκεται,
ξεμονάχιασμα κάθε κοινωνικής ομάδας,
εξανδραποδισμός, τελικά, όλου του λαού!
*
Για να επιτελέσουν το έργο που τους ανατέθηκε, χρησιμοποιούν κάθε λογής πολιτική παλιανθρωπιά και ιταμότητα:
Καταστολή, λάσπη, ύβρεις, ψεύδος, τρομοκρατία, καταστροφολογία, διάλυση των κοινωνικών αρμών με πρώτους εκείνους της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας.
*
Θέλουν να βάλουν τον έναν να «φάει» τον άλλον!
Ο ιδιωτικός υπάλληλος το δημόσιο υπάλληλο. Ο φορτηγατζής τον αγρότη. Ο αγρότης το λιμενεργάτη. Ο εργάτης το συμβασιούχο. Ο ιδιωτικός υπάλληλος το δημόσιο υπάλληλο,
για να μπορέσουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές να μας «φάνε» ευκολότερα και όλους μαζί!
*
Τέτοιοι είναι και έτσι μας κυβερνούν!
Και απέναντι σε κάτι τέτοιους, ή θα ισχύσει το
«ένας για όλους και όλοι για έναν» ή δε θα μείνει όρθιος κανένας!
Γιατί η κυβερνητική «πριονοκορδέλα» αφορά τους πάντες. Και όποιος νομίζει ότι θα την αποφύγει κοιτώντας την πάρτη του, είναι βαθιά νυχτωμένος.